Sen, sayfalara anlattığım en güzel hikâyemsin.

Yıldızları saymalıyız beraber. Evet evet. Yükseklerden korksamda, sen varsın yanımda. Korkmam ben. Çatıya çıkar, üzerimize bir örtü alır, uzanırız. Geceye fısıldadığımız şarkıları rüzgarlar okşarken, yıldızların güzelliğine kaptırırız kendimizi sonra. Çok güzeller değil mi? Herbiri ayrı güzel. Gece ise eşsiz. Senin gibi. Ama sadece, yine kelimelerimin sana iliştiği diyardayım. Yıldızlarda.
Mutlu ol. Hiç olmadığın kadar. Düşmesin yüzün, kapanmasın gözlerin. Kirpiklerinden süzülmesin gözyaşları. Umutların yitmesin. Gücüm kalmadı benim. Ağaçların arkasına sığmaz oldu gölgem. Sokak lambaları dinlemedi bu sefer beni. Issız bir sokağa saptım, kayboldum bu sefer bu büyük şehirde. Düştüm, silemedim tozlarımı. Elimden tutmanı bekledim, tıkılı kaldım. Sevebilmeyi ben beceremedim. Sence, becerebilmiş miyim?
Kayıp giden her yıldızdı düşlerim. Kararan hayallerimdi gecem. Güneşim, kaybolan ruhum. Yıldızlarım gülüşün. Sen benim en güzel mucizem, yılların büyütemediği ruhum.  Belki aynı satıra konamayız ama aynı yollardan geçip gideriz. Gözlerim ararken seni, beliriverirsin belki. Parmak uçlarında yürüyüp, izlerim uykulu hallerini. Belkiye sığınıp gittiğim bir gün bugün. Kadehlerinde yitip giden ruhlara selam olsun. Acılarına örtü olsun sevgim. Sigaranın ucuna konsun ruhum. Göz yaşlarım silsin. Ben, bir kelime yakınında kilometrelerce uzağında.
Ve tekrar, iyi geceler.