Yasak elmayı tadıp, o zehri hücrelerinde hisseden bir prensesin umuduydu o beyaz atlı prens.

Sevgisizliği dindirmişti belki de saçlarıyla Rapunzel. Sevgiyi aramak istemiş, ama bir masal karakterine bürünmüştü.

Uyuyan güzelin, dipsiz uykusunda bir toz iken, bir peri çıka gelmişti sanki de o çocuk  uyandırmıştı onu. Prensesin kaderi gitmişti en ulaşılmaz sayfalara, çalmıştı bir öpücük mutluluğu.

Bir cadının kalbini sarmıştı o intikam. Mutluluğuna dikilmiş dikenleri batıran kral ve kraliçe yaşamıştı hayatlarını. Kötülüğe boyanan cadı olmuştu.