"Susun! Hayaller uyuyor."

Hayallerini gömmüş bir çocuk. Mutsuzluk onun hayallerini sarmış o da gömmüş ruhunu bir çiçek bahçesine. Kırıkları kesmiş en güzel çiçekleri, özür diliyememiş çiçeklerden. Dilinin ucuna gelen kelimeleri söylemesine izin vermeyen umutsuzluk sarmaşıkları boğmaya başlamış çünkü onu. Umutsuzluk esir almış bedenini. Bir varmış, bir yokmuş diye başlamış oysaki. Yıllar kovalayamamış birbirini. Çiçek bahçesi, korku filmlerini aratmayan bir ormanın bataklığı olmuş, sarmaşıklar ise demir parmaklıklar. Masal bitmiş bir çocuk daha ömrünü adamış hayallerine. Devam edememiş, yarım kalmış her gidişinde.