~★-☆-★~  

-Saruhiko!- krzyknął uśmiechnięty Misaki w stronę swojego przyjaciela. Już nie miał bandaża.

-Misaki, twoje oczy wyzdrowiały. Jestem taki szczęśliwy...

Fushimi mrugnął i zobaczył jak rudowłosy w jednej chwili odchodzi wraz ze swoimi przyjaciółmi z Homry.

-Czekaj...-wyciągnął rękę w jego stronę- Poczekaj...

Misaki..

Misaki...

Misaki...

...Misaki!!

-Saruhiko!- krzyknął Yata potrząsając czarnowłosym- Saruhiko! Wszystko w porządku?!

Fushimi otworzył oczy z których bez przerwy lały się łzy. Nie mógł ustabilizować swojego oddechu. Podniósł się wolno i położył rękę na czole.

-Saruhiko? Co się stało? Krzyczałeś...Miałeś zły sen?

Lecz ten się nie odezwał. Patrzył pusto w kołdrę. Misaki nie wiedząc, co robić po prostu wyciągnął przed siebie ręce i powoli go przytulił. Saru przeniósł na niego wzrok, a na jego twarzy pojawił się mały rumieniec.

-Mi...Misa...

-Już dobrze, Saruhiko. Nie masz się czego bać, jestem tutaj. Już dobrze- czarnowłosy zamknął oczy- Już, już. Wszystko w porządku, Saruhiko.

-..,Nie jestem dzieckiem, Misaki...- mruknął wyższy.

-Hehe~

~★-☆-★~  

-Nie powinieneś się o mnie martwić, szczególnie, gdy jesteś w takim stanie, Misaki- pogłaskał śpiącego chłopaka po policzku.

Okularnik spojrzał na stolik niedaleko.

-Skończyły się bandaże..- pomyślał- Pójdę je kupić dopóki Misaki śpi.

Wziął pieniądze i wyszedł z domu. Podczas jego nieobecności Yata się obudził.

-...Saru?- dotknął pustego miejsca obok siebie- Saru...Saruhiko?- w jednej chwili zaczął się trząść ze strachu, a po jego czole spływały kropelki potu.

Kiedy Fushimi wrócił do domu, zastał go niezbyt przyjemny widok. Wystraszony spojrzał na swojego przyjaciela klęczącego na ziemi, miał całe poobijane kolana.

-Misaki?!- rzucił siatkę z bandażami i szybko do niego podbiegł.

-Sa...ru?

Czarnowłosy uklęknął przy nim i chwycił go za ramiona.

-Misaki! Co ty wyprawiasz?! Chodzisz sam ot tak...

Niższy wyciągnął ręce w jego stronę- Saruhiko...- przytulił go czym prędzej- Gdzie byłeś...?!

-Ah...kupowałem bandaże...

-Nie...Nie wychodź tak nagle..- mimo bandażu, na jego twarzy i tak było widać rumieńce.

Kiedyś zawsze tak było. Nie ważne gdzie szliśmy, on podążał za mną i zawsze ze mną był.

Kiedy dołączyliśmy do Homry...

...poczułem się odrzucony.

Ale teraz...

Znowu jest ze mną.

-Przepraszam, Misaki. Obiecuję, że więcej cię nie zostawię. Zawsze z tobą będę- pocałował go w czoło.

~★-☆-★~  

-Kusanagi dzisiaj w ogóle nie dzwonił- powiedział Yata opierając podbródek o stół w kuchni.

-Musi być zajęty- mruknął okularnik.

-Masz rację- odparł rudzielec kończąc swoją wypowiedź cichym westchnięciem.

-Poza tym, jedzenie gotowe, Misaki.

-Oh, co jest dzisiaj?

-Smażona wieprzowina.

-Znowu mięso?- chłopak przeciągnął ostatnie słowo pokazując tym samym swoje niezadowolenie.

-Cicho- mruknął młodszy.

~★-☆-★~  

"Abonent chwilowo niedostępny..."

-Przecież mówiłem, że mogą dzwonić do mnie codziennie...- powiedział Izumu stojąc przy barze.

-Wiesz, Fushimi przecież z nim jest, więc jestem pewny, że Yata sprawuje się dobrze! Prawda, Anna?- spytał Totsuka.

-Tak...- dziewczynka odpowiedziała cichutko.

~★-☆-★~  

Fushimi wyłączył zegarek i schował w szufladzie. Wrócił do rudowłosego i dotknął jego dłoń koniuszkami palców.

-Hm? Co to?
Oh! Mam cię!- Misaki złapał go za rękę.

-Oczywiście, jestem tu.

Chwilę później Yata chwycił przyjaciela za policzek.

-...Huh?

-Hehe, nic takiego. Po prostu, muszę sprawdzić dokładnie całą twoją twarz, dlatego, że nadal cię nie widzę.

-Serio? W porządku.

Niższy położył ręce na jego policzkach.

-Jest taka gładka!  A twoje policzki są takie rozciągliwe, bardziej niż zawsze!

-To boli! Twoje też są rozciągliwe.

-Chciałbym w końcu cię zobaczyć. Chcę porozmawiać z tobą twarzą w twarz.

-Misaki...- chłopak w okularach zarumienił się.

-Twarze przyjaciół z Homry też.

Chcę szybko wyzdrowieć i iść się z nimi spotkać!

-Taa...

~★-☆-★~  

"Póki nie wyzdrowieje, nie ściągaj bandaży"

"Uważaj, by woda nie dostała mu się do oczu. Nie pozwól też na to, by miał kontakt z intensywnym światłem"

"Jeśli to się stanie możliwym jest, że jego wzrok się osłabi, albo chłopak całkiem oślepnie..."

Saruhiko podszedł do okna i odsłonił rolety. Po chwili był z powrotem przy łóżku. Ściągnął bandaż z oczu Misaki'ego i zaczął nim szturchać.

-Misaki. Misaki, wstawaj.

-Nn...?- starszy mruknął "ledwo żywy".

Wszystko w porządku, jestem tu.
Nigdy nie pozwolę, byś czuł się odrzucony.
Nie pozwolę byś znów znalazł się w tak niebezpiecznej sytuacji. Misaki...Zawsze...Zawsze razem.

Niższy przytulił przyjaciela.

-Misa...

-Co się stało, Saruhiko? Znów miałeś zły sen...? Już dobrze, już dobrze. Nie ma się czego bać...
Zawsze będę z tobą...

"Saruhiko!"

-Huh? Saru?...- chłopak zacisnął powieki z zamiarem otwarcia oczu. Fushimi od razu to zauważył.

-Nie otwieraj oczu, Misaki!!- zarzucił na niego kołdrę.

-H...huh?

Czarnowłosy szybko podbiegł do okna i zasłonił rolety. Wrócił w pośpiechu do Yaty i przytulił go mocno.

-Sa...Saru?

-Nie...otwieraj ich...Uleczysz je szybko, prawda?- w jego oczach zebrały się łzy.

-Hm? Tak.. Tak dawno nie widziałem twojej twarzy. Tak bardzo chciałbym już rozmawiać z tobą i patrzyć na ciebie...

-..Mhm...

~★-☆-★~

Yata siedział na krześle tuż na przeciwko okularnika.

-Saru! Saruhiko! Szybciej!

-Chwilka, siedź spokojnie.

Ściągnął powoli bandaż z jego oczu. Położył rękę na jego policzku.

-Misaki...

Chłopak wolno otworzył oczy i uśmiechnął się widząc swojego przyjaciela.

-Saruhiko...!- krzyknął uradowany z rumieńcem na twarzy. Na twarz czarnowłosego również wstąpiły rumieńce.

Następnego dnia wszyscy spotkali się w Homrze. Od razu tłumek przyjaciół otoczył Yatę, a Fushimi siedział sam przy barze, co było już chyba u niego tradycją. Po chwili dosiadł się do niego Totsuka.

-Co za ulga, że Yata wszystko widzi, prawda?

Saru zignorował go.

-Saruhiko!- Misaki podbiegł do niego z uśmiechem na twarzy i chwycił go za rękę- Chodź, chodź!

~★-☆-★~  

Nawet jeśli tyle się między nami zmieniło...

...wciąż chcę, byś patrzył tylko na mnie.

******

No! Jednak wypadły dwie części :3
Jestem strasznie z siebie dumna, tyle nad tym pracowałam~
Mam nadzieję, że wam miło się czytało ^^
Dziękuję i do następnego! :3