CHAPTER TWO

HINANDA ko na lahat ng importanteng gamit na dadalhin ko. Isang backpack na malaki ang dala ko. Nasa loob ang mga damit ko at passport. Kung dito lamang ako sa Greece magtatago'y mabilis nila akong mahahanap pero kapag sa ibang bansa'y magkakaroon pa ko ng oras para makapagtago ng matagal.

I'm thanking myself na may pera akong naitabi from my allowances before. Hindi ko na kaylangang mag-withdraw ng pera. In that case my fam will be alerted. Tumingin ako sa orasang nakasabit sa pader ng kwarto ko. Sinasabi nitong ala una na ng madaling araw.

They are sleeping na for sure dahil may klase't pasok bukas ng umaga.

I'm really doing this.

Yes...

'Ipapakasal ka niya sa lalaking hindi mo kilala kaya dapat lumayas ka! We are not a toy para ipamigay lang sa kung sino,' sigaw ng isang bahagi ng isip ko.

Dahan-dahan akong lumapit sa pinto, idinikit ko ang tenga ko roon at nakinig sa labas. Tahimik. Mukha lahat sila'y tulog na nga. Binuksan ko sa maliit na siwang ang pinto para sumilip sa labas. Wala ng ilaw na bukas bukod sa mga nasa hallway. Sinuot ko ang bag ko at dahan-dahang lumabas. Marahan ko ring isinarado ang pinto.

Ngayon lang ang ikatlong beses kong gagawin ito. Hindi naman kasi ako mahilig tumakas noong kabataan ko dahil nga naiintindihan ko ang punto ng mga magulang ko, ngunit matanda na ako. Nasa tamang gulang na. Pero daig ko pa ang bata kung tratuhin.

Mabilis ngunit puno ako ng ingat na naglakad papunta sa hagdan. Nadaanan ko ang kwarto ng parents ko. Bumigat ang dibdib ko. Oo nga't mahal ko sila at gusto kong maging proud sila sa'kin pero 'di na tama 'to. Hindi ko na matatanggap pa.

Bumaba ako ng hagdan. Sumilip ako sa paligid bago tuluyang bumaba. Tuwing gabi'y may mga bantay pa rin kami. Mas marami nga lang kesa sa umaga pero kaya kong takas an ang mga ito.

Nakabukas pa ang ilaw sa kusina na kinakunot ng noo ko. Lumapit ako sa may pader at sumandal. May nagsasabi sa'king manatili at makinig.

"She's being hardheaded again, Ares. What should we do?" I heard my father voice.

"Let her be for the mean time. Its new to her, it's understandable that she cannot accept it now. But when the time comes she will."

They are talking about me!! Nagtangis ako.

"But the boy...I really wanted him to be part of our family. He is a good catch for your sister."

"I know, but we cannot force her or she will rebel more. Talk to Kaz first and tell him we're readying my sister. Give us more time. Next month he can have her—"

Mas lalo lamang tumibay ang pagnanais kong makaalis sa bahay na 'yon dahil sa sinabi ni Ares. Anong ire-ready ako?! Mukha ba akong manika?!

Umalis na ko sa pinagtataguan ko. Hindi ko na tinapos pang pakinggan ang dalawa dahil puro lamang masasakit na salita ang maririnig ko. Sa may laundry room ako dumeretso. Nandito kasi ang daanan ko palabas. Ginawa ko noong twelve ako para makipaglaro sa mga kaklase. Hindi nila nahanap ito dahil nasa likod ng washing ang munti kong daanan.

Dahan-dahan kong tinulak ang luma naming washing machine. Inusad ko 'yon na nakalikha ng ingay. Alerto akong napatingin sa may pinto. I already double locked the door para walang makapasok. Napangiti ako ng makita ang maliit na lusutan. Una kong hinagis ang bag ko't sumunod ako.

Nataranta lamang ako ng biglang kumalabog ang pinto. Adrenaline rushed through me. Nanlalaki ang mga mata ko. Mula sa pwesto ko ay kita ko ang mga paa nila sa labas, nagkakagulo. Mabilis akong sumuot sa daanan at hinila pabalik ang takip at ang washing. Gumapang ako pa-deretso ng makalabas na. Ilang liko rin ang ginawa ko bago ko natanawan ang liwanag.

Tinulak ko ang bakal na harang at tinulak palabas ang bag ko. Sunod ang sarili ko. Hinihingal akong tumingin sa bahay namin. Nasa baba ako, pinaka-baba. Mukhang alam na nilang umalis ako dahil ang mga bantay na naka-poste sa labas ng bahay ay pumasok sa loob.

Nagmamadali, sinuot ko ang bag at patakbong umalis doon. Nang may makitang bisikleta ay walang paalam akong sumakay at nagpapadyak nang makalayo. Sa tingin ko'y hindi na nila ako masusundan kaya naman binaba ko ang bisikleta at sumakay sa isang rental car. Nag-drive ako papunta sa Santorini Airport.

Hanggang hindi ako nakakalayo dito ay hinding-hindi ako magiging kalmado.

I took the earliest flight at ngayon yon. Mabuti na lang at may ibang seat na pwedeng bilhin. Kinakabog ng malaks ang dibdib ko lalo na ng makapasok ako sa loob ng jet bridge.

Mukha tuloy akong may tinatakasang tao dahil sa ginagawa ko. Palingon-lingon ako sa paligid. Nang makasakay sa eroplano ay hindi ko man lang nabigyan ng pansin ang stewardess. I just got in and find my seat. Nang maka-upo na ako ay medyo kumalma ako. Sinarado ko ang bintana sa gawi ko at sumandal. Naka-mask ako kaya hindi nila alam ang mukha ko.

"Ladies and Gentlemen, sorry for disturbance but I just want to asked if there's someone here named Malaya Kallos Vasilios?"

My eyes widened. I look terrified when I looked back. I glace to the stewardess talking and next to her is one of my father's goon!

What should I do? What should I do?!

"Our flight will be delayed if no one answers."

Sinuot ko ang hood ng suot ko sa ulo ko't kinuha ang sleeping eye mask. Nilagay ko 'yon sa'kin at nagpanggap na tulog.

"There's no one here with that name! We want to go back to Athens! Let's go!!!" galit na sabi ng isang pasahero.

"I understand, sir. Sorry again for disturbing you all. Thank you!" after that wala na akong narinig.

Hindi ako makakilos dahil doon. Hanggang sa nilamon na ako ng dilim.

Nagising na lamang ako dahil sa mahinang yugyug sa balikat ko. Natataranta akong bumangon. Inalis ko ang suot na eye mask at tiningnan kung sino 'yon. The stewardess, smiling to me.

"Ma'am we already landed to the Athens International Airport."

"O-okay..." Tumayo ako at kinuha ang backpack ko. Sinuot ko 'yon at lumabas na ng aircraft.

*******

HAWAK-hawak ko ang passport ko. Nasa may locker ako ng Aiport...pinag-iisipan ko kung tama ba 'tong gagawin ko.

They can find me easily when I used this, kaya upang mas mapadali ang aking pagtakas ay hindi ko 'to gagamitin. Huminga ako ng malalim...pero kapag nasa ibang bansa na ako ay hindi ba ko mahirapan? Nag-pout ako. Iiwan ko na lang siguro 'to kapag nasa Russia na ako.

Binuksan ko ang locker at inilagay doon ang cellphone ko. Kaylangan kong iwanan ito. My family might find me when I opened it again. I cannot risk myself. Ibinulsa ko ang susi bago naglakad palabas, sumakay ako ng taxi at nagpahati sa Port of Piraeus.

Nakatingin lang ako sa labas ng bintana sa durasyon ng buong byahe. Ang bigat ng pakiramdam ko. I'm sad na iiwan ko ang pamilya ko at ang lupang kinalakihan ko.

Sumandal ako sa likod ng upuan at pumikit. Hinahamig ko ang sarili ko.

"Tha eínai entáxei sýntoma, Malaya." (It will be okay soon.)

Almost one hour ang naging byahe mula sa airport hanggang port. Nagbayad ako at tumakbo papuntang port. Kumuha ako ng ticket papuntang Russia. I'm not comfortable riding a plane again after what happened in Santorini, I will use water para makaalis dito. Mas mahihirapan silang hanapin ako nito.

Nakasunod ako sa mahabang pila ng bumibili ng tickets. Panay pa rin ang pasimple kong tingin sa paligid para magmatiyag. Mukhang wala namang goons si Papa. Safe ako.

Unit-unti, gumaan na ang loob ko ng makitang ako na ang susunod na makakakuha ng ticket. My heart beats so fast, unang beses kong gagawin ito.

"To móno diathésimo katástroma eínai to káto katástroma." (The only deck available is lower deck).

Napakamot ako sa ulo ko.

"Échei kreváti, sostá?" (It does have a bed, right?)

"fysiká, allá prépei na epiléxete an thélete monó kreváti, dipló í na eíste me kápoion sto—" (Yes, but you have to choose if you like single bed, double bed or to join with--)

"Tha páro to monó kreváti kai ta álla aparaítita prágmata pou chreiázontai gia na écho éna omaló taxídi," pagpuputol ko sa sasabihin niya. (I will take the single bed and the other cenessary things needed for me to have a smooth journey.)

The girl look so confused while looking at me. Parang may dalawang antenna ako sa noo. Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko. Pano'y unang beses ko 'tong gagawing mag-isa. Madalas kasi papasok na lang kami sa loob ng cruise or sa private yacht namin.

"Óla eínai 5 evró." (Its 5 euros all.)

Inilabas ko ang hinihingi niyang bayad. Nang maiabot ko 'yon at matanggap ang ticket ko'y hindi magmayaw ang ngiti ko. Mabilis kong kinuha ang mga gamit ko. Sumunod ako sa agos ng mga tao papunta sa isang cruise ship. Tumingala ako. Napakalaki noon. Siguradong madaming tao ang laman nito.

Ang ganda-ganda ng langit. Walang sama ng panahong mapupuna. Our trip will be smooth dahil dito. I looked at the sea, calm.

Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko at patakbong pumasok sa loob. I don't actually care na kung mukha akong weird sa mata ng mga tao. I can feel my freedom na...I bit my lips when nakapasok na ko sa loob. Medyo...masikip than usual pero its okay!

Lumapit ako sa isang cruise attendant. Tinanong ko kung saan ko makikita ang room ko at magalang naman niyang tinuro sa'kin. Pinasamahan pa nga ako sa isang cabin steward na napadaan sa'min.

Tumapat kami sa pinto ng kwarto ko.

Nilingon ko ang attendant, nginitian ko siya.

"Efcharistó!" (Thank you!)

"Parakaló. Kaléste an chreiázeste káti." (Your welcome. Call if you need something.) She handed me my key and left.

Binuksan ko ang pinto ng kwarto ko ay tumambad sa'kin ang may kaliitang kwarto. Pumasok ako sa loob at inilibot ang tingin sa paligid. I closed the door using my foot and locked it securely. The room is kinda small than what I expected. The bed is in the middle of the room, may bed sa gitna and two side tables sa gilid. Mayroong sliding door sa gilid kung saan pwede akong lumabas kasi may maliit na terrace.

There's one door here, for sure it's the bathroom and I will check it later. Katabi ng door sa banyo ang isang closet. I put down my bag in a round table and then sat down to the bed. Malambot naman ang kama, not like what I used to sleep but bearable. Humiga ako. I sigh.

This is it.

My freedom!

Bumangon ako at inayos na ang gamit ko. I should not be only staying here in my room. This will be a long voyage. After ay lumabas na ako ng room. I locked it again. Then nagpunta ako sa upper deck napasandal ako sa pader ng biglang nahilo.

We are moving na? Nanlaki ang mga mata ko. Paalis na kami ng Athens! We're moving!!!

My heart jumps in joy. Tumuloy na ako sa deck. Malakas ang hanging humampas sa katawan ko. Nagpakawala ako ng hininga. Lumakad ako sa may railings at tumingin sa tubig. Siguro'y nasa loob ang mga tao dahil wala akong kasama dito ngayon.

Dumako ang mata ko sa port na paliit nang paliit sa paningin ko. I will surely miss Athens—Greece, but today...what I'm feeling is glad. Because finally, after long years I can leave the country.

I bit my lips. Nag-stay ako sa may deck ng isang oras for the mean time. Pinanood ko lang ang paligid. Nang makaramdam ng gutom ay nagpasya na akong bumalik sa loob. Nagpunta ako sa main dining room kung nasaan ang buffet.

Kumulo ang tiyan ko ng makita ang mga pagkain. The room is full of people. Different faces, color, sizes and heights. Ngumiti lang ako sa bawat isang mapapatingin sa'kin. Mapa-babae, lalaki, bata o matanda. Lumapit ako sa pinaka-dulo ng table kung nasaan ang mga plates. I took one.

Tiningnan ko ang mga nakahain. It's brunch kaya nakalabas yung pang-breakfast and pang-lunch. Hindi naman ako gaanong gutom pa that's why kaunti lang ang kinuha ko. Nag-cut ako ng Mousakka. Small amount lang ng Briam ang kinuha ko and Keftedes. Kinuha ko na rin ang nakita kong marshmallow sa gilid. There's a syntriváni sokolátas kaya sinahod ko do'n ang pagkain ko.

Amuse kong pinagmamasdan kung paano tumulo at mapuno ang bowl ng sokoláta. I never had this much before. Palagi kasing dapat nasa right amount lang ang kunin.

Tiningnan ko ngayon ang plato ko. Dalawa 'yon plus the marshmallow sokolátas. I don't have utensils pa. I looked around, there's a lot of people and I might not find a seat kapag 'di pa ako umalis dito. Natigil ako sa pag-iisip ng may maglagay ng utensils sa plato ko.

Tumingin ako sa kung sino 'yon. Isang matangkad na lalaki ang naglagay ng utensils sa plato ko. I will say thank you sana but tinalikuran na niya ako paalis. Nakanguso kong sinundan ang lalaki. Some people are rude pero mabait. Why is that? Hmp.

I walked over to an empty table. It was near the big window, so the wide sea is clearly visible. Umupo ako at nag-start na kumain. Nakaka-enjoy ang tanawin at ang paligid kahit na maingay. Hindi siya nakaka-inis. Nakakatuwa nga.

Natapos ko na ang pagkain ko sa main dishes kaya ang kinain ko ang aking dessert. Nakangiti ako habang ninanamnam ito. Sokolátas is really yummy with marshmallows. Nang maubos ang laman ng bowl ko ay bumalik ulit ako sa buffet table. Kumuha ako ng bagong batch. Mas madami na ngayon.

Kinagat ko ang labi ko habang pinapanood mapuno ito. I went back to my table again to savour the dessert for the second time around. I didn't know what time na but lumabas lang ako do'n when I feel I'm really busog na.

Where should I go kaya?

I want to watch the sunset later, so before dawn ay lalabas na ako, before that I want to libot the ship. Buti na lang nag-bring me ng money kasi yung iba palang facilities and machine na gusto mong i-try ay may different na bayad. May ice cream machine nga na pinipilahan and I want to taste it kaya nakipila ako.

When it was my turn nag-pay ako ng five euros para doon. It's a vanilla ice cream na nasa cone.

Dinilaan ko ito at napangiti. For me, okay lang. Hindi siya masyadong matamis.

Dineretso ko ang hallway. I should have to find a map for this cruise kung ano-anong nigi-give nila dito para 'di na ako mailto pero saan ako kukuha? The girl didn't give me one nung bumili ako ng ticket.

Nawala na 'yon sa isip ko ng makita ang area na puno ng mga taong naglalaro. Lumakad ako papasok sa loob, I stopped when the attendant hold my wrist. Bumaba ang tingin ko sa kamay niyang nakahawak sa'kin. I'm not comfortable with it kaya tiningnan ko kung sino 'yon. Winaksi ko ang kamay ko't tiningnan siya ng masama.

How dare she is to touch me?!

Before I can utter a word, the girl started to talk.

"Ma'am, do you want tokens? Thirty tokens for fifteen euro." Nakalahad ang kamay niya sa'kin upang makita ang tokens. I just nod at her. Inabutan niya ako ng tokens kaya naglabas din ako ng pambayad sa kanya.

Kahit na nakatalikod na siya sa'kin ay sinasamaan ko pa rin siya ng tingin. Hindi ko talaga gusto ang paghawak sa'kin ng walang permiso. Nakaka-irita.

Naka-irap akong naglakad palapit sa isang kotse. May screen ito sa harapan. Lumapit ako doon at tiningnan kung paano ito gagana. I saw a hole kung saan ilulusot yung token para umandar ang car. Naghulog ako ng isang token pagkatapos ay umandar na ito. Para talaga akong nasa totoong kotse dahil gumalaw ito.

May umanong pumagilid o kaya'y harap o likod. Nag-enjoy akong i-mani-obra ang manibela. Gosh. The game is race, dapat ay mauna ka sa finish line para makakuha ng ticket. Sa unang subok nalilito pa ako sa break at gas kaya palagi akong nababangga. Pero sa ikalima na'y umayos na ito. I can drive well na!

Sinunod ko namang laruin ay ang basketball. I'm not good at shooting pero pwede na. Next yung parang baril-barilan. I do enjoy playing hanggang sa mapagod ako't magutom ulit. Bumalik lang ako sa buffet, para doon kumain. Nang mabusog ay lumabas ulit ako sa deck.

Madami ng tao na kaya wala akong maupuan. Naglakad na lang ako papunta sa may harapan mismo ng barko. Tumayo ako at ni-wide ang magkabilang-braso ko. Dinama ko ang malakas na hanging tumatama sa katawan ko.

The new beginning is waiting for me.