Another updateeeeeeeee! 

I hope you enjoy the last update, guys! Thank you sa pag-vote and pag-comment! Ily all!!!

------------

CHAPTER TWENTY-TWO

IT'S been a long and tiring week for me. Para hindi masaydong maramdaman ang pagkawala ni Kazimir ay itinutok ko lahat ng atensyon ko sa ibang bagay. For example, fixing everything in the office so he can work it on when he comes back with ease. I do grocery and pay our bills and sometimes I finish my work in one sitting so when I come home matutulog na lang ako.

But I still missed him to the point I went to his penthouse to feel his presence. Si OA. Akala mo naman namatay, but I can't stop.

Hindi rin kasi niya sinasagot ang messages at tawag ko. Siguro sobrang busy niya pero . . . hindi ba niya kayang tumingin sa phone o email niya para i-message ako at sabihing okay lang siya at hindi ako nag-aalala ng ganito.

Sa kusina ako nagtuloy para kumuha ng malamig na tubig. Inilibot ko ang tingin ko sa paligid nang walang marinig na kahit ano. Napakalungkot pala ng unit ng binata. Eh, 'di ganito pala ang naririnig niya sa tuwing nasa bahay lang siya? Nakakabinging katahimikan at ang gloomy. Depressing.

Pagkatapos kong uminom ng tubig ay nagpunta ako ng sala para manuod ng TV. Magpapalipas lang ako ng oras pagkatapos ay uuwi na rin ako.

Sa telebisyon nakatuon ang atensyon ko. Kasabay no'n ang pagbigat ng talukap ng mga mata ko. Humiga ako sa mahabang sofa at kumuha ng unan. Inilagay ko 'yon sa ilalim ng ulo ko at nanuod ulit. Ilang beses na rin akong humikab habang nakatingin sa malaking screen.

Unti-unting dinala sa alapaap.

"Hmmm . . ." Dumilat ako ng maramdamang may mainit na dumadampi sa pisnge ko.

At first hindi pa nakakapag-adjust ang mata ko kaya kumurap muna ako, then, I opened my eyes again. Kamuntikan na akong tumalon sa gulat ng mapansing hindi pamilyar ang lugar kung nasaan ako but I smell a familiar cologne.

Dumako ang mata ko sa lalaking naka-upo sa gilid ng sofa. Matamis siyang ngumiti sa 'kin. Nanlaki ang mga mata ko't mabilis bumangon.

"W-wait . . . are you really here?!" hindi makapaniwalang tanong ko. I was about to touch his cheeks when he hold my hand. Nagulat ako sa ginawa niya pero pinalis ko 'yon sa isip ko. Hinawakan ko na lang ang kamay niya ng mahigpit. "Oh, my! You are really here!"

Hinaplos niya ang pisnge ko.

"Did you miss me?"

I hugged him na lang para sagutin siya. Nandito na talaga siya. I can feel his hot body against mine.

"I miss you, too, dove. What are you doing here?"

"I-I . . . miss you that's why," nahihiyang sagot ko. Lumayo ako sa kanya. "Hindi mo sinabing uuwi ka na. Dapat nasundo kita sa airport."

"Hindi na surprise kung sinabi ko, dove. Besides, I'm safe na naka-uwi so that's okay, lalo na at alam kong nagpapahinga ka."

Tinitigan ko lang siya. One week lang siyang nawala pero parang ilang buwan na 'yon. Medyo nangingitim ang ilalim ng mga mata niya. Hindi ba siya napapagkatulog sa pinuntahan niya?

"Why are you looking at me?" he asked, inipit niya sa likuran ng tenga ko ang ilang hilba ng buhok na tumatabing sa mukha ko.

Umiling ako. "Nothing. I just can't believe that you are really here," mahina kong ani. Napalitan ng inis ang nararamdaman ko.

"You didn't message me, and answer my calls!" reklamo ko.

"Sorry, dove. I was really busy, I can't even touch my phone. It was always left in the hotel room," he explain.

Tiningnan ko siya na parang hindi naniniwala. Iniwan? Meron pa bang tao na kayang hindi hawak palagi ang phone niya?

"Sorry, dove. Please forgive me." Pinalamlam nito ang kanyang mga mata habang nakatingin sa 'kin. "Para mapatawad mo ko, let's eat outside, 'kay? Then we're going to watch a movie."

Napa-isip ako sa sinabi niya. Magde-date kami! Kaagad akong tumayo at hinila ang kamay niyang kanina ko pa hawak. Mahina itong tumawa.

"Let's goo!" excited kong aya sa kanya.

*****

NAGPUNTA kami sa isang Greek Taverna, it's a Greek Restaurant. Dinala kami sa isang VIP table sa second floor kung saan kakaunti lang ang tao. Ipinaghila ako ng upuan ni Kazimir, umupo ako tipid na ngumiti saka siya umupo sa tapat ko.

The waiter stands by the side, waiting for our order.

Hindi ko maiwasang maglaway habang nakatingin sa menu. I missed Greek cuisine. Sobrang tagal na noong huling kumain ako nito. Nagtatanong siyang tumingin sa 'kin.

"What do you like, dove?" he asked.

Without thinking I said my order with my watery mouth. "I want a Thessaloniki for salad and a Klefitiko for the main dish. For dessert, I want Bougatsa."

"That's a fine choice, ma'am," ani ng waiter.

Ngumiti lang ako sa kanya. I saw a hint of amusement in Kazimir when our eyes met. He didn't say anything about me, instead, he ordered him, and all I can say is all of that is delicious. He ordered Restina as well, a white wine.

When our order came ay agad akong kumain. I dance and then wiggle when I tasted the food. Para akong batang nabigyan ng candy. Kazimir is smiling while looking at me.

"You love it, huh," he stated.

Sunod-sunod akong tumango. I cannot explain how yummy and nostalgic this food to me. Madalas ganito ang niluluto sa bahay. This reminds me of childhood.

"Superb! Sobrang yummy! I will come back here kapag sweldo na tapos isasama ko si Liza so we can dine in."

He didn't say anything. nakikinig lang siya sa mga kwento ko, and kapag ka may tanong ako ay saka lang siya magsasalita. When I asked him about what happened to Singapore ay iniiba niya ang usapan.

"Good, business. Nothing interesting. Let's go. I've seen that there are a lot of new movies now. Makakaabot pa tayo kung aalis tayo agad."

Ngumuso ako. "Yeah, I'm done. Can't you tell me what you did while you were in Singapore? I already told you what happened to me this week."

Nakapalatak na nag-iwas ng tingin si Kazimir bago marahas na naglabas ng hininga. Nang tingnan niya ko ay malamig na ang tingin niya.

"I wake up. Have breakfast, shower then dressed up. I go to the Summit and listen to everyone who talks. I talk with every businessman I met. I. Went. Home. Repeat."

Napalunok akong nag-iwas ng tingin. Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko at saka mahinang tumango. Umalis kami sa resto at nagpunta sa mall para manuod ng movie. But I can feel Kazimir is already not in the mood.

Nauuna siyang maglakad sa 'kin. Sinubukan kong hawakan ang kamay niya pero iwinaksi niya lang iyon na kinagulat ko. Umawang ang labi ko, huminto ako sa paglalakad at tiningnan siya pero hindi man lang nito napansing hindi na niya ako katabi.

Mukhang nagalit ko yata siya. OA yata ang pagtatanong ko. I should resolve this. Ayokong isipin niyang wala akong tiwala sa kanya. He bought our tickets and then snacks before kami pumasok sa loob ng cinema. Ako ang namili ng movie kasi tahimik lang si Kazimir. Ayaw nga akong kausap.

Sa pinakamadilim na parte kami pumuwesto ni Kazimir. Niyakap ko ang sarili ko dahil sa pagdampi ng malamig na hangin.

Dapat naman talagang tahimik sa loob ng sinehan, pero hindi ko kaya ang sobrang katahimikan ni Kazimir. Nakatitig ito sa screen pero I doubt if he is really watching.

"Kazimir . . ." tawag ko pero 'di siya lumingon. Kinuha ko ang kamay niya. "Kazi . . ."

Sa kadiliman ng lugar ay napansin kong namula ang tenga nito.

"Kazi, I'm sorry for asking too much about your trip. Sorry if nainis ka."

He looked at me with that cold eyes again, "I'm pissed because you don't trust me, dove. If that's you I will not ask you that kind of question."

"That's why I'm sorry," mabigat sa loob na ani ko.

Tinanguan niya ako. Kinuha niya ang kamay ko para halikan. Nang magtagpong muli ang mga mata namin ay wala na roon ang lamig, parang bumalik na yung kilala kong Kazimir. Gumaan ang pakiramdam ko. Hinigpitan ko ang pagkakahawak ko sa kamay niya.

After our date, niyaya niya kong mag-shopping na tinanggihan ko but he keeps on insisting kaya wala na akong nagawa.

"Kazi, wag na tayong tumuloy! Marami pa akong damit sa bahay!" pigil ko dahil patungo na kami sa isang kilalang clothing shop.

Pinigilan ko ang kamay nito pero hinila niya lang iyon pabalik. Nanlaki ang mga mata ko nang makapasok kami sa loob. Shit! Halatang-halatang mahal ang mga damit nila dito. At wala akong pambayad doon!

"Don't worry, dove. I won't let you pay. Pick all you want," aniya sabay lahat ng kamay para ituro ang mga damit sa paligid.

Lumapit sa 'min ang isang staff nila. Ngumiti siya sa 'kin.

"Ma'am, what kind of dress are you looking for?"

Mariin akong umiling, "n-no. I will not—"

"We will get everything na kakasya sa kaniya. Give her everything," pagpuputol ni Kazimir sa akin.

Namilog ang mga matang tumingin ako sa kanya. He kissed my forehead before walking in waiting area. Hindi na ako nakaangal ng hawakan ako sa braso ng babae para hilahin papunta sa fitting room. And two more girls are coming with us na may iba't ibang dress na dala-dala.

Una nilang ipinasukat sa 'kin ang isang red dress na may cut sa gilid. It's not too conservative but it's not that revealing as well. Hanggang sa hindi ko na namalayan na ilang dress na pala ang nasukat ko and lahat sila ay bumagay sa 'kin. Pinapalabas nito ang natural kong kulay at ine-emphasize ang hubog ng katawan ko.

Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin. I'm wearing a heart cut mini dress. My cleavage is already showing. Nakalantad din ang mahaba at makinis kong binti. Umikot ako upang makita ang likuran ko. Kaunting tuwad lang ay makikita na ang undies ko.

I can wear this sa beach o kaya naman swimming parties, then I'm gonna wear a cycling. Dahil masyadong nakatuon ang atensyon ko sa damit, 'di ko napansing nakapasok na pala sa loob ng fitting room si Kazimir.

Nakatingin siya sa 'kin mula sa salamin like a predator ready to attack his prey. His both hands are inside his pocket habang nakasandal sa pader. Biglang tumaas ang temperature sa kinaroroonan namin.

"K-kanina ka pa diyan?" tanong ko sabay silid sa kurtina kung meron bang tao sa labas, pero sadyang malaking tao si Kazi na nakaharang sa may gilid.

"That dress is sinful, my dove," he said without breaking our eye contact. Unti-unti siyang lumakad palapit sa 'kin, and no room for me to run because sukol na ako sa salamin.

"I like them. Let's buy this, too," bulong niya sa tenga ko ng makalapit siya.

Napapikit ako ng tumama ang likuran ko sa matigas niyang dibdib. His hand are in my waist, holding me tightly na para bang anumang sandali ay maari akong makatakas.

Nababasa yata ni Kazimir ang nasa isip ko dahil nang muli kong lingunin ang pintuan ay nagsalita na siya.

"They left us. I instructed them."

Shit! Mukhang planadong-planado niya lahat. Bumigat ang paghinga ko ng gumalaw ang kamay ni Kazimir. Nagtaas-baba ito.

"W-why?"

"I want us alone." Tumaas ang kamay niya sa ibabaw ng dibdib ko. "Lumalabas sila," bulong niya na nagpataas ng balahibo sa batok ko.

Napalunok ako habang nakatingin sa mga mata niya.

"This looks good on you, dove. It really does." Dumilim ang mata nito, "but I don't like it. Men will stare at you. I might punch a few if they try to make a move," mariin nitong bulong sa 'kin.

Naging marahas ang paghinga ko lalo na ng bumaba ang daliri nito sa kitang bahagi ng dibdib ko kung saan may kaunting space. Lumunok ako. His other hand went down to my thigh. Mas lalo akong napasandal sa dibdib niya.

"This hips. I want to be choked with it. Will you choke me with me, dove?"

Choke? Baka ako kamo ang ma-choke sa pinagsasabi at gawa ni Kazimir. Hindi ko na alam ang gagawin ko! And how can I choke hi—my eyes widened when I realize what he meant by that!

"KAZIMIR!"

He laugh a bit and kissed my cheeks. Inikot niya ang braso niya sa bewang ko at pinatong ang baba niya sa 'king balikat. We're just looking ourselves in the mirror. Capturing this sweet moment in our memory where it will be stored forever.

We stayed in that position in a few minutes bago niya ako iniwan sa loob para makapagpalit. Nang lumabas ako ay nasa labas din ito at naghihintay. Kinuha niya ang ilang piraso ng dress na dala ko at binayaran na sa cashier.

Pikit mata ko na sanang ibabayad ang ATM ko dahil nakakahiya kung siya pa ang pagbabayarin ko, eh, ako ang magsusuot ng mga 'yon, pero ang bilis kumilos ni Kazi at naunahan niya ako.

Ito na nga ang nagbayad tapos ito pa rin ang nagdala ng mga paperbags. Magkatabi kaming naglalakad at para kamo siyang bodyguard ko dahil panay ang bigay niya ng masamang tingin sa mga lalaking nakakasalubong namin. Tiningnan ko siya ng masama.

"Quit scowling, Kazi," pigil ko sa kanya ng nasa loob na kami ng elevator.

Tinaasan niya ako ng kilay na para bang wala siyang ginagawang masama. Napahinga na lamang ako at namewang sa harap niya.

"Don't act like you don't know what I'm saying, Kazi. You're looking at people na para bang pinagnakawan ka nila," I stated.

He playfully rolled his eyes and pull me close to him. I was about to touch his chest nang muli niyang hulihin ang mga kamay ko.

"Dove, I'm not really doing anything. Pinapakita ko lang sa kanila na off limits ka na. I can see how they look at you."

"Look like what?"

"Look like they are going to eat you."

"Like how you look at me!"

Pareho kaming natigilan sa sinabi ko. Nakabawi agad si Kazimir at ngumisi ng nakakaloko. Namula ang magkabila kong pisnge.

"Oh, dove, you have no idea how much I want to eat you," he said growling.  

------------------------

What can you say about the chapter? If you like it kindly push the star button/like, and leave a comment! Thank youuuu!