CHAPTER THIRTY-THREE

"AHM . . . he is my boss," and boyfriend. I wanted to add that but in my situation right now? I can't.

Pinatay ko ang tawag at inilagay sa bag ang phone. Mamaya na lang ako magpapaliwanag kay Kazi kapag nasa jeep o office. Maiintindihan niya naman siguro.

He looks at me critically, "sure? Just . . . boss?" Madiin pa ang pagkakabanggit nito sa 'boss'.

"O-oo!" Inalis ko ang kamay niyang nakahawak sa bewang ko at tiningnan siyang mabuti. Tinuro ko ang bakanteng mga upuan. "Doon ka na nga umupo at aalis na ako. Call Bayani or Makisig, ha," pag-iiba ko ng topic.

I hope gumana dahil ayokong mag-interview ng magaling na 'to. Baka sabihin pa niya sa kanila na may boyfriend na ko eh, di mas lalo akong malalagot dahil mayroon na silang gustong ipakasal sa 'kin.

"Fine. But I will visit you again—"

Nagpanting ang tenga ko sa sinabi niya. Masama ko siyang tiningnan.

"You will never visit me again, Dakila! You will not! Kalimutan mo na ko," madiin kong sabi bago walang sabi-sabing tumalikod. Malalaki ang hakbang na naglakad ako papunta sa exit ng hospital. I'm thankful na hindi sumunod si Dakila sa 'kin ng lingunin ko ang likod.

Mabuti na rin ang ganito.

Malayo-layo na rin ako sa hospital ng kuhanin ko ang telepono ko. Sobrang taas pa naman ng sikat ng araw ngayon at nakakasunog sa balat kaya sumilong muna ako sa isang lilim habang naghihintay ng masasakyang jeep.

Twenty pesos lang naman ang pamasahe hanggang sa VGC, baka meron pa ko ditong barya-barya na mahahanap.

Nanginginig ang daliri ko ng i-open ko ang messages ni Kazi. Hindi ko na inumpisahan sa itaas, baka abutin ako ng gabi dito sa haba.

From: Kazi 💙

Where the hell are you?!

MALAYA!

I'm already mad! Where the fuck are you?! Kagabi pa kita hindi ma-contact!

Call me ASAP!

MALAYA! WHY THE HELL ARE YOU NOT ANSWERING?! GO THE FUCK HERE NOW! I'M ACTUALLY WORRIED, FUCK!

After that message at wala ng sumunod.

Mukhang nagalit ko talaga si Kazi. Sa dami naman kasi na nangyari kagabi nakalimutan ko ng i-message siya na naka-uwi ako ng maayos at magpaalam na male-late ako ngayon.

I tapped my feet in the ground.

May babalikan pa ba akong trabaho?!

Nang may makitang jeep ay sumakay na ko agad. Sana wala sa office niya ngayon si Kazi. At kung minamalas-malas pa man din ako, naipit pa ang sinasakyan kong jeep sa traffic.

To: Kazi 💙

I'm on my way! I will explain later. Sorry!

*******

NAGMAMADALI akong pumasok sa loob ng company pagkarating ko. Gulat pa nga ang ibang impleyadong nakakita sa 'kin. I was running to the elevator like my life depends on it.

"HOLD IT!!"

Napahampas ako sa pader ng hindi ko maabutan ang elevator. Tiningnan ko ang screen sa taas at ganoon na lang ang inis ko ng makitang sa tenth floor pa ito. I tried to go sa isa pang elevator but it's in twelve floor.

Kung kelan ka nagmamadali saka naman nagkaaberya na ganito. Napakamot ako sa noo ko. Lumakad ako sa may fire exit at binuksan ang pinto. Doon na lang ako dadaan paakyat. Siguro ay nasa second floor na ako ng mag-ring ang phone ko.

Mabilis kong sinagot ang tawag ni Kazi.

"I'm already at the company! Don't be mad! Nasa stairs na ako paakyat!" pangunguna ko.

I heard him cussed and then sigh in the other side. After that ay wala na akong ibang marinig kundi ang paghinga nito. I think nasa office siya kaya ganoon katahimik.

"Ano . . . sandali na lang." Tumingala ako sa taas at napalunok ng makita kung gaano pa kataas ang aakyatin ko.

"Fuck. Bilisan mo, dove. I'm starting to lose my patience anymore." Binaba niya ako ng tawag pagkatapos.

Lumabas ako ng exits ng nasa third floor na ko. Saktong bukas at lumalabas ang mga impleyado. Pumasok naman ako sa loob after then pinindot ang top floor button. Sumandal ako sa likod at pumikit.

My hearts beats erratically when the doors opened. Ang bigat-bigat ng paa ko habang humahakbang ako papunta sa opisina ni Kazimir. Anong oras na kasi. Late na late na ako at alam ko naman ang trabaho ko bilang isang secretary niya.

"Good luck, he is really mad at ilang empleyado na ang napa-iyak niya."

Napatigil ako sa akmang pagbukas ng pinto. Tumingin ako sa gilid at napatigil ng makita si Alexis na naka-upo sa upuan ko. Mukhang nagta-type ito bago ako dumating dahil nakabukas ang computer.

Napangiwi ako.

"Ganoon kagalit?"

"Oo, kanina pang pagdating actually. Mukhang nadala yung init ng ulo kagabi."

Lumapit ako sa table. "Ano nga palang ginagawa mo rito? Kailan ka pa dumating?"

"Hindi naman ako umalis since bumalik kayo. May pakiramdam kasi akong kakaylanganin niyo pa ko, and eto nga."

Nahihiya akong ngumiti sa kanya. "Pasensya ka na, ha. Para tuloy walang secretary si Kazi dahil sa 'kin."

Tinapik niya ang braso ko, "wag kang mag-alala. Okay lang sa 'kin. Dagdag sahod nga 'to."

Napatawa ako. "Basta para sa pera."

"Syempre, pera ang nagpapakilos sa 'kin, hano—"

Nagtataka akong tumingin sa kanya ng bigla na lang itong tumigil sa pagsasalita. Animo siya nakakita ng isang multo. Tinapik ko ang braso niya.

"Huy! Ano ka ba? Para kang nakakita ng multo diyan!" Luminga pa ko sa kaliwa't kanan para sana lokohin siya pero bigla kong naramdaman ang mainit na tinging tumatama sa likuran ko.

Napalunok ako.

"Nasa likod ko siya?" mahina kong tanong.

Nakangiwi itong tumango. "O-oo . . . kuha muna ako ng k-kape ko." Kumaripas ng takbo si Alexis at iniwan ako kasama ang leon.

Nag-umpisang mamawis ang mga kamay ko at marahang lumingon. Napalunok ako ng makita si Kazi na nakatayo sa may hamba ng pinto. Magka-krus ang braso nito sa tapat ng dibdib niya. Madilim ang mukha na nakatingin sa 'kin.

But instead na matakot, I feel wet because of it. He's wearing his eye glasses with that serious look. Nakatupi pa ang longsleeve niya hanggang siko kaya nakalantad din ang ma-ugat nitong braso.

"Ahm . . ."

"Go inside my office, Malaya."

He's voice is full of authority kaya wala akong nagawa kundi sumunod. Nakayuko akong pumasok sa loob. Niyakap ko ang sarili ko dahil sa panlalamig, not sure if dahil sa aircon ng office o sa takot.

Umupo ako sa sofa sa gilid at hinintay na makalapit si Kazi. Pinanood ko siyang isarado at i-lock ang pinto na ikinalunok ko.

Gustuhin ko mang magsalita at magpaliwanag pero may kung anong nakabara sa lalamunan ko.

His footsteps are heavy. Ramdam ko ang pigil nitong galit. He stopped in front of me. Dahil matangkad siya at naka-upo ako ay kinaylangan ko pang tumingala para magtama ang mga mata namin.

"Explain before I lose my patience, dove," he said in menacing voice.

Skata! How can I explain to him na nakita ko ang kapatid ko kagabi at dinala ko siya kaninang umaga sa hospital? I can't tell him that dahil baka maghinala siya. And besides, I don't want him to know them. It's not safe yet. I know my father, he may do something bad to him kapag nalaman niyang may relasyon kami.

Napalunok ako.

Anong sasabihin ko?

I'm starting to panic.

"Malaya! I'm asking you!" Ilang beses akong kumurap at nagtatakang tumingin kay Kazi. Mariin ng magkadikit ang mga kilay nito. "I'm talking to you. Giving you time to explain. Why are you not answering?"

Mukhang malapit nang mapigtas ang pasensya nito. Kumuyom kasi ang kamao at nagtataas baba na ang dibdib habang nakatingin sa 'kin.

"K-kasi . . . si Liza . . . n-nagpabili sa 'kin ng ga-gamot . . . oo. Nagpabili si Liza kagabi ng gamot tapos n-na-ubos yung battery ng phone ko kaya 'di na ako nakapag-message tapos kanina . . . may s-sakit si Liza . . . hindi agad ako nakaalis kasi inaalagaan ko siya . . .?"

"Bakit parang hindi ka pa sigurado sa sinasabi mo? Tell me the truth, dove, I will not mad. Mas magagalit ako kapag nagsinungaling ka," mas mahinahon nitong ani kesa kanina.

Mabilis akong nag-iwas sa kanya ng tingin. "T-totoo 'yon. Pasensya na at hindi ako nakapag-message sa 'yo. Don't worry, it will not happened again," I promised.

He let a loud sigh and sit beside me. Niyakap niya ako na malugod kong sinuklian. I felt his lips touches my forehead before his hug tighter.

"Okay . . ."

Natataranta ako dahil do'n. Wala na ba siyang ibang follow up questions? Hindi na siya magtatanong ng kung ano-ano pa? Hindi ba siya magagalit dahil napapabayaan ko ang pagiging secretary ko sa kanya? Nasaan na ang punishment?

"Hindi ka galit?" mahina kong tanong. Tumingala ako sa kanya, sakto namang bumaba ang tingin niya sa 'kin.

"I am but you already explain and even if I don't want this to be an issue in our relationship. Lahat ng sasabihin mo paniniwalaan ko, Malaya."

Lahat ng sasabihin mo paniniwalaan ko, Malaya.

Nabuhay lahat ng paruparu sa 'king sikmura dahil sa sinabi niya. Ako ang unang nag-iwas ng tingin.

"I'm really sorry."

"Accepted. Just don't make me worried again, okay? I thought something bad happened to you." Umangat ang mukha ko ng hawakan ni Kazi ang baba ko para itaas. "Update me, always."

Kumunot ang noo ko ng mapansin ang diin at pag-uutos sa sinabi ni Kazi. Sinalo ko ang pisnge niya at hinaplos. Sinubukan kong hulihin ang mata niya pero nanatili iyong mailap. Nagpakawala ako ng malalim na hininga.

"Ayos ka lang ba?"

"Hmm . . ." Pumikit siya at dinama ang haplos ko. "I like your touch, it's warm, dove."

He looks calm right now. Ngumiti ako. "Basta kapag may iba kang nararamdaman sabihin mo sa 'kin, ha. Wag kang mahihiya na magsabi ng problema sa 'kin," paalala ko sa kanya.

He just hummed and kissed my forehead again. I smiled. Isinandal ko ang mukha ko sa dibdib ni Kazi. Kalmado lamang ang pagtibok ng puso niya baliktad ng sa 'kin. Mabilis. Dahil sa kanya.

Lumipas ang oras na nasa ganoong posisyon kaming dalawa. Walang nagsasalita ngunit nagkaka-intindihan gamit ang mga haplos at tingin.

Sabay pa kaming napatingin sa pinto ng may kumatok. Humiwalay kami sa isa't isa.

"Come in!"

Inayos ko ang sarili ko at ngumiti kay Kazi na hindi inaalis ang hawak niya sa bewang ko. Bumukas ang pinto at pumasok si Alexis. May dala-dala itong may papeles. Huminto siya sa harapan namin.

"Sir, here are the report from US. Reports about the Hotels there." Ako na ang kumuha no'n at ibinaba sa lamesa. Matamis akong ngumiti kay Alexis.

"Salamat, Alexis."

"Welcome. Sir, may iba pa po ba kayong ipag-uutos?"

"Nothing." Then he shove his hands in the air like pinapaalis na niya ito. Mabilis kong binaba ang braso nito.

Apologetic akong nag-smile kay Alexis at nginitian siya. Nakakaintindi naman siyang umalis. Nang maiwan kaming dalawa ay tiningnan ko siya ng masama.

"Wag ka naman masyadong an okay Alexis. Ang bait no'ng tao."

Sinimangutan niya ako. "Sanay na siya sa 'kin. Besides, I just motioned my hand."

Inilingan ko na lang siya at tumayo. Kinuha ang mga papeles na nasa center table at nilagay sa pinaka table nito. Inayos ko na rin ang ilang gamit na nagkalat bago tumayo at professional siyang tiningnan.

"Sir, do you want coffee?" tanong ko.

A smirked rose from his lips. Sumandal ito sa upuan at ni-tap ang hita niya.

"I want my milk," he flirty said while looking at my covered chest. Akala mo bare ang dibdib ko dahil sa paraan niya ng pagtingin.

Lumapit ako at umupo sa kandungan niya. Inikot ko ang braso ko sa kaniyang batok para sa alalay at ang matitigas na braso ni Kazi ay pumalupot sa bewang ko.

"Will you give me my milk?" maharot niyang tanong.

Ngumiti ako at pinisil ang ilong niya. "Of course. Anong gatas ang gusto mo? Bearbrand? Alaska or naman Evaporated?"

Napahalakhak ako ng simangutan niya ako. Taas-baba ang paghaplos niya sa bewang ko. I move a bit dahil uncomfortable ang pwesto ko. Pero napahinto ako ng may maramdamdamang matigas.

Tiningnan ko si Kazi na parang nahihirapang nakatingin sa 'kin.

"Kazi, ano 'yon? Ballpen or marker? Ang tigas naman," reklamo ko sa kanya at saka muling gumalaw ng suminghap na si Kazimir kasabay ng pagdiin ng hawak niya sa bewang ko.

Nagtataka na akong tumingin sa lalaki.

"Anong problema?" Hinawakan ko pa ang isang kamay niya.

"Dove, don't move," hinihingal nitong ani.

"At bakit, aber?"

"Because that is not a pen nor a marker. That's my snake and it will bite you when you keep moving like that."

Namilog ang mga mata ko't sinubukang tumayo ng bigla niyang hawakan ang bewang ko't mas idiin lamang ako doon. Tumutusok ang napakatigas niyang alaga sa pang-upo ko.

Nag-init ang pisnge ko.

Ang tanga-tanga ko naman para hindi iyon ma-realize! Like, Malaya!! He's having a boner because of you!!

Shit!!
Siniksik ni Kazimir ang mukha niya sa leeg ko at dahan-dahang inamoy ako. Tumatama ang tungki ng ilong niya sa parte ng leeg ko kung saan nakakapagbigay sa 'kin ng kilabot.

"Just don't move, dove. Let me calm down," he said hoarsely.

Sunod-sunod akong tumango kahit alam kong hindi niya naman ako makikita. Hinaplos ko ang malagong buhok ni Kazi para makatulong. Kahit na kinikilabutan ako sa pagtama ng mainit niyang hininga sa leeg ko ay pinabayaan ko lang siya.

"WHAT THE HELL IS HAPPENING HERE?!"