Sorry late update, guy! I was really busy last week kasi sa school kaya hindi na ako nakapag-sulat! 

Enjoyyy!


-----------

CHAPTER SEVENTEEN

MAINGAT na dinadampian ng cream ni Mr. Vasiliev ang kamay ko. Ilang beses na rin akong napalunok dahil sa pagdami ng kamay niya sa 'kin. His hands are so big, so are his fingers. While watching him do that something in my chest is waking up. Ayokong pangalanan ang pakiramdam na 'yon.

Matalos ang ilong ni Sir, parang ang sarap kagatin, biro lang. Pati labi nito mapula. Ano kayang ginagamit niya? I can use it.

Kung hindi ko lang alam na may girlfriend si Sir, iisipin kong may gusto siya sa 'kin. He is looking at my bruise like an enemy in my skin but in gentle way! Napa-iling ako. Kung concern lang kasi siya, pwede naman niyang ibigay sa 'kin ang gamot kesa siya ang maglagay no'n. Sinong amo kasi ang gagamot ng sugat ng secretary niya.

"There, done."

Napabalik ako sa reyalidad dahil sa boses nito. Ilang beses akong kumurap at tumingin sa kamay ko. Puro na ito cream.

"Here. Take this. Pahiran mo lang sa tuwing sumasakit," aniya sabay abot ng gamot sa 'kin.

Nakangiti ko 'tong tinanggap. "Salamat po, Sir." Tumayo ako sa harap niya. "May iba pa po ba kayong ipag-uutos?"

"Be ready. Aalis tayo to meet a client. Set an appointment in a Japanese restaurant," bilin nito.

Tumango ako at lumabas na ng office. Pagdating ko sa office ko'y tumawag agad ako sa restaurant para magpa-reserve ng isang VIP room, tapos nag-ayos ako sandali at bumalik dala-dala ang tablet palabas.

Sa elevator na kami nagkita ni Sir. Pumuwesto ako sa likod nito at kasunod niyang pumasok sa lift. I push the down button and then look at him.

"Sir, I already called a Japanese Resto, I booked a VIP room for our meeting today."

"Good," tipid nitong sagot.

Tumango ako. Nang makababa kami sa first floor ay bumati lahat ng empleyado pagdaan namin. Sa labas ay naroroon ang kotse ni Mr. Vasiliev, he went to the backseat while I sat in the front seat. Wala naman akong narinig na violent reaction kaya okay lang.

Sinabi ko ang direction kay Kuyang driver nang makasakay ako. Tahimik lang kaming nag-drive hanggang makarating kami sa resto. Nauna akong bumaba at akmang pagbubuksan si Mr. Vasiliev ng mauna itong magbukas.

Masama ang tingin niya sa 'kin dahil sa balak kong gawin na kina-nguso ko naman. Shit?

"Reservation for Mr. Vasiliev," ani ko sa host. May tiningnan itong record book bago sinensyas na sumunod kami sa kanya. Naunang sumunod si Mr. Vasiliev na nakabusangot.

Kumunot ang noo ko. Pinaglihi ba sa sama ng loob si Sir? Palagi na lang siyang nakasimangot.

Umiling akong saka sumunod sa kanila. Nasa loob na ng VIP room ang ka-meeting ni Mr. Vasiliev. Tumayo ito at lumapit sa 'min. Tumigil siya sa harap ni Mr. Vasiliev at nakipag-shake hands hanggang sa umangat ang tingin niya sa 'kin. Ngumiti ako.

"Anata ga utsukushī josei o tsuretekuru to wa shirimasendeshita, kajimīru."

Hindi ko naiwasang pamulahan ng pisnge ng marinig ang sinabi nito. He thinks that I'm pretty? Well, he is nice naman din. Singkit ang dark-brown nitong mga mata, tapos ang cute pa niyang mag-smile. He has thin lips and pointy nose.

Nilagpasan nito si Sir at naglahad ng kamay sa harapan ko. "My name is David Saito, my lady. Can I have your name, Utsukushī."

Mahina akong tumawa sa pagiging bolero nito. "Watashinonamaeha maraya Bare Ro, anata wa yasashī hanashite deibiddodesu." Na ang ibig sabihin ay My name is Malaya Vallero and you are a sweet talker.

His lips parted while looking at me.

"You can understand Japanese?!" he asked in surprise then look with Mr. Vasiliev who is watching me intently.

My sweat is starting for form a bullet when I realized what I have done. I blinked several times. Meirda! I wanted to slap myself for being stupid.

How can I slip in my mind that I'm just a normal person now?! I don't speak other language!

Pagak akong tumawa, "ano . . . mahilig akong manuod ng a-anime," kinakabahan kong ani sa kanila. Nag-iwas ako.

From the side, I saw Mr. Vasiliev shake his head and then walk towards the table. He pull a chair for me before sitting down. Mabilis akong lumapit at umupo. Sumunod sa 'min si Sir David, umupo sa tapat ni Mr. Vasiliev.

"Ona nakhodka, chuvak. Gde ty yeye nashel? ya khochu yeye."

Mr. Vasiliev face darkened, I feel scared. Unang beses ko kasi siyang nakita na para bang mambubugbug siya anumang sandali.

Napa-huh na lang ako ng malakas na tumawa si Sir David. Tinaaas nito ang dalawang kamay bago tumawa.

"Eto shutka, Kazimir. Ne zlis'. Ona tvoya."

She's yours?

I wanted to scoff. I'm not anybody's property! I owned myself! Inirapan ko ng palihim si Sir David dahil sa katangahang sinabi nito. Kaya nga ako tumakas sa 'min para maging malaya tapos aangkinin lang ako.

"Good. Let's proceed!" he signals me to give the folder. I did that and smile when Sir David smiled at me, but I think that's a wrong decision because when I look back with Mr. Vasiliev, he is looking murderously with his friend.

Napatikhim ako at saka mabilis bumalik sa pagkaka-upo. Binuksan ko ang tablet para mag-take ng minutes.

Sir David laugh, "don't be mad at her, bro. She's just being nice," pagtatanggol nito sa 'kin.

Oh, he is so kind naman.

"I will fucking take your eyes out when you don't quit looking at her!" he threatened.

"Don't be too mad, Kazimir." Kinindatan ako ni Sir David. "He is Russian, that's why he is hardheaded," pabiro nitong sabi.

"One!"

"Hahaha! Fine! Tsss! You have no fun!"

"Ne nachinay s menya, inache ya ub'yu tebya golymi rukami."

Don't start with me or I will kill you bare hands! What the hell?! Hindi makapaniwalang tumingin ako sa 'king amo. Nagliliyaba ang mata niyang nakatingin sa lalake bago ako tiningnan. Our eyes locked, but hindi ko kayang tapatan ang nagbabaga niyang mga tingin kaya nauna akong nag-iwas ng tingin.

He is being possessive ng wala namang dahilan!

I sign. The meeting started. I was busy taking down minutes when I didn't realize that our food is already being served.

******

"THANK you, Kazimir. Go to Zeus later to drink. Our fiends will go."

Nakamasid ako sa kanilang dalawa. Isinuksok ni Mr. Vasiliev ang kamay sa loob ng bulsa bago hinarap ang kaybigan. Pasimple kong pinunasan ang baba ko gamit ang likod ng aking palad.

"Will think about it. I'm busy," sagot ni Mr. Vasiliev saka tumingin sa 'kin. "Go inside the car, dove. You're already sweating," he said before bending towards me.

Nanigas ako sa kinatatayuan ko sa pagkabigla. Ilang beses akong kumurap ng itaas nito ang kamay nito at dinampi sa noo ko.

Umawang ang labi ko ng punasan niya ang tumutulong pawis sa noo ko. Nakatayo kasi kami sa parking lot ng restaurant. Makulimlim pero mainit ang singaw galing sa kalsada. Sa palagay ko'y uulan ng malakas mamayang gabi kaya ganito kainit ngayon. Nagbuntonghininga ako. Hindi pa rin ako sanay sa init ng Pilipinas.

"Hindi na. I will wait, saglit lang naman yata kayo," pagtanggi ko. Medyo makapal ang mukha ko kung mauuna pa ako sa Boss kong pumasok sa kotse.

He sighs then look with Sir David na matiim na nakamasid sa 'min. He is smirking at us. Kinunutan ko siya ng noo.

"Mō sukida yo, Maraya," he said.

Tipid akong ngumiti sa kanya, "I like you, too, Sir," ani ko. As a person. I like his personality more. Unlike Mr. Vasiliev na palaging mangangain ng tao. Siguro dahil may dugo itong Russina, some Russian has a strong jaw and look. Lalo na ang mata nila.

Kaya pala kakaiba ang aura niya. He have this sexy . . . effect.

Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko bago para pigilin ang ngiti. Napabalik ako sa reyalidad nang may mainit at malaking kamay ang gumapang sa bewang ko. Maraming beses akong kumurap bago tiningnan ang pangahas na 'yon.

Mr. Vasiliev possessively wrap his arms in my waist—like claiming me as his! Sa laki niyang iyon ay halos magmukha akong manipis.

"Ahm—"

Umiling si Sir David, "so possessive man! I don't like her like that! I like her as a person! Like a sister!" pagpapaliwanag nito.

"You better be! I'm about this close to fucking wring your fucking neck, asshole. Don't try my patience," malamig nitong ani bago walang paalam na lumakad paalis. At dahil nakahawak siya sa 'kin ay tangay-tangay niya ako.

"ZEUS LATER!" Sir David shouted.

I try to look back but he doesn't let go of me.

Huminto kami sa tapat ng kotse nito. He opened the door for me kaya nauna akong pumasok. His hands stayed in my back, nakaalalay siya sa pagpasok ko. Sumunod siya kasabay ng paglabas ng driver nito. Napanguso ako habang nakatingin kay Kuyang driver sa labas. Tumapat pa ito sa may harapan ng kotse nakatalikod sa 'min—mukhang nagbabantay.

Ba't naman niya ako iniwan kasama ang tigre? Nakakaloka.

Niyakap ko ang sarili ko. Ang lamig kasi ng hanging nanggagaling sa aircon ng kotse isama mo pang galit ang katabi ko. Sinilip ko siya. Seryoso itong nakatingin sa harapan habang marahas na inaalis ang necktie.

Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko.

"Hehehe . . . Mister—"

"Why you keep calling me Mister? I have a name," pagpuputol niya sa 'kin.

Napalunok ano. "Ano . . . It's a sign of respect, Boss—to call you Mister Vasiliev . . . that's your name."

Bumaba ang tingin niya sa 'kin. "Dove, start calling me by name," utos niya.

"But—It's not appropriate! Baka sabihin ng mga empleyado mong masyado akong pa-close sa 'yo," ani ko.

Kumunot ang noo nito. "Say a name and I will fire them."

"You can't fire someone because of that!" I gasped.

He smirk, "dove, I do anything I want because I have power." He move closer to me. Umatras ako upang hindi magtama ang dibdib namin ngunit nasukol na ako ng malambot na upuan at magkadikit na ang aming mga katawan.

Rumagasa ang sari-saring emosyon sa dibdib ko. Biglang tumaas ang temperature sa loob ng kotse kahit nakatodo naman ang aircon. Napalunok ako. I can already smell his natural scent and cologne while his breath smells like mint.

I cannot move my body. Gusto ko siyang itulak pero walang lakas ang mga kamay ko. Magkadikit ang tingin namin, walang gustong mag-iwas ng tingin.

"Dove, call my name," pabulong niyang utos. Shiver runs through my body when his hot breath touch me.

Napalunok ako. "B-but—"

Naningkit ang mga mata nito. "Don't make me mad, dove. I still don't forget that you tell David you like him!" Madiin pa talaga ang pagkakasabi nito sa like him. Hindi ba niya makakalimutan ang isang 'yon?

At bakit siya galit tungkol do'n? Hindi pa ba niya nararanasan ang pagkaka-gusto sa isang tao na walang kinalaman sa romance? Na gusto mo lang siya dahil sa matino siya, masiyahin at hindi nakakatakot.

"I just like him as a person . . . not a man who I will be involve romantically. Mukha kasi siyang mabait kaya gusto ko siya," mahina ang pagkakasabi ko sa huli.

Hindi nawala ang pagkasimangot niya. "Don't give me that reason, dove. Lahat ng tao nagu-umpisa para ganyang pagtingin bago sila na-fall sa isa't isa. I don't like you liking other men!"

Masama ko siyang tiningnan. Umangat ang kamay ko papunta sa tapat ng balikat niya para sana itulak siya palayo pero kinuha niya lang ang kamay ko at sinaklop sa kamay niya.

Nagwala ang mga paru-paru sa sikmura ko. Tiningnan ko ang magkahawak naming kamay. Napalunok ako.

It actually fits perfectly. While looking at it hindi ko namalayang napapangiti na pala ako. Holding his hands is comfortable . . . I feel comfortable with his touch which is odd because I never experience this.

A new thing for me.

"Dove, call my name," he whispered near my ear.

Napapikit ako kasabay ng malakas na kabog ng dibdib ko. Humigpit ang hawak ko sa kamay niya.

"Kazimir."

__________

What's your thought about this story? Leave a comment na po and push the star button if you like it!