CHAPTER FIFTY

AFTER hearing those words from his mouth. Hindi ako makapaniwala. Everything stopped and the thing I can only hear is my heart. He didn't even let me speak. He just kissed my lips and forehead before caging me in his arms.

Katulad ko, mabilis din ang tibok ng puso niya. Rinig na rinig ko 'yon mula sa kaniyang dibdib nang idikit ko roon ang mukha ko.

The cold breeze wake me up from my deep slumber next morning. Kinapa ko ang kabilang bahagi ng kama sa pag-aakalang naroroon pa si Kazi but it's empty. Bumangon ako at inilibot ang tingin ang buong kwarto.

He is not here anymore. I don't hear any noise from the bathroom, so maybe he's already downstairs. Bumaba ako ng kama at lumakad papuntang banyo. I did my morning routine before going down.

Sa kusina na ko dumeretso kung saan ko natagpuan si Kazi. He is not wearing a shirt kaya kitang-kita ko ang matipuno niyang likuran. Parang pusa akong naglakad palapit sa kanya. And when I'm already at his back, I hugged him.

"Good morning, dove," malambing niyang bati sa 'kin ng lumingon siya.

"Good morning, too, Kazi . . . how's your sleep?" I asked him sweetly.

Humalik siya sa 'kin noo. "I sleep well, dove. How about you? Did you sleep well last night? Sorry I didn't wait for you to wake up 'cause I want to surprise you of breakfast in bed," aniya.

Tumingin ako sa kakalanan kung nasaan ang niluluto ni Kazi. It's a American breakfast, consist of eggs, bacons, and pancakes.

"Wow. That should be good. I'll ready the table," alok ko nang ilingan niya ako.

"Don't bother, dove. Ako nang gagawa niyan. Why don't you go to your friend and tell her to get ready and bring her here? After we eat, we will show her the company," anito.

Walang pagdadalawang salita akong tumungo sa unit ni Liza. Hindi ko na siya nasamahan kagabi dahil gusto kong masolo niya ang unit niya. Kumusta kaya ang pakiramdam niya ngayon? Since I don't have a key, I have to knock. Hindi naman ako nagtatlong katok dahil binuksan na agad nito iyon.

Nakangiting mukha ang binungad ko sa kanya.

"Good morning, Liza!! Kumusta ang tulog mo?" masigla kong tanong nang makapasok ako sa loob. Si Liza na ang nagsarado ng pinto. Tumuloy kami sa kaniyang sala.

Hinila ko siya paupo sa mahaba niyang couch.

"Okay naman yung tulog ko. Nakaka . . . panibago lang. Hindi ako sanay," mahinang sabi nito.

Hinaplos ko ang likuran niya. "Wag kang mag-alala. Masasanay ka rin. Sige na. Mag-ayos ka na at pumanik tayo sa taas para makakain, nagluto si Kazi," nakangiting dagdag ko.

Tumango siya. "Sige. Sandali lang. maliligo muna ako," anito at tumakbo papasok ng kwarto niya.

Hinintay kong makalipas ang ilang minuto bago ako sumunod sa kwarto niya. Naririnig kong tumutulo ang tubig sa may banyo kaya sigurado akong naliligo na siya. Nilapitan ko ang closet ni Liza. I will help her choose the right clothes na para 'di siya mahirapan.

Abala ako sa pamimili ng isusuot niyang damit ng mapansin ko ang isang pamilyar na coat. Kinuha ko 'yon mula sa pagkaka-hang at tiningnang mabuti. Nagkunot ang noo ko sandali. Parang nakita ko na 'to, bulong ko sa sarili ko.

I sigh. I'm being paranoid again.

Everyone can buy a coat and maybe Liza's costumer give to her or si Liza mismo ang bumili. I should not be overthinking too much, payo ko sa sarili ko. Ibinalik ko an sa lalagyan niya ang coat at sinarado ang pinto no'n.

Nilibot ko muna ang buong unit ni Liza dahil hindi ko nagawa kahapon. I'm amaze na mayroon na ring laman ang cupboards at ref nito. Ni-ready talaga lahat ni Kazi.

Nang matapos si Liza ay agad kaming tumungo sa penthouse. Hawak-hawak ko ang kamay niya dahil nanginginig siya habang papanik kami. Kaya nga ng lumabas kami ng elevator ay hila-hila ko siya.

"Don't be scared! It's okay, Lizzz!!" pagpapagaan ko ng loob niya pero sinuklian niya lang ako ng isang ilang na ngiti.

Sa kusina kami dumeretso kung saan ko nakita si Kazi na naghahanda ng lamesa. Hindi katulad kanina, he is now wearing three piece suit.

Napansin niya ang pagdating namin kaya agad siyang lumingon. He smile at us.

"Mabuti nandiyan na kayo. The table is ready, have a seat," anito.

Lumakad kami palapit sa lamesa. Umupo si Liza sa tabi ko. Saka si Kazi sa kabisera.

"Wag kang mahiya, Liza. Kain nang kain," ani ko ng abutan ko siya ng pancakes.

"Thank you," aniya sa 'kin at tumingin sa boyfriend ko. "Salamat din, Kazimir, sa lahat."

Tipid na ngumiti si Kazi sa kanya, saka hinawakan ang kamay ko. Dumako sa kanya ang mga mata ko.

"That's nothing. It's all Malaya's."

Pinisil ko ang kamay niya. Pa-humble pa. Nilingon ko si Liza at inudyukan na siyang kumain. Our breakfast does not become a silent one dahil nakikipag-usap naman si Kazi kay Liza about work, and I'm thankful for him about that. naging ease rin kasi ang hitsura ni Liza dahil do'n.

After naming kumain ng almusal ay naligo muna ako at nag-ayos para sa trabaho, ngunit isusuot ko pa lang ang skirt ko ay nagsalita si Kazi na sumama sa 'kin kanina sa kwarto. Kinunutan ko siya ng noo.

"What do you mean? I can't wear slacks at work," I said. Nakapigil tuloy sa may dulo ng paa ko ang palda. Umupo ito sa harapan ko at hinawakan ang kabilang bahagi ng tela.

He help me na tumayo ng deretso. Siya na rin ang naghubad sa 'kin ng skirt at nagsuot ng isang jeans. Napalunok ako nang huminto ito sa mismong tapat ng pagkababae ko. Bumilis ang tibok ng puso ko. I'm wearing a lacy black underwear.

Gosh.

Liza is just downstairs and what if she hears something?

"Don't worry, dove, I only here to inspect," he hoarsely said before putting my underwear aside to fully see my womanhood. I gulp when he started to lick his lower lip.

"Shaved," he added before touching it. Napapikit ako nang maramdaman ang daliri nitong dumampi sa butil ng pagkababae ko. He is teasing me dahil alam niyang naapektuhan ako!

Napalunok ako bigla ng dampian niya ng isang magaang halik ang tuktok ng pagkababae ko. Mahigpit akong napahawak sa balikat niya. Ilang beses niya 'yong ginawa, at ang paghuli at matagal at parang sinipsip pa niya ang balat.

Ibinalik ni Kazi sa ayos ang underwear ko na kinadilat ko. Naningkit ang mga mata kong nakatingin sa kanya. Nakangisi itong tumayo at binuton ang butones ng pantalon. Hinalikan niya ko sa labi pagkatapos.

"We'll be late, dove. Come on," yaya niya sa 'kin na para bang walang ginawakang kalokohan.

Inis ko siyang hinampas sa braso.

*****

PAGDATING namin sa opisina ay nauna kaming bumaba ni Liza. Kasunod si Kazi na nakaalalay sa 'king bewang. Ang private elevator ang ginamit namin kaya mabilis kaming nakarating sa floor kung saan magtratrabaho si Liza.

"Dito ako magtra-trabaho?" hindi makapaniwalang tanong nito.

"Oo, dito ka muna. Dahil nag-uumpisa ka pa lang naman, magiging assistant ka ng COO para matutunan mo yung ibang work. Wag ka mag-alala, hindi masyadong mahirap ang ipapagawa sa 'yo. Like magpapa-xerox lang or type kapag kaylangan nila pero more on sa pag-aaral ka at computer work," mahabang paliwanag ko.

Inikot ni Liza ang buong lugar. Actually, iniwan na kami ni Kazi kanina pa para makapagsolo kami. Sinabi naman niya sa 'kin kung ano ang gagawin at magiging trabaho ni Liza habang nandito siya sa company.

"Kinakabahan naman ako, Malaya . . . kung paglilinis o kaya page-entertain kaya ko pa, eh sa computer? Anong alam ko ro'n? Baka mamaya magkamali ako," puno ng kaba niyang tanong.

"Ano ka ba. You are a smart woman. Kayang-kaya mong i-figure out 'yon, besides, papatulungan naman kita kay Alexis if may hiindi ka maintindihan. You borrowed my laptop sometimes, 'di ba? Parang ganoon lang din ang computers dito," pagpapalakas ko ng loob niya.

Kahit na puno ng pag-aalinlangan ang mga mata nitong nakatingin sa 'kin ay tumango pa rin siya. Nang makapag-settle na siya sa bago niyang table ay tinuruan ko siya kung paano i-turn on ang computer, how patayin, and how what to click when she wants to use something.

Like what I've said matalino si Liza, she can learn fast naman kaya mabilis niyang nakuha ang tinuturo ko.

"Okay ka na, Liza? Or gusto mong samahan pa kita?" tanong ko sa kanya makalipas ang kalahating oras ng pagtuturuan namin.

"Oo. Okay na. Salamat sa pagtuturo sa 'kin, Malaya. Kapag may hindi na lang ako alam ay itatanong ko sa 'yo," nakangiting aniya.

"Sige. Nasa itaas lang ako sa office ni Kazi. If you don't find me there pwedeng kay Alexis ka na lang magpatulong. Sasabihan ko na lang siya na tulungan ka kapag nanghingi ka ng tulong," nakangiti ani ko.

I'm actually excited for Liza and to her new job. Alam ko kasing may ibubuga siya. Kung ngayon pagbabasehan ay sigurado akong nangangapa ito pero kapag nagtagal siya rito at nahasa ang kakayanan niya magiging magaling din siya.

Sabi nga nila you should never mock a beginner.

Pagkatapos ko siyang ma-orient sa iba pa niyang gagawin ay nagpaalam na akong aalis. Sinigurado ko munang konektado sa CEO's office ang kaniyang telephone bago ko siya iniwan. Nakasalubong ko pa nga ang pansamantala niyang magiging amo sa may hallway. We had a small chitchat bago ito nagpaalam na papasok na sa opisina.

Ako naman ay tumungo sa elevator papunta sa opisina ni Kazimir. Pero laking gulat ko ng bumukas ang elevator ay nasa loob na ang binata. Leaning on the elevator wall, with his both hands in his pockets at nakatingin sa ibaba.

Nang mag-angat siya ng ulo ay nagtama agad ang mga mata namin. Nagtataka akong tumingin sa kanya.

"Bakit naririto ka pa? Hindi ko alam na ikaw na pala ang bagong elevator boy," mapang-asar kong tanong sa kanya.

Nang walang marinig na sagot kay Kazi ay tumikhim ako at pumasok na sa loob ng elevator at tumabi sa kanya ng tayo. Akma kong pipindutin ang button floor ng kaniyang office ng hawakan niya ang kamay ko.

Nagtataka akong tumingin sa kanya.

"Bakit?"

Tumikhim ito at mabilis nag-iwas ng tingin.

"Hindi tayo papasok sa opisina."

Tinaasan ko siya ng kilay. "And why not? Akala ko kaya natin sinama si Liza dahil para kasabay—"

Bago ko pa natapos ang sasabihin ko ay inangkin na ng walanghiyang ito ang mga labi ko. Ilang beses pa niyang kinagat ang pang-ibabang labi ko na kinadaing ko. Pero agad ko rin siyang tinulak dahil baka biglang bumukas ang elevator.

Habol ang hininga ko siyang pinaghahampas sa braso.

"What if may pumasok?"

"Walang papasok, dove. This is a private elevator. Walang magtatangkang gumamit nito except sa mga stockholders na dumadating lang naman dito kapag may importanteng meeting. And right now? The only important thing right now is us, kissing, and loving," anito gamit ang malalim na boses.

Hinapit niya ko sa bewang. Ito na rin ang nagpindot ng button papunta sa baasement.

"Saan muna tayo pupunta?" pangungulit ko sa kanya.

"Somewhere," he said naughtily before kissing my lips. "Just be patient."

Dahil hindi naman ako mananalo sa lalaking 'to pinabayaan ko na. Nagpatangay na lamang ako sa kanya. Namalayan ko na lamang na nasa loob na kami ng kotse at papunta sa kung saan. Pinanood kong maraanan namin ang mga sasakyan sa labas. I wonder, saan kaya niya ko dadalhin.

"Aabutin ba tayo ng gabi sa pupuntahan natin?" tanong ko.

"I don't think so, dove. It will depends on you," nakangiting sagot nito sa 'kin.

"At bakit naman, aber?" Umayos ako ng upo paharap sa kanya para makita ko siya ng mabuti.

Pero imbis na sagutin ay kinuha niya lamang ang kamay ko at dinala sa kaniyang labi. Umikot ang mga mata ko sa ere. Wala akong mapapala kung ipipilit ko pa sa lalaking 'to na sabihin sa 'kin ang totoo.

Hindi ko na nasundan pa ang dinadaanan naming kalsada basta na lang kaming huminto sa tapat ng flower shop. What are we doing here? Nakalagay pa sa may pinto na closed pa ang flower shop. Kazi didn't bother to tell me what's going on, bumaba ito ng kotse at naglakad papunta sa gawi ko. He opened the door for me, at inalalayan akong lumabas.

Pumaikot agad sa bewang ko ang braso niya at hinila ako papunta sa saradong establishimento.

"Kazi! Closed pa raw! Bakit hindi na lang tayo maghanap ng ibang flower shop? Sana sinabi mo agad para naka-order na lang doon sa kilala na nating shop," kinakabahan kong ani sa kanya lalo na noong parang hari nitong itinulak ang pinto.

Nang pumasok kami sa loob ay namangha agad ako sa napakaraming bulaklak na naroroon. Mariin kong ipinikit ang mga mata ko at nilanghap ang mabangong aroma na bumabalot sa loob ng kwarto.

Humiwalay ako kay Kazi ng makakita ng isang asul na rosas na nakapatong sa ibabaw ng counter. Lumakad ako palapit doon at tiningnan iyong mabuti. Blue rose are rare dahil sinasadya pang gawin ang mga ito unlike red roses.

Kinuha ko 'yon at inamoy.

I apologize na agad sa may-ari nito because I cannot help it. This smells so good.

Ngayon ko lang napansin ang note na nakadikit sa tangkay ng rosas. Kinuha ko 'yon and before ko siya buksan ay luminga-linga muna ako sa paligid para tingnan kung may makakakita sa 'kin.

But I just realize that no one is here with us. Dahil hindi basta-basta makakapasok sa loob si Kazi if may ibang tao rito, may sasalubong sa 'min.

Tumingin ako kay Kazi na ngayon ay naka-upo sa isa sa mini-stool na nasa gilid. Pinapanood niya lamang ako habang may kakaibang kislap sa mga mata. Kinunutan ko siya ng noon.

Mayroon talagang mali sa nangyayari rito ngayon. This is not the Kazimir that I know. Something is off!

So, walang pagdadalawang isip ko ng binuksan ang letter para basahin. My lips parted when I read it.

Nag-init ang dalawang sulok ng aking mga mata.

Congratulations to your new shop, dove!

Dumakong muli kay Kazi ang mga mata ko. Unlike kanina, mahina na itong tumatawa habang nakatingin sa 'kin. I pouted my lips to stop myself from crying because I feel like crying hard right now.

"W-what are you saying?" tukoy ko sa nabasawang note.

Tumayo si Kazi at dahang-dahang naglakad palapit sa 'kin. He stopped a few inches away from me.

"What did you read?" balik tanong niya.

I waved the card, "it says congratulations with my new shop!" Napahagulgol na ako. Tumawa naman si Kazi at lumapit sa 'kin. Niyakap niya ang katawan ko't hinalikan ako sa tuktok ng aking ulo.

"Shh. Why are you crying? Dapat masaya ka because I congratulate you!" anito.

"I-I'm not sad! I'm shocked . . . happy and shocked!" umiiyak ko pa ring sabi sa kanya. Bahagya akong lumayo at tiningnan siya sa mukha. "Like are you certain that this is mine?!"

"Haha, yes, dove, this is yours. Everything inside is yours," he said at nilayo akong tuluyan sa katawan niya. Pina-ikot niya ko para makita ko ang buong lugar.

"This is yours dove, I don't know kung anong business ang gusto mong i-open, and somehow, I don't want you to start from the bottom, so I gave you a lift. A fully furnished business. Ang gagawin mo na lang is to maintain at palaguin itong business mo, and if you are successful. Pwede ka na ring magtayo pa ng branch nito or ng ibang business," paliwanag niya.

Tiningnan kong mabuti ang lugar. I don't actually know what to say. Akala ko ay mag-uumpisa ako sa umpisa. Katulad nito. Bubuo ng unang branch but no . . . ginawa niyang madali para sa 'kin ang lahat.

Napangiti ako. I wiped my tears on my both cheeks.

"Why did you choose flowers?"

"Hmm . . . coffee shops are overused. Marami na no'n around the Metro since its popular to people, marami kang makakaompitensiya. Unlike flowers, kakaunti and it's actually a risked dahil kailangang maibenta mo lahat dahil nalalanta. It will become a challenge for you," he explain.

I nod.

Tumingkayad ako at humalik sa pisnge niya. Pina-ikot ko ang braso ko sa kaniyang leeg.

"Thank you, Kazi. Thank you so much for trusting my ability. I love you!!" puno ng galak kong ani sa kanya.

He didn't respond, instead, he claimed my lips.