CHAPTER SIXTEEN

Laging Handa

"Oh!" I squirmed but he lapped faster, pumping me as his lips is kissing me intensely.

Nalunod ang mga ungol ko sa loob ng kanyang bibig gawa ng bawat galaw niya sa aking ibabaw. God, he's fucking amazing!

"Jaycint!" kumawala ang hiyaw kong 'yon ng itinigil niya ang paghalik sa aking labi kaya imbes na ibaba ang halik sa aking leeg ay muli niya iyong binalikan.

He pushed deeper, tearing through layers of soft tissue. My pink folds tugged at his massive shaft as he continued pumping it inside me.

Suddenly my hips shot up in orgasm— "Jace! Oh God, Jaycint! I'm coming!" my thighs gripped at his hips. He pumped faster, harder and deeper.

Tumigas ang katawan ni Jaycint ng putulin niya ang paghalik sa akin para dungawin ako't pagmasdan na marating ang aking sukdulan. My long nails stabbed into his back as his prick hammered through my wetness!

"Damn it!" he cursed hard and then kissed me on the lips again.

Hindi nagtagal ay naramdaman ko na ang pagsunod niya sa akin. His groaned vibrated in my throat. Gano'n rin ang sa akin.

Tinanggal ko ang pagkakayakap ng aking mga hita sa kanyang katawan at sunod ko nalang naramdaman ang paghugot niya kasabay ng mainit na likidong lumapat sa aking hita. Hindi ako dumilat at hindi ko na rin alam kung kaya ko pa bang tignan si Jaycint pagkatapos ng pagkatalo ko sa paglaban sa tukso!

Hinihingal kong tinanggal ang pagyapos sa kanya. Narinig ko rin ang paghabol niya sa kanyang paghinga habang umaalis sa aking ibabaw. He lay beside me.

Ilang beses akong napalunok at hinintay siyang magsalita pero wala siyang sinabi. Doon na ako napadilat. Pakiramdam ko ay mas lalong tumaas ang temperatura ng katawan ko ng makita ang mukha niyang nakaharap sa akin.

"W-Why are you looking at me like that Jaycint?" agad kong kinuha ang kumot pagkatapos ay naupo.

"Nothing. I just want to look at you."

I smiled sarcastically at that. Wala akong masabi. Nakakahiyang bumigay ako pagkatapos ng ilang linggo pero anong magagawa ko? Tao rin ako and I have needs too! Hindi lang naman lalaki ang nakakaramdam ng init sa katawan at karupukan.

"That's weird, Jaycint." aalis na sana ako pero maagap niyang nahawakan ang aking kamay.

"What's weird?" umahon na rin siya sa kama.

Val, sa mata ang tingin! Sa mata lang letse ka!

"You, looking at me like I did something wrong—"

"Nah. You did fucking amazing." mabilis na umangat ang gilid ng kanyang labi matapos sabihin ang kabaliwan kaya natataranta kong hinawi ang kamay ko at pagkatapos ay tumayo na.

"I know, Jaycint. I know that I'm amazing in bed but you don't have to look at me like that. It's creeping me out."

He chuckled. Tumayo siya kasabay ng pagsunod ng pagtayo ng bagay sa gitna ng kanyang mga hita.

Damn! Sundalo ba 'yon o boy scout? Laging kasing handa kahit na katatapos lang!

Ibinalot ko ang kumot sa aking katawan at pinanuod siyang uminom sa bottled water na dala siguro niya kanina. Napalunok ako ng walang pakialam siyang humarap sa akin. Pakiramdam ko'y bigla akong nauhaw ng makita ang pagkaubos ng tubig sa lagayan nito.

"What's wrong with looking at you?"

"I just don't like it."

"Fine."

Umibis siya at naglakad palapit sa akin. Pinanatili kong kalmado ang kabuuan ko kahit na muli na namang nagwawala ang mga demonyo sa lahat ng parte ng aking katawan. Naulit ang ilang beses kong pagmumura ng maamoy ang kanyang pawis na katawang nahahaluan ng kanyang pabagong parang kaya na akong dalhin sa rurok ng sarap isang singhot palang!

Nang mapansin niya ang paglunok ko ay muli siyang napangiti.

"Shower?" aniyang hindi ko na alam kung utos ba o ano dahil sunod ko nalang nakita ay ang sarili kong buhat niya matapos kalasin ang kumot na nakabalot sa akin at pagkatapos ay muli akong hinalikan habang dinadala sa aking banyong ilang beses na ring naging saksi sa lahat ng karupukan ko!

We did it again. Hindi ko na nga nabilang kung ilang beses niya akong binaliw dahil wala siyang kapaguran! kung wala lang talaga akong pasok ay baka nilabanan ko siya hanggang sa sumuko siya pero kailangan ko ng pera kaya ako na ang sumuko.

Hinatid ako ni Jaycint sa club kahit na sinabi kong hindi naman niya kailangang gawin pero nagpumilit siya dahil uuwi na rin muna siya sa kanila. Ang paghihintay kay Ramiel sa West Side ay hindi na niya prioridad ngayon dahil sa namamagitan sa amin pero ayaw ko iyong kwestiyunin. Nitong mga nakaraan ay natutuwa rin kasi akong may kasama ako sa bahay at nakakausap kahit mga simpleng bagay lang.

We are friends now, right?

"Thank you, Jaycint."

Tumango siya at ngumiti sa akin.

"I like your new schedule." komento niya.

Ilang linggo na ring ganito ang schedule ko para iwasan si Zuriel noon pero hindi naman ako ma-kwento sa kanya tungkol sa buhay ko kaya ngayon lang rin niya nalaman na buong buwan ko na itong schedule. O baka sa mga susunod pa. Depende ang lahat sa presensiya ng lahi ni George.

"I hate it pero wala akong choice." bulalas ko.

"Really? Why? Are you avoiding someone?"

Natigil ako sa pagtanggal ng aking seat belt dahil sa napagtanto. Pilit akong ngumiti at umiling pagkatapos ay mabilisang tinanggal ang bagay sa aking katawan.

"T-The guy you punched last time! Yeah! Baka makita ko kaya umiiwas pa rin ako."

Nawala ang tuwa sa kanyang mga labi.

"Did he come back?"

"No! Safety first lang. Nag-iingat lang ako, tsaka sabi mo baka balikan ako no'n 'di ba?" I lied.

Tumigas ang kanyang panga sa narinig.

"Do you need a security? I'll-"

"No, Jace! I'm fine!" mabilis kong pagputol sa kanya bago agad na inayos ang sarili't binuksan na ang pintuan. "Sige na. I'm fine. Kaya ko ang sarili ko at sana ito na ang huling paghatid mo sa akin. Kaya kong mag-commute at hindi dahil naulit ulit 'yung..." pinagdiin ko ang mga labi ko't isinukbit nalang ang bag ko sa aking balikat. "Basta. Huwag mong isiping may obligasyon ka dahil may nangyayari sa'tin. "

Tamad siyang tumango na tila ilang beses ng narinig sa akin ang mga salitang iyon. Sa kabila ng pagkawala niya sa mood dahil sa mga sinabi ko ay ngumiti lang ako.

"Are we cool?" I asked.

He tilted his head and gaze at me intensely. Nilabanan ko ang titig niya at hindi nagpatalo kaya siya rin ang bumitiw.

"Yeah."

"Good! I gotta go. Salamat ulit. Mag-iingat ka." lumabas na ako ng sasakyan at walang lingon siyang iniwan.

Hindi naman ako nagdalawang-isip sa mga sinabi ko pero ramdam ko ang pagbigat ng puso ko habang pumapasok sa loob ng club. Alam ko namang maganda ang intensiyon ni Jaycint pero ayaw kong maging attach sa kanya at gano'n rin siya sa akin. May kanya kanya pa rin kaming buhay kahit na mag nangyayari sa amin. It happens and it's pure lust, nothing else.

"How's it going?" masayang tanong ni Skyrene sa kabilang linya habang ako naman ay lakad takbo para lang maabutan ang bangko upang magpadala ng pera kay Enrique.

"I'm running!"

"Wait bakit? Sinong hinahabol mo?! O ikaw ang hinahabol? Val, did you steal-"

"Sira! Skyrene, hindi na tayo bata para mang-snatch ng mga pasaherong tanga sa jeep! Tsaka may trabaho na ako! Nagbagong buhay na!"

Humalakhak siya sa kabilang linya ng maisip siguro ang mga kagaguhang nagawa namin noon para lang may makain kami't maipakain kila Ramiel.

"Nagbibiro lang ako pero saan ka nga? Bakit nagmamadali ka?"

"Magpapadala ng pera."

Hinihingal kong hinawi ang mga tao sa sidewalk para malagpasan sila. Mas binilisan ko ang aking mga hakbang at hindi ininda ang hingal para lang maabutan ko't maipadala ang kailangan niya.

"I see! Kumusta na pala siya? Nagta-trabaho na ba?"

"Ayos lang at hindi kasi wala pa ring trabaho." bago pa humaba ang usapan ay nagpaalam na ako kaagad sa kanya lalo na ng makitang ilang hakbang ko nalang ang bangkong iyon.

Sinulyapan ko ang aking orasan. Tamang tama lang ako kaya laking pasalamat ko sa mga gwardiya ng pagbuksan nila ako ng pinto.

"Thank you!"

Pagkatapos kong magpadala ay tinext ko na kaagad si Enrique na kunin niya nalang ang pera. May panghihinayang man sa akin dahil ang kada sahod ko ay sandali ko lang nahahawakan pero may parte pa rin sa pagkatao ko ang masaya dahil nakakatulong na ako lalo na ngayon.

Ngayong araw ay halos tatlong oras lang ang tulog ko at wala rin akong kain dahil sa pag-over time kagabi. Wala pa rin akong kain dahil late na akong nagising kanina at wala na ring oras na magluto para lang hindi maabutan ng cut off.

Sa nadaan kong fast food ako kumain. Iyong pinakamura lang rin ang in-order ko dahil sapat nalang ang perang hawak ko ngayon hanggang sa susunod na sahod. May supply pa naman ng pagkain sa ref kaya hindi ko na muna kailangang mamili. Isa pa, marami ring mga de latang stock sa bahay kaya makakatipid rin ako ng kaunti.

Sa gitna ng mapayapang pagkain ay wala sa sariling lumipad ang mga mata ko sa isang gawi ng fast food kung saan nakaupo ang babaeng maliban sa kanyang bag na nakapatong sa lamesa ay wala ng iba pang naroon. Ikinurap ko ang aking mga mata para masigurong siya ang nakikita ko ngayon.

You gotta be kidding me!

Marahas kong nilunok ang pagkain sa aking bibig ng makita siyang kumaway sa akin na parang kanina pa ako sinusundan! Sumubo ulit ako at hindi siya inintindi. Sa ngayon ay gusto ko lang matapos na para makauwi na ako at makaalis sa lugar na ito because what the hell?! Hanggang dito ba naman ginugulo ni Stella ang utak ko!

Nakita ko ang panginginig ng aking mga kamay habang hawak ang soft drinks ng makita ang pagtayo niya at ang paglalakad patungo sa aking gawi!

Kahit na bilisan ko ang pagkain ay hindi ako matatapos bago pa siya makalapit! At kahit na gustohin kong iwan ang pagkain ay hindi ko pwedeng gawin 'yon dahil unang una ay gutom talaga ako at pangalawa, pinaghirapan ko ang ipinambayad sa pagkaing ito at hindi ko 'to sasayangin dahil lang sa kanya!

"Hi!"

Fuck off! Sigaw ng utak ko pero imbes na isatinig 'yon at plastic kong nilunod ang mga pagkain sa bibig ko para lang ngitian siya't batiin pabalik.

"Hey! Ikaw na naman..." sarkastiko kong sabi na hindi niya inintindi.

Muli siyang minura ng matindi ng aking utak ng makita ang paglayo niya sa upuang nasa lamesa para maupo doon!

Girl? What the fuck are you doing?

"Umupo ka pa talaga." nakangiti ko paring sabi sa gitna ng gigil ko sa kanya.

Mas lalo akong nairita dahil kahit na harap-harapan na ang pagpaparamdam kong ayaw ko siyang narito ngayon ay nanatili siya sa aking harapan at ngiting ngiti pang nakatuon sa akin.

Naka-drugs ka ba?

"Sorry! Malungkot kasi kapag mag-isang kumain. Pwede bang dito muna ako?"

Muli akong sumubo at sinagot siya habang puno ang bibig baka sakaling mairita rin siya sa akin.

"Talaga? So do you think I'm lonely?"

She went pale at that. "N-No! I-I'm just saying that it's better to have a company especially when you're eating."

"I don't think so. Some people just prefer to be alone," binitiwan ko ang hawak na kutsara para ituro ang sarili ko. "I mean people like me."

Bumalandra ang lungkot at pagkapahiya sa kanya pero imbes na iwan na ako ay mabilis niyang binitiwan ang lahat ng emosyong iyon para muli akong ngitian.

Wow! I admire the kakapalan!

Sa totoo lang, ayos lang naman sa akin na may makiupo o sumabay sa aking kumain pero sadyang hindi lang talaga ako palagay pagdating sa kanya. It's not about her looks or her age. Ewan ko ba, may something lang talaga sa kanyang hindi ko maipaliwanag. Parang out-of-this-world feeling. Super weird feeling.

"Well this is a fast food so pwede naman sigurong makiupo nalang?" she said politely.

Umiling ako.

"You need something to eat too kapag nandito ka. Hindi 'to tambayan."

Hindi ko siya napansin kanina. Kung sinusundan man niya ako, nauna ba siya o nahuli? Gutom lang ba ako kaya maski sa pila ay hindi ko siya nakita? O talagang wala siyang balak na kumain at gusto lang akong asarin ngayong araw?

"Right." aniya.

Bumagal ang pag nguya ko dahil agad niyang sinagot ang mga katanungan sa aking utak ng ilabas niya sa kanyang bag ang isang supot ng take-out na may lamang burger pagkatapos ay nagsimula na siyang kumain gaya ko.

Parang gusto kong magkamot ng ulo. Hindi ko alam kung pagod, puyat at lutang lang ba talaga ako o masyado lang akong paranoid pagdating sa kanya? Oo nga at alam ko namang kapag sinubukan niya akong saktan ay hindi naman siya mananalo pero may kung ano talaga sa kanyang unti-unting nagpapakaba sa akin. I feel threatened in some way.

"Palagi kang nandito?"

Dumiin ang titig ko sa kanya.

"I'm sorry... Hindi talaga ako sanay na tahimik at walang kasama sa pagkain. It's okay kung hindi mo sagutin. Isipin mo nalang na may kasama akong hindi mo nakikita ha?"

Nagpatuloy siya sa pagsasalita habang ngumunguya ng mahinhin.

Okay, paranoid nga lang talaga ako dahil wala naman akong nakikitang dapat kong ikailang sa kanya. Wala rin akong nakikitang dapat kong ikatakot at ikainis! She's just being friendly. Super friendly na parang hindi na totoo kaya nag-iisip ako ng hindi maganda.

"Ako kasi hindi mahilig sa fast food tsaka-"

"Ako rin." singit ko matapos lunukin ang huling subong ginawa para hindi na siya magmukhang tangang nagsasalita ng mag-isa.

There's nothing to worry about Valerie! She's just a kid at wala naman siyang ginawa sa'yo kung hindi ang maging mabait. Weird but she's just nice and innocent.

Natutulala niyang binitiwan ang pagkaing hawak sabay tuon sa akin.

"T-Talaga? Kasi hindi healthy 'di ba?"

Tumango ako.

"Hindi healthy sa budget ko." I answered.

Napawi ang natitirang lungkot sa kanyang mga mata dahil ngayon ay nagsisimula na akong makipag-usap sa kanya kahit na may isang parte pa rin sa akin ang hindi gusto ang desisyon ng kabuuan ko.

"But you're a manager! Malaki naman ang sweldo no'n 'di ba?"

Pinagdiin ko ang aking labi at inubos na rin ang soft drinks na nasa baso ko.

"Kapag nagta-trabaho ka na at mag-isa ka lang sa paghahanap buhay, makikita mo kung gaano 'yon kahirap. Na ni pagkain sa ganito ay hindi na magiging option sa'yo dahil mas makakatipid ka sa de lata at karinderya." nalaglag ang kanyang panga sa mga sinabi ko pero hindi ko alam kung pagkamangha ba 'yon o ano.

Niligpit ko ang aking mga gamit at hinanda na ang sarili sa pag-alis.

"Now enjoy your youth, Stella. Huwag mong sayangin ang buhay mo sa kaka-punta sa bar kahit na wala ka pa naman talaga sa tamang edad para gawin 'yon. Go to school and study hard para kapag nakapagtapos ka na ay makahanap ka ng magandang trabaho at makakain sa mga masasarap at mamahaling restaurant kahit anong oras mo gusto." diretsahan kong sabi na dahilan ng paglaglag ng kanyang panga pero imbes na hintayin pa siyang magsalita o ipaliwanag man lang ang sarili ay tumayo na ako at walang lingon siyang iniwan.

Kids these days... Mga nagsasayang ng buhay. Nagpakawala ako ng isang malalim na paghinga. Naramdaman ko ang pag-init ng aking puso dahil sa naisip.

Kung ako ang nasa kalagayan niya ay pagbubutihan ko. Kung sana nga lang nabigyan ako ng pagkakataong mag-aral ay hindi ko 'yon sasayangin. Gagawin ko ang lahat para lang makapagtapos at magkaroon ng trabahong maayos nang sa gayon ay walang taong pwedeng umapi sa akin o manghusga.

Napangiti ako ng mapait. Kung pwede nga lang mamili sa buhay ay unang una kong pipiliin ang magkaroon ng pagkakataong makapag-aral para maayos ang buhay ko. Kahit hindi na matino ang mga magulang ko at ang mga tao sa paligid ko basta maging maayos at maginhawa lang buhay ko ay mamimili ako. Kung pwede lang... Kung sana bukas pwede akong mamili ay gagawin ko. Kung sana pwede pa...

~~~~~~~~~~~~

Facebook Page : Ceng Crdva

Facebook Group : CengCrdva Wp

Booklat account : Ceng Crdva

Instagram : Cengseries

Twitter : CengCrdva