1. At sa huling pahina,

sa huling mga titik at letra,

mga alaala,

mga sakit at ligaya,

akin ng isasara

ang libro ng ating istorya.

2. Tila ba parang kantang hindi na

muli ipagpapalit,

hindi na muli pagsasawaan,

pero sa isang iglap,

yung pangalan mo yung pinaka

paborito kong tinig,

ngunit ngayon hindi na muling

maririnig.

3. Ikaw ang nagsisilbing bituin,

na sa tuwing wala ang buwan,

ay nagbibigay ningning sa madilim

kong kalangitan.

4. At kung may aalis man

ay hindi na muling pipigilan.

Hayaan ang mga lilisan,

pahalagahan ang nandyan.

5. Saksi ang mga unan sa mga matang

luhaan,

mga bituin na siya lang ang

nakakaalam,

mga hikbi at pagtangis ng labis na

masaktan,

ang sarili lang ang aking tanging

sandalan.

6. Simula nung

tumigil akong

habulin ka,

sarili ko'y

muli kong

nakita.

7. Ang yabag ng iyong mga paa,

Ay papalayo na aking sinta,

Ang iyong mga salita,

Ay tuluyang nang kumawala,

Ang iyong nadarama,

Ay tuluyan nading naglaho na parang

bula.

8. Kay daming tanong sa aking isipan,

Sinusubukang pag-isipan,

Ngunit hindi mabigyan ng kasagutan,

Tila ito'y digmaang walang katapusan.

9. Lubid at dugo

ang laman ng isipan,

unan na basa

ang nagiging sandalan;

sa oras na wala na

muling maramdaman.

10. Wala na ang dating tamis at init ng

kape sa umaga,

Kung paano natin hinarap ito ng

magkasama,

Di ko lubos maisip kung bakit tayo

ganito; natapos sa dapit-hapon ng

alaala.

Orihinal na Komposisyon ni

Aaron Luna

Maraming Salamat