*2 jaar later*

Sammy is nu 6 jaar en een paar dagen. Ze werd wakker gemaakt om 5.30 's ochtends. "Wakker worden Sammy we moeten snel weg." Zei Andromeda en liep de kamer weer uit. Sammy stapte het bed uit en liep naar beneden. Zoals elke ochtend was de tafel was gevuld met genoeg eten om uit te kiezen. Sammy ging aan tafel zitten en pakte een broodje. Ze at rustig het broodje op terwijl Ted zoals altijd de krant las. Sammy keek zijn kant niet op. Ze was bang dat een van de verhalen van haar moeder waar zouden zijn, ook al had Andromeda gezegd dat ze niet waar waren en het zelfs geprobeerd heeft te bewijzen. Na een half uur was Nymphedora ook wakker en kwam ze de keuken binnen. "Waarom moeten we zo vroeg wakker zijn?" Vroeg Nymphedora lichtelijk geïrriteerd terwijl ze nog half aan het slapen was. "We gaan iets leuks doen, nou ja leuk niet echt, maar goed." Zei Ted die gewoon naar de krant bleef kijken. Sammy wilde vragen wat ze gingen doen maar besloot het niet te vragen. "Pa doe eens wat minder eng, je maakt Sammy niet minder bang op deze manier" zei Nymphedora en sloeg een arm om Sammy heen. Na het ontbijt en het klaarmaken bracht Andromeda Sammy en Nymphedora naar het ministerie. Ted was al eerder klaar en was al vooruit gegaan. Andromeda liep met de meisjes naar een zwarte duur en maakte hem open. En lange zwart marmeren gang was zichtbaar. Andromeda liep de gang in "Kom niet bang zijn." Nymphedora liep naar binnen en hield Sammy haar hand vast. Sammy vond het spannend en liep langzaam mee. Ze liepen de hele gang door. Om de paar-meter was er een klein gangetje die eindigde met een zwarte deur. Aan het einde van de lange gang was een goud versierde deur. Ted deed de deur open en liet Andromeda en de Kids binnen. Nymphedora had Sammy opgetild om langs Ted te komen. De kamer was goud en zwart, er stonden allemaal tribunes in een rondje tegen de muur. Links was een kleine zwarte deur met 'Verboden' in het goud geschreven.
Ted liep naar de deur toe "Sammy ik wil dat je me met dit vertrouwd oké, Nymphedora kan met je mee maar dat hoeft niet, loop door de deur en blijf lopen je zult zelf zien wat er komt geloof me het is veilig" zei Ted rustig. Sammy twijfelde maar liep toch naar Ted en voor het eerst keek ze hem aan "beloofd?" Vroeg ze met een trillende stem. Ted knikte en maakte de deur voor haar open. Sammy liep door de deur de gang in.

Na een lang stuk gelopen te hebben kwam ze in een stenen ruimte. Ze zag eerst niks maar na een minuut waren haar ogen gewent aan het licht verschil. Een vrouw in een grijs zwart gestreepte jurk keek naar Sammy "Sammy, wat ben je gegroeid" Bellatrix liep naar Sammy en knuffelde haar. Sammy was verbaast en knuffelde terug "Mama" Sammy kon zich niet herinneren hoe ze er uit zag maar de foto's die ze had gezien waren van heel vroeger en leken nu niet echt meer. "Zijn ze een beetje aardig voor je?" Vroeg Bellatrix een beetje bezorgd. Sammy knikte "Kun je mee terug?" Vroeg Sammy zacht. "Dat gaat niet liefje, ik kan niet mee door de deur de spreuken laten het niet toe hoe graag ik het ook wil. Maar onthoud ik houd van je en ik ben hier uit voor je het weet." Zei Bellatrix en kuste Sammy's hoofd. "Ik houd ook van jouw mama." Zei Sammy en een traan rolde over haar wang.

Na een tijdje hoorde Sammy iemand aan komen. Nymphedora stond achter Sammy "Sammy we moeten weer gaan" zei ze en pakte Sammy haar hand. "Ik wil niet ik blijf bij mama" zei Sammy en probeerde los te komen van Nymphedora. "Sammy doe niet zo moeilijk" zei Nymphedora. "Sammy luister naar mij, ik houd van je en ga met je nicht mee voor het te laat is" zei Bellatrix. "Maar mama" Sammy wou niet mee terug "Ik wil niet ik wil hier blijven" Nymphedora verloor haar geduld "Sammy nu" zei ze en trok Sammy de gang in. Bellatrix zag de doorgang verdwijnen en zo ook Sammy.

Weer terug in de zaal waar de deur was begon Sammy te huilen. Andromeda tilde Sammy op "Het is oké niet huilen" zei ze troostend. Ted was niet in de zaal hij was in zijn kantoor voor twee redenen, voor werk en zodat Sammy niet nog verdrietiger en bang werd. Sammy stopte met huilen "Mama" zei Sammy snikkend. "Ik weet het ik mis haar ook" zei Andromeda en liep weer terug de gang door om naar huis te gaan.