Asuka Sakura'yı her yerde aramasına rağmen onu bulamıyordu. Sanki yer ayrıldı da içine girmişti. Asuka korkmaya başlamıştı.

Asuka: O aptal umarım kazanmıştır! Nereye gitti bu ya?!

Asuka: Sakuraaa!!

Asuka: Sakuraaa!!

Asuka: Bak kazandında benimle oyun oynuyorsan şuan hiç sırası değil!

Asuka: Üfff hadi çık artık neredeysen?!

Asuka ilerlerken yıkılmış bir ev gördü. Gidip evin içine baktı. Sakura oradaydı. Dizlerini kendine çekmiş ağlıyordu.

Asuka: S-Sakura?

Sakura: ...kazandım! Kazandım denilemez! O herifin dediği gibi her şey şimdi başlıyor!

Asuka: ciddisin değil mi?!

Sakura: ciddiyim

Asuka sıkıca sakura'ya sarıldı. Çok sevinmişti.

Asuka: Hey! Neyin var senin? Kazandıysan mutlu olman gerekir!

Sakura: mutlu olmak mı?! Sahte bir mutluluk kalbime huzuru getirmez!

Asuka: ne saçmalıyorsun yine?! Bunun neresi sahte mutluluk?! Artık barış olacak!

Sakura: sen öyle san! Asıl şimdi başlıyor her şey!

Asuka: Yokluğumda ne oldu?! Yoksa o zeref piçi bir şey mi dedi?!

Sakura: hayır!

Asuka: o zaman sorun ne?!

Sakura: sorun benim!!

Asuka: ...

Sakura: her şey bitince ailemi geri bir araya getiririm diye düşündüm! Ama...

Asuka: ...Her şey o herif yüzünden oldu! Annemi öldürdüm!!!

Asuka: anne?! Sen...annemizi mi öldürdün?!

Sakura: evet!!!

Asuka hızlıca gidip sakura'ya yumruk attı.

Asuka: ANEMİZİ ÖLDÜRÜP NE HALT YEDİN?!?!?!?!?!?!

Sakura: KAPA ÇENENİ!!! SEN NE ANLARSIN Kİ?!?!? O DA BENİ ÖLDÜRMEYE ÇALIŞIYORDU!!! *sırtını açar ve kırbaç izlerini gösterir* NE YAPMAMI BEKLİYORDUN?! HA!!!!

Asuka bir an için afalladı. Olduğu yerde öylece kala kalmıştı. Dikkatli bir şekilde sakura'nın sırtına bakıyordu.

Sakura: söylesene...bu kırbaç izleri nasıl geçecek! ...geçmeyecek! o an ki kötü anılarımla birlikte kalıcı bir yara olarak kalacak!!

Asuka: ...Sakura ben üzgünüm!

Sakura: ne için?!

Asuka: sana bağırdığım ve olayları bilmeden önyargılı davrandığım için?!

Sakura: ...

Asuka: ...bana verdiğin sözünde durduğun için saol!

Sakura: anlaşılan ejderhaları temizlemişsin! Sana da saol!

Asuka: ..gidelim mi?

Sakura: nereye?!

Asuka: nereye olacak! diğerlerinin yanına

Sakura: ..tamam. Gidelim

Asuka: gel

Sakura ve Asuka birlikte yürümeye başladılar. Sakura hala asık suratlıydı.

Sakura: bu kırbaç izlerini nasıl geçirebiliriz?!

Asuka: medikal ninjutsu işe yaramıyor mu?!

Sakura: bilmiyorum. Ama pek yarayacağını sanmam!

Asuka: bakarız bir çaresine!

Sakura: Asuka!

Asuka: Efendim!

Sakura: klanı tekrar mı kursak?!

Asuka: haa! Klanı mı kurmak istiyorsun?

Sakura: evet. Yani emin değilim!

Asuka: ...bilmem! Üyeleri nereden bulacağız?

Sakura: bilmiyorum. Ararız!

Asuka: iyi fikir de bu konuyu mikura ile konuşmalıyız!

Sakura: hayır! Mikura bir uchiha! Bu konuyu teyzem ile konuşmalıyız!

Asuka: sahi teyzem demişken az önce orada pembe saçlı çok genç bir bayan vardı. Tanıyor musun onu?

Sakura: aptal! O teyzemiz!

Asuka: hadi canım! Kadın benden daha genç!

Sakura: ister inan ister inanma! O kadın bizim teyzemiz!

Asuka: yuhh!!!

Sakura: şaşırmazsın sanıyordum!

Asuka: şaşırmazmıyım mıyım? Benim duygularım yok mu yani?! Bunu mu demek istedin?!

Sakura: hayır! Ne alaka?!

Asuka: neyse. Onu bunu bırakta sen güçlerini ne yapacaksın? Onlardan vaz mı geçeceksin?

Sakura: ...hayır! Evet vazgeçecektim ama atalar devrini ben durdurmazsam kim durduracak?! Başka seçeneğim yok!

SAKURA'DAN:

Asuka ile konuştuğumuz için diğerlerinin yanına geldiğimizi fark etmemişiz. Yuuki'nin bana sarıldığını fark edince kendime gelmiştim.

Sakura: yuuki?

Yuuki: sen iyi misin?

Sakura: ..evet! gayet iyiyim! Ya sen? Sen iyi misin?

Yuuki: evet. Çok iyiyim!

Herkesin gözü bende olduğu için garip hissediyordum. Ve utanıyordum. Mikuraları takmamayı planlasamda bu o kadar kolay değildi.
Mika: zeref öldü mü?!

Sakura: evet

Tamamıyla duygusuz bir şekilde konuşuyordum. Mutlu olunacak bir şey yoktu ortada.

Hachiro: hey, sakura!! Sen iyi olduğuna emin misin?!

Sakura: evet iyiyim ben!

Hachiro: surat ifadene bakılırsa bir şeyler olmuş gibi!

Sakura: yok bir şey! Var bir şey! Hiç iyi değilim!

Hachiro: sen öyle diyorsan!

Biraz yere baktıktan sonra mikuraya döndüm. Gözlerimi ona diktim.

Sakura: sizin neden buradasınız? Olanları bilmiyor olmanız gerekirdi

Mikura: yardım için geldik

Mikura üzgün görünüyordu.

Ren: biz çağırdık. Chakralarımız bitmişti!

Sakura: öyleyse bir sorun yok!

Kimse bu durumu bu kadar kolay kabulleneceğimi bilmiyordu.

Mezuri: şimdi ne yapacağız?!

Sakura: ...buraları bir şekilde eski haline getirmeliyim! Ne de olsa mikotoko GA'yı istedikleri için yaptılar!

Akira: bekle! Neden kendini suçluyorsun ki? Senin bir suçun yok?

Sakura: evet. Benim suçum yok ama onlar mikotoko GA'yı istiyorlardı ve oda bana mühürlü! İnsanlar sadece "onaltı yaşındaki bir velet için mi acı çektik?" derler. Bu yükü taşımak istemiyorum.

Tori: APTAL!!!! Buraları eski haline getirsen bile ölenleri getiremezsin! O zaman yine bu yükü taşıyacaksın!

Sakura: bu benim kararım! Buna karışmaya hakkınız yok!

Oldukça Sinirliydim. Her şey üst üste geliyordu. Sanki her şey süpriz yumurtadan çıkıyormuş gibi! Tam gidecekken bir el bileğinden beni durdurdu. Kafanı çevirdiğimde bunu yapan kişinin Asuka olduğunu gördüm.

Sakura: bir şey mi istiyorsun Asuka?

Gözlerinin içine sinirli bir şekilde bakıyordu. Ne olduğunu anlamadan kendimi yerde buldum. Bana yumruk atmıştı.

Asuka: tanrım!! Derdin ne senin?! Hala annemize mi üzülüyorsun?! Seninle bunu konuştuk!

Sakura: konuşmadık!! Sen benim derdimi ne anlarsın ki?! O kadar yükü taşıyan benim!! Şimdi hepiniz her şey bitti diyorsunuz! İşler öyle kolay değil! Bir şey bitmedi. Asıl her şey şimdi başlıyor! Bu kadar rahat davranmanıza sinir oluyorum!!

Asuka: ne saçmalıyorsun sen?! Zeref öldü!!! Bitti her şey!

Sakura: kapa çeneni Asuka! Hiçbir şeyden haberiniz bile yok!!!

Asuka: öyleyse ne olduğunu anlat!

Sakura: boşversene! Siz gidip hayatınızı dolu dolu yaşayın! Benim rahatlamak için daha çok yolum var!!

Başımı almış gidiyordum bir yerlere. Nereye gittiğimi bilmiyordum. Önümde biri durdu. Bu teyzemdi.

Sakura: seni dinliyorum teyze?

Yuiki: Akina ile ilgili bir şey mi oldu?!

Sakura: ...zeref onu diriltmiş geri

Bunu duyar duymaz gözleri irileşti.

Sakura: zerefin zoruyla bana işkence etti. Benimde bundan haberim olmadığı için onu öldürdüm. Gerçekleri zereften duydum. Şimdi istiyorsan yumruk at istiyorsan öldür! Ne yapıyorsan yap! İşlerim var!

Yuiki: ...bir şey diyemem. Bilmeden yaptıysan sana kızamam!

Sakura: bitti mi?

Yuiki: bitti

Sakura: anlayışın için teşekkür ederim. Gidiyorum

Yuiki: hayır! Bir yere gitmiyorsun! *kısık sesle konuşur* neler oldu bilmiyorum ama hepsi Akina ilgili değil! Bunu fark ettim! Şimdi hep beraber gideceğiz ve yapmamız gereken şeyleri yapacağız! Ondan sonra bana her şeyi anlatacaksın! Sadece bana!

Sakura: ...tamam!

Teyzeme güvenebilirdim. O beni engellemiyordu. Anlayışlıydı. Geri dönüp herkesin yanına gittim.

ÜÇ GÜN SONRA:

Kırbaç izleri geçiyordu. Yorgunluğumu biraz da olsa atmıştım. Yuiki'ye atalar devrinden bahsettim. Oda atalar devrini biliyormuş. O yüzden uzun süre bu konuyu tartıştık. Mikura benden özür dilemişti ama affedip affetmemek arasında gelip gidiyordum. Aklıma mavis'in sözü geliyordu. İnsanları affetmem gerektiğini, herkesin bir şansı olduğunu söylemişti. Tıpkı Asuka'yı tereddütsüz affettiğim gibi. Kapı çalınca düşünmeyi bıraktım. "Girin." dedim. İçeriye Naruto girmişti. Onu görünce rahatladım.

Sakura: sen miydin Naruto?

Naruto: başka birini mi bekliyordun?

Sakura: yoo. Ee nasılsın?

Naruto: iyiyim! Ya sen?

Sakura: bende iyiyim

Naruto: ilk gün ki gibi sinirli misin hala?

Sakura: hayır. Teyzeme içimi boşaltınca rahatladım

Naruto: bana anlatmayacaksın değil mi ne olduğunu?

Sakura: hayır. Anlatıp huzursuzluk vermektense anlatmayıp haberinin olmaması daha iyi

Naruto: cidden çok güçlü olmuşsun!

Sakura: saol

Naruto: bundan sonra ne yapmayı düşünüyorsun?

Sakura: shimin'i eski haline getiremem. Bu yüzden Atlantisin buzlarını eritip shimin'den sağ çıkan kişilerin atlantis'te yaşamalarını isteyeceğim. Zaten atlantis'tede çok fazla insan olmaz. Shiminde olan şeyler atlantis'te de oldu ne de olsa

Naruto: başka?

Sakura: razor harmony babamdan miras. Yaşadığının kanıtı. Babamı arayacağım. Sonra belki klanı geri kurarım

Naruto: konoha'ya ne zaman geleceksin?

Sakura: emin değilim. Bu konuda kafam çok karışıyor. Büyük ihtimalle konoha'ya hemen gidip yeniden ev felan alıp son kalan işlerimi hallederim. Ya da önce babamı bulur, sonra da konoha'ya dönerim

Naruto: diyelim ki babanı buldun. Ya konoha da yaşamanı istemezse?

Sakura: işte o daha kötü. Ama ben yine konoha'yı seçerim. Evet o babam ama asıl ailem sizsiniz!

Naruto: bir şey daha soracağım. Ama sinirlenme ya da ters cevap verme!

Sakura: sor

Naruto: sen hala...az da olsa...sasuke'den hoşlanıyor musun?

Sakura: ...bilmiyorum. Açıkcası şuan ona karşı bir şey hissetmiyorum. Emin değilim. Uzun süredir aşk dışında her şeyle ilgilendiğimden tam olarak kalbim bu sorunun cevabını bilmiyor. Her şey zamana bağlı. Gerçi neden bu soruyu sordun şaşırdım. Sasuke-kun benden nefret ediyor. Ne de olsa ben onun aşkını öldürdüm. Onun hayallerine mani oldum

Naruto: ama sasuke seni seviyor sakura-chan! Kalbine iyice bir sor bence sen bu soruyu!

Sakura: neden sustun?

Naruto: hiç. Neyse ben gideyim. Görüşürüz

Sakura: görüşürüz

Naruto odadan çıktı. Tekrar beyaz tavana bakmaya başladım. Acaba sasuke-kun'a hala aşık mıydım? Bunu bende merak ediyordum.

***

İçeriye direk Akira daldı.

Sakura: Akira!

Akira: Sakura! Çabuk aşağıya gel! Kohana-san mı ne gelmiş! Yanında bir adam var! Çabuk gel!

Akira odadan çıktı. Birincisi kohana-san geldi gelmesine de elin adamından bana ne?! İkincisi bunu neden bu kadar kolaymış gibi söyledi ki?! Şuan hastanedeyim ve öyle her istediğimde dışarıya çıkamam. Gerçi yürüyebikiyorum ama hemşireler dışarıya çıkmama engel olabilirlerdi. Yerimden kalkıp dışarıya çıktım. Koridorda yürürken bir sürü hasta insan vardı. Onları bırakıp aşağıya inmeye baktım. Dışarıya çıktığımda herkes bana bakıyordu. Bizimkilerden sadece teyzem, mikura, akira, yuuki, asuka ve kohana-san vardı. Bir de tanımadığım bir adam vardı. Dikkatimi çeken tek şey benim gibi çimen yeşili gözleri olmasıydı.

Sakura: neden çağırdınız beni?

Adam tebessüm etti.

???: benim için buradasın. Yıllar sonra sizi görmek tuhaf ama büyümüşsün. Hem de çok

Adamın kim olduğuna dair hiçbir fikrim yoktu. Sadece şaşırabilmiştim. Adamın gözlerinin içine bakıp "Pardon ama siz kimsiniz?" diyebildim.