Yorumlarda aora var

BİR HAFTA SONRA:

Konoha'ya gelmiştik. Babam ile nerede kalmamız gerektiğini konuştum. Ben Atlantis'i eski haline çevirene kadar benimle konohada kalacağını söyledi. Mikura'yı hala affetmedim. Nerede mi kalıyorduk? Mikura'nın burada ki evinde tabiki de. Mika, Akira ve Yuuki de konohada kalıyorlardı. Diğerleri ise kendi eski yaşantılarına döndüler. Atlantis'i eski haline çevirince gelemeyeceklerini söylediler. Hepsi bir düzen kurmuş tabi. Neyse neyse. Bana gelelim. Şuan ne yapıyorum? Güzel soru. Şuan uykudan yeni uyanmış durumdayım. Ve mutfağa ilerliyorum.
Esneyince elimi ağzıma götürdüm. Bardağa doldurduğum suyu içip geri yatağa döndüm. Ellerimi başımın altında birleştirdim ve tavanı izlemeye başladım. Acaba Sasuke-kun'u affetmeli miydim? İşin açığı onu affetmek istiyordum. Ama kalp her şeyi kolayca bir kenara fırlatıp atmıyordu. Onu affedebilmem için belkide zaman gerekli. Bilmiyorum. Kafam çok karışık. O gün ciddiydi. Bunun farkındayım. Bunları düşünmeyi bırakıp geri uyumaya başladım.

***
SASUKE'DEN:

Reddedilmiştim. İlk aşk itirafımı yapmıştım ve reddedilmiştim. Bunu düşünmek sinirlerimi bozuyordu. Biliyorum onu çok üzdüm. Hatalı olduğumu kabul ediyorum. Ama bir şans daha veremez miydi? Sıkıntı ile ayağa kalktım. Kendimi çok halsiz hissediyordum. Ve iki gündür hapşurup duruyordum. Boğazım da inmişti. Muhtemelen hastaydım. Ve dışarıya da pek çıkamayabilirdim. Mutfakta su içtikten sonra lavaboya gidiyordum ki kapı çaldı. Yönünü değiştirip kapıya gittim ve açtım. Gelen tabiki de Narutoydu.

Naruto: günaydın!

Sasuke: sanada

Naruto: sabah kalkar kalkmaz gidip ramen aldım. Gel yiyelim!

Sasuke: sabah sabah ramen mi yiyeceğiz?

Naruto: evet. Bu çok normal

Sasuke: evet normal. Ama sana göre normal. Hem sen kendi başına kalkabiliyor muydun?

Naruto: evet. Ne oldu ya? Biraz sinirli gibisin!

Sasuke: bekle!

Lavaboya girip elimi yüzümü yıkadıktan sonra naruto' nun yanına gittim.

Naruto: anlat

Sasuke: sakura ile konuştum

Naruto: Eee ne dedi?

Sasuke: reddedildim!

Naruto aval aval suratıma bakıyordu. Bir anda suratı düştü.

Naruto: hadi be!

Sasuke: yapacak bir şey yok. Ona kendisini üzmeyeceğime dair söz verdim. Affedip affetmemesi ona kalmış

Naruto: üzgün müsün?!

Sasuke: sence?

Naruto: ...sen hasta mısın? Sesin kısık geliyor biraz!

Sasuke: hastayım. titriyorum!

Naruto: nane limon yapardım da bilmiyorum!

Sasuke: boşver. İdare edebilirim ben böyle!

Naruto'nun getirdiği rameni açıp yedim. Her zamanki gibi aynı ramen'di. Tekrar hapşurdum.

Naruto: ...sasuke iyi görünmüyorsun! *elini sasuke'nin suratına koyar* ateşin de var! Hastaneye gitmeye nedersin?

Sasuke: istemiyorum! İdare edebilirim! Saol!

Naruto: sen bilirsin! ...haa!!! Off!! Benim gitmem gerek! Bir şey unuttum!!! Bir şey olursa haberim olsun!! Görüşürüz!

Sasuke: t-tamam!

Naruto hızla çıkıp gitti. Rağmen kutularını alıp çöpe attım. Sonrada yatağımı düzledim. Dolaptaki fotoğrafı elime aldım. Aile fotoğrafımızdı bu. Acaba ailem geri burada olsaydı nasıl olurdu? Farklı olurdu herhalde. Fotoğrafı geri yerine koydum ve camdan dışarıya bakmaya başladım. Ama ayakta pek uzun kalamayacağımı anlayınca kendimi koltuğa attım. Bir de başına hastalık çıkmıştı. Gözlerimi kapatıp dinlendirmeye başladım.
Kapı tekrar çaldı. Sıkıntı ile yerimden kalkıp kapıya yöneldim. Açtığımda karşımda Sakura vardı. Burada ne işi vardı ki?

Sakura: girebilir miyim?

Sasuke: ...tabi

Sakura içeriye girdi. Ne sinirli ne mutlu ne de üzgün bir haki vardı. Normaldi.

Sasuke: neden geldin? Bir sorun mu var?

Sakura: *kızarır* şe-şey..ııı...ha-hastaymışsın!

Sasuke: evet hastayım. Ne olmuş ki?

Sakura: ya-yardıma ihtiyacın vardır diye d-düşündüm!

Sasuke: evet var sanırım ama kendimde halledebilirim. Boşuna gelmişsin!

Sakura: kendin halledebilirsin yani!

Sasuke: evet!

Sakura: t-tamam o zaman gidiyorum ben!

Sasuke: ...

Sakura kapıya doğru gitti ve evden çıktı.

Sasuke: demek bunu unuttun ha naruto! Görürsün sen!

Koltuğa geri uzanıp gözlerimi dinlendirmeye başladım. Tam uykuya dalıyordum ki kapı geri çaldı. Sıkıntı ile kalktım yerimden. Gidip kapıyı geri açtım. Sakura'ydı.

İçeriye girdi.

Sakura: bir şey deme ve yatağına yat!

Sasuke: neden?

Sakura: Hastasın çünkü!

Sasuke: küsüs sanıyordum!

Sakura: hala küsüs! Ama hastasın!

Sasuke: naruto söyledi değil mi?

Sakura: evet!

Sasuke: gerizekalı naruto!

Sakura: bana söylemedi. Sabah mikura ile karşılaştı. Ona söylerken duydum

Sasuke: ...gerek yoktu gelmene!

Sakura: sana susmanı ve yatmanı söylemiştim. Bu günümü tamamı ile sana ayıracağım!

Sasuke: emin misin?

Sakura: elbette eminim. Neden sordun?

Sasuke: seni üzen birine yardım ediyor muydun ki? Anlamsız!

Sakura neden bilmiyorum ama elini sıkmıştı. Suratına bakınca sinirlendiğini gördüm. Ne demiştim ki?

Sakura: ...APTAL!!!!

Sasuke: ne dedin ben yaa?!

Sakura: ne mi dedin?! Tam bir odunsun!! Katıksız odun hemde!!

Sasuke: ne dedim ben yaa?!!

Sakura: naruto'dan daha çok salaksın!! Madem bana aşıksın neden ikide bir bana laf sokmaya çalışıyorsun?! Trip atıyorsun!!!

Sasuke: öyle bir amacım yok!

Sakura: tabi canım. Sabahtan beri yok küsüs, yok seni üzen birine yardım ediyorsun, yok gerek yok!!!! Buraya senin için geldim tamam mı?!! Belki seni affedebilirim diye düşünüyordum!! Hasta olduğunu öğrenince endişelendim!!! ...Lanet olsun!!! SENİ HALA SEVİYORUM!!!! Oldu mu?!! Üstelik beni üzmeyeceğine dair söz vermiştin!!! Yalancının tekisin!!! İstemiyorsan giderim benim için hiç sorun değil!!!!

Sakura deli gibi ağlıyordu. Elimi sıktım. Haklıydı. Sonuna kadar haklıydı. Ben hala eşşeklik ediyordum. Ona söz vermiştim ama yine üzüyordum onu. Sakura sinirle yanımdan geçip gidiyordu. İşleri tersine çevirmeliydim. Arkama dönüp kolunu sıkıca tuttum ve onu kendime çektim. Ona doğru yaklaştım.

Sasuke: ne dersen de haklısın. Üzgünüm. Sadece sinirliydim ve halsizim. İnan bana ne yaptığımı bende bilmiyorum. Şunu bilmeni isterim ki sen benden istediğin kadar vazgeçsende ben senden vazgeçmeyeceğim. Üzgünüm...

Sakura bana sıkıca sarıldı. Ağlamaya devam ediyordu. Kollarımla onu sardım. Başımı boynuna gömdüm.

Sasuke: bu gün burada kal. Lütfen...

Sakura: ...tamam

Bir süre böyle durduk. Ortam biraz yumuşamıştı. Onunla sonsuza dek böyle kalabilirdim. Biraz sakinleşince benden ayrıldı ve mutfağa gidip nane limon kaynatmaya başladı. Ben de onun dediği gibi yatağa yattım. Kısa süre içerisinde yanıma geldi. Nane limonu alıp yavaşça içtim. Boğazımı rahatlatmıştı.

Sasuke: teşekkür ederim!

Sakura: önemli değil!

Sasuke: ...kızgın mısın bana?

Sakura: biraz

Sasuke: ...

Sakura: seni tam olarak effetmedim daha. Bana biraz zaman vermen gerek! Bu duruma alışmalıyım!

Sasuke: ..saol!

Sakura: ...

Sasuke: istiyorsan gece yatakta yat. Ben koltukta da yatabilirim

Sakura: derken?

Sasuke: bu gün benimle kalacaksın ya!

Sakura: gece de mi kalacağım?

Sasuke: evet. Yani istiyorsan

Sakura: bilemiyorum. Evdekiler merak edebilir!

Sasuke: tercih senin

Sakura: umm...o zaman ben gidip söyleyeyim. Gelirken pijamalarımı da getiririm

Sasuke: olur

Sakura: ben gidiyorum

Sasuke: tamam

Sakura yerinden kalktı ve kapıya yöneldi. Ve gitti. Bu biraz tuhaftı. Yani sadece ikimiz olacağız evde. Ve o bu gece benim için kalacak. Farkında olmadan sırıttım. O kadar güzel ki. Yani güzel derken çok güzel değil ama benim gözümde çok güzel. Onu bu kadar çok seveceğimi hiç düşünmedim. İntikam duygum beni engelliyordu. Takım 7 olarak görev yaptığımız zamanlar biraz da olsa eyleniyordum. Naruto aptal da olsa neşelendiriyordu beni. Eğer intikamım olmasaydı sakura'ya daha önce bir şeyler hissedebilirdim. Onun çimen yeşili gözlerinde sonsuza dek kaybolabilirdim. Gözlerimi kapatıp biraz uyumaya başladım.

SAKURA'DAN:

Evet. Hislerimden emindim. Onu hala seviyordu. Deli gibi hemde. Orada biraz yalan söylemiştim doğrusu. Endişelenmedim ben. Çok endişelendim. Ona bir şey olur diye ödüm koptu. Onda kalmayı kabul ettim çünkü hala korkuyorum. Yolda giderken naruto'yu gördüm. Her zamanki gibi ichiraku'da ramen yiyordu. Zaten naruto'nun tek işi ichiraku'da ramen yemek.

Sakura: selam naruto!

Naruto: *arkasını döner* selam sakura-chan! Naber?

Sakura: iyi

Naruto: nereden geliyorsun?

Sakura: sasuke-kun'un evinden

Naruto: *öksürür* ne! Ciddi misin!?

Sakura: evet ciddiyim. Neden sordun?

Naruto: barıştınız mı?

Sakura: tam değil

Naruto: sasuke hasta biliyorsun dimi? Ölümcülmüş!

Sakura: atma naruto!

Naruto: tamam tamam

Sakura: neyse görüşürüz

Naruto: sakura-chan!

Sakura: efendim?

Naruto: ..sasuke'ye şans ver. Biliyorum seni çok üzdü ama onun yaşadıkları da kolay şeyler değildi. O zamanlar sadece intikamını düşünüyordu. İntikam onun gözünü kör etmişti

Sakura: biliyorum

Naruto: neyse..baybay!

Sakura: baybay!

Eve gidip kaldığım küçük odaya girdim. Önce pijamalarımı aldım ve küçük bir poşete koydum. Sonra da bizimkilerin yanına gidip ino'larda kalacağımı söyledim. Evden çıkıp geri sasuke-kun'un evine gittim. Belki uyur diye anahtarı almıştım. İyi ki de almışım. Uyuya kalmış. Anahtarı koyup poşeti koltuğun üstüne bıraktım. Yatağın kenarına gidip onu izlemeye başladım. Uyurken bir başkaydı. Çok masum duruyordu. sırıttım.

***

Bu gününde sonuna gelmiştik. Sasuke-kun hasta olduğu için yatakta yatması gerekiyordu. Sürekli koltukta yatmaktan bahsediyordu ama onu engelliyordum. Lambayı söndürüp koltuğa yattım.

Sakura: iyi geceler sasuke-kun!

Sasuke: iyi geceler sakura!

Saatin kaç olduğunu bilmiyordum ama yaralı baya oluyordu. Şu içmek için kalktığım sırada sasuke-kun'un yanına gidip elimi alnına koydum. Ateşi vardı hala. Bezi ıslatıp alnına koydum. Mutfaktan su içtikten sonra kısa bir süre ona baktım. Sonra da dayanamayıp yastığımı aldım ve yanına yattım. Onu izlemek harikaydı. Biraz daha ona yaklaştım ve başımı göğsüne yasladım. Sağ kolumla da ona sarıldım. Kafanı hafiten kaldırıp yanağına küçük bir buse kondurdum.

"İyi geceler sasuke-kun!"