SS:3
(Multi Sude Çil.")
Sabah şiddetli bir ses ile uyandım Mert ve Efe tartışıyordu. Merdivenlerin başına gidip dinledim.
"Onu benden daha iyi tanıdığını mı zannediyorsun?"
Mert Efe'ye sakince bir soru sordu.
"Lanet olsun ki hayır. Ama ona böyle şeyler yaparsan daha çok zarar görecek!"
"Ozaman sus!"
Merdivenlerden indim. İkisine de bakıp.
"Ne oluyo ya burada. "
"Yok bir şey güzelim hadi kahvaltı yapalım."
Hiç bir şey anlamamış gibi yapıp onayladım. Sude kahvaltıyı hazırlamıştı.
"Alış veriş mi yapmaya çıktınız?"
"Ben gittim."
Dedi Sude en sıcak gülümsemesini takınarak.
"Oyyy yerim."
İkimizde kahkaha atarken,Mert ve Efe kapıya yaslanmış bizi izliyorlardı.
"Biz gidelim isterseniz."
"Gelin buraya koca bebekler."
"Koca bebek ha?"
Mert ve Efe bizi gıdıklamaya başladılar.
"Duruuuuun. Ne olur ahahhahaha yeteeer!"
Bizi bırakıp yanaklarımıza birer öpücük bıraktılar. Kahvaltımızı iyice yaptıktan sonra giyinip yola koyulduk. Mert beni bıraktı.
"Teşekkürler kardeşim."
"Bir şey değil güzelim. Bir şey olursa hemen ara."
"Tamam ararım."
Gülümseyip arabadan indim. Kapıyı çaldığımda Necla teyze kapıyı açtı.
"Hoşgeldin yavrum geç içeri. Annen ve baban salonda."
"Hoşbulduk. Teşekkürler."
İçeri girdiğimde annem ve babam yanıma gülümseyerek geldiler. Annem en sıcak gülümsemesiyle.
"Gel kızım."
Dedi. Neden böyle davranıyorlardı bana ben bunca acı çekmişken.
"Dokunma bana! Sakın! Ben bunca acı çekmişken sizin yüzünüzden sadece çocuk aklımla yaptığım şey için suçladınız beni meğer hiç sevmiyormuşsunuz. Gidenin acısını var olanla dindirmediniz siz! Şimdi bana dokunma! Sizden nefret ediyorum keşke o kazada bende ölseydim!"
Annemin gözlerinden yaşlar süzülüyordu. Babamda sadece bana bakıyordu.
"Kızım."
Dedi babam. Annem den daha az kızmıştı bana. Ama kırgındım ona da.
"Kızım ha? Ne kadar da tuhaf değil mi?"
Şuan kahkaha atıyordun ama sinirden.
"Lütfen yapma affet bizi."
Acı bir şekilde gülümsedim.
"Siz beni affetmişmiydiniz. Acıyorum size."
"Bak çok üzüldük Demir'in gidişine ne yapalım ha? Söylesene! Affet herkes bir şansı hakeder."
"Yeter sus artık. Bana zaman verin düşüneceğim. İyi günler."
Ağlayarak merdivenlerden çıktım. Kapımı hızlıca kapatıp ağlamaya başladım. Valizimi alıp her şeyimi içine doldurdum. Banyoya gidip aynada kendime baktım. Ne kadar da yıpranmıştım böyle. Bağırarak aynaya bir yumruk geçirdim eskiden boks eğitimi aldığım için tuz buz olmuştu ayna. Elimden çok fazla kan akıyordu. Elime bakıp kahkaha attım.
"Kızım ha? Güldürmeyin beni!"
Valizimi,telefonumu ve arabamın anhatarını alıp,odamdan elimde valizimle koşarak çıktım. Hâlâ oradalardı. Kendi kendime konuşuyordum.
"Kızımmış da herkes bir şansı hakedermiş."
Bana bakıyorlardı. Bende onlara dönüp.
"Siz bana o şansı tanıdınız mı? Ha? Söylesenize!"
"Elin!"
Annem bağırarak bana doğru geliyordu yerler kan olmuştu.
"Yaklaşma bana!"
Koşarak evden çıktım. Hâlâ ağlıyordum. Arabama binip son gaz her zaman üzüldüğümde gittiğim uçurumun kenarına gittim. Civardaki tek ağaç olan ve dertlerimi sürekli dinleyen o ağaca başladım yine anlatmaya. Biraz durduktan sonra Mert onu araman gerektiğini söylediği için onu aradım. Birinci çalışta açtı.
"Alo Me.. Mert?"
"Güzelim iyi misin?"
"Değilim Mert. Uçurum oradayım gelir misin?"
"Geliyorum güzelim bekle."
Gelen araba sesiyle irkildim. Ayağa kalkıp,Mert'e öylece baktım.
"Güzelim? Ne oldu sana?"
"Mert neden hep üzülen,kırılan ve incinen ben oluyorum. Neden ya neden? Annem ve babam olacak o iki varlık varya. Bu gün bana dediler ki. Kızım bizi affeder misin?Herkes bir şansı hakeder dediler. Ya onlar beni affetmemişken nasıl affedeyim. Herkes bir şansı hakediyorsa ben insan değil miydim de haketmedim? Ya haklı değil miyim söylesene ben çocukluğumu yaşayamadım bilmiyor musun? On yedi senemi verdim ben. Acı çekerek her akşam ağlayarak uyudum,hiç mi duymadılar sesimi? Hasta olurdum,ateşim çıkardı hep odamda öylece oturup iyileşmeyi beklerdim. Şimdi söyle,ben haklı değil miyim?"
Mert anlıma bir öpücük kondurarak yüzüme baktı.
"Haklısın güzelim haklısın."
MERHABALAAR! ARKADAŞLAR BU GÜN İZMİR KARŞIYAKA'DA İMZA GÜNÜ VARDI. ZeynepSey
Ve nNevah ONLARA ÇOOK TEŞEKKÜR EDERİZ. İYİ Kİ GELDİLER. ❤️❤️
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro