Gülmeyi Tekrar Öğretemezsin Darbeyi Çok Kez Yiyen İnsana . 

NO.1 

Ertesi sabah kabuslar içinde uyandım . Hep böyle olurdu zaten Psikolojik tedavi görmeme rağmen ... Saate baktığımda sabahın 6  sı  olduğunu gördüm . Normalde de böyle kalkardım zaten içmem gereken ilaçlar olurdu . Ayağa doğruldum odamdaki küçük banyoya giderek işlerimi hallettim. Banyodan Çıktığımda karşıda duran Gardrop dikkatimi çekmişti açıkcası içini açtığım da bir sürü kıyafet ayakkabı vb. şeyler vardı . Bunları Üvey teyzem benim için almış olmalı . Dolabın kapağını örterek dün yerleştirdiğim kendi kıyafetlerimi bularak siyah kot şortumu Beyaz sporcu atletimi üzerine siyah hırkamı ve siyah beyaz vanslarımı giyerek saçlarımı salaş bırakıp odadan çıktım . Aşşağı indiğimde Hizmetli bayan kahvaltıyı hazırlıyordu . Teyzem ise  elindeki laptopla birşeylerle uğraşıyor gibiydi.  Günaydın diyerek salona girdim . 

- Günaydın Maralcım .  Erken uyanmışsın ? Çok sıcak gülümsemesiyle bana bakıyordu . 

-  Şey evet tedavi gördüğüm yerde beni genelde erkenden kaldırırlardı .Malum içmem gereken ilaçlarım oluyordu. Alışkanlık olmuştur . dedim   düz  ve katı bir sesle .  

- Ah üzgünüm canım ben tahmin edemedim . Ama hepsi geçti birtanem   Kahvaltıya geçelim istersen ?

  Teyzemi üzmek istemiyordum . Benim için çabalıyordu farkındayım ama olanları unutamıyorum . Hiçbir şey geride kalmadı , Geçmedi işte . Olanlar o kadar çabuk unutulmuyor , unutulamıyor . 

- Ben birz dolaşıp hava almak istiyorum . Fazla aç değilim , acıkırsam bişeyler alırım . Teyzem biraz durduktan sonra  '' Fazla geç kalma Maralcım ''  olumlu anlamda başımı sallayıp dışarıya çıktım .  Küçükken gelirdik buralara , ama en son geldiğim gibi değildi artık buralar , Değişmişti . Birazdaha ilerledim . İleride sevgili olduğunu tahmin ettiğim çiftler oturuyordu. Kız neredeyse yanındaki çocuğun ağzına düşecekti . Hep nefret etmişimdir böyle sarmaş dolaş insanlardan . Zaten Aşk bana Göre değildi saçmalıktan başka bir şey değildi . 

İleride ki sokaktan sağa saptım . Sokağa dönmemle yere düşmem bir oldu . Tabi Biri de üzerime düştü . 

 - Ahh başım  naptığını saniyosun ? diye çıkıştım çocuğa . Çocuk üzerimden kalkıp benimde kalkmama yardım ettikten sonra konuşmaya başladı . 

- Şeyy ben çok Özür dilerim . Farketmedim seni birden önüme çıkınca . Tekrardan  Afadersin .  Ben çocuğa çıkışmıştım o ise bana kibar davranmıştı.  

- Önemli değil diyerek oradan uzaklaştım . Çocuk tatlıydı aslında mahsum bir siması vardı ... Kaç saattir  dolaşıyordum haberim yoktu  karnımın acıktığını farkettim arkamı döndüğümde buralardan hangi ara geçtiğimi hatırlamıyorumdum . Sanırım kaybolmuştum . Telefonumu da yanıma almamıştım . Of şimdi yandım  . Yanımda para vardı. Taksi de geçmiyordu hem taksi geçse bile adresi bilmiyordum . Bu kadar derdin arasında bir bu eksikti .  

        Zaten hep şansızdım ben . Annem bile arada '' Ahh bahstsız kızım '' dediği bile olurdu. Belki de çoktan ölmeliydim , elimden gelen en iyi şeyde bu olurdu galiba. Belki de ölmek için geç değildir . İleride cadde olduğunu tahmin ettiğim yere doğru yürümeye başladım sokakta benden başka kimse yoktu. Arabanın önüne atlarsam ölürmüyüm acaba ? Ölürüm heralde ya .  Kendi katilim olmak için güzel bir gün  ne de olsa.

Buraya kadarmış demek. Zaten o tedavilerinde işe yaradığına inanmıyordum . İyiydim ki zaten ben . Hep aynı şeyler işte Uyku hapları ... Yalan dolandan gülümsemeler ... Sanki içimde sonu olmayan bir bekleyişin burukluğu var . Olmuyor işte bana acı veren hiçbir şeyi kenara bırakamıyorum . Ölen birini özlemek kadar zoru var mı ? 

Derin nefes aldm Ve caddeye attım kendimi . Arabalardan çalan korna seslerine aldırmadan yürümeye devam ettim . İleriden hızla gelen kamyonun önünde durdum. İşte şimdi herşey bitmişti . . İntihar etme düşüncem hariç gayet iyiyim . Çocukken büyümek isterdim şimdi ise ölmeyi . 

 İnsanların telaşla bana baktığını hissedebiliyorum Kimileri ne diyordur acaba benim hakkımda . İnsanlar ne yaşadığımı bilmeden konuşuyorlar işte . Kaygılar içinde boğulduğumu hissediyorum .  Acıya dayanabilecek kadar gücüm olabilir ama bu benim bunu hakettiğim anlamına gelmez Gerçekten herkesin hakettiği hayatı  yaşadığına inanmamızı beklemiyorsunuz değil mi ?

  Kamyonun sesleri daha da yaklaşıyordu. Hissedebiliyordum. Bu sefer herşey gerçekten bitmişti . Ölüm bir nefes kadar yakın artık bana . Son kez nefes aldım Gözlerimi sımsıkı kapattım Bir daha açmamak üzere ... 

Biraz Yoğun duygu yüklenmesi olduğunun farkındayım. Diğer bölümleri daha uzun tutmaya çalışacağım .

Yeni Bölüm Yakında gelicek            HOŞCAKALINNN : ) )