Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Gifting his passion

Preeran were shown standing at the helipad in Mumbai,

Preeta - finally itne time baad Mumbai!

Karan smiled seeing her,

Kabir and Tara arrived there,

Tara - Pree!(hugged her)tu thik hai?

Preeta - bilkul theek!

Kabir hugged Karan!

Karan - kaisa hai bhai!

Kabir - first class!

Karan - Kabir tu sure hai Preeta ko koi khatra nahi hai ab!

Kabir - ha mere bhai maine pata lagaya hai!tere ghar par raid parne ke baad Armaan aur uske aadmi to jaise gayab hi hogye hai!

Preeta - raid!(scared) phir kahi Karan ko bhi....

Kabir - uski tension mat lo Preeta!Karan ne aajtak jitne bhi logo ko maara unka already koi na koi criminal record reh chuka hai!isiliye Karan safe hai!

Karan - aur waise bhi tumse kaha tha na...(cupped her face) tumhe chor kar kahi nahi jaaunga!hmm?

Preeta smiled and nodded!

Tara - chalo ab tumlog ye romance baad me continue karna!abhi yaha se chle?

Preeran nodded and they all left from there.

A few days later,

Luthra Villa!(Karan's private one,where Preeran were living after marriage)

Karan was doing some work in the room when Preeta came there with an angry face,

She saw him and sat beside him on the couch with a huff,he saw her and was confused seeing her face,

Karan - kya hua Mrs Luthra?mood thik nahi lag raha tumhara!

Preeta - mood thik hai bhi nahi!huh!

Karan(confused) - kya hogya?

Preeta - aap wo choro aur ye batao ki aap mere liye kya kar skte ho?

Karan(smiles) - kuch bhi!jo tum kaho wo sab kar skta hu!

Preeta - pkka?

Karan - ha baba pkka!par achanak se kyu puch rahi ho?

Preeta - to agar mai aapse kuch maangu to aap doge?

Karan - tum jaan maanglo wo bhi haajir hai!

Preeta - jaan nahi chahiye!kuch aur chahiye!

Karan - acha chalo maango!

Preeta - ek sec!

She stood and went towards the cupboard and opens it,she looked at him,

Preeta - pehle aap aankhein band karo!

Karan - kyu?

Preeta - are kijiye na!

Karan - par kyu?

Preeta - abhi to keh rahe the ki kuch bhi kar skte hai!aur ab mai keh rahi hu aankhein band krne ko to kyu kyu kar rahe hai!huh!(angrily pouts)

Karan(chuckles) - tum aur tumhari zid!acha thik hai!(closes his eyes)

Preeta smiles and takes out something from the cupboard and moves towards him,she hides it behind her,

Preeta - ab aankhein kholiye!

Karan opens his eyes and looks at her confusingly,

She smiles and shows him the thing she took from the cupboard,

Karan's smile fades looking at it,

Karan - Preeta ye....

Preeta - aapka guitar!

Karan - ye kaha se nikaala tumne...isse to maine....

Preeta - store room me daal diya tha!haina?

Karan looks away,

Preeta - Karan mai chahti hu aap apne passion ko jiyo!gaana gaao!concerts karo!aapka passion hai!

Karan - ye kaisi baate kar rahi ho tum achanak!Preeta ye to bas mai aise hi gaata.....

Preeta - mujhe Kabir ne bataya ki aapka passion tha dream tha singer bnna!live concerts krna!par ban nahi paaye!

Karan - ha tha!kyuki usse pehle hi meri zindagi me guitar ki jagah gun ne leli thi!

Preeta - to ab wo jagah guitar ko dijiye!aap itna acha gaate ho Karan!to phir harz hi kya hai!

Karan(chuckles tearfully) - harz mera criminal hona hai!mai ek criminal hu....

Preeta - the!aap criminal the!wo criminal jinhone kisi begunaah ki jaan nahi li aaj tak!phir....

Karan - babydoll mai tumhara kaha maan bhi lu!par jo log mujhe jaante hai pehchante hai...kabhi mujhe mere ateet se nikalne nahi denge!unke liye mera ye passion ek zariya ban jaayega mujhtak... tumtak pohochne ka!aur mai ye hone nahi de skta!

Preeta - par Karan....

Karan - mujhe ab iss baare me koi bat nahi karni!ye baat ab tumbhi apne zehen se nikaal lo!(leaves the room)

Preeta - aise to Karan apne ateet me jeete reh jaayenge!nahi mai Preeta Karan Luthra hu!inhe inka passion wapas dilwaakar rahungi!

Later at night,

Karan came downstairs and saw Preeta setting the table,

Karan - bahot bhookh lagi hai Babydoll!jldi se dinner lagado!

She sees him and left to kitchen without saying anything, while he was confused,

Karan - isse kya hua?

He sat on the chair and she came with dinner,

She served him without looking at him,while he was confused with her ignorance and was about to leave when he held her hand,

Karan - tum kaha jaa rahi ho?tumhari plate?

Preeta(without looking at him) - mujhe bhookh nahi hai!

Karan - are aise kaise?chalo baitho!

Preeta - kaha na bhookh nahi hai!

Karan stood and turned her towards himself and cupped her face,

Karan - kya hogya hai babydoll?aise mujhse ignore kyu kar rahi ho?tumhe pata hai na mujhe acha nahi lagta jab tum naraz hoti ho!

Preeta - meri narazgi se aapko kya farq padta hai?

Karan - meri jaan tumse hi to farq padta hai bas!acha ab batao kya hua?

Preeta - jaise aapko nahi pata!subah maine....

Karan - Preeta firse nahi!maine kaha na ki mujhe nahi karna kuch!

Preeta - to mujhe bhi na aapse baat karni hai...na khaana khana hai...aur...aur...na yaha rehna hai!(smirks in mind) jab ghee sidhi ungli se na nikle to daba hi ulta kar dena chahiye!

Karan(widens his eyes) - k..kya mtlb?

Preeta - mtlb ye ki ab jab tak aap meri baat nahi maante mai chali Orphanage ke bacho ke saath rehne!huh!(turns and leaves towards room)

Karan - are....ye shi hai pati chahe chapraasi ho ya gangster biwi ka ek dialogue ki mai maike chali jaungi pati ko joru ka gulam hi bana deta hai!are babydoll suno to....(leaves behind her)

He entered the room and saw her taking out her suitcase,

Karan - Pree...Preeta ye kya bachpana hai ha?rakho apna suitcase!

Preeta - jabtak aap meri baat nahi maante mai aapse baat nahi krungi!

Karan held her shoulders and made her face him,

Karan - Preeta tum kyu nahi smjhti,mera ateet mujhe iss nayi raah par nahi chlne dega!

Preeta - to bhul jaaiye uss ateet ko!hum naya suru kr skte hai na sab!aap ek baar kosish to kijiye!I guarantee it ki sab acha hoga!sab kuch!

Karan - par Preeta.....

Preeta - mere liye Karan!please!aap kehte ho na ki meri khushi ke liye aap kuch bhi kr skte ho!to please...(with tears)

Karan looked at her and sighed knowing how stubborn she is,

Karan(wiping her tears) - if this makes you happy!then i will try!

Preeta smiled widely and hugged him tightly,

Preeta - sachi?

Karan(hugging her back) - hmm!mai karunga!and I promise that i will not let you down!

Preeta - i love you!

Karan(kissing her forehead) - love you too!

Both smiled.

For the next 3 months Karan was on regular practice to his music!He sang for her indeed she loved his voice! Their love blossomed more! Though they were still being protected from Karan's enemies and rivals!

End with the chapter.










Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro