Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

9-HER AGONY

ENJOY READING!

Jaime

Sa pangalawang pagkakataon nasa library na naman kami. Nanunuot ang malamig na hanging nagmumula sa aircon, ang balat ko. The refreshing smell of old books lingered on my nose.

"Here, basahin mong mabuti tsaka mo pirmahan. That will be The rules and condition while you are under my 'custody'. The last one is a contract. " Mahinahong paliwanag ni Thunder. Seryosong seryoso ang boses nito.

Marahan kong kinuha ang iniabot nyang folder. Pinasadahan ko ito ng tingin.

"Contract? Para saan?" naguguluhan man pinili kong intindihin lahat ng sinasabi nya.

"That will serve as our boundary. We're not in any form of relationship. The only thing that ties us are the babies. Kapag nakapanganak ka na, kukunin ko ang mga bata. Ako na ang bahala na magpalaki sa kanila." mahinahon ang bawat pagbigkas nya ng salita. Habang nanatiling malamig ang tingin na ipinupukol nya.

Huminga ako ng malalim bago lumunok. Nanunuyo ang lalamunan ko. Masakit din ang bawat pagpintig ng puso ko. Iniisip ko pa lang na mawawalay ako sa mga anak ko, parang mababaliw na ako.

"Hindi."

Sinong ina ang gugustuhing malayo sa kanyang mga anak? Nababaliw na ba sya?! Nakaramdam ako ng inis, bagay na minsan lang mangyari.

"Hindi ako pumapayag. Anak ko ang pinaguusapan natin dito! Diba't sinabi mong hindi ka sigurado na anak mo ang nasa sinapupunan ko? Paano kung hindi mo naman pala talaga responsibilidad kami? With all due respect, I'm thankful na tinulungan at pinatuloy mo ako dito sa condo mo, pero hindi naman ata tama na pangunahan mo ako sa desisyon na para sa mga anak ko, Mr. Dimiscus-" naputol ang sasabihin ko ng agad na nagsalita si Thunder.

"So what now? You'll have the babies? You can't even have a money to sustain your f*cking needs! You don't have a shelter, damn it woman. Don't make me laugh! What will you feed them, huh?, your f*cking thumb?! Unlike you i can give them what they deserve. If you're thinking about the money, wag kang mag-alala bibigyan kita ng 10 milyon para sayo, name your price." maang na napatitig ako sa kanya.

....

Caspen

"Tsk, tsk. Sinasabi ko na nga bang bata ka! Kung hindi ka magbabayad ng upa mas mabuti pang magbalot-balot kana! Hindi ko kailangan ng tulad mo sa negosyo ko, malulugi lang ako sayo!"

Minsan talaga nakakapikon din si aling Dorang. Ang tinis ng boses akala mo naman maganda boses nya, nakakabasag ng eardrums.

Napailing ako ng makita si Rain na kausap ng isang matabang babae.

"Aling Dorang, kalma, naku naku baka magka wrinkles ka nyan! Ang ganda ganda pa naman ng kutis nyo. Relax ka lang sa isang linggo pa ang sahod ko-"

"Alam kong maganda ako, at hindi mo ko madadaan sa mga ganyan, ganyan mo-"

Napangiwi ako ng may tumalsik na laway sa mukha ng kapatid ko. Napatawa ako ng muntik ng matumba si Rain, mahigpit na napahawak sya sa hamba ng pinto. Tiyak na nagamitan na naman ito ng kamandag ng hininga ni Aling Dorang.

"Hep, hep, hep! Sa isang linggo talag pramis yan tsaka kung gusto mo ilalakad kita kay Kuya, may anim na abs yun tsaka namumutok ang muscles, ano?"

Napangisi ako ng matigilan ito. Nagtaas baba pa ang kilay niya habang nakatingin sa namumulang mukha ng may-ari ng inuupahan niya.

Ano na namang kayang kalokohan ang pinaggagawa nito.

"Oo na, oo na! Basta sa isang linggo kung wala pa rin magbalot-balot ka na! Bigay mo rin yung picture ni Papa Caspen, na nakahubad baro!"

Namutla ako ng marinig yun. Mabilis akong tumalikod paalis sa lugar. Pupuntahan ko sana si Rain para bisitahin kaso mukhang maayos naman ang kalagayan nya.

I roam my eyes on the busy street. I thrust my hands on my pocket then starts to walk. Napakunot noo ako ng may isang kotse na naka parada kaharap na tinutuluyan ng kapatid ko. Hanggang kalahati lang ang bintana ng kotse kaya hindi malinaw ang nasa loob.

Bago ko tuluyang malampasan ang kotse nagsalita ang nasa loob nito waring may kausap sa telepono.

"Nahanap na namin siya Senyor."

Hindi ko alam kung bakit nanindig ang mga balahibo ko. I shake my head then continue to walk.

I can't wait to see Jaime.

I don't know why but I can see someone in her. Her soft hazel eyes is a refreshing sight.
...

Jaime

"We'll run a test to know if they are mine, after you give birth."

Ganon ba kababa ang tingin nya sakin? Akala nya ba nadadaan sa pera ang lahat? Nag init ang sulok ng mga mata ko. How can he be so mean?

Napayuko ako. Harap harapan siya kung manginsulto. Kung sabagay tama ito. Wala akong bahay, walang pagkain, wala akong pera para buhayin ang sarili ko, pano pa kaya kung manganak na ko? Saan ako kukuha ng ikabubuhay naming magiina? Ipiniling ko ang ulo ko para hindi tumulo ang mga luha ko.

"K-kahit a-anong sabihin mo, hindi mo mailalayo sakin ang mga magiging anak ko. G-gagawa ako ng paraan, magtatrabaho ako para may ipangtustos. H-hindi ko-namin kailangan ng pera mo! Siguro nga walang-wala ako ngayon pero kakayanin ko, para samin ng mga anak ko. How i wish, you're not their father."

Galit na inilatag ko sa mesa nya ang mga dokumento. Tinitigan ko siya mata sa mata iniwas ko din agad ng wala man lang karea-reaksyon ang makikita sa kanyang mata.

Mabilis akong humakbang papunta sa pintuan, paalis ng silid na iyon, ang library.

"I fight my father for my babies. They tried to kill us, but we survived. Not a person as cold as you can make me and my babies apart. Ipaglalaban ko sila, even if it cost my life. This is what a mother can do, that you can't Thunder, not even a million dollar can buy it."

Saglit akong tumigil. I try to surpress my sobs. I don't want to show him that i'm weak. I'm strong. I want to be strong, not just for me but for my babies.

"Wag kang mag-alala bukas na bukas, aalis ako."

...

Salamat sa pagbabasa at salamat sa patuloy na pagbabasa huhu
kupad kupad kasi ni otor.
Pakiramdam ko ang lame ng mga uD ko amp.




Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro