7- THE KULOG CHRONICLES
Enjoy Reading!
Jaime
Naglakad na sya papunta sa parking lot. He put me on the seat next to the driver seat. Sya na din mismo ang nagkabit ng seatbelt ko. Ramdam na ramdam ko ang init ng pisngi ko. My gosh.
The drive went smooth. Kaunting kwentuhan lang kami, para pampalipas oras. Hindi namin namalayan ang oras. Maga-alas sais na ng hapon kami nakauwi.
Nangingiti na lang ako sa nangyari ngayong araw. Pagod na din ako sa maghapong ito.
"Jaime? Can i have your digit? I mean your number, para kung may lakad na ganito, kokontakin na lang kita."
I stare at him then sighed. Nagdadalawang isip pa ako kung sasabihin sa kanya na wala akong cellphone o kung iignorahina ang hinihingi nito. Kasi nakakahiya naman kung magdadahila ako, naging mabait naman sakin ang tao.
"W-wala akong cellphone, Caspen. I never had one. Mukhang hindi naman din yun importante hehe. Hindi ako mahilig sa mga gadgets."
...because i never had one and i don't know how to use one...
Nakakalungkot man pero wala naman kasi akong pera para ipambili ng mga makabagong teknolohiya. Hindi din naman ako ibinili ng mga magulang ko. Hindi tulad ng kapatid ko, si Isabella. Sunod sa luho yun.
Minsan naisisp Kong Hindi naman nila ako kapamilya, ngunit kapag nakikita ko ang mabining ngiti ni Ina ay nababawasan ang pagiisip ko ng canon ka negatibong bagay.
Patuloy pa rin kami sa paglalakad papunta sa unit ni Thunder.
Nabigla ako ng humarap ito sa akin, habang nakalahad ang kamay. May nakkaunawabg ngiti ito sa labi. "Here take this. You can use it. Meron pa naman ako sa bahay. Tutal dalawa naman ang cellphone ko. Ikaw ng gumamit nito. Teka."
Mabilis akong napailing. Sa kanya yon dapat sya ang gumamit!
"Hindi-"
Sayang lang kung ibibigay nya sakin. Eh hindi naman kami magkaibigan. Kahapon lang din kami nagkausap. Atsaka Hindi nama akk marunong!
"No I insist. Ikaw ng gumamit nito. Sayo na lang. Sayang lang din kung itatapon ko."
"Pero-"
He smile, saka hinablot ang kamay ko, para ilagay ang cellphone nya.
"Andito na tayo. Tutulungan kitang ipasok to sa loob. Medyo marami-rami din to." Nalipat ang tingin nito sa likod. "Yo, bro, sorry ginabi kami nitong si Jaime. Ipasok ko lang 'to."
Napamulagat ako sa harap ng pinto. There is Thunder. Standing like he own's the world. Nakasandal sya sa pintuan habang nakapaekis ang kanyang mga braso. His muscle, biceps and triceps were almost bulging from his shirt.
"No need. I can do it. You may go."
He smirk, ng makita nya kung pano ko sya tingnan. Nakakahiya! Nagkibit balikat naman si Caspen bago tuluyang ibinaba ang mga supot ng pinamili namin kanina.
Nalipat ang tingin ni Thunder kay Caspen. Agad nagsalubong ang mga kilay nya ng makita ang suot na damit ni Caspen. Hindi sya nagsalita, but his eyes, literary shout annoyance! I think giving someones shirt is bad, most specially when it is Thunder's.
"O-k. Thanks for the day, Jaime. I enjoyed a lot."
Mischief were written on his green eyes. Bago ko pa mahulaan kung ano ang naisip nito, he already leans his head then lightly press a kiss my cheek. Muling naginit ang pisngi ko. Tulala ako hanggang sa magsara ang pinasukan nyang elevator.
Napahawak ako sa pisngi ko, did he kiss me?
"That bastard."
Maang na napatitig ako kay Thunder. Hila-hila nya ang kaliwang kamay ko habang hawak naman ng kabilang kamay nya ang ang mga pinamili namin ni Caspen.
Halos sumubsob nako sa linalakaran namin sa bilis at haba ng hakbang nya. My legs seems small compare to his long strong legs.
"I will kill that piece of sh*t."
Malalim at malamig ang boses nya.
"Why are you wearing my clothes? And who the heck give him my shirt?!"
His eyebrows creating a line, almost meeting at the center.
"A-ang b-baho nya k-kasi kanina k-kaya pina-pinagpalit ko sya..ta-tapos wala naman akong damit k-kaya..hi-hiniram ko lang naman to eh! I-ibabalik ko naman!"
Nanubig ang mga mata ko. I don't know why i feel upset when he scold me. Naluluha tuloy ako. Suminghot-singhot ako. Hindi naman ako dating iyakin!
Salubong na salubong ito. His jaw tightly clench, revealing his perfect strong jaw.
"Crybaby. Tss."
His face softens for a moment ng makita ang mukha ko.
Inilapag nya ang mga supot sa isang single sitter na sofa. He made me sit on the long sofa, facing the glass center table.
Saglit syang umalis. Nakadinig pa ko ng ilang kalampag. My heart beat fasten. Baka kung ano ng nangyari sa kanya. Napangiwi ako.
"Thunder?"
Napahinga ako ng maluwag ng kaunting minuto pa ay dumating siya dala ang isang first aid kit, at kulay itim na panyo?
"Para san yan?"
Nagsalubong ang mga kilay ko. I pouted when he sit on the center table, infront of me.
"Stay still."
What he did next makes me tremble. He move his face close to me! Halos maduling ako sa lapit ng mukha nya. His face is perfect, napakakinis. Mahaba ang pilikmata nya. Matangos ang ilong. Mapulang labi. Makapal na kilay at kakaibang kulay ng mga mata. At perpektong hugis ng panga.
"A-anong ginagawa mo? W-wag kang lumapit uy. Hindi tayo bati!"
I can almost smell his perfume and minty breath.
"Shut up. I'm gonna make sure my babies were safe from f*cking virus."
Bumaba ang mga mata nya sa nakaumbok kong tyan. I blush.
I close my eye's when he move further. Napaatras ako sa sandalan ng upuan. Amoy na amoy ko ang nakakakiliting pabango na gamit nya. It seems to tickle my nose. Ang bango. Ilang segundo lang, something cold touch my cheek.
Marahan lang itong nakadampi sa balat ko, waring nananantiya. Pinupunasan nya ang pisngi ko, but why? Dumagundong ng malakas ang puso ko. Bawat tibok nito ang naririnig ko. I'm afraid na baka marinig nya. Kinakabahan ba ko?
I open my eyes, ng wala na kong maramdaman sa pisngi ko. Sumalubong sakin ang seryosong mukha ni Thunder. He always look intimidating. Question swirls on my mind.
But what he says next made my breathing stop, the world stop and i swear...
"If you want to be kissed, just ask me. I can kiss better than anybody else lips. And, just to tell you, I don't like sharing what's mine. "
.... my heart skipped a beat.
........
Salamat sa pagbabasa!
Anyway sana nagustuhan nyo.
PLEAE DO VOTE
AND COMMENT
KUNG NAGUSTUHAN NYO SALAMAT!
-Pirata
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro