Bago ang lahat, I just wanna say thank you to @kimberly_taylor for the amazing cover!

Enjoy reading!!!

Third Person's Pov

THUNDER FINDS HIMSELF in front of an altar. His knees touching the cold tiles, bended. His head was hanging low. Lips was beyond pale. Eyes were lacking with any emotion. The soft yellow glow from the lights creates a misty atmosphere.

Marahas na hinila niya ang kanyang neck tie ng suot na polo at wala sa loob na ginulo ang kanyang buhok.

For the first time in his life, hindi niya alam kung pano at san magsisimula. Ni hindi niya alam kung bakit dito siya dinala ng kanyang mga paa.

He feels so helpless. Pwede bang isipin na panaginip lamang ang lahat ng 'to? Kung pwede lang. The corner of his lips twitch. Matagal na nakatitig lamang siya sa malamig na sahig.

"You know Caspen? That dumbass." Pakiramdam niya ay may mabigat na nakadagan sa kanyang dibdib.

He sighed. "They said he's still in a coma, but he's fighting."

"Right.. I... My name is Thunder," Humugot siya ng malalim na hininga. "Thunder Vhon Dimiscus. Perhaps you don't know me. I- marami na akong ginawang masama. I-I drink. I smoke. I created many mistake. I've sinned. I-I destroy lives after lives. I'm a jerk. I never seek for forgiveness nor goes to church, in front of you? I actually never believed in you."

He chuckled.

"But she did. She always believed in your grace. One night, I heard her talking to you, with her eyes close, her lips smiling. She look so serene, so contented. Never ko siyang nakitang ganon ka komportable sa harap ko. Palagi ka niyang kinakausap."

Lumitaw sa kanyang isip ang gabi kung saan nasaksihan niya ang pagtulo ng luha ng dalaga sa pagtulog. When she cries and she thinks na hindi niya nakikita iyon. He knows she's hurting and it hurts more na iniisip nitong wala siyang pakialam. And because of his pride, he never show her how much he cared.

Flashes of memories play before his eye. Jaime's smiling face while talking to 'Him'. Her gentle eyes. Her soft voice. Her unrestrained laugh. Gusto niyang muling masaksihan ang pagsilay ng ligaya sa mukha ng dalaga. Ok lang, kahit pa hindi dahil sa kanya.

As long as she becomes happy.

"Alam mo yung nakakatawa? Yung ngayon ko lang din nalaman na magkapatid sila. No wonder he likes to spend his time with her. Kaya pala madali silang naging malapit sa isa't-isa, to think that I was jealous of nothing, tsk." He chuckled. He sounds more like a proud dad. "You, you know what? She love you more than anything else.  "

"Kaya hindi ko maintindihan! Why her? Bakit siya pa?"

Thunder reach down on his pocket. Inilabas niya ang kahetang naglalaman ng simbolo ng kanyang damdamin para sa dalaga. Mapait ang ngiting binuksan niya ito. "See, this? We're suppose to get married."

Bumungad sa kanyang paningin ang isang simpleng singsing. It's a gold infinity ring na pinapalibutan ng maliliit ng diamond na kumikislap sa bawat pagtama ng liwanag.

He blankly stare at it. His long eyelashes creating a shadow on his cheeks.

"Alam kong marami akong pagkukulang at pagkakamali sa kanya. Kaya sana, sana hayaan mong makabawi ako sa lahat ng 'yon. I'm willing to change. For her,  I want to be better. So please give me this chance to prove it."

His heart still feels restless. The corner of his eyes stings.

Namayani ang katahimikan sa chapel. Tanging ang nagmamadaling hakbang sa hallway lamang ang maririnig at ang mabigat na paghugot ng hininga ng binata.

Suddenly, the door burst open. Nangunot ang kilay ni Thunder nang humahangos na papalapit sa kanya si Kazuo.

"Thunder!" Kazuo momentarily stop. Bahagya siyang napatigil ng dumapo sa kanya ang walang buhay ng mga mata ni Thunder. Nasa kamay nito ang kaheta ng singsing. Parang hindi niya makilala ang taong nasa harapan niya.  Ni hindi ito kumibo at tila ba malayo ang isip. Nauubusan ng pasensya ng niyugyog niya ang mga balikat nito. "Thunder! Jaime, the doctor- she needs you."

Dumulas sa pagkakahawak ni Thunder ang kahon. It hits the ground. Lumikha ng maliit na ingay ang pagkahulog ng singsing.

Sinundan lamang ito ng tingin ni Thunder.

"Thunder Vhon Dimiscus! Wake the hell up!" Galit na sigaw ni Kazuo.

Tila doon lamang rumehistro ang pagkamalay sa mga mata ni Thunder. "W-what happen?"

"Si Jaime!" Dahil sa pagmamadali, walang pakundangan na hinila ni Kazuo ang kaibigan papunta sa Emergency Room ng ospital.

Mahinang usal ni Thunder. 'Please save her. I'm begging you!'

.......

THE DOCTOR GIMENEZ SHAKES her head. Kilala niya ang bagong dating. Dahil pagmamay-ari ng mga Dimiscus ang ospital.

"Nandito na ba ang pamilya ng pasyente?" Tanong nito sa kanila.

Ng dumating sila Kazuo at Thunder nadatnan nila sina Rainesme, Gideon at Aster, at ang magkasintahang sina Isabella at Margus. Kapwa wala ang magulang ng dalaga.

"I'm her husband-" The doctor was momentarily shock.

"Ang kapa-" Mabilis na natakpan ni Margus ang bibig ng kasintahan at hinila ito pasandal sa kanyang dibdib.

Saglit na tinapunan ng tingin ng doktora ang dalaga at hinarap si Thunder.

"Mr. Dimiscus, didiretsuhin na kita, kritikal ang kalagayan ng pasyente. Ginagawa na po namin ang lahat. It's a miracle na kinaya niyang makaabot dito."

Mahinahong pagbubukas ng paksa ng doktora. Marami na siyang hinarap na ganitong sitwasyon sa pagkakausap ng pamilya ng kanyang pasyente, ang pinagkaiba lamang ay mismong may-ari ng ospital ang kaharap niya.

"What do you mean doc?" Nanginig ang kamay ni Thunder. Mabilis at mabigat sa loob ang pagtibok ng kanyang puso.

Bumuntong hininga ang doktor. "With her condition pregnancy is simply a suicide."

"Anong..."

Napapailing na tinitigan siya ng doktora.

"Mahina ang tibok ng puso ng pasyente. It's a miracle na hindi kaagad sumuko ang katawan niya despite the pregnancy. That alone is risky." Tinanguan ng doktora ang katabing nurse. At may ibinulong dito. "Marami na ring dugo ang nawala sa kanya. Nasa peligro ang buhay ng pasyente at ng mga dinadala niya."

"What do you mean..."

"She's in the middle of labor. Ngunit hindi na kaya ng katawan niya na ilabas ang mga bata. We only have one choice, we will have to perform a CS; through cesarian. But I'm sorry the chances are low. It's 50/50. Kailangan niyong magdesisyon agad kung sinong pipiliin niyo. The mother or her chilren. We don't have much time left."

May lumabas na isang nurse mula sa kwarto at may ibinulong sa doktora. Dr. Gimenez nod then look at Thunder. "Gising na ang pasyente. She wants to talk to you. Excuse me." Yun lamang at agad na tumalikod ang doktora.

"No... Si Ate, Margus..." Nagsipaglaglagan ang luha sa mukha ni Isabella. Matalim ang matang pinagbabayo niya ang dibdib ni Thunder. "Dimiscus, kasalanan mo 'to! You-"

"Belle, stop, shhh," Mabilis ulit itong nahila ni Margus. He wrapped his arms on her shoulders at inalo-alo ang dalaga.

"Margus si Ate... Margus... Si Ate..." Tila batang nagsusumbong ang dalaga.

Margus lightly press a light kiss on her forehead. "It's alright everything's gonna be alright." Marahang hinaplos-haplos ng binata ang buhok at likod ng dalaga. Margus sighed then pressed the pressure point on her neck. Agad nawalan ng malay ang dalaga. "Take a rest."

Parang pansamantalang nabingi si Thunder sa paligid. Ni hindi niya naramdaman ang paghampas sa kanya ni Isabella.

Tinapik-tapik ni Kazuo ang braso niya at inilagay sa kanyang ang maliit na kaheta na hawak-hawak niya kanina. Wala sa sariling pumasok siya sa loob ng kwarto kung saan nakahiga si Jaime.

'50/50' Nagpaulit-ulit sa kanyang isip ang sinabi ni Dra. Gimenez.

'Mahina ang tibok ng puso ng pasyente. It's a miracle na hindi kaagad sumuko ang katawan niya despite the pregnancy.'

'I'm sorry the chances are low. It's 50/50. Kailangan niyong magdesisyon agad kung sino pipiliin niyo.'

Naabutan niya si Jaime na marahang hinahaplos ang kanyang tiyan. Her lips was pale and dry. She was wearing a hospital gown. Nakabenda ang kanyang braso. At may nakatusok na IV sa likod ng kanyang palad.

Ngayon niya napagmasdang mabuti ang kabuuan nito. She lost some weight. Bahagyang lumiit ang pisngi. Jaime look so unwell.

Marami siyang gustong sabihin at itanong sa babae.

'Why? Bakit hindi niya sinabi na hindi kaya ng katawan niya? Bakit hindi niya sinabing may sakit siya? Bakit ipinagpatuloy parin niya ang pagbubuntis? Why did she not tell him? Why can't she value her life more?'

He wants to ask but he can't.

"Jaime..." He don't have the guys to ask. Dahil natatakot siya. Natatakot siya sa isasagot niya.

Bagkos ay iba ang lumabas sa kanyang bibig. "You...you know." His hand automatically grasp her hand tightly.

'You know this will happen.'

Jaime smiled. Ngunit hindi katulad ng lagi niyang ngiti. This time her smile was tired but carefree. Ni walang salitang namutawi sa kanyang labi.

Thunder put his forehead close to her. Hindi niya kayang tumingin sa maaliwalas na mukha ng dalaga. Masyadong mabigat sa dibdib.

He put his arms around her and burried his face on her neck.

"Choose them for me, please." She wisphered. He wants to calm himself but warm salty liquid starts falling from his eyes.

"Promise me.. Tutu, promise me., please..."

Tears soaked Jaime's neck.

.....

😢😭