Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

27-THE SWEET TALKER: Presenting drunken Tutu

Don't forget to leave a vote or comments. Hihi

After a loooong time! Hahaha Namiss ko kayooo, ako parang di niyo namiss eh hahaha

Enjoy reading!

PS. Pabasa nung love letter ko sa baba. Mwa!

Thunder

WHAT DID YOU do to me? Paano niya nagagawang tumambay sa isip ko? Is she a witch? Curse that woman. Damn it.

"Yo, Kulog nauna ka atang naligaw dito. The ever busy man! Ano ganap? Gugunaw na ba ang mundo?"

Almost immediately flashes of Jaime and his smiling face appear on my mind. Bakit ngayon ko lang naisip na talaga palang nakakairita ang pagmumukha ng gunggong na 'to?

"Pakialam mo?" I snorted then drink the brandy in one gulp.

"Chillax, nagtalog na. Galit ka na nyan? Haha"

Iritadong pinukol ko ito ng masamang tingin. If I could just beat him up, until she can't look at him! I will gladly beat him into pulp.

"Fvck off, Kazuo." Gideon? When did they arrived?

I gave Gideon a toast, bago inumin ang panibagong alak. Wala si Aster. Tanging sila Kazuo at Gideon lamang ang pumasok. We are in GATCK. Ang resthouse na pagmamayari naming lima.

"Leave that love sick fool alone." Gideon mocked while showing his middle finger.

Pati ba naman ang isang 'to? No wonder they got along pretty well.

Tumawa ng mapanguyam si Kazuo. "Love sick fool? Ni wala ngang balun-balunan yan, puso pa kaya? Haha"

I shot them a look while maintaining an emotionless face. "The door is right before your left. I don't mind if you leave...or I'll gladly throw the both of you, out."

Kazuo playfully wiggle his brows, "Pano mo nasabi?"

I roll my eyes. "One,"

I cannot beat him up, but I can always throw him some shit. Kinuha ko ang isang baso na wala pang laman na alak at pinuno ito.

"Two," My eyes landed on the leather couch. Napapailing-iling na lang si Gideon, wari'y napapantastikuhan sa panonood. Our eyes met and he flash a grin, while raising his glass. He mouthed, "I'm out."

Mula sa gilid ng mga mata ko, mabilis na tumayo si Kazuo. Without batting an eye, I quickly throw the wine glass to his direction. "Three."

The glass quickly hit the wall. Isang pulgada bago ang pisngi niya. The glass immediately shattered. The breaking sound echoed in the four corner of the room.

"What the, Kulog, hoy!...Pakshet," Tuloy-tuloy sa pagmumura si Kazuo.

Dumampot pa ako ng isang baso at akmang itatapon ito sa kanya ng mabilis na naglakad ito patungo sa kanyang kwarto. Sumilip pa ito habang nakataas ang gitnang daliri.

Bumunghalit ng tawa si Gideon.
"Gago talaga." Gideon smirked.

Napapailing na tinungo ko ang railings.

GATCK is a three story building with a rooftop, which can also serves as helipad and underground basement, which is the gym.

Kita mula rito ang napakalawak na lupain na pagmamay-ari ko sa Baguio. Napabuntong hininga ako. Muling pumasok sa isip ko ang isang mukha ng babae. I glance at my finger. A combination of gold and diamond ring comfortably wrap itself on one of my finger.

Damn I'm indeed a married man.

I drank a mouthful of brandy from the bottle. Gumuhit ang pait nito sa lalamunan ko, together with a bittersweet memory from the past.

12 years ago...

Third Person's Pov

HULING TAON NANG sekondarya si Thunder. Maraming mga babae na ang nakakapansin sa kanyang angking karisma. He was the Campus Crush on his university.

Bagamat kilalang masungit, isa si Thunder sa tinitilihan ng mga kababaihan. Lalo na tuwing dumarating ang sport fest kung saan siya'y nakilalang manlalaro ng football.

He was named as the Field King. He plays like a true King, with his straight emotionless face. Thunder was simply born to win. His short messy hair would gracefully move with the air of arrogance earning a squeal from his fans.

Dahil kanyang angking talino, talento at kagwapuhan hindi maipagkakailang maraming mga nagkakandarapang mga kababaihan sa kanya. And he knows his effect on them. But Thunder always choose to ignore them. Almost everyone but her.

Nangyari ito ng minsang mapansin niya ito sa kalye papunta sa kanyang pinapasukang unibersidad.

Isang babaeng nakasuot ng simpleng white blouse na pinatungan ng kremang jacket na may paldang umaabot hanggang tuhod na pinaresan ng black shoes. Agaw pansin ang mahabang buhok nitong may pagka kulot sa dulo na inililipad ng hangin.

Napatuon ang paningin nito sa kanyang direksyon. Mukhang mangiyak ngiyak pa ito. That made Thunder silently ask, "Anong problema nito?"

Nagsimula itong maglakad patungo sa kanya. A little bee hairpin was keeping her bangs from her face. Thunder frowned. Akala niya'y isa ito sa mga babaeng sunod ng sunod sa kanya, na lagi niyang ikinaiirita.

His frown goes deeper. He smelled a faint aroma of a strawberry. Lumagpas sa kanya ang babae. At rinig na rinig niya pa ang mahina nitong pagsinghot dahil sa gilid niya lamang ito dumaan.

He was stunned. Awtomatikong napalingon siya dito ng marinig niya ang matulin nitong pagtakbo. There he saw a group of three boys. Pinagtatadyakan ng mga ito ang isang sirang bisekleta na hula niya ay pagmamayari ng babae.

Long story short. He helped the girl. Though it wasn't consider as helping. Dahil linapitan niya lamang ang mga ito ng mukhang may balak saktan ang mga lalaki dito. He couldn't bear to see a weak girl being hit.

That earned a sweet, "Thank you." from the girl. Nalaman niyang Jaime Asuncion ang pangalan nito. And that she is a Grade 10 student that year while he is on his Senior year- Grade 12.

And from that day onward, lagi niya na itong nakikita na naglalagay ng stawberry sa kanyang locker. There are times na atentibong-atentibo itong nanunuod sa kanya tuwing praktis na nila sa Football. Napapailing-iling na lamang siya kapag nakikita itong humahagikgik kapag nakakapuntos siya. And he would secretly smile.

He don't when it started but he would secretly anticipate every morning for the strawberries on his locker. Sometimes he would even silently anticipate if there is a letter attach to it, his shoulder would slumped down but still his lips would tilt up for the strawberries. He would frown if he didn't saw her watching or squeal. Kaya palagi niyang pinagbubutihang makapuntos kahit praktis pa lamang sabay pasimpleng susulyap sa kinauupuan nito. One day he realized that he was slowly craving for her presence. for her attention, for her smile.

He likes her smile....for him.

An unexplainable excitement was blooming inside of him. A feeling so light and warm would envelope him whenever she smile.

Ngunit makalipas ang ilang buwan ay pakonti ng pakonti na ang araw na nakikita niya itong nakasunod sa kanya. May mga araw ding hindi niya ito makita sa field. And that makes him worry. Bakit hindi niya na ito nakikita? Is Jaime tired of watching him? Did she saw someone who is better to watch? Better than him? At the pit of his stomach he knew something is keeping her attention away from him.

And that makes him jelous. After few weeks he learned that she shift to another school...whithout saying goodbye. Matapos niyon ay wala na siyang narinig na balita tungkol sa kanya.

His jelousy turns to longing then to anger.

How dare her to stop chasing him when he already want to keep her? How dare Jaime Asuncion to leave him?

Why is everything dancing? Black dots surrounded my vision. Pumikit-pikit ako para luminaw ang aking paningin.

Humakbang akong muli pasulong. Ramdam ko ang pagpitik ng sentido ko sa sakit. Napasandal ako pader. "Damn liquor. Damn it." Hinilot hilot ko muna ang aking noo. Bago muling nagpatuloy sa paglakad.

After 3 minutes, I found myself leaning on a concrete wall, again. Damn it!

I reach for my phone. Dumudoble na ang paningin ko. Shit, what was my driver's number?

I knock my head to ease the dizzines and swipe the screen.

'Drunk at GATCK. Sunduin mo 'ko.'

A few click and tap, then I click the send icon. Sending to Bee...

Bee? My little bee?

My back slide on the wall. "Goddamn, tsk." Pain shoot on my bottom. Successfully making me forgot the dizziness for a second.

'Masyadong maliwanag.' Ipinatong ko ang aking kaliwang braso sa mga mata ko.

Lumipas ang mahigit dalampu't pitong minuto. A blinding light directly stop in front of me. Probably Mang Berto.

"Finally. What took you so long?"

In my drunk state, I manage to get back on my feet and made my way into the backseat.

Sumalubong sakin ang kakatwang amoy ng strawberry. Making my head muddle. I shake my head and intently stare at the silhouette sitting beside me.

Strange, why would the silhouette looks exactly like my wife-Jaime.

I reach for her face. The smoothness of her skin, welcome my tense fingers. Itinaas ko ang kanyang baba. My forehead creased. "Why is my wife here? Did you miss me?" Her skin turned hot. "Are you blushing?"

Jaime

"Are you blushing?" Maang na napatitig ako sa kulay asul at berdeng mga mata ni Thunder. His eyes were shining with playful mischief. "Your skin feels hot."

Mabuti na lamang at madilim sa loob ng sasakyan. Lihim na napahinga ako ng malalim.

Alas dos na ng madaling araw nang magising ako sa tunog ng cellphone na binili ni Thunder. At first I was reluctant to go after I read the message. Ngunit makatapos ang ilang minuto ay ginising ko si Mang Berto upang sunduin si Thunder. Sa pagmamadali ay nalimutan ko pang magsuot ng jacket.

Tumikhim ako upang mawala ang barang nasa lalamunan ko at mabilis na umiling-iling. I won't let him know that our close proximity is uncomfortable.

Chuckling softly he murmured, "Nevermind, who would have thought that we'll end up like this?" His breathe smells alcohol.

Umusog ako palayo sa kanya. But his arms immediately snake around my hips. Maingat na hinila ako nito papunta sa kanyang matigas na dibdib.

Ramdam ko ang muling pag-iinit ng aking mga pisngi.

"Wife, did you swallow our twins? Aren't they going to come out?" Tumatama ang kanyang labi sa punong tenga ko. Making my body uncontrollably shiver.

"Your body is so responsive, wife..."
He shift his face and sniff my hair.
His mere words can make my heart swell. Making me speechless.

"Wife, where is our babies?"

Our twins?

Our babies?

Binalot ng kakaibang init ang dibdib ko sa kanyang sinabi. Ibig bang sabihin nito ay tanggap niya na kami? Hindi lang ba ako ang nag-aabang sa kambal na lumabas mula sinapupunan ko?

Tulalang napabaling ako sa kanya. Namilog ang mga mata ko ng magtama ang mga labi namin. I frozed. Maang na nagkatitigan kami. His eyes were lazily staring back at me, with a glint of dark light. Lalayo na sana ako ngunit, ekspertong lumibot ang isang kamay nito papunta sa aking batok. Pulling me closer. His mouth devoured my lips with his tongue shamelessly flicking mine.

"Wife, you taste like strawberry."

Hindi pa ako nakakahuma ng magbitiw na naman ito ng panibagong pahayag, "Wife, paabot ng alcohol."

Alcohol?

Clean freak.

After his last question his breathing become stable. "Before you stopped chasing. And now you dare not to remember me? Sabihin mo, Jaime, gaano ba ako kahirap ma...." He murmured. Ngunit masyadong mahina ang boses ni Thunder. Kaya ay ipinagsawalang bahala ko na lamang ito. He fell asleep while tightly hugging my waist.

How dare you stole a kiss and sleep? Urgh!

.....

Unedited

Salamaton sa pagbabasa! Sana ay nagustuhan mo. Hehe

Happy sembreak hahaha. Good luck sa mga magtetake at nagtetake ng exam this week, kaya niyo yan.😍

Keme mong writer,
-Pirata

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro