Upon arrival sa Maldives sinalubong kami ng mga crew. Nagpa-prebooking na ako kaya kailangan ko na lang iconfirm.

"Goor Evening Maam. May I know your name please." Bati ng receptionist.

"Yes. I'm Maine Mendoza. I have my reservations already."

"I'm sorry Maam but there is none."

"What? I did let my agent reserve for me. How come?" Naiirita na ako. Nagpareserba ako.

"Ah excuse me ako na muna Misis. I have my reservation. Alden Richards."

"Yes Sir. I believe this is for two? Am I correct?"

"Yeah."Sagot ng hudas na ito.

"Wait! How come I don't have reservations? I can't believe this. Please call the manager." Naiirita na ako.

"Wala kang reservations. Ako ang nagpareserve ng villa natin. Nakausap ko ang agent mo."Singit ng walangyhiyang asawa ko.

"Anong sabi mo?  Magkasama tayo? Hindi. Lilipat na lang ako." Binitbit ko na ang bag ko at maleta ng bigla niyang hinila ang maleta ko.

"Huwag ka ng mag-inarte Maine! Asawa kita kaya ako masusunod!"

"Ayoko! Ayaw kitang kasama!"

"Sa ayaw at sa gusto mo, magkasama tayo! Kaya huwag kang mag-iskandalo dito dahil Muslim country ito, gusto mong makulong?" Iritang-irita ako. Nakakainis!

"Alam mo ang sama mo! Bakit mo ba pinapakialaman ang bakasyon ko? Ayaw kitang kasama kaya bitawan mo ko!"

"Mamaya na tayo mag-usap. Ngayon kung lilipat ka, bahala ka. Wala ng magsasakay sayong ferry para makalipat ka. Sa susunod na isla pa ang resort. Kaya kung ako sayo, sasama na ako. Pwera na lang kung gusto mong papakin ng lamok diyan sa kahihintay."

"Walanghiya ka talaga!"

"Excuse me, will you please assist me and my wife here. I have to carry her because she's too tired." Sabi niya sa isang crew member ng resort. Sinunod naman siya ng Indiano, samantalang ako ay binuhat niya na parang sako ng bigas.

"Alden ano ba! Ibaba mo ako!"

"Hindi kita ibababa." Naiiyak na ako. Nahihilo ako sa pagkakabuhat niya. Hindi ko na mapigilan. Halu-halo ang nararamadaman ko sa totoo lang. Naiinis, nagagalit, natatakot, at natutuwa. Parang baliw lang.

Naiinis at nagagalit kase mukha kaming tangang dalawa dahil sa pagkakakarga niya sa akin.

Kinikilig kase feeling ko mahalaga pa rin ako sa kanya.

Pero natatakot ako, na baka huling pagsasama na namin ito at tuluyan na niya akong iiwan. Overthinker na naman ako. Masisisi ninyo ba ako? Nagpapaalam na diba dati? Pero nagtataka rin ako kase bakit humahabol pa rin siya sa akin. Diba dapat matuwa siya at napadali ang pakikipaghiwalay niya  sa aki. dahil ako na nagpalayo sa kanya? Ewan ko. Ang daming punapasok sa ulo ko. Pero paano ko nga ba malalaman kung di ko bibigyan ng pagkakataon ang lalaking ito. Pero paano? Natatakot ako. Kaya ko ba na tuluyang mawala siya? Siguro. Matagal na nga kaming di magkasama. Pero nakaya ko kase alam ko na sumusunod pa rin siya sa akin kahit pinagtataguan ko siya. Pero paano kung di na siya humahabol sa akin? Kakayanin ko na ba iyon? Oo, malakas ang loob ko kase alam kong sinusundan niya pa rin ako dati. Paano kung hindi na? Kakayanin ko ba? Bigalng kumirot ang puso ko. Isa lang ang malinaw, hindi ko kayang mawala si Alden. Kahit bali-baligtarin ko pa ang mundo. Kaya kapag nakipag-ayos siya sa akin na ginagawa niya ngayon at ipinakita niya sa akin na ako pa rin ang mahal at mamahalin niya sa akin, malamang bibigay na ako. Sn nga lang maging maayos na kami. Sana hindi na mangyari ulit ito.

A/N So? Mamaya po ulit! Enjoy. Last two chapters.
No proofread.