Usiadłam obok Maxona i dyskretnie wytarłam sobie usta serwetką. 
- Mogliśmy podać inną przystawkę.- szepnęłam. 
- Nawet nie pamiętam. co było na przystawkę. - powiedział łamiąc swojego homara. 
- Nie stresuj się tym.
Chciałam go uspokoić i delikatnie położyłam dłoń na jego dłoni. 
Spojrzał na mnie. 
- Wszystko pójdzie na marne. 
Udałam, że nic nie słyszę i upiłam łyk wody. 
- Nie mamy planu B 
- Planem B jest Daphne- zauważył. 
Wstałam z zamiarem porozmawiania  z Kriss i Elliotem. 
- Czyli nie mamy planu. 
Wszystko było dopięte na ostatni guzik. Potrawy były najbardziej wytrawne jakie tylko zdołał wymyślić kucharz. Wszędzie panował przepych, a specjalnie na dzisiaj zamówiłam najlepszego i najdroższego szampana jakiego tylko udało się znaleźć. Można było stwierdzić, że ten wieczór jest jednym z najbardziej idealnych jakie udało mi się przygotować. Wszystko było dopracowane. Wszystko oprócz tego, że nasz przemyślany plan miał całkowicie lec w gruzach. 
Uśmiechnięta podeszłam do Kriss. 
- Kiedy możemy podpisać?- od razu zaatakowała mnie pytaniem, a ja postarałam się zachować spokój i uśmiechnęłam się. 
- Zaplanowałam na dzisiaj jeszcze wiele atrakcji. 
Kriss z podekscytowaniem sięgnęła po jeszcze jeden kieliszek szampana. 
- Uu jakich?
Roześmiałam się z jej podekscytowania. Widać było, że Kriss brakowało zwykłego pałacowego życia nie obarczonego ciągłą rywalizacją czy obowiązkami państwowymi. 
- Niespodzianka
Uśmiechnęła się, a w tym w momencie podszedł do nas Elliot i objął Kriss ramieniem. 
- Wspaniała kolacja wasza wysokość.- powiedział  do mnie z szacunkiem. 
- Miło mi słyszeć, że się dobrze bawisz i... - przerwałam i przyłożyłam dłoń do ust udając, że mówię ciszej.- Możesz mówić mi America. 
Wydawał się odrobinę zmieszany moją propozycją. 
- Nie wiem czy będę potrafił się przestawić. Ponad rok spędziłem w dżungli Honduragui z dala od cywilizacji więc teraz cieszę się kiedy mogę znowu zachowywać zwykłą kulturę i ogładę wobec ludzi. 
Kriss popatrzyła na niego do góry i wydawała się absolutnie oczarowana każdym jego słowem. 
- Co badałeś w Honduragui?- zapytałam. 
- Głównie rośliny, spędziliśmy ponad pół roku szukając rzadkiej i chronionej na tamtym obszarze paproci. Te badania to moja pasja. Nie wiem co bym zrobił bez tego. 
Uśmiechnęłam się ze zrozumieniem. 
- Jak widać twoja pasja Ci się opłaciła. 
Wydawał się odrobinę skrępowany, ale także dumny. 
- Jedną z rzeczy które cenię w życiu najbardziej jest nauka. Poznawanie rzeczywistości i interpretowanie jej jest fascynujące. To właśnie wiedza i nauka rozwiązuje wszystkie problemy. Cieszę się, że moje pieniądze zostaną zainwestowane właśnie w to. Dzięki temu ten ciąg się nie przerwie, a ja w pewien sposób będę mógł pomóc ludziom. 
Wydawało mi się, że w kącikach oczu Kriss na te słowa pojawiły się łzy. 
Nie sądziłam, żeby nauka potrafiła rozwiązać wszystkie problemy, ale doceniałam Elliota i jego pasje. Nie mogłam uwierzyć, że może nie być kimś, za kogo się podaje. To wszystko nie mogło wyglądać tak jak zakładaliśmy. Serce Kriss nie mogło zostać złamane, a nasz plan nie mógł nie zostać zrealizowany. 
Kiedy pożegnałam się już z Kriss i Elliotem znowu podeszłam do Maxona. 
- Coś tu nie gra.- powiedziałam- Elliot mówi z taką pasją i tak autentycznie, że nie mogę uwierzyć, że mógłby być oszustem. 
Maxon uśmiechnął się ironicznie. 
- Widziałem wielu oszustów w swoim życiu Ami i uwierz mi byli jeszcze bardziej autentyczni niż on. 
Potrząsnęłam głową. 
- A ta nagroda? Skoro mu ją przyznali musieli mieć jego dane. Nie możesz do nich zadzwonić.
Upił łyk szampana. 
- Dzwoniłem tysiąc razy. Nie odbierają, ale masz rację muszę się z nimi skontaktować.- Zastanowił się i spojrzał na mnie.- Nie możemy przesunąć tych formalności na jutro?
Przewróciłam oczami. 
- Dostatecznie dzisiaj już wszystko odciągam.- westchnęłam.- Wymyśliłam nawet atrakcje, które nie istnieją. 
Mimo wszystko roześmiał się, a mi też na chwile poprawił się humor.
Jednak zaraz potem posmutniałam. 
- A co z Kriss? Nie mogę znieść myśli, że się zawiedzie. Jest taka szczęśliwa...
Maxon odłożył swój kieliszek na tacę kelnera, który przechodził obok nas. 
-No wiem...- powiedział i spojrzał na Salę pełną gości.- Masz plan co z nią zrobić?
Wzruszyłam ramionami. 
- Na razie wymyśliłam tylko, żeby ją upić.- uśmiechnęłam się delikatnie.
Mój uśmiech natychmiast zbladł, kiedy w drzwiach zobaczyłam Daphne w koronkowej, powłóczystej, granatowej sukni i Augusta w najbardziej idealnie skrojonym garniturze jaki kiedykolwiek na nim widziałam. 

- Albo siebie- szepnęłam.