Uchyliłam drzwi i zobaczyłam Maxona wpatrującego się w blat. Momentalnie podniósł głowę, gdy tylko mnie zobaczył. Położyłam papiery na biurku i wpadłam w jego ramiona. Przytulił mnie mocno, a ja schowałam twarz na jego piersi.

- Jestem idiotą, tak ?
Podniosłam głowę, żeby na niego spojrzeć.
- Niby dlaczego?
Odetchnął głęboko.
- Powinienem teraz myśleć przede wszystkim o tobie i o naszym dziecku. A ja? Co ja w ogóle robię?
Przesunęłam palcem po guziku jego koszuli.
- Daj spokój wiem, że się starasz, ale wiem też co powinieneś zrobić.
Popatrzył na mnie pytająco.
- Musisz współpracować tylko z ludźmi, którym bezgranicznie ufasz, inaczej nie będzie za dobrze.
Maxon wydawał się coraz bardziej zaintrygowany.
- Co masz na myśli?
- Musisz wymienić doradców, może nie wszystkich ale większość.
Zastanowił się przez chwilę.
- To nie będzie takie proste.
Widziałam, że się waha.
- Maxon, jesteś dobrym królem i nie możesz mieć wokół siebie ludzi, którzy cię ograniczają.
Popatrzyłam mu w oczy.
- Wiesz co? Masz rację.- powiedział i odsunął się ode mnie żeby wyjąć coś z szuflady.
- Muszę się tym zająć jak najszybciej.
Uśmiechnęłam się.
- W sumie miałam pomysł, że sama to zrobię.
Maxon nagle przerwał to co robił i popatrzył na mnie z kamienną twarzą.
- Nie ma mowy.
- Dlaczego?!
- Kochanie, to nie tak myślę, że byś sobie poradziła, ale teraz powinnaś... 
- Tak wiem.- przerwałam mu- Dbać o siebie, odpoczywać i się nie przemęczać.
- Widzisz, a ja nie martwię się o ciebie dlatego, że jesteś królową, ale dlatego bo jesteś moją żoną.- powiedział i podszedł do mnie, żeby mnie pocałować. Położył rękę na moim brzuchu.
- Ale nie mogę siedzieć bezczynnie.
- Nie będziesz.
- Mogę to zrobić lepiej niż ty, kobieca intuicja i te sprawy.
-Ami błagam Cię, muszę już iść pogadamy wieczorem.- powiedział i wziął dokumenty z biurka.
Podeszłam do niego i musnęłam jego wargi swoimi wargami.
- W takim razie będę musiała coś wymyślić, żeby cię przekonać.
Obdarzył mnie długim pocałunkiem.
- Zobaczymy.