"Damien is mine! He doesn't love you!" Napaatras si Alyssa sa babaeng walang mukha habang pinagsasampal siya nito. Si Damien ay nakatingin lang sa kanila at walang ginagawa. She stared at Damien asking for his helped but the man just smirked at her.

"He doesn't love you!" Nakakabinging sigaw ng babae kay Alyssa. Ang matinis nitong boses ay umalingawngaw sa kung nasaan man sila ngayon.

Ang mga taong nakapaligid sa kanila at tawa lang nang tawa habang siya ay nakatingin sa kanila. The woman pushed Alyssa. Natumba ang dalaga sa putik. Ang damit niya ay maduming-madumi na.

"Damien..." She called him but she heard nothing from him. Nakakadismaya. Nasaan na ang pangako nitong poprotektahan siya nito kahit na saan sila magpunta? Nasaan na ang pangako nitong mamahalin siya nito?

Nasaan na ang pangako nitong hanggang sa katapusan ay siya at siya pa rin ang pipiliin nito? Nasaan ang sinasabi nito siya ang kanyang ngayon, bukas at mapagkailanman? Nasaan ang lahat ng ito?

Nasaan ang Damien na iniibig niya nang lubusan? Did he vanish into thin air, or did he make her vanish from his life? She was meant to be his true love. She was supposed to be his wife.

She was supposed to be the woman who healed his broken-heart. Wala na ang lalaking ito dahil tanging ang taong nasa harapan niya ay ang taong tinalikuran siya. She saw it in his eyes, and she no longer wants anything to do with her.

Pinabayaan siya nito, pinanood lang siya nito at sinasaktan siya nito ngayon. This had happened to her before. Why did she give a second chance to someone who does not deserve her undying love?

Does he deserve the unconditional love of Alyssa? "Dyan ka nababagay! Dyan ka nababagay sa putikan! Madumi ka gaya ng putik na iyan!" The unknown woman insulted her. She knows, she's not clean as the other.

Ang nararapat sa binata ay isang babaeng malinis at puro. She maybe virgin when Damien owned her but she knows her whole body isn't. Marahil nga ay tama ang babaeng ito. Hindi siya nararapat sa lalaki gaya ng hindi din ito nararapat sa kanya.

They meet at the wrong time. They aren't fated to each other. Two opposites doesn't attracts at all. Dahil ang totoong nakatadhana sa isa't-isa ay ang mga taong kayang ipaglaban ang kanilang mga sarili at pagmamahalan sa isa't-isa.

Ang mga taong nakatadhana ay kayang hawakan at hilahin pataas ang kamay ng kanyang minamahal kung ito may ay nasasadlak sa lupa. She saw his man holding someone else's hands while she is watching at them.

Tumayo ang dalaga upang alisin ang kamay nito sa kamay ni Damien ngunit tanging sigaw ni Damien ang narinig niya. "Huwag na huwag mong hahawakan ang kamay ng tunay kong minamahal! Wala kang karapatan!" He shouted at her.

Alyssa walked back, tears in her eyes. Lumapit sa kanya ang binata at sinakal siya. "I don't want you, and I don't love you!" He choked her and shoved her around like she was nothing. She was mocked by the woman.

Her laughs echoed at Alyssa's mind. They walked as if nothing happened to Alyssa. Iniwanan nila ang babaeng luhaan habang pinapanood ang pag-alis nila. For the nth time, tinalikuran na naman siya ni Damien.

For the nth time, sinaktan na naman siya ng binata. Sakit na hindi lamang sa pagkatao niya ang nasugatan kundi maging pati ang puso niyang pinagpiraso-piraso ng lalaki. She cried as Damien left her with other woman.

Tanging pagtanaw nalang sa lalaki sa malayo ang magagawa niya ngayon. Hindi siya sumuko sadyang binitiwan lamang siya ng taong mahal niya. "Why?! Why does it's always me?"

Napabalikwas si Damien sa kinauupuan nang marinig ang pag-ungol ng asawa. Nakatulog silang parehas habang bumibiyahe. Kitang-kita niya na binabangungot ito. Mabilis niyang ginisang ito.

"Dove! Wake up! You are having nightmares!" Ilang beses pang ginising ng lalaki ang kanyang asawa hanggang sa tuluyan itong nagising nang may mga luha pa sa mga mata.

"Dove, it's okay. Nothing bad happen okay? It was all your dreams." Pag-aalo niya sa asawa na iniupo niya sa kandungan niya. Sakay sila ngayon ng private plane niya upang umuwi ng Pilipinas.

One week of honeymoon is enough for them and now they are going home. Uuwi na sila hindi dahil gusto nila kundi dahil tumawag si Leon. Tinawagan niya si Damien dahil sa isang napakalaking problema na nakaabang sa kanila.

"You're fine, dove, you're fine... I'm right here with you."Alo ni Damien. Napayakap naman si Alyssa sa kanya ng mahigpit, hindi na nagtanong pa ang binata sa panaginip nito sa pag-aakalang ang bangungot nito ay parehas lang sa mga masasama niyang panaginip noon.

Alyssa pressed her nose against her husband's chest. She sniffed and wrapped her arms around her. Napakasamang panaginip noon at hindi niya gustong mangyari iyon.

Ayaw niyang maiwang mag-isa. Wyaw niyang iwan siya ni Damien para sa iba. Hinagod ng lalaki ang kanyang likuran at inaalis ng mga kamay nito ang takot ni Alyssa.

Kalmado na ang dalaga nang anunsyuhin ng Piloto na sila ay nakarating na, hindi pa umalis si Alyssa sa kandungan ni Damien at doon pilit na inaalis ang mga aalalahanin niya lalo na nang panaginip niya.

Damien is here with her. Damien is holding her. Mga katagang pilit na inisiksik ni Alyssa sa kanyang isipan upang hindi ito maalis sa utak niya. The plane landed safely. Pwede na silang bumaba pero hinayaan muna ni Damien si Alyssa na alisin ang takot niya.

"Do you feel better now, dove? Are you ready to come down?" Damien, being considerate to his wife, asked. Alyssa gave a nod. Bumaba siya sa kandungan ni Damien at sabay silang bumaba mula sa eroplano.

Isang pribadong paliparan ang binabaan nila. Nag-aantay sa kanila ang tatlong lalaking nagpauwi sa kanila mula sa kanilang pulo't-gata. Alyssa assumed they had returned to reality. The fairytale has come to an end, and reality has arrived.

Seryos ang mga mukha ng tatlo at mukhang seryoso din ang problema. "What's the problem?" Damien asked. Umiling si Leon. "Not here, gusto ko ikaw mismo ang makakita ng problemang ito," sagot nito kay Damien.

Nangunot ang noo ng lalaki at tumango lang ngunit hindi na nagtanong pa. Hawak-hawak nito ang kamay ng asawa habang hinihila ito papunta sa sasakyang nag-aantay sa kanila.

Sumakay sila roon habang ang tatlo ay sumakay sa kabilang sasakyan na nasa unahan nila. Hindi umimik ang babae magmula nang makababa sila. Alyssa felt something. She can't tell if it's good or bad.

She is deafeningly quiet and didn't even bother Damien when he checked everything on his phone. Alyssa leaned against the car window, taking in the scenery. Damien kept an eye on his wife; she was tired, and he didn't disturb her.

Hinawakan at hinalikan niya lang ang palad nito. Ang isang linggo nila ay napakaligaya at saya. Kung may pagkakataon, gagawin nila ulit iyon upang bigyang oras ang isa't-isa. Magkatabi ang mag-asawa sa sasakyan pero magkaiba sila nang iniisip.

Si Damien sa honeymoon nila at ang babae sa masamang panaginip niya. Dasal lang ni Alyssa na ang panaginip niya ay manatili na lamang na panaginip. Ayaw niyang mangyari iyon dahil iyon ang ikakamatay niya.

Tumigil ang sasakyan ganoon din ang sinasakyan nila Leon. Damien opened the door and get out, he then opened the other door for his wife. Hindi pa gumalaw ang babae dahil hindi makagalaw ang mga paa niya.

Alam niyang may mangyayaring kakaiba magmula nang makaalis sila ng Bali, Indonesia. Kung anuman iyon, alam niyang malaki ang magiging epekto sa kanya. Paniniwalaan niya ang pakiramdam niya, hindi siya magkakamali roon.

"Dove?" When Damien called her endearment, she snapped out of her reverie. Tila nagising si Alyssa roon at tinanggap ang kamay ng asawang nakahanda na upang alalayan siya. Tila ayaw humakbang ng mga paa ni Alyssa nang makatapak sa Mansyon.

Ilang hakbang nalang ang layo nila sa pintuan ngunit pakiramdam ni Alyssa ay ilang milya na ang nilakad niya at hapong-hapo na siya.

Si Karlo ang nagbukas ng pintuan. Alyssa choked on her own saliva as the door opened and they entered, and Damien stood frozen.

Alyssa fixed her gaze on the person who was staring at Damien. Damien let her hands go. This is what Alyssa is terrified of.

She was on the verge of losing her heart. She knew, she knew her heart would be shattered once more...