"NO!" Napakagat ng labi si Alyssa habang naririnig ang binata. She was sleeping when she heard Damien continue to murmur and whimper. Napalunok ang dalaga at binuksan ang kanyang mga mata at ibinaling ang sarili sa direksyon ng binata.

Nakita niyang nagpabaling-baling ang ulo ni Damien hanggang sa bigla itong gumising nang pinagpapawisan. Mabilis din ang galaw ng dalaga at agad niyang ipinikit ang mga mata upang magkunwaring tulog.

Pinakinggan niya lang ang binata hanggang sa narinig niya itong bumubulong nang nahihirapan. "Hindi ko sinasadya. Hindi!" Ang boses ni Damien ay punung-puno nang sakit at paghihinagpis na siyang ikinagulat ni Alyssa.

She heard it well. Rinig na rinig niya ito at alam niyang hindi nagkukunwari ang binata sa bagay na ito. Napahawak nang mahigpit si Alyssa sa kubre kamat at sa kumot na nakabalot sa kanya. Ang iyak ng binata ay nag-e-echo sa tenga niya.

Damien didn't stop crying, and hearing something like this makes Alyssa's heart swell. She can't take it any longer. She had a soft spot in her heart for someone like this. Hindi niya kayang makakita ng taong ganito lalo na sa taong nakikita niyang may matapang at walang kinakatakutan personalidad ay nakakaganito.

"I'm sorry! I'm sorry, I didn't mean it." Bulong nito. Napapikit ang dalaga at nilunok lahat ng takot at mga inhibisyon sa puso at isipan niya. Hindi niya kaya, hindi kayang hindi aluin kahit pa ang pinakamasamang tao sa buong mundo.

Dahan-dahang inalis ng dalaga ang kumot sa katawan niya at naupo. Nakayuko ang binata nang makita niya. She sighed and rose from her bed. She walks slowly and sits beside Damien. Damien stiffened as he sensed someone hugging him.

"Shhh." Akmang titignan niya ito nang ang malalambot na kamay ni Alyssa sa ulunan niya. Alyssa hesitated at first before hugging Damien, but she did so to comfort him.

"I don't know what happening but it's not your fault." Ang malambing na boses ni Alyssa ang bumalot sa pandinig niya. Ang mga luha ni Damien ay natigil. Ang kauna-unahang taong nakakita sa kanya na umiyak ay si Alyssa.

Ang dalaga ang kauna-unahang taong nakakita nang kahinahaan niya na hindi niya ipinapakita sa ibang tao. It was so unfortunate na ang dalaga pa ang umaalo sa kanya gayong mas malaki ang atraso niya sa dalaga.

"It is my fault, lahat ng ito ay kasalanan ko." Nanginginig niyang sagot sa dalaga nang tignan niya ito sa mga mata. Humiwalay sa kanya si Alyssa sa pagkakayakap at tinitigan siya sa mga mata.

Damien saw how his girl was sincere to comfort him. Wala ang takot at pagduda. Ang naroon ay pag-aalala. Ang katawan niyang nangininig kanina ay dahan-dahan nang humuhupa at kumakalma.

Ang katawan niyang tensyonado ay nabawasan na dahil sa presensya ng dalaga. Iba ang dating nito sa kanya at ngayon ay tanging ang dalaga lamang ang makakagawa sa kanya ng ganito.

This is a true blessing that he will never forget. Hinding-hindi na niya pakakawalan ang dalaga. Alyssa may have been afraid that Damien would do what he did, but she also felt she needed to follow her emotions.

Hindi naman palagi siya nalang ang dapat intindihin marahil kapag tinanggap niya ang nararamdaman ng binata na siya ding nararamdaman niya ay mabawasan ang takot.

Mabawasan ang iniisip niya. Ilang araw na din ang nagdaan mula nang inuuwi siya rito ni Damien at ginagawa ng binata ang lahat upang maging komportable siya rito.

Kahit na nakikita niyang naiirita ito sa tuwing bumibisita ang mga naging kaibigan niyang mula sa mga kaibigan din ni Damien at ng dalawa niyang itinuturing na nakakatandang kapatid.

Nakikita niyang nahihirapan din ito sa tuwing nakikiusap sila na pakawalan na ang dalaga at ibalik muli kina Karlos na siyang ayaw pagbigyan ni Damien. Bakit niya pa pakakawalan ang taong siyang naging simula muli nang kanyang pagkabuhay?

Why would he want to blow another opportunity to live a fulfilled and happy life? Magagawa niya namang bigyan ng hustisya ang dating kasintahan nang hindi isinasakripisyo ang kasiyahang nais niya?

"Nangako akong hindi na magmamahal ng iba pero heto ngayon, nabali ko ang pangako ngunit this is worth a try instead of killing myself. I do, I like her, scratch, I really love her. Wala na ang pagpipigil, wala na ang pagtulak sa kanya paglayo. Akin lang si Alyssa. Aking ka lang." While Alyssa holds and rubs his hands, the man thought to himself. 

Damien knows that the girl he is looking at will be his entire world as he stares into her eyes. What he felt for Charmaine faded, but what he felt for Alyssa bloomed like an eternal flower that will never die.

"Maybe, what you did was your fault. I'm not sure what happened, but remember that everything happens for a reason." Alyssa's soft voice and the way she touched Damien made him sigh in relief.

Napahiga ang binata sa kandungan ni Alyssa na siyang ikinasinghap ng dalaga ngunit napangiti nalang nang makita ang mapupungay na mata ng binata na mukhang antok na antok.

Alam ni Damien na puyat na puyat ito dahil gaya niya ay hindi din ito makatulog nang maayos ngunit ilang sandali lang din ay pipikit na ang kanyang mata hindi katulad ng sa lalaki na alam niyang buong gabing bukas ang mata. Mula sa kinahihigaan ng binata ay tinignan niya ang mukha ng dalagang hinihimas ang kanyang buhok. 

"A truly blessed beauty was bestowed upon me. I am extremely fortunate." Damien murmured to himself. He can't help but smile at the beauty that has been bestowed upon him.

The beauty that he must treasure and protect like a fragile and costly diamond. When he touched her cheeks, she looked at him. He strokes it and rubs his hand over it. "Soft." He mumbled tiredly.

The girl hummed and continued what her doing. Wala nang nagsalita sa kanila. Alyssa's humming a song, it was tone without lyrics. Ang kantang iyon ay gawa-gawa lang ng dalaga ngunit nagbibigay saya sa pusong unti-unti nang pinapalambot ng dalaga.

Walang alam ang dalaga sa mga kanta nitong makalipas na limang taon kaya kung ano ang maisip niyang tono yon na lamang ang lumalabas sa bibig niya. Damien was having so much fun that he didn't realize tears were falling into his eyes again.

Napansin niya na lang ito nang pahiran ni Alyssa ang kanyang mga luha. "Shhh, I won't leave you. I won't." Pangako ng dalaga. Ramdam nito ang kahungkagan sa puso ng binata kaya marahil ito napaiyak dahil sa wakas sa ilang taong pag-iisa.

He will have this someone with whom he can share his life and wealth. He is extremely fortunate. His emotions in his heart burst into uncontrollable happiness. Napabangon ang binata at napaluhod sa harapan ng dalaga sa pagitan ng binti nito.

He cupped Alyssa's face and kissed it gently. Nais man niyang manatali ang bibig nito na nakapagkit sa bibig niya ay hindi niya muna hinayaan. He maybe addictive to Alyssa's lips but for the mean time it's not important.

Ang importante ngayon ay ang maiparamdam niya sa dalaga kung gaano siya nagpapasalamat at dumating ito sa buhay niya. "Alam mo bang patapon na ang buhay ko noong wala ka?" Tanong niya sa dalaga, gamit ang malamlam niyang mga mata.

"Alam mo bang kulang nalang ay ilibing ko ang sarili ko para mamatay nalang?" Dagdag pa ng binata. Sa mga oras na ito, si Alyssa ay bukas na sa pakikinig. Hindi siya nagdalawang-isip na ibigay niya ang buong atensyon sa binata dahil hindi niya nagawa ito noong una sila magkausap.

"I was already dead before I met you. I became more animated and liberated. I've tried to ignore this sensation, but I can't. I'm ready my dove. I'm prepared to give you my all." Ginapgap niya ang kamay ng dalaga at masuyo itong hinalikan.

Parehas na silang pagod sa pagtanggi sa isa't-isa. And this moment, it's their time. Marami pang darating na delubyo, marami pa ang darating na mga unos na siyang susubok sa relasyon nila at hindi dapat sila panghinaan ng loob dito dahil una pa lang ito.

Ang dadating ay mas mabigat pa na siyang susubog sa katatagan ng paniniwala nila sa isa't-isa. Hindi nila mapipigilan ito dahil ito na ang nakatanda. Ang buhay ay hindi pasarap lamang. They must endure the hardships of life in order to be happy.

"The mistake I had made, dahan-dahan kong sasabihin 'yon sa'yo but please dove, don't leave me." Damien begged. Damien is one of those ruthless men who only served one Queen.

He is one of those ruthless men who will expose their vulnerability to the one woman they promise to love. Dumukwang si Alyssa at hinalikan sa noo ang binata. She wiped his tears with her thumb and buried Damien's face on her neck.

Ilang araw din niyang pinag-isipang ang pagbigay nang pagkakataon sa binata. She has made up her mind and is sticking to it. Even though Damien didn't notice, she nodded. "I won't... I'm not going anywhere." She murmured as she kissed Damien's head.

Damien widely smiled. Hindi lang ang ngiti niya ang lumawak kundi ang puso at isipan niya ay sumisigaw sa saya. Mas isiniksik pa niya ang mukha sa leeg ng dalaga at hinalikan ito. Mahigpit niyang niyakap ang dalaga at ayaw na niya itong bitawan.

"No. No matter what happens, he will not let go of Alyssa. I will pledge my love and loyalty to you, my dove. Thank you very much! Thank you so much for the chance."