Kinuyom ni Lorenzo ang kamao habang tinititigan ang taong nasa kanyang harapan. Nakakatuwang isipin na sa lahat ng bansa ay pinili pa ng mga ito na dito magtago. 

"Where has he gone?" He queried of the man in front of him, who was kneeling and pleading for his life. Lorenzo is looking for the person responsible for his sister's death.

Kilalang-kilala niya ang lalaking yon kahit saan siya magpunta kahit pa siguro na magpalit ito ng mukha ay makikilala niya pa rin ito. At ang taong nasa harapan niya ay isa sa mga makakapagturo sa kanya kung nasaan ang taong 'yon. They will regret everything they've done to his sister.

"I –I don't know what you are saying, S –Sir." Nauutal na sagot nito kay Lorenzo habang halos maihi na ito sa pantalon.

He's lucky that Lorenzo isn't losing his patience tonight, or else he'll burn this filthy man and his inn. Lorenzo locked his gaze on him. Nag-iisa lang ang taong ito sa loob ng Inn kaya mas mapapadali ang gagawin niya.

Ang iba niyang mga tauhan ay nasa labas ng Inn. While they were securing the area, they were waiting for him and his right man. Lorenzo is aware that this area is remote from the authorities. Makakarating man ang mga awtoridad dito huli na para sa taong ito.

"Don't even think about lying to the boss!" Lorenzo punches the man in the jaw with his right hand.

Nanood lang si Lorenzo habang pinipilit ng kanyang mga tauhan na umamin ang taong ito. Lorenzo flexed his neck and arms, sick of this idiot's game.

Inoobserbahan lang siya ng binata ngunit alam nitong alam na alam ng taong ito kung nasaan ang hinahanap niya, hinding-hindi nila mauuto ang isang Lorenzo Giovanni Dizionario. Isa ang taong ito sa pinakamatalino sa buong mundo.

He's the infamous Mafia Boss' genius and the cold-blooded killer too. Ang tawag sa kanyang Death ay talagang bagay na bagay sa isang katulad niya. Ang pinakaayaw pa naman sa lahat ni Lorenzo ay ang sayangin ang oras niya.

His time is precious, a single person can't even pay with his time. "F*ck! Nakuha mo pa talagang magmatigas!" Pikon na pikon na ang kanang-kamay ni Lorenzo. 

Lorenzo was known for his calmness in the face of adversity, but his right-hand man was a hothead.

Nais nitong matapos agad ang trabaho ng walang aberya at mabilis. Wala sa bokabularyo nito ang pagpapalampas sa mga taong sumasagasa sa Mafiang kinabibilangan nito kagaya din siya ni Lorenzo minus the hot-tempered part.

But his right-hand man knows how irritable Lorenzo gets when someone irritates him. Halos hindi na makatayo ang lalaki sa ginagawa ng tauhan ni Lorenzo ngunit tila wala pa ring plano ang taong ito na sabihin ang nais na marinig ni Lorenzo.

Duguan na ito at nalalasahan na nito ang dugo sa bibig ngunit mas takot yata ang taong ito sa taong pinagtatakpan nito kaysa sa demonyong nasa harapan nito na anumang oras ay tila kakainin na siya.

Hanga din si Lorenzo sa tatag ng taong ito kung nasa ibang pagkakataon lang, aayain niya itong sumali sa grupo niya.  "Do you think you'll hide everything from me?" Lorenzo asked at him.

Walang bahid nang pagbibiro sa boses ng binata. The man knows that Lorenzo isn't kidding. Tinotoo ng binata ang lahat ng sinasabi nito pwera na lamang kung may silbi ka pa sa kanya. But he's fixed on the person who's making him wait.

Ibang usapan na yon. Halos mabaon na ang kuko ng binata sa kanyang palad. Pinipigilan niya ang sarili ngunit hindi na niya kaya. Pagsisihan ng taong hindi na hindi dapat pinag-aantay o magsabi nang kasinungalingan sa isang Lorenzo.

Hindi pa yata kontento ang lalaki sa natamo nito mula sa kamao ng kanang-kamay ni Lorenzo at mas nais nitong ang binata mismo ang magparusa dito. "Tie him up." Lorenzo snarled angrily.

His right-hand man obliged. Itinali nito ang leeg ng lalaki gamit ang kadena na isinabit sa kisame halos masakal ito dahil sa kakapusan ng hangin ngunit walang pakialam si Lorenzo at wala din namang makikialam sa ginagawa niya.

Ubos na ang pasensya ni Lorenzo pero ni hindi pa rin ito nagsasalita sa kung nasaan ang mga hinahanap niya. Sinusubukan siya nito nais yata nitong sukatin kung hanggang saan ang kayang gawin ng Mafia Boss.

Itinagilid ng binata ang kanyang ulo na tila ba sinusubukan kung saang anggulo mas magandang maging huling hantungan nito. "No one will see your corpse, f*cker. I'll make sure of it." Walang bantang hindi natutupad kapag si Lorenzo ang nagsalita.

When it comes to punishing someone, he's worse than Hellion and Alejandro. "One more time, fool! One more time, to spare your life. Where is he, one last time?!" Lorenzo snarled. Lorenzo's right-hand man frowned as the man flinched.

Lorenzo's kaluluwa na kaluluwa na kaluluwa na kaluluwa na kaluluwa na kaluluwa na kaluluwa na kaluluwa na kalul "I –I'm not sure what you're saying," he replied. The f*cker, you chose the wrong word.

Hindi pa man natatapos ang sinabi ng lalaki ay butas ang leeg nito sa dalawang bala ng baril na pinakawalan ni Lorenzo. Nakasabit ang bangkay nito sa kisame nang wala ng buhay habang tumutulo ang dugo nito sa leeg.

Nakadilat pa ang mata nito habang nakatingin kay Lorenzo na puno ng takot ang mga mata. "Boss." Agad siyang binigyan nang kasama ng bimbo para linisin ang tumalsik na dugo sa kanyang mukha. Matapos noon ay sinenyasan na niya ang kasama na lumabas ng inn.

Nag-aantay sa binata ang kanyang mga tauhan na nagtatawanan habang naninigarilyo. Tumalima ang mga ito ng makita si Lorenzo tila mga tuod itong tumuon ang atensyon sa kanilang Boss.

Lorenzo stared at them. Ibang-iba ang emosyong mababasa sa mga mata ni Lorenzo. Lahat ng emosyon na nasa kanyang mga mata ay halos lahat ay negatibo at walang bahid ng anumang kasiyahan mula roon.

"Get ready. We are going back." Ani ng kanang-kamay ni Lorenzo. Papasok na sana ang binata ng tumigil ito, napadako ang mata nito sa babaeng nasa loob ng tindahang bukas bente-kuwatro oras.

Lorenzo's gaze was drawn to her. She caught the so-called death's gaze. She drew the attention of the Mafia boss. "Boss?" One of his men wondered aloud. Lorenzo snapped and turned to face his men.

Tila nasa ibang mundo ang binata gayong hindi niya pa naman nakikita ng buo ang mukha ng babae. Muling ibinalik ni Lorenzo ang kanyang atensyon sa dalagang unti-unting nawala sa kanyang paningin.

His guts urging him to meet the girl, he walked to the other side of the road and went to the store without looking at his men. Nagtatakang sinundan ng mga tauhan ni Lorenzo ang binata ngunit sumunod nalang din sila sa Boss nila.

Lorenzo entered the store so were his men behind his back. Hinanap ng mga mata ni Lorenzo ang dalaga, naroon ito sa isa harap ng isang refrigerator at namimili ng pagkain. Nagtama ang mga mata nila ng dalaga.

He was captivated by her almond eyes, red paled lips, and innocent tantalizing eyes. They were staring at each other as if they were traveling to another world by themselves. Lorenzo felt compelled to trace his hands across the girl's face. He desired to caress every part of her. He restrained himself from acting. He does not want to frighten the girl.

Ang takutin ang dalaga ay tila nasa huling listahan ng binata hindi niya alam kung anong nangyayari sa kanya ngunit alam niya sa kanyang sarili na hindi kaya ng kanyang mga mata na hindi makita ang dalaga.

Ilang minuto palang niyang nakikita ito pero tila may bumubulong sa kanya na protektahan at alagaan ang dalaga.

For Christ's sake, he's a Mafia boss! He is incapable of loving anyone, but it appears that he has been bewitched, and the girl has become his drug. He was dependent on her attention. He wanted all of her attention on him.

Hindi niya nga kilala ang dalaga ngunit parang nais na niyang ialay dito ang lahat. He could see the sadness, loneliness, and sorrow in her eyes. He wished he could wipe the tears from her eyes and replace them with joy. She blushed, and Lorenzo smiled broadly as a result.

Nabawi lang ng binata ang kanyang tingin sa dalaga ng tumikhim ang kanyang kanang-kamay at umiwas ang dalaga. He saw her focused on her food. "F*ck." He muttered. Nilingon niya ang kaibigan at sinamaan ito ng tingin.

Tinaasan lang siya nito ng kilay na siyang ikinaikot niya ng mata. "Buy anything you want," utos niya at lumapit sa kinaroroonan ng dalaga ngunit hindi siya lumapit mismo sa tabi nito. Inobserbahan niya lang ang dalaga sa may di kalayuan.

He saw her went to the cashier and paid her food. Nais niyang marinig ang boses nito kaya lumapit siya dito ngunit natigilan siya ng marinig ang maamo at mala-anghel nitong boses na tila naghihirap sa pagbibilang.

"Ma'am, hindi po ako nakikipaglaro sa inyo hindi ba kayo marunong bumilang at pati babayaran niya hindi niyo pa maibigay ng maayos. Inaaksaya niyo po ang oras ko." Nag-init ang ulo ni Lorenzo.

Kitang-kita niya kung paano kinagat ng dalaga ang labi nito. If looks could kill maybe the cashier will be probably dead.

Pinipigilan niya lamang ang sarili na makagawa ng anumang pagdanak ng dugo rito dahil nasa harapan ito ng dalagang nagpapagulo ng puso at isipan niya. He noticed her nervously taking her money while her lips trembled and she was about to cry.

Hindi na napigilan ni Lorenzo ang sarili at kumuha ng ilang libo sa wallet niya at hinampas niya ang counter ng cashier.

"B*tch. I will pay for her food as well as with ours. Just don't yell at her or else I'll kill you." Napangisi na lamang ang binata sa isipan niya ng magkukumahog ang kahera sa pagbigay ng gagamitin ng dalaga.

Lorenzo took the spoon, the pork, and the girl's food. He gives it to her, and she expresses her heartfelt gratitude. Dahil sa ngiting 'yon ay tila nawala si Lorenzo sa sarili nang makita niya ang dalaga nakaupo na ito sa may gilid na mesa sa loob nitong store.

He smiled to himself. Ngayon lang muling nabuhayan ang loob niya nang makitang nakangiti ang dalaga. Ito ang kauna-unahang pag-ngiti niya nang bukal makalipas ang ilang taon at dahil 'yon sa dalaga.

Napailing nalang siya sa kanyang sarili, sinenyasan niya ang tauhan na bigyan siya ng makakain nais niyang makasalo ang dalaga sa pagkain nito. 

He wanted to watch her eat her food, but the situation did not permit it.

Nanlaki ang mata ni Heronisa nang makita ang ilang kalalakihan sa labas nitong 7Eleven at naglabas ng mga de kalibreng baril.

She looked at them and at the man who had assisted her. Their weapons were aimed at the man. She didn't hesitate. Kabobohan yata ang ginawa niya pero para sa kanya tama ang ginawa niya.

Patakbo siyang lumapit sa binata at iniyakap ang maliit niyang katawan dito pagkatapos noon ay ilang putok ng baril ang kanyang narinig...