Ilang trauma pa ba ang pagdadaanan ni Heronisa upang maging kampante ang pamumuhay niya? She's been through a lot, but her experiences are exacerbating the situation.

Napapagod din ang dalaga pero tila walang kapaguran ang mga pagsubok na dumadating sa kanya. Ang karamay ng dalaga sa sakit na nararamdaman niya ay si Lorenzo na tila hindi din mapakali sa nangyayari sa dalaga.

Sa tuwing lalabas nalang ito, napapahamak ang dalaga. Ganoon ba talaga ang mundo para sa mga may kapansanan? Palagi nalang sila ang nakakaramdam ng mga masasalimuot na mga karanasan gayong ang nais lang naman nila ay mamuhay ng normal kahit pa hindi talaga sila normal.

They wanted to know what ordinary people go through. Mahirap ba talaga yon? Mahirap ba talagang makamit nila iyon? Doon lang naman ay sapat na iyon para sa kanila. Ang mamuhay ng walang panghuhusga o pang-aabuso mula sa ibang tao, iyon lamang ay sapat na para sa kanila.

That will be a huge help to those who have disabilities or disorders. Iyon bang kapag nasa kalye sila ay hindi sila pandidirihan at hindi sila titignan ng may pangungutya sa mga mata ng ibang tao.

"I'm sorry, baby doll, I can't make this world fair to you," Lorenzo said into Heronisa's sleeping arms.

Milyong-milyong karayom ang tumutusok sa puso ng binata sa iisiping hindi lang minsan ito naranasan ng babaeng minamahal.

He can't stop crying for the woman in his arms. Lorenzo Giovanni Dizionario is in tears. Lorenzo is weeping for his wife. Lorenzo is crying because he is unable to improve the world for his baby doll.

Lorenzo never cried, not even at the funeral of his family. Tanging sa dalaga lamang siya umiyak. Tanging ito lamang ang nagpaiyak sa kanya. He didn't cry because Heronisa had hurt him, but because his baby doll was in pain.

"I'm sorry that this world is so harsh on you, cara." Hindi mangangako si Lorenzo ngayon na hindi na masasaktang muli ang dalaga dahil ito na ang nakasanayan ng mga tao sa mundo.

He can't change that, but he can keep his woman safe from them. He may not be the most powerful or influential person in the world, but he has the ability to create their own world just for Heronisa.

Mundong tanging ang dalaga lang ang mahalaga at mundong walang makakapanakit sa dalaga. Ang mundong 'yon ay sa tabi niya at sa buhay niya. Nasa kotse pa din silang dalawa at hindi pa pumapasok ng Mansyon nais na munang akuin ngayon ang oras at sa kanya muna ang dalaga upang mabawasan ang panginginig niya sa galit para muling turuan ng leksyon ang taong muntikan nang saktan ang kanyang baby doll.

Lorenzo texted Traverse to come get him and tie him up in one of his basement rooms. Marami pang silid sa basement ni Lorenzo at willing na willing ang binata na ibagsak roon ang lahat ng mananakit sa dalaga hanggang unti-unti silang kainin ng kamatayan roon.

"I'll be there for you, baby doll. I'll be watching over you." Seryosong saad ni Lorenzo habang idinuduyan ang dalaga sa kandungan niya gamit ang mga bisig niya.

Payapa ang mukha ng dalaga kahit pa sa nangyari kanina tila kilalang-kilala nito ang taong may hawak sa kanya kaya naman relax na relax ang pagtulog nito.

"My love, take your time, sleep as much as you want, but wake up later for me. I absolutely love you." He murmured once more. Atleast nasabi na ng binata ang nasa loob niya kahit pa tulog ang dalaga. He'll say it again once she's awake.

Heronisa had been through a lot, and Lorenzo knows that by saying those three words, she will be overjoyed. 

Pinaandar niya ang kotse habang nasa kandungan ang dalaga, mahirapan man siya ay worth it naman dahil mahigpit at ayaw bitawan ng dalaga ang kanyang leeg kung saan nakabaon ang mukha ng dalaga.

Mabagal ang pagpapatakbo ng binata, abutin man sila ng umaga ay wala siyang pakialam basta makarating lang sila sa Mansyon ng hindi nasasaktan. Habang nasa daan mas lalo lang lumalim ang paghinga ni Heronisa sa pagtulog.

Kontento na ito sa bisig ni Lorenzo may mangyari man sa iba ay wala silang pakialam. Nasa labas ng gate naman nag-aantay ang ibang mga tauhan ni Lorenzo kasama sina Traverse at si Khimlie na wala ding tulog sa pag-aantay sa dalawa.

"F*ck, here they are." Kabadong wika ni Traverse. Napalitan na ng mga bagong gwardiya ang nakatalaga sa gate ng Estate. Ang mga dati ay nasa ilalim ng basement ang buong gabing sumisigaw dahil sa utos ni Lorenzo.

Ang lalaki naman na muntikan ng gawan ng masama si Heronisa ay kasama nila pero hindi rin iyon magtatagal dahil kapos na ang hininga nito nang dalhin nila ito doon. Ramdam ang nerbyos ng bawat isa sa papalapit na sasakyang papunta sa kanila.

Kilalang-kilala nila ang sasakyan ni Lorenzo dahil isa ito sa mga ginagamit ng binata kapag gusto nitong magmanehong mag-isa. Walang nakakahawak o nakakapasok dito maliban lang Lorenzo at sa dalagang isinakay nito sa kotse ngayon.

The car came to a stop right in front of them, and their hearts stopped as they saw Lorenzo slowly open the car door. "So, God, help us." Bulong ni Traverse. Walang kahit na emosyong makikita sa mukha ng binata, wala kahit na ang galit pero sila na nakakilala sa kanya ay hindi mapalagay.

May mangyayaring hindi maganda ngayong gabi at hindi nila iyon magugustuhang lahat. Si Lorenzo ang klase ng taong tahimik lang ngunit tila bulkan kung magalit. He'll make certain that what happens tonight leaves a lasting impression on his men's minds.

Ayaw niyang maulit ang nangyari kanina at kahit kailan hindi na dapat maulit iyon. "Boss." Traverse stutter-called Lorenzo, but his boss didn't even look at him. Wala itong tinignan kahit na isa sa kanila, buhat-buhat nito ang dalaga nang may buong pag-ingat.

When all eyes are on them, he is embracing his woman. Naglakad papasok ang binata sa Mansyon ng walang sinasabi. Nakasunod ang mga tauhan niya sa kanya ngunit iba ang kabang nararamdaman nila mas mabuti pa ang nagsasalitang Lorenzo kaysa ito.

Hindi nila alam kung anong mangyayari lalo pa at kahit walang emosyon ang mukha nito ramdam ang awrang hindi dapat nila ipagsawalang-bahala.

"Holy sh*t, anong mangyayari sa kanila ngayong gabi? Iba ang pakiramdam ko dito mabuti pa bumalik na ako sa kuwarto ko." Bulong ni Khimlie na mabilis na gumalaw at pumasok ng kanyang silid nang makitang papasok si Lorenzo sa silid nila ng dalaga.

Nag-sign of the cross pa si Khimlie sa mga taong naiwan sa ibaba. "Tila kakaharapin nila ang isang delubyo." Aniya habang nasa loob ng silid niya at nagparoon at parito sa loob ng kanyang kuwarto.

Tinakpan niya ang sariling bibig ng marinig ang yabag ni Lorenzo at mukhang tama ang kutob ng dalaga, hindi siya makakatulog ngayong gabi kahit ilang oras nalang ay umaga na. Dahan-dahang bumalik sa higaan niya si Khimlie at tahimik na naupo sa kama.

Napakagat pa siya ng labi nang makarinig ng putok ng baril. "May that someone rests in peace." Bulong pa ni Khimlie at tahimik nalang na umupo sa kanyang puwesto.She can't do anything and cannot refuse this job, especially since she signed a contract.

Tila kontrata ng demonyo ang pinirmahan niya lalo pa sa nangyayari ngayon. She can't deny the fact that his Boss is so scary. Sa pasyente niya lang yata anghel ang taong 'yon pero sa iba masahol pa sa halimaw ang lalaki.

"As if I can do anything with this, maipagdasal nalang ang mga kaluluwang mamayapa ngayong gabi." Dagdag pa ni Khimlie. 

Pagod din siya sa paghahanap sa dalaga mabuti nalang at kasama niya ang isa sa mga katulong kanina sa paghahanap kundi marahil inumaga na siya sa paghahanap sa taong nahanap na pala.

That Traverse didn't texted her. Gumaganti ang loko ngayon siya naman ang gaganti ngayong alam niyang magiging madugo ang gabi nila nakakakonsensya man pero tatakpan niya nalang ang tenga at ipipikit ang mga mata.

Lorenzo leaves the bedroom after placing his woman on their bed. Ngayon hindi na niya patatagalin pa ang mangyayari lalong-lalo na at ayaw na niyang iwanang muli sa kama ang dalaga na nag-iisa.

'Kill them.' Sigaw sa kabilang bahagi ng utak ni Lorenzo habang bumababa ng hagdan at dumiretso sa basement. He is unconcerned about his other men. They can do whatever they want as long as they don't get in his way. You'll be sorry.

Napatanga lamang si Traverse nang dumaan lang sa harapan nila si Lorenzo at tila walang ibang nakikita. "We screwed up big time," sabi niya sa mga kasama. Halos lahat ng tauhan niya ay nagkamali at nakakabobo sa parte ni Lorenzo.

Ang galit ng binata ay hindi maalis ng mga ilang araw. They have to endure his anger for days or even weeks.  Nagpapa-easy-easy lang sila at tila buo ang mga tiwala nila sa sarili na walang mangyayari pero heto mukhang lahat sila ay ililibing ni Lorenzo ng buhay.

Lorenzo opened his basement's door without asking his men. Lahat damay sa galit niya at kapag ginawa niya yon ipaparamdam niya sa kanila kung gaano sila kawalang-kuwenta.

"Boss!" Akmang ang isa nitong tauhan ang magbubukas ng pintuan sa kanya pero hindi na nito nagawa iyon dahil pinalunok ito ni Lorenzo ng bala. Lorenzo didn't even let out a single world.

Ang nais niyang mga tauhan ay iyong kayang sumunod sa utos niya at hindi tatanga-tanga. Hindi na gumalaw pa ang isa sa kanyang puwesto at pinanood nalang na pumasok ang boss sa basement.

The man was scared to death. Ang kasamahan niya ay bangkay ng nasa paanan niya, hindi man lang suminghap si Lorenzo sa ginawa nito. Hindi na nagpatumpik-tumpik pa ang binata at dumiretso kung nasaan ang mga taong may atraso sa kanya ngayong gabi.

Nadaanan niya pa ang kasama ni Nero sa pagtratraydor sa kanya na bumubula ang bibig. Ang iba ay tila isang ihip nalang ng hangin ay matutumba na. 

"Useless." Lorenzo muttered and walked at the last room of his basement.

Dudumihan niya ang kuwartong yon para agad na malinisan baka may mga susunod pa mabuti na ang handa. Lorenzo brought his own gun with an extra magazine for them.

Hindi pa man nakakaabot sa huling pintuan ay narinig na niya ang pagmamakaawa ng mga tauhan niyang bopols ang mga utak. "Parang awa niyo na tulungan niyo kami!" Sigaw nila. Lorenzo smirked.

Nakuha pa talaga nila ang magmaakawa gayong walang dapat ikaawa sa mga ito. Mga wala silang kuwenta! When they saw Lorenzo all of them became silent. Nasa mata nila ang takot, nasa mata nila ang kahihiyan at pagmamakaawa ngunit wala na iyon sa bokabularyo ni Lorenzo.

The moment they begged again their lives was already taken. Kasama ang lalaking muntikan nang kunin ang kapurihan ng pagmamay-ari niya. Namatay silang nakadilat ang mga mata. Lumuluha at gulat sa taong nasa harapan nila.

"I am confident that all of you will be useful in Satan's hands at his realm."