TRIGGER WARNING!

THIS BOOK contains MATURE CONTENT.

CHILDREN BELOW 18 YEARS OLD IS NOT ALLOWED TO READ THE STORY.

********

********

Who could have thought that Alejandro De Rossi would cried for a person? Sinong mag-aakala na ito'y magsisi at halos lumuhod na sa isang doktor upang paki-usapan na mabuhay ang taong na-realize niya na ito ay kanyang mahal. Ang denial ay hindi nakatulong sa kanya bagkus ito pa ang naging dahilan kung bakit nasa loob ng kuwarto niya ang dalaga. Inaalalayan nalamang ito ng oxygen para mabuhay.

Isang malaking himala na nabuhay ang dalaga gayong halos isang pintig nalang ng puso nito ang pagitan ng kamatayan. Nakahiga si Erin sa kama na ng puno ng mga aparatong nakakabit sa katawan para lamang mabuhay.

Nang makita ni Alejandro ang mga pasa at sugat ng dalaga tila nais niyang maranasan ang sakit na siya mismo ang nagbigay kay Erin.

Walang nakakapasok sa loob ng silid niya maliban sa kanya at sa doktor kahit na si Danica ay hindi nakakapasok kaya naman halos sakalin na ni Danica ang kapatid dahil sa inis siya rito. Palaging nakaabang si Danica sa labas ng silid ng kapatid upang alamin ang kalagayan ni Erin.

"My sincerely apologize aren't good enough, mia bella," he told her as he kissed her temple. Alejandro, who was sitting in the chair, looked straight at Erin. He's waiting for the woman to wake up.

Kung magigising ba ang dalaga mahalaga pa ba ang kapatawaran ni Erin gayong wala siyang balak na palayain ito? Nais niyang manatili si Erin sa tabi niya dahil kung wala ang dalaga sigurado siyang masisiraan siya ng bait baka tuluyan siyang maging killing machine pag-nagkataon. Si Erin ay tila isang calming pill ni Alejandro habang naamoy niya ang dalaga, kumakalma siya na parang tuta.

Pangako niya sa sarili na kahit na anuman ang mangyari hindi niya pagbubuhatan ng kamay ang dalaga o kahit na anong bagay na para lang sa satispaksyon niyang libog.

"Please, mia bella, let me heal you... let me heal the pain I've caused you." Tanging ang tunog na nanggagaling sa oxygen tank ang naririnig ni Alejandro na sagot mula kay Erin. 

Sabi ng doktor, hindi naman comatose ang dalaga nasa punto lang daw ito na tila isang cellphone na wala ng baterya ang dalaga at kailangan nang mag-shut-down at kailangan nitong mag-recharge ulit para magkaroon ng lakas. 

Ang tanong kapag nagising ba ang dalaga mas nanaisin kaya nitong manatili sa tabi ng taong gumawa sa kanya nito? Baka maulit lang ang pangyayaring ito lalo na kapag gustong makalaya ni Erin sa hawlang naging saksi ng kanyang paghihirap at pagkawala sa sarili.

Ang mansyong ito at ang mga tao rito ang naging saksi kung paano nawalan ng kumpiyansa si Erin sa kanyang sarili kung paano kahihiyan ang natamo niya sa bahay na ito. 

"Stay by my side, mia bella; I'll do anything for you. I'll look after you this time, I'm going to give you everything. If you want, I'll give you the entire world."  Kahit imposible man ang sinasabi ni Alejandro kay Erin wala na siyang ibang masabi dahil lahat nais niyang gawin upang ngumiti at tumawa lamang ang babae.

While dreaming of Erin's laugh and smile, Alejandro's imagination runs wild. All he wants is for her to be happy, and he intends to do so this time.

Sa tigas ng puso ni Alejandro at sa pagkawalang-awa nito, sino ang mag-iisip na ang lahat ng sinasabi niya ngayon ay totoong nasa puso at isipan niya at nais niyang gawin ito ng bukal sa kanyang puso?

"Mia bella, paki-usap, gumising kana. Mag-aantay ako sa'yo kahit walang kasiguraduhan." The old Alejandro is gone, the new one is here softly talking to Erin. Ang boses niya ay kasing-lambing ng taong nanunuyo, kasing-lambing ng taong nais na sana ay mapatawad siya ng taong sinaktan niya.

Kahit kailan hindi gumagalaw si Alejandro sa kinauupuan niya. Dalawang araw na din itong hindi kumakain pero umiinom ito ng tubig para sa kanya hindi sapat na gutumin niya ang kanyang sarili para maging parusa kailangan niya pa ng mabigat na parusa.

Parusang sisira din sa damdamin niya at sa tingin niya ang parusang iyon ay mangyayari lamang kapag nagising na ang dalaga. Ngayon na tulog pa ito, torture na ang nangyayari kay Alejandro sa sobrang kaba. Iniisip niya kung anong mangyayari kapag nagising ito. 

Wala mang pinapapasok si Alejandro sa loob ng silid nguniy may mga mata naman si Danica doon. Kinausap nito ang doktor sa kung anuman ang nangyayari roon ngunit maging ang mangagamot ay tila nasapian kapag kinakausap ni Danica para ito timang na tila hindi makapaniwala.

"Ano ba! Hangin ba ang kinakausap ko dito?!" asar na tanong ni Danica. Nawawalan na siya ng pasensya sa doktor kung maari nga lang sipain na niya ito papalabas ng Mansyon para itong walang alam sa propesyong tinahak nito.

"Bullsh*t! Kapag hindi ka pa sumagot dyan, lalabas kang una ang ulo sa mansyong ito!" Nawawalan ng poise ang dalaga sa doktor ni hindi nga nito naayos ang benda sa kamay niya na nagalusan dahil sa pagbato niya ng basag na baso sa tauhan ng kapatid. Sa sigaw ni Danica ay nagising ang doktor.

Napalunok ito nang makita ang naiinis na mukha ng dalaga lalo na ang mata ni Danica na nakakatakot. mIsang trademark ng mga De Rossi ang kanilang mga mata. Ang kulay abo nilang mga mata na halos hahalukayin ang buong pagkatao ng isang tao kapag sila ang tumitig rito.

"I-I'm sorry, Lady Danica, but what was your question again?" Kinakabahang tanong ng doktor habang nakapamewang ang dalaga sa harapan nito. Nasa loob sila ngayon sa opisina ng doktor  sa loob ng mansyon at nasa harapan nito lang naman ang hindi katangkarang dalaga na konti nalang ay sasakalin na siya.

"The hell! Kanina pa pala ako nagsasalita dito, kanina pa ako putak nang putak pero wala kang narinig ni isa man doon?! Gilitan kaya kita ng leeg?!" Namutla ang doktor sa tinuran ng dalaga at napaayos nang upo. Pinagpapawisan ang doktor. 

Dalawang De Rossi ba naman ang kaharap araw-araw hindi ka kaya kabahan o kaya naman ihanda na ang iyong insurance? They were really devil in disguise. Mukha lang anghel sa labas na anyo pero kapag nakausap na tatakasan ka talaga ng bait. 

"I-I'm sorry again, Lady, hindi ko lang maitago ang pagkabigla ko sa tuwing papasok ako ng kuwarto ni Lady Erin at sa tuwing kakausapin ako ng iyong kapatid," anito habang pilit na inaalis ang kaba sa dibdib. Ang tsismosa namang si Danica ay napaupo nang maayos sa upuan.

Minsan lang may taong magkuwento sa nangyayari sa kapatid niya at himala lang na makipag-usap ito sa doktor lalo na at hindi importante o kung nasa pagitan ng buhay at kamatayan ganoon ka walang-puso si Alejandro. Mahigpit na napahawak ang doktor sa upuan nito at sinabi ang nasasaksihan niya sa loob ng silid na iyon.

"Master Alejandro seems changing, Miss." Iyon ang una-unang lumabas sa bibig ng doktor na siyang lalong nagpalala ng kuryusidad ni Danica. Wala sa bokabularyo ng kapatid niya ang salitang magbago.

"Huwag mo akong binibitin, ituloy mo na yang sinasabi mo," turan sa kanya ni Danica na tila nais na niyang malaman kung ano ang nangyayari sa kapatid at kay Erin. The doctor looked at Danica and sighed.

"Lady, kung kayo lang po ang nasa loob siguradong hindi kayo maniniwala kung ano ang palaging nasasaksihan ko. Ilang beses na pong nagmakaawa si Master sa akin na pagalingin ko na si Lady Erin minsan din po hinihingi niyang gisingin ko na ito pero wala po akong magawa dahil hindi ko naman hawak ang kapalaran ng Lady. Lumuhod po siya sa harapan ko para iligtas ko lang ang buhay ni Lady Erin palagi din po niyang kinakausap ang dalaga at paulit-ulit na humihingi ng tawad dito. Ginagawa ko po ang lahat ng nais na mangyari ni Master pero nasa Lady na po 'yon kung kailan niya nais magising." Napaawang ang bibig ni Danic sa sinabi nito akmang tatayo na siya para makita mismo ng kanyang mga mata ang sinasabi nito. She can't believe what the doctor is saying.

Wala na siyang pakialam kung hindi siya pwedeng pumasok roon. Ang nais niya ay masilayan ang sinasabi nitong pagbabago sa kapatid. 

"Lady, paki-usap, huwag po kayong pumasok roon dahil hindi po hahayaan ni Master. Pabayaan muna nating pagsisihan ni Master ang ginawa niya."