TRIGGER WARNING!

THIS BOOK contains MATURE CONTENT.

CHILDREN BELOW 18 YEARS OLD IS NOT ALLOWED TO READ THE STORY.

********
********

Tinakasan ng kulay ang mukha ng dalaga nang marinig ang boses ng taong ilang araw na niyang hindi naririnig halos tumigil ang tibok ng puso ni Erin. Biglang pinagpawisan ang dalaga pati ang laway ay hindi na niya malunok. Hindi niya maigalaw ang buong katawan dahil sa takot.

Nag-uumpisa palang siyang muling bumangon ngunit hindi pa man niya nauumpisahan ang unang hakbang heto at nahanap na agad siya ng demonyo. 

"Hindi ba, sinabi ko sa'yo na mahahanap at mahahanap kita," ani ng boses nito. 

Bakit ngayon pang gusto na niyang ipagpatuloy ang buhay ngayon pa muling eeksena ang binata? Wala nang natitira sa kanya kundi ang pag-asang mabuhay ngunit nahanap siya nito. Ano na naman kaya ang maari nitong gawin sa kanya? Tuluyan na kayang lalamunin ng madilim na parte ni Alejandro ang pag-asa niya?

Lumuhod ang dalaga. Alam niyang nasa harapan niya ang binata. Hindi ma-i-de-deny ng binata na dahil sa presensya ni Erin ay kumalma siya kahit na papano mas lalo lang nagdagdagan ang pagnanasa niyang muling pahirapan ang dalaga.

"Nagmamakaawa ako paki-usap. Nagmamakaawa ako. Paki-usap kahit ang respeto ko nalang sa sarili ko ang itira niyo. Nagmamakaawa ako paki-usap." Tila isang Bathala si Alejandro na niluluhuhadan ni Erin. Para sa dalaga kung ito ang kailangang gawin para sa kalayaan niya ay gagawin niya.

Ang importante lang naman sa kanya ay makalaya at magawa ang nais niyang gawin sa sarili ngunit ang tanong hahayaan ba ito ni Alejandro? Gayong mawala lang sa paningin niya ang dalaga ay halos mabaliw na ang binata. Hinahanap-hanap nito ang amoy ng dalaga. Hinahanap nito ang presensya ni Erin.

Matamang tinignan ni Alejandro ang dalagang nakaluhod sa harapan niya habang ang mga tauhan ay nasa labas nitong penthouse at ang iba ay pinapalibutan ang buong gusali. Naroon ang damdaming matagal ng umuusbong sa puso niya ngunit hindi niya pa ito kinikilala. Matagal na niyang itong nakalimutan. Matagal na niyang ibinaon sa limot.

Mapipigilan niya pa kaya sapamamagitan nang pananakit sa dalaga? Mapipigilan niya pa kaya ang nararamdamang ito sa paraan na alam niya? 

Dasal ng dalaga na sana sa pananahimik ng binata ay iniisip nito ang pagmamakaawa niya pero sa pananahimik na 'yon ang sumunod na ginawa ng binata ang nagwasak sa kaunting pag-asang inaasam niya. 

"Hindi! Hindi kailanman, little rabbit, akin ka lang. Tanging ako lang ang pagsisilbihan mo!" Hinila ni Alejandro ang buhok ng dalaga at kinaladkad ito papalabas ng penthouse hanggang papalabas ng gusali.

Napahawak ang dalaga sa buhok niya dahil sa sakit. Rinig ni Erin ang pagmamakaawa ni Abby na bitawan siya ngunit maging ito ay walang nagawa sa sitwasyon niya. 

"Leave her alone! Erin!" Walang nagawa si Erin nang ipinasok siya ni Alejandro sa loob ng sasakyan. Sigaw ng sigaw pa rin ang kaibigan niya.

"Kill her!" Utos ni Alejandro. Napikon na ang lalaki sa kaingayan ni Abby dahil sa narinig ay dumagundong ang kaba sa dibdib ni Erin. 

"Paki-usap, sasama ako nang maayos huwag niyo lang siyang idamay!" Nag-pa-panic na wika ng dalaga nang marinig na napaigik si Abby. Walang narinig ang dalaga na sagot mula sa binata, tanging ang pag-usad ng sasakyan ang naramdaman niya.

Hila-hila pa rin ni Alejandro ang kanyang buhok halos magdugo na ang bibig ng dalaga sa pagkagat niya rito. Ilang beses man niyang pigilan ang pag-iyak wala siyang aasahang gentleness mula kay Alejandro. Pinanganak yatang marahas ang lalaki. 

"This time, little rabbit, you won't get away, I'll make sure of it," he said, his voice full of hatred and lust. 

Aantayin nalang ba ni Erin na tuluyan na siyang malagutan ng hininga upang mapakawalan ng binata? Sa tingin ng dalaga iyon nga ang mangyayari, wala siyang magagawa dahil may kapansanan siya.

Ang mga kapansanan na palagi nalang pinagmamalupitan at ang mga may kapansanan na pinagkaitan na nga ng kapalaran pinipilit pa ng iba na sila'y agawan ng karapatang mabuhay. 

Wala siyang maisigaw o masabi dahil wala din naman itong kuwenta. Hinihintay niya nalang na muling maibalik siya sa silid na iyon at tuluyan nang sumuko ang kanyang katawan. Mabilis siyang nahanap ng binata kung patuloy niya itong uulitin mas sisidhi ang kagustuhan ng binata na paulit-ulit siyang hanapin at habulin tulad ng isang Alpha wolf sa kanyang mate.

Alejandro loves to chase. Akala niya tuluyan na siyang makakalaya ngunit hindi pa pala, pinatikim lang siya ng kaunting ligaya at muli siyang ibinalik sa kanyang bangungot. Tila nais lumabas ng puso ni Erin sa kanyang dibdib nang huminto ang sinasakyan nila. 

"At last, you're at my palace again, my slave." Hinila siyang muli ng binata papalabas pero sa pagkakataong ito. Gumuho ang mundong pinapangarap ni Erin para sa kanyang sarili. Takot na takot ang dalaga. Iniisip niya pa si Abby. Sana naman ay wala silang ginawang masama rito.

It is not Abby's fault that she was saved. Abby was simply a victim because she saved Erin. "Slave, kneel! Kneel! You enraged me! I'm going to punish you!" Her spine tingled in fear as she heard Alejandro's voice.

When Alejandro pulled her hair, she screamed. She was slapped by the man. Napasalampak sa lupang may mga bato ang dalaga. The wounds from the man's abuse had not healed. The abused were not yet healed, and a new one was about to begin.

Alejandro's actions have resulted in new bruises on her delicate skin. Erin was sobbing uncontrollably. She knelt. 

"Please, please, I beg of you. I want to live. Please don't hurt me again." Kiniskis pa ni Erin ang mga palad habang nagmamakaawa sa lalaki.

Naglalakad ng nakaluhod ang dalaga habang nagmamakaawa sa binata. "Please, spare my life. Please, please." Walang lumalabas sa bibig ng dalaga kundi pagmamakaawa kay Alejandro.

Alejandro just stood there staring at her, as if she were a toy begging for his attention. The man remained emotionless and motionless while the woman beg for him to spare her life.

"I am not useful to you, so please...please, I will do anything to pay my Uncle's debt. I will work and pay for it, just don't hurt me. Don't hurt me," Erin begged again, but Alejandro showed no sympathy. 

What Alejandro experienced was a surge of lust for the woman. He is obsessed with seeing her beg. He expected her to beg for more. Erin's melancholy expression entices the man. 

"Why would I do it, slave?" he smirked coldly. Erin was taken aback.

Hindi pa ba sapat ang pagmamakaawa niya? Hindi pa ba sapat ang pagluhod niya upang kaawaan nito? Gulung-gulo na ang dalaga para lamang maalis ang sarili niyang buhay sa kapahamakan sa mga kamay ni Alejandro.

"Ano pa ba ang nais mo sa akin? I'm blind, bruised, and abused. You've all done this to me. Can I feel sorry for myself and change the way I live my life?" She bravely asked, aware that Alejandro was watching and staring at her every move.

She also felt his men staring at her. Some of them may have felt sorry for her, but no one could save her from this hellhole until Alejandro stopped the madness. Alejandro burst out laughing. His laugh was proud and audible. His men all heard it, but no one laughed with their boss. They were familiar with him. It is not a happy laugh, but one of amusement towards his slave.

Nilapitan ni Alejandro ang dalaga at hinila ang buhok nito upang makatayo si Erin. Hinawakan din ng lalaki ang baba ni Erin at nilapit ang mukha sa tenga ng dalaga.

"My slave, you can't live a life. I am the owner of your life. You will live with me! Mine and only mine." Alejandro said this coldly to Erin's ears.

All of Erin's imagination when she escaped at the man's hands was vanished. Napalitan itong muli ng madalim na pananaw sa buhay ng dalaga.

She lost all her strength and let the man do what he needs to do. Sumusuko na siya. Ang huling sinabi niya kanina ay ang siyang huling lakas at tapang niya na natitira. Her head is throbbing from a mild concussion. Yes, she escaped from him, but she was soon back at his side. She's exhausted. Tired of everything.

Nakatakas nga ito ngunit maaga din naman naman siyang naibalik sa impyernong tahanan ni Alejandro. Nakakapanibugho dahil kahit na ang langit ay tila dinadamayan ang dalaga. Makulimlim ang langit at nagbabadya ang pag-ulan.

"Your life is mine. Ako at ako lang ang magdedesisyon kung ano ang mangyayari sa'yo!" Pagdagundong ng boses ni Alejandro. Nakakabingi ito para kay Erin. Ilang beses na nag-echo ang sinabi ng lalaki sa tenga niya. Binitiwan siya nito na parang basahan.

"Drag her inside! My toy is back at my domain! She needs to be play with!" Utos pa nito na sinunod ng mga tauhan.

Alejandro anticipated playing with his toys but his sister who came inside running outside. Danica escaped from her guards and she wouldn't let them hurt Erin again.

"No! No! Let go of her!" Pagsisigaw ni Danica. "Bitiwalan niyo siya! Palayain niyo siya!" Sigaw ulit ni Danica.

Hinahabol si Danica ng mga tauhan ng kanyang Kuya pero kahit na maliit siyang bulas na babae kayang-kaya niyang makapiglas sa kanila. Pinagsisipa ng dalaga ang tauhan ng kanyang kapatid.

Nagtagis ang bagang ni Alejandro sa ginagawa ni Danica. Nagwawala ang dalaga tila may sarili itong lakas habang hinaharap ang mga tauhan ng kapatid.

"Bullsh*t! Get her back inside!" Alejandro shouted. The whole Estate was a mess. Danica made it like that.

Maging ang mga tauhan ni Alejandro na kasama nito kanina ay tumulong na din dahil kapag nagkataon ay mas lalo lamang magagalit ang boss nila.

"Useless! Kapatid ko lang 'yan pero para kayong mga tanga!" Singhal pa ni Alejandro na siya na mismong naglakad upang mahawakan ang kapatid at maibalik sa loob.

Naririnig ni Erin na nagkakagulo sila. Pinakiramdaman ng dalaga ang paligid. Nang maramdamang walang presensiya sa tabi niya ay nakaramdamang muli ang dalaga ng pag-asa.

This is an opportunity again that Danica created for her. She smiled. This time, she will make sure that she will escape from Alejandro's grasp. 'Run! Run! Run!' This word keeps on playing inside her.

'Tumakbo ka nang tumakbo, Erin! Huwag kang lilingon!' Ani pa niya sa sarili. 

Gumalaw ang sariling mga paa ni Erin. Hindi man niya alam kung saan siya tutungo ang alam niya sa sarili ay kailangan niyang tumakas.

Bawat hakbang ay ang pag-asa para kay Erin. Hindi niya ininda ang sakit ng buong katawan ngunit tila yata ayaw talaga siyang patakasin ng tadhana sa nakasulat sa kanyang mga palad dahil nang tila pakiramdam niyang makakalabas na siya sa impyernong lugar na ito ay siya namang pag-alingawngaw ng tatlong putok ng baril sa buong paligid.

Natigil si Erin sa paggalaw. Buong katawan niya ay tila sinisilaban ng apoy partikular na sa kanyang likuran. Nanghina ang dalaga. Pinakiramdaman ang sarili at napagtanto kung ano ang nangyayari sa sarili. Nanghihinang napaluhod ang dalaga.

She was shot!

Natigil naman ang gulo sa pagitan ni Danica, Alejandro, at mga tauhan nito nang mapalingon sa kung saan nanggaling ang putok ng baril. Nanlaki ang mga mata ni Danica. Si Alejandro naman ay ganoon din.

They saw blood pouring from Erin's back as the woman sank to the ground. "Oh' God! No way! Erin!" Danica screamed violently. 

Tumakbo si Danica ganoon din si Alejandro sa tabi ng dalaga. Ipinatong ng babae ang ulo ni Erin sa kandungan niya. Nanlamig ang buong katawan ni Alejandro nang marinig ang sinambit ni Erin bago tuluyang ipinikit ang mga mata. 

"Thank you for killing me."