Przygotowywała się do tego całe życie . Od małego gdzie tylko się pojawiała siała niepokój ,kłótnie i zamieszanie .Miała "złą aurę" jak to powiedziała jedna z jej prawnych opiekunek , chwilę przed tym gdy oddała ją z powrotem do sierocińca. Nie dawała sobie z nią rady . Czuła że jeśli dziewczynka zostanie z nią jeszcze chwilę dłużej zwariuje .

Przez to dziecko rozpadała się jej rodzina . Zawsze chcieli przygarnąć dziecko z domu dziecka , więc ją zabrali . A potem zaczęły się dziać dziwne rzeczy. Zupełnie nagle zaczęła o wszystko wykłócać ze swoim mężem mimo ,że do tej pory byli małżeństwem idealnym. Ich starszy syn Ethan nagle zupełnie bez powodu pobił się z kolegą z klasy , a potem wpakował się w uzależnienie od alkoholu i narkotyków. Nawet nie chciała znać nazwy tego świństwa jakie zaczął zażywać ich syn. U jej młodszej córki Liv nagle zaczęły występować tiki nerwowe , a ataki paniki były tak okropne ,że bała się zrobić wtedy cokolwiek. Mała właściwie w ogóle nie spała i nagle zaczęła bać się ciemności. Nie chciała spać w tym samym pokoju co jej nowa siostra , nawet przy zapalonym świetle . Liv twierdziła ,że w nocy wszystkie cienie skupiają się wokół jej przybranej siostry . Otaczają ją i szepczą ... a gdy ta się budzi , karze cienią ją atakować. Sama miała wrażenie ,że w ich domu stało się jakby mroczniej . Jakby ich dusze nagla znalazły się w niasamowitym mroku ,którego nie potrafi odpędzić. Bała się przebywać we własnym domu , a z czasem nawet w samochodzie - o ile siedziała w nim jej druga córka .

Dlatego ją oddała ,a ich życie wróciło do normy .

Dziewczynka znowu została sama .Po tym wydarzeniu mrok pogrążył ją jeszcze bardziej . Nikt już nie próbował jej z niego wyciągnąć. Miała tylko dziewięć lat . Była jeszcze dla niej nadzieja. Wszyscy jednak bali się spróbować ponownie i spisali ją na straty . Nawet ksiądz stracił nadzieję . Dlatego i on ją straciła . NIe próbowała się już więcej wyrywać ciemności . Pozwoliła by jej szpony ją pochłonęły. Nie szukała już ratunku .

Aż pewnego dnia pojawiła się ona. Kobieta w płaszczu . Jej brązowe oczy długo przyglądały się dziewczynce , która jako jedyna nie bawiła się z innymi dziećmi skulona w cieniu schodów. Wtedy uświadomiła sobie ,że to jej od dawna szukała . To był ostatni element mający doprowadzić w końcu jej plan do skutku . Czuła że jeśli odpowiednio ją nakieruje , z ochotą spełni każdy jej rozkaz . Wzięła dziewczynkę do siebie , nauczyła ją panować nad swoją mocą i nadała jej imię .

Nie wiedziała tylko ,że dotąd bezimienna Shadow zupełnie wyparła się ze wszystkiego . Wraz ze straceniem ostatniej nadziei na normalne szczęśliwe życie , dziewczyna wyprała się ze wszystkich uczuć. Stała się całkowicie obojętna . I owszem słuchała kobiety która ją przygarnęła i wykonywała każdy jej rozkaz , nawet wtedy gdy ta kazała jej wpłynąć na kierowcę ciężarówki by potrącić Speedy . Nie zrobiła tego z radością , nie miała też jednak ochoty na zrobienie tego . Po prostu zrobiła to czego ją nauczono . Wykonała zadanie . Bez gadania , bez zbędnego myślenia . Była trochę jak maszyna. Miała sprawić by jeden z tych rudych chłopaków pomyślał że zwariował ,bardzo proszę. Kobieta twierdziła ,że będą szczęśliwe dopiero gdy ONA dokona swojej zemsty . Shadow nie była jednak głupia. Wiedziała ,że ta zemsta to obsesja jej prawnej opiekunki , ale nie sprzeciwiała jej się .

Nie sprzeciwiała się też gdy kazała jej wypuścić Capitana Colda i nasłałć go na drugiego z chłopców. Obserwowała go wtedy - schowała się w cieniu by móc spokojnie wszystko obserwować i nie musieć włączać się do bitwy . Bracie byli podobni. Niemal nie do rozróżnienia - jedynie oczy ich różniły . Oczy starszego brata były takie same jak jego młodszej siostry , zielone a spojrzenie bystre i uważne . Młodszy z chłopaków miał oczy niebieskie , w których zwykle czaiły się iskry rozbawienia.

Widziała jak Kid Flash najpierw ratował swoich przyjaciół a dopiero potem zajął się niebezpieczeństwem. Widziała też ,że sam nie potrafi sobie poradzić . Wezwał pomoc . Teoretycznie , gdyby zechciała wykazać się własną inicjatywą , powinna mu przeszkodzić i dopomóc złoczyńcy. Jednak jej opiekunka kazała jej go tylko uwolnić i nakierować na chłopaka . Nie zrobiła nic niezgodnego z rozkazami, ani nic ponad nie . Obserwowała potem jak brunetka wtula się w chłopaka i ślepo wierzy w każde słowo jakie wypowiadał .

kłamca ,pomyślała- zgrywa szlachetnego wybawiciela a kłamie jej prosto w twarz i to bez zająknięcia

Z drugiej strony trochę im zazdrościła . Chodź nie od razu potrafiła nazwać to uczucie. Jej dusza i serce zobojętniało tak dawno temu ,że już zapomniała jak to jest czuć cokolwiek. Smutek ,radość czy chociażby złość nie gościły w jej życiu od tak dawna ,że patrząc na parę zapragnęła znów poczuć . Poczuć cokolwiek.

Osunęła się w cień by po chwili znaleźć się w swoim pokoju w zapadłej rezydencji. Przebrała się , szykując do kolejnego podstępu . Miała sprawić ,że jeden z chłopaków zwariuje , drugi miał po prostu umrzeć . Opiekunka nie powiedziała który jednak ma zginąć, bo na początku zginąć miała dziewczyna jednak ta cudownie uszła z życiem. Zdenerwowana opiekunka kazała jej to załatwić samodzielnie. Na początku zauważyła ,że młodszy jest słabszy psychicznie , po obserwacji stwierdziła jednak ,że starszego trudniej będzie zabić. A młodszy sam się o to prosi . I znów do osiągnięcia celu wykorzysta ,samochód jednak tym razem dopilnuje by chłopak zginął . Chodźby miała go później dobić . Postaowiła że Thomas Harper zginie ,A jego brata owinie sobie wokół palca tak bardzo ,że oszaleje z miłości ,albo doprowadzi go na skraj depresji i desperacji. Wiedziała ,że jest do tego zdolna. Wiedziała ,że potrafi to zrobić . Wystarczyło tylko trochę cierpliwości . Wystarczyło wprowadzić do ich życia trochę chaosu i mroku który spowijał się wokół niej przez całe życie by zasiać mąt w ich marnych życiach .

W końcu tego uczyła się właściwie od małego . Gdzie tylko by się nie pojawiła. Już odkąd była małą dziewczynką ludzie wiedzieli ,że mrok który ją otacza sprawia że jest inna. Ten mrok sprawił ,że stała się Mącicielką