The next morning, I found myself cocooned in the soft sheets. Ang lambot ng tela, parang gusto ko nang iuwi. I lingered a little longer, savoring the comfort, before finally dragging myself up.

I glanced toward the sofa, expecting to see Cargael Cross still sprawled there, but instead, all that greeted me was a neatly folded suit garment.

This penthouse—this massive, over-the-top penthouse—only had three rooms. And none of them were for me. Chad, being his dramatic self according to Cross, had declared his room off-limits, and Cross, being Cross, flat-out refused to crash in Aoike's room. Kaya ayan, nagbuhat ako ng sariling bangko. His bed became mine for the night, habang siya naman ay nagtiis sa sofa. Pero ngayon, wala na siya roon.

After straightening the bed, I shuffled into the bathroom, feeling the chill seep through my skin. A warm bath seemed like the perfect remedy.

Last night, Aoike had lent me some of her unused clothes and undergarments. They were a bit fancier than what I was used to, but beggars couldn’t be choosers. After bathing, I slipped into a robe and padded over to the suit garment by the sofa. When I unzipped it, I blinked.

It was a brand-new Lyceum uniform—my size.

For a second, I stared at it. Parang ang hirap isipin na para sa akin talaga 'to. But I shook off the thought, dressed quickly, and fixed my hair in front of the mirror. My bangs thankfully covered the gauze pad on my forehead, and the ointment Dirk had bought was working wonders. The scars on my face were barely noticeable now, so I skipped the concealer.

Taking one last look in the mirror, I stepped out of the room. I hadn’t even made it halfway down the stairs when I heard their voices.

Masinsinan ang usapan ng tatlo. Something serious. My steps slowed, curiosity tugging at me.

"We'll be late, I need to bring her to the guidance office." Cross said with annoyance evident in his voice.

"Oh, c'mon." Chad groaned. "'Wag mo ibahin ang usapan."

They look like serious, also with Aoike in her not giggling face. Ngayon ko lang siyang nakitang seryoso ulit.

"Ang weird, weird mo na talaga..." asik ni Aoikee.

"What's really with you all of a sudden? 'Wag mong gawing rason ang tungkol sa Abuelo mo dahil matino kapa naman nitong huli. Ngayon lang talaga no'ng madalas mong kasama si Ruby, nag-iba ang takbo ng utak mo. Parang wala ka sa wisyo."

"Umamin kanga..." sabat ni Aoikee at nangibit-balikat. "Do you like her?"

Agad namang nangunot ang noo ko. Anong klaseng tanong 'yon? Psh.

"What? No!" angil kaagad ni Cross.

"Then what was that yesterday?" parang nag rereklamo namang tanong ni Chad.

"I was filling a pitcher of water when I noticed her freeze again. She had opened the pantry freezer to grab some dumplings, but the moment the cold air hit her, she just stopped, staring blankly inside. And my body just move on its own... To be honest she got me worried."

"You were helping her?" tumango naman ito.

"Eh paano iyong sa noo niya?" nakababa na ako't mukang 'di parin nila ako napapansin.

Napahawak nalang ako sa'king sikmura ng bahagya na iyong nanakit. Nakakain naman ako kagabi ah, kahit sobrang nalipasan na. Bakit nananakit parin 'to?

Dumaan na ako sa harapan nila't lahat-lahat hindi parin nila ako nakita kaya dumiretso na ako sa kusina at patuloy paring nakikinig.

"I don't know..." he stutter.

"Psh." Singhap ko sabay tingin sa isang pakete ng dumpling sa mesa. Kinuha ko iyon at inilagay sa microwave saka ininit.

Umupo naman ako sa counter malapit sa microwave saka itinukod ang magkabilang palad sa ibabaw ng counter bago itinuon sa kanila ang aking paningin.

I was like indirectly joining them in a brief confrontation of Cargael Cross.

"Imposibleng hindi mo alam, ikaw lang naman ang kasama niya." Chad raised his voice.

Chad's two side is really visible, hmm kinda interesting. "She almost died because of you, Cargael. Papatayin mo ba siya ulit?" seryoso na nitong sabi habang naghihintay ng sagot sa kaibigan.

"I... I carried her upsidedown on my shoulders just to let her in the car. Nagpupumiglas siya dahil ayaw niya ngang sumama sa atin dito and maybe with a little force she accidentally hit her head when I throw her inside the car." nagkanda-utal-utal naman nitong paliwanag.

I jumped off the counter when my dumplings are ready. I unpacked it after transferring all of the hot buns in a bowl and got myself a chopsticks.

Pagkatapos kong itapon ang pakete niyon ay saka na'ko lumabas ng kusina at napasandal sa bar counter malapit sa kanila at doon kumain.

"You're so careless!"

"Hindi ko naman sinadya!"

Muli akong napasinghap sa ere at nakisali na. "Eh kung buhatin din kaya kita tapos itapon mula sa taas ng hagdanan?" they all got stunned as they turn to me. Tinuro ko pa ang staircase sa ibabaw namin. "Kapag naghingalo kana matapos gumulong paibaba, saka ko sasabihing hindi ko rin sinadya. Sa palagay mo maniniwala ka?"

"You're so rude!" nangungunot ang noo nitong sigaw sa akin.

Ayaw ko talaga sa lahat ay irarason sa akin ang hindi raw sinadya when in the first place they intended to do it. Psh, anong klaseng rason 'yon?

Mas lalo akong nakaramdam ng inis. Kapal talaga ng mukha! Ilang layer ba ang kaplastikan nito at 'diko matansya kung gaano siya kakapal?

"That always follows my name. Rude, Ruby..." paliwanag ko pero bakas doon ang sarkasamo't pang-aasar.

Naitikom nalang nito ang bibig niya at nagpipigil nalang sa nararamdamang inis. Ganiyan nga, magpigil kalang dahil baka masegundahan na kita.

"The uniform does fits you well!" Aoikee breaks the bad atmosphere. Hindi ako umimik at inubos nalang ang pagkain ko.

"Sumabay kana papasok ah?" she clung herself to my arms.

Ano pa nga ba?

Me and Aoike waited for them at the lawn and when they both started their car's engine, Aoike then muttered like a child nang bumusina na si Chad telling Aoike to get in.

"Oh no, I wish I can clung to you forever like this." hinigpitan niya pa lalo ang pagyakap sa braso ko hanggang sa marahan itong nag-angat ng tingin. "Hehe, Can I?" she pouted.

Anong nakain neto at nasobrahan sa tamis?

Cringe.

"You can but I also wish I can chainsaw you arms in return." agad itong bumitaw saka pinagpagan pa ang manggas ng blusa ko't braso.

"See yah!" she giggled and dash towards Chad's car.

Huminto naman sa harapan ko ang sasakyan ni Cross kaya wala akong magawa kundi ang sumakay nadin.

Minutes passed by pero walang kibuan ang nangyari hanggang sa nakarating nalang kami sa parking lot ng Lyceum. Halos napapansin ko tuloy ang mga maliliit na bagay na ginagawa niya dahil sa katahimikan.

Mas lalong nakakapansin ang mabilis pero swabe niyang pagmamaneho. Halatang gamay nito ang manibela at parang kahit anong sitwasyong nasa daan ay walang hindi niya kayang lagpasan. Kinaya nga niyang mag maneho gamit lang ang isang kamay.

Kaya imposibleng hindi niya sinadya at aksidente ang pagsagasa niya sa akin kung ganito siya kagaling mag maneho. Umusbong na naman ang inis ko no'ng maalala iyon.

Nakakadalawa na akong gasa sa katawan. Isa sa tuhod at isa naman sa noo. Kung madagdagan pa'to ewan ko nalang.

Maayos niyang nai-park ang sasakyan na para bang wala kang maramdaman na kahit anong pagka-alog. Sa isip ko'y imposible ang bagay na 'yon pero heto't naranasan ko mismo.

Tinanggal ko na ang seatbelt ko at hindi na siya hinantay na makalabas pa. Nakaparada narin sila Chad at halos sabay-sabay lang ring kaming lumabas. Agad namang kumaway si Aoike.

Pagkarating sa room, agad akong sinabihan ni Cross na kailangan naming pumunta sa Guidance Office... Sumunod din naman agad ako dahil mukang makakatulong nga ang pag punta roon.

Kaso hindi ko inaasahang nandoon din si Chanel at Floid pagpasok namin.

"How's your face, miss Sinclair?" bungad sa'kin ni Mister Dick.

Hindi paba obvious? "Pretty as hell, Dick Head."

The latter smiled a bit, more of like showing me a worried face. "Alright, hindi na ako magpa ligoy-ligoy pa. You all clearly went over the rules in this Institution."

"And as Miss Igarashi's wish was acknowledged by the administrative... Kayong apat as well as Miss Igarashi we'll be in suspension for two weeks at gaya ng sinabi ko, magsisimula iyon sa susunod na linggo."

"Hindi ko naman kayo mapipilit na magkabati pero sana'y hindi na maulit ang nangyari, maliwanag ba?"

"Yes, sir." sabay nilang tugon at tumango lamang ako.

"Nga pala, bakit ka nawawala kahapon miss Sinclair?"

I immediately glanced at Floid and I badly want to gouge his eyes out. It was snickering with sinister grin. I hate it, I want to poke it with my poisonous darts.

"Sinclair?"

Naramamdaman ko naman ang kamay ni Cross sa palad ko kaya agad akong napatingin doon.

I snapped out from it as he let my grip transfer to him. Saglit pa akong nakatitig sa ginagawa niya bago bumalik kay Dick Head.

"Nagkulong lang sa Janitor's Room."

"Ha? Nagkulong? Bakit naman?"

"May ililibing akong buhay doon, Floid Conan Doyle ang pangalan." I said at nilingon ko siya. I kept a hideous grin as I watched his face loss its joyous smile.

"Hahaha, you're funny, Sinclair. You always joke around."

"No, I don't joke when I want to kill someone..."

"HAHAHAHAHA, Sinclair!"

"Bunch of crazy people," Chanel muttered and grab Floid with her, leaving the office.

"How's the case, Cargael?" baling agad ni Mister Dick sa katabi ko.

What Case?

"It's handled privately, mister Head. Still on process."

"Alright, give me a heads up. You two are good. Magpakabait kayo sa bago makabalik... Dismissed."

Tumango na lamang si Cross at hindi na nagpaalam at nauna pang lumabas. Napatingin tuloy ako kay Mister Dick.

"Fool around, Mister Dick." makahulugan kong sabi bago lumabas.

Medyo nagtaka pa ako dahil wala akong naabutang Cargael Cross. Buti naman at umalis na.

Tumungo nalang ako sa locker ko at kumuha roon ng ballpen. Kinuha ko narin ang pea coat ko na terno sa kulay ng palda ko saka iyon sinara. Bumalik nadin ako sa room kaso walang tao, maski sina Chad at Aoike ay wala.

Kumunot na ang noo ko, may klase naman sa magkabilang room. What the heck is happening? I sighed, wearing the coat, now what to do?

Lumabas nalang ako sa building at agad kong tinanaw ang mini park sa harapan. Bigla kong naisipang maglibot sa buong campus dahil hindi ko pa iyon nagawa at wala naman akong maisipang ibang gawin para palipasin ang oras.

I really dont have an idea where did they go.

At nahinto nga ako sa malaking digital map na nasa open hall. Mayroong tatlong building at nasa harap ng entranda ang tertiary campus habang magka-harap naman ang secondary at primary.

Both two campus have two connective building because junior and senior high are both separated as well as nursery-kinder-prep and elementary.

Sa magkabilang gilid naman ng college building ay nandoon ang gymnasium at infirmary habang nasa likod ng campus namin ang library at sa kabila naman ay ang open courtyard.

At sa dulo naman ay ang soccer field at iilang mga building gaya ng science lab, mini museum, club houses, broadcast department and whatsoever seen at the map. Basta napakalaki niyon na para bang kasya ang isang baranggay.

Napahinto naman ako sa pagtingala ng malaking mapa ng Lyceum ng mapansin ko ang grupo ng mga babae na kadalasan naring nahahagip ng aking mga mata.

Nakakatawang isiping sa kanila pala nang gagaling ang mga titig na kanina ko pa nararamdaman.

I ignored them once again and I was ready to leave when they're approaching but before I could take a step, they pass through me and hit my shoulders on purpose.

It was hard that I had to take a few steps back or I might lose my balance. I heard them giggled afterwards.

Psh. Adik lang?

Palalampasin ko na sana iyon ngunit bago paman ako maka-alis merong kumalabit sa balikat ko. My eyes darted to its hands and I hold my breath to control my temper.

Ayaw na ayaw ko talagang may hahawak sa akin ng walang pahintulot ko at parang gusto ko nalang balibagin sa ere ang gumagawa sa'kin no'n. Tulad nalang ngayon pero hindi ko iyon maaaring gawin.

"Not that fast, twat... God, respect your senior!" she said cursing at me and point her nameplate.

My brows furrowed. Problema ne'to? Isang taon lang naman lamang niya sa'kin, makapag inarte lang?

Psh.

"Me?" kunwari ko pang tanong and the latter scoffed.

"Me? Hahaha!" panggagaya pa nito. "Is that how you treat your superior? " aniya.

Naalala ko naman si Adofo, natatadyakan konga bayag no'n eh.

Hindi ako sumagot at aastang tatalikod ulit ngunit hindi ko inasahang hihilain ako nito sa buhok saka ako sinipa sa likod ng tuhod ko.

I didn't saw that coming! WTF?

Impit naman akong napadaing ng maitukod ko ang mga tuhod ko sa semento. Shit. At ilang beses ko pang sinabi 'yon dahil hinila na naman niya ang buhok ko para mai-angat ang mukha ko sa harap niya.

"Apologize to me." halos nanlilisik ang mga matang utos nito.

What's even with her? Hindi ko nga siya ginalaw ako pa magso-sorry? Lahat ba ng estudyante dito makakapal ang mukha?!

Talagang pinigilan ko ang sarili kong makagawa ng hindi tama dahil nangako akong maging matino. Pero mukang hanggang dito nalang siguro ang pasensya ko.

Magkaiba ito sa naramdam ko nung makita si Aoike na pinagsisipa ni Chanel sa mukha. I don't intend to interrupt Chanel's business but I had to.

Pero ngayon, may intensyon talaga akong saktan ang babaeng 'to. Napupuno na talaga ako.

Halos mapunit ang anit ko ng itayo niya ako habang hinihila ang buhok ko. Kinuha naman ng dalawa niyang kasama ang mga braso ko para pigilan ako sa paggalaw ng bitawan niya ako.

Akala ko tapos na siya but then she scooped my face and squeezed my jaw hard.

"Sinaktan ka ni Cargael sa harap ng main building hindi ba?" hindi ako sumagot.

"Tapos makikita ka naming pinalabas ni Cargael doon sa Janitor's room? And a while ago, lumabas ka sa kotse niya. What's up with you?"

Hindi parin ako sumagot kaya naman mas lalo itong nang gigil. "Isa pang beses na lapitan mo siya, hindi lang 'yan ang aabutin mo samin. You don't know how this school works, newbie."

Psh, you don't know how a strangers mind work, dipshit.

Damn, ang sakit.

Binitawan na ako nito saka ng dalawa pa niyang kasama. Muntik pa akong tumimbawang dahil sa sobrang sakit kapag tinutuon ko ang lakas sa kanang binti ko.

Hindi ko na pinansin ang pag-alis nila dahil agad akong naghanap ng mauupuan. Tinignan ko naman ang tuhod ko at nagdurugo ulit iyon.

The gauze was already saturated with blood, and it began to drip down my legs, followed by another droplet of something, and it was too late for me to realize that it was rain... and it becomes heavier.

Napabuntong hininga nalang akong tinitigan ang tuhod ko. Araw-araw na ata akong mamalasin.

Kabadtrip.

Hinayaan ko nalang na mabasa ng ulan dahil nagugustuhan ko rin iyon. Tumingala pa ako sa langit upang maramdaman ang maliliit na pagpatak ng ulan sa mukha ko.

Matagal ko ng hindi nagagawa ang bagay na'yon. Sumaglit pa ang ganoong pangyayari hanggang sa may magsalita.

"Are you crazy?"

Yes.

Hindi ko maintindihan kung bakit ko mahihimigan ang galit sa boses niya. Nilingon ko nalang siya at sinubukang basahin ang bawat reaksyon sa mukha nito.

Nakatutuwang sa bawat tingin ko'y iba ang sinasabi ng mata niya sa pinapakita ng kilos at asta niya. Bagay na sobrang kinaiinisan ko subalit kinakitaan ko rin ng interes.

Salubong parin ang kilay nitong lumapit sa akin at walang ano-ano'y lumuhod sa harap ko at inalalay ang braso niya sa aking likuran saka sinikop ang likuran ng aking tuhod bago ako maingat na binuhat.

Napakapit naman ako sa batok nito at saglit na natigilan dahil may dumagdag na namang katanungan sa isip ko na hindi ko kayang bigyan ng sariling sagot sapagkat hindi ko iyon lubusang mauunawaan.

"Sa susunod hindi kana lalabas nang mag-isa, hindi normal mga tao dito." seryosong saad nito at hindi ko mawari kung bakit niya iyon sinasabi.

Nabanggit din iyon ng babae kanina. Magkaiba ang punto pero alam kong iisa ang kahulugan.

I mentally laughed.

Paanong hindi normal? Kun sa bagay, bigla nalang nananakit ang mga tao sa campus tapos kung umasta para ng nakapatay ng tao.

Buti nga't hindi ko sila pinapatulan eh.

"Bakit hindi ka sumunod sa klase?"

"Huh? May klase?" my forehead furrowed.

"Oo, sa auditorium. History."

Ha! Kingina, kaya pala nawala sila. Akala ko nantitrip lang sila. Kainis. "Nawala ako, hindi ko alam asan yung auditorium." pagdadahilan ko nalang. Bwiset naman.

"Nawala ka? Tapos maabutan kitang nagpapa ulan... You're ditching classes."

Napangiwi ako sa sinabi niya. Eh kung hindi siya nang iwan sa guidance edi sana nakasunod ako sa auditorium.... Malay ko bang doon gaganapin ang klase ngayon sa History. Naging kasalanan ko pa ngayon, tsk.

"What happened?"

"Wala naman, nadapa kakahanap sa auditorium." nabubugnot kong sabi.

"Liar." And you're getting weird gaya ng sabi ni Aoike.

Nakauwi na ako at doon ko lang mas lalong naramdaman ang pagod. Sumapit ang hapon pero hindi ko nakita si Dirk sa campus kaya nagpahatid nalang din ako kay Cross dahil wala akong dalang sasakyan.

I roamed around when I can't find the cat intruder but minutes later a small thud from the kitchen lets me know that he's here. Kasunod no'n ang impit niyang pagtawag. As if like it is informing me that 'hooman I'm already home' in the form of its loud meow.

"Hey there..." sambit ko at bahagyang nangiti ng lumitaw ito sa gilid.

"Meoww?"

"I'm sorry I was not able to comback early." I said and reached for its forhead. "Did you guard the house? Is there something suspicious? "

"Meooww..." mahabang aniya at nasundan pa ng isa.

"Hmm, let's figure out that soon."

░▒▓█▓▒░

To be continued...