poczuj porami

jak bezwietrzną nocą

chmurami oplotą

policzki narodu

i rzęsa swą rosą

naznaczy me rany

niech piecze

co zgasło

na pustych oczodołach

kap kap

niech upadnie

jak moneta po rzucie

niech złoci się sztucznie

w wahadłowej iluzji

zastałych mięśni

kto wygrał

zapytał bezdomny w pieleszach

a pieniek na to

bezgłośnym warknięciem

niby cerber

niby maszyna

te czasy to czasy przegranych