Oké, zo, hai! Ik ben weer terug van wintersport, en het was werkelijk geweldig. Zoals beloofd zal ik jullie er alles over vertellen, maar allereerst: Oostenrijkers zijn zó aardig. Serieus, het zijn echt superlieve mensen, vooral vergeleken met hun Zwitserse buren xD. Als ik met Oostenrijkers praat, dan krijg ik ontzettende jeuk omdat ze zo aardig zijn dat ik me een slecht en naar mens voel. Ugh.

O, trouwens, ik ben ook weer lekker gaan schrijven en het voelt echt goed. Ik wil gewoon de hele dag wegduiken met een kop thee en alleen maar schrijven en uitwerken. Echt waar.

Oké, dus, skiën. Daar zou ik het over hebben. Het hotel waarin wij zaten was superleuk. We hadden prachtig uitzicht op de besneeuwde bergen en het eten daar was zo goed.

Zondag was mijn eerste dag skiën. We begonnen op een babyhellinkje, maar zijn al snel naar de blauwe piste gegaan met een sleepliftje (ik haat sleepliften >#%#]). Ik ben in mijn eerste afdaling meer dan 10 keer gevallen. Het was echt gênant. Ik kon nog niet goed remmen, en elke keer als ik te hard ging of mijn ski's niet onder controle had, liet ik mezelf sowieso vallen.

Na mijn tweede afdaling mét onder de 10 keer vallen , zijn we Kaiserschmarren gaan lunchen. Het was zó lekker. En zó veel. 2 porties voor 3 personen, en nog kregen we het niet op.

Na een paar keer op de blauwe piste kreeg ik de pizzapunt een beetje onder de knie. Mijn laatste afdaling was zelfs zonder vallen. Ik was supertrots. Mijn spieren protesteerden wel erg hard. Vooral mijn kuiten en knieën en benen op de eerste dag. En mijn rug. Ja. Dus. We waren erg moe, en zijn dus supervroeg gaan slapen. Gelukkig was er 's ochtends, 's middags én 's avonds ook genoeg tijd om te lezen. Dat was ontspannend.

De tweede dag ben ik vooral van die blauwe piste geweest. Ik had skiles, maar dat was niet zo'n succes. De helft van de tijd stond ik te wachten tot al mijn 8-jarige klasgenootjes weer bij elkaar waren geraapt omdat ze gewoon niet op die sleepliftjes konden blijven zitten. Ze rolden serieus van de berg af.

Op dag 3 ging ik de eerste keer in de stoeltjeslift. Hoewel ik vaak gefaald heb, voelde ik me superstoer. Ik ben ook van kleine stukjes rode piste geweest en ben een paar keer best hard gevallen. Een keer viel ik tegen mijn vriendin aan en vielen we samen in een knuffel op de grond xD. Ik ben ook een keer gevallen met als gevolg dat mijn ski losschoot. En de binding ook, dus mijn voet paste er niet meer in. Toen moest ik dus helemaal naar beneden lopen, omdat ik niet meer naar beneden kon skiën. Het was niet leuk. XD

Vervolgens faalde ik tijdens skiles met de stoeltjesliften. Toen we in moesten stappen ging de jongen die met mij mee moest niet op tijd door de poortjes. De lift werd stopgezet, ik was helemaal verward, ik wilde teruglopen en verrassend genoeg riep de liftbestuurder dat ik moest 'blijven staan', terwijl hij Oostenrijks was.

Toen we weer uit moesten stappen, ging het ook niet perfect. Ik kreeg die bar dus niet omhoog en die jongen naast mij ook en de lift werd wederom stopgezet. Falend? Waar heb je het over?

Op deze dag was de spierpijn het ergst, als ik me het goed herinner. Ik kon niet goed traplopen, vooral niet naar beneden. Ik moest echt tree voor tree gaan. Lopen was over het algemeen niet een gemak, moet ik zeggen, en mijn achterste deed ook pijn. Daarover zal ik verder niet in detail treden.

Woensdag was ik klaar met de skilessen en zijn we met de gondel naar de "buurberg" (dus de berg naast waar ons dal was, onze buur) geweest. Dat was best wel leuk. Ik ben van best wel wat rode pistes geweest. We zijn helemaal op de top geweest. Ons hoogste punt was 2000 meter. Het was best wel cool om de regen in sneeuw te zie veranderen.

Donderdag was een drama. Het was supermistig. Ik meen het, er waren momenten dat je alleen maar een wit wolk om je heen zag. Dat was naar, want je kon de hobbels in de sneeuw ook niet goed zien. Bovendien was er ook hagel die keihard in je gezicht kwam als je hard skiede. We zijn daarom vroeg gestopt en gaan zwemmen. Dat was wel heel erg leuk. Ik weet dat ik wolken er vroeger altijd zo donzig en zacht uit vond zien, maar als je er middenin een zit, zijn ze echt niet meer zo grappig.

Vrijdag was ook leuk. We hebben best wel veel geskied en ook nog gezwommen. Ik ben een keer gevallen, dat was best wel sneu. We waren weer naar de overkant gegaan en hadden erg veel pistes geskied, ook een hoop rode en zo. Toen kwam ik dus op zo'n kalm, blauw pad. Ik keek om me heen om te genieten van de mooie omgeving en... ik viel. Ik weet niet eens meer wat er gebeurde. Ik was trots op mezelf, want ik had al die rode pistes maar mooi overleefd en toen moest ik op het makkelijkste stuk van de hele berg vallen.

Maar de week was echt fantastisch en ik heb zo veel geweldige ervaringen opgedaan! Ik heb nu al heimwee naar Oostenrijk en het skiën. En het eten. Het eten was fantastisch. Ik wil meer.

P.S. Ik denk dat ik later in Westfalen ga wonen. Die naam spreekt mij aan.