Will ciągnie mnie przez korytarz, a ja zapieram się nogami.

-No chodź, jeszcze trochę, a wyjdziemy z pałacu nie ma szans, że go spotkasz.

-Nie chcę, jeśli wyjdę, będę musiała wrócić-marudzę.

-Nie, mogę Cię zostawić w szafce szkolnej, będę Ci przynosić jedzenie-uśmiecha się.

-Ale nie mogłeś tego robić, gdybym została w pokoju?-pytam.

-Nah-jego uśmiech powiększa się jeszcze bardziej.

-Nienawidzę Cię-kręce głową.

-Kochasz mnie-wysyła mi buziaka w powietrzu-a teraz chodź-przechodzimy przez główną salę w stronę wyjścia, a ja staram się ukryć swoją twarz pod ciemnymi włosami.

-Czemu nie użyliśmy tylnego wyjścia?-pytam.

-Bo nie mamy na to czasu, ponieważ któreś z nas, zapierało się rękami i nogami, żeby nie wyjść ze swojego pokoju i tak Charli, dobrze zgadujesz to byłaś Ty.

-Możesz już mnie puścisz-mówię, a chłopak rozluźnia uścisk.

-Jutro nie rób takich numerów-patrzy na mnie, a ja wzruszam ramionami.

-Jestem nieprzewidywalna, kto wie co jutro wymyślę-wychodzimy bezpiecznie z pałacu, kierując się w stronę szkoły, a ja oddycham z ulgą. Co nie oznacza, że jak będę wracać go nie spotkam, muszę namówić Will'a, żebyśmy weszli tylnym wejściem.

-Nawet nie próbuj-kręci z głową.

-Gdybym zaszła w ciążę też byś mi kazał wstać?-pytam.

-W jeden dzień? Wiesz, że to niemożliwe, z resztą przypominam Ci Charlotte, że nadal jesteś dziewicą-mówi, a pani przechodząca obok patrzy na nas karcącym wzrokiem. Will wzrusza ramionami i uśmiecha się do niej.

-Jesteś niemożliwy-trącę go łokciem.

-Takie moje uroki-obejmuję mnie ramieniem, kiedy wchodzimy do szkoły.

Kto nie umie na biologię? Ja! Ale macie rozdział miśki ♥