14: suyun derinliklerinde

''Kahvaltı yapmadın mı?''

Mirae elindeki tostu bana uzatırken onu reddettim, sürekli gözlerim bir yere dalıyordu ama nereye daldığım hakkında hiçbir fikrim yoktu. İlk defa bir perşembe gecesinde yalnızdım ve cuma sabahı bu kadar berbat hissediyordum. Yoshinori alıştırmıştı kendini bana. Her perşembe gecesi onu görmeye o kadar alışmıştım ki bana bu boşluğu hissettirmek istemişti. Ona alıştığımı bana bu şekilde gösteriyordu. Benim önüme kocaman bir ayna koymuştu ve bakmam için zorluyordu.

''Kayra, ye şunu.''

''İstemiyorum.''

''Adam akıllı yemek yemediğini anlamayacak kadar aptal değilim. Neler oluyor?'' Mira tüm ciddiyetini bürünüp yerinde dikleştiğinde kendimi ister istemez baskı altında hissetmeme engel olamadım. Kollarını masaya koyup ellerini birleştirmişti. Kaşları bu sefer daha da çatılmıştı ve benden bir şeyler beklediği çok açıktı. ''Ne?''

''Anlat.'' Derin bir nefes aldım ve onun aksine olduğum yere iyice sindim. 

''Birisiyle tanıştım.''

''Tepedeki çocuk mu?'' Başımı salladım. ''Bizim okulda. Aramız şu an pek de iyi değil. O kendisinin bir canavar olduğunu söylüyor, benden yardım istiyor. Bana da yardım etmek istiyor ama ben istemiyorum.''

''Neden?'' Mirae aniden sesini yükselttiğinde kaşlarımı çattım. ''Ne?''

''Neden istemiyorsun?''

''Yardım alacağım yaşı çoktan geçtim. Hayatı kendim yaşamalıyım.''

''Sana bu kuralı kim koydu Seo Kayra?'' 

Mirae'nin gittikçe yükselen ama aynı zamanda titremeye başlayan sesi beni gererken ne diyeceğimi bilemedim. Mirae sinirlenmişti, sanki uzun zamandır içinde tuttuğu şeyler vardı ve bana patlamak istiyordu. Ya da tuttuğu şeylerin hepsi benimle alakalıydı. Mavi saçlarını çekiştirecek sandım, elleri bir an havaya kalktı ama kendini durdurabildi.

''Neden kimsenin sana yardım etmesine izin vermiyorsun? İster Yoshinori olsun ister ben, neden bunu kendine yapıyorsun?''

''Mirae, sınırı aşıyorsun.'' dedim doğrularak. ''Hayatım hakkında bu kadar kolay konuşamazsın.''

''Sen zaten sınırı kendin aştın.'' dedi ayağa kalkarak. Oturduğu sandalye büyük bir gürültüyle arkaya düştü ve herkes bize döndü. ''Sana düşünmemeni söyledim. Artık geçmişinden kopmanı ve yeni bir hayata başlamanı söyledim. Evet söylemekle olmuyor ama senin bu gamsızlığından bıktım. Sana uzatılan hiçbir eli tutmuyorsun, tuttuğundaysa kendinle beraber kocaman bir çukura çekiyorsun!''

Ben de ayağa kalktım ve sandalyeden kalkıp Mira'nın yanına gittim, ne yapacağımı bilmiyordum ama aklımdan geçen ilk şey onu da kendimle beraber aşağı çektiğim olmuştu. Benim yüzümden o da kötü hissediyordu ve sebebi bendim. Geçmişimin sorumlusu bendim ama Mirae beni istemiyordu.

''Neden bunları şimdi söylüyorsun? Neden bu zamana kadar bu nefretini içinde tuttun?'' Bağırarak onu ittirdim ve sendeledi, kendime hakim olamıyordum. 

''Çünkü bıktım! Sana yardım edecek tek kişiyi de kendi ellerinle ittin Kayra! Daha ne kadar boğulabilirsin o koyu sularda?'' Mirae masadan çantasını alıp kafeteryayı terk ederken kalbimin gümbürtüsü kulaklarımı çınlatıyordu. Kalbim acıyordu ve göğsümdeki ağrı şiddetlenmeye başlamıştı. Boğuluyordum. 

Boğuluyordum ve ölmeme çok az kalmıştı. 

14

selam, nasılsınız?

sınavlarım başladığı için pek aktif olamayabilirim önümüzdeki hafta, bölüm atmaya çalışırım yine de.

bir - iki hafta sonra falan uzun jaehyuk fici atabilirim, buraya fikirlerinizi falan yazarsanız birazcık yol çizmiş olurum kendime,

ve ekstradan satır arası yorum yapıp yalnız olmadığımı bana hissettirirseniz çok güzel olur, hem sizlerle konuşup tanışmış oluruz hem de eğlenip durum kritiği yaparız. teşekkür ederim ve iyi akşamlar şimdiden!!