09: karanlıktaki canavar

bilinmeyen: 

yaşayıp yaşamadığını öğrenebilir miyim acaba?

kayra: 

yaşıyorum.

bilinmeyen:

anlatmak istediğin bir şeyler var mı?

kayra: 

aslında yok desem yalan olur, var.

bilinmeyen:

kahvemi aldım ve sendeyim.

kayra: 

pekala...

yaklaşık iki gündür yatağımdan çıkmadım ve en son iki gün önce akşamüzeri kahve içmiştim, daha da bir şey yemedim.

ve elbette bunun bir nedeni olmalı çünkü bir şeyle çok uğraşınca iştahım kesiliyor ve aklıma bile gelmiyor yemek yemek.

neyse, iki gün önce bir arkadaşımla kafeye gittim.

onunla da her perşembe gecesi küçük bir tepede karşılaşırdık, bizim okula kaydını aldırmış ve şu an çok yakınız.

bilinmeyen: 

ne tür bir yakınlık?

kayra: 

işte tam da bununla alakalı.

kafeden çıktığımızda hava hayli karanlıktı ve yağmur yağıyordu, biz de koşarak eve yetişmeye çalıştık ama yorulduğumuz için durmak zorunda kaldık.

ve bir anda ağlamaya başladı, benim kapalı bir kutu olduğumu söyledi ve yanımda olmak için garip bir istek duyduğunu söyledi.

canavar olmaktan yorulduğunu falan söyledi ve ben o an anladım aslında hiç sevilmeyen biri olduğunu.

ve sanırım birbirimize karşı koyamadık, yağmurun altında dakikalarca öpüştük ve hiçbir şey olmamış gibi eve gittik.

ama beni bu kadar sarsan şeyin ne olduğunu hâlâ kavrayabilmiş değilim, kendime o kadar yabancıyım ki sorular üstüme üstüme geliyor.

bilinmeyen:

anlaşılan onun sana ihtiyacı var ve senden bir şeyler bekliyor.

kayra: 

beni tam olarak tanımıyor bile, nasıl bir beklentisi olabilir ki?

evet ona karşı garip bir istek duyuyorum ama beni tanımıyor.

bilinmeyen:

onun da sana karşı bir istek duyup duymadığını ya da seni tanımadığını da nereden çıkardın?

insanlar anlaşılmazdır, canavarlar ise karanlıkta kalmıştır.

karanlıkta kalan kimseyi ışık açıkken bile tam olarak göremezsin.

ve o ışık sen olmalısındır belki.

bunu düşünmeni tavsiye ederim :)

09