TAPOS NA ANG FORMAL PROGRAM, kaya naman nagdi-dinner na ang lahat sa ballroom na iyon ng mansyon ng mga Hawthorne. Habang kumakain, masayang nag-angat ng tingin si Sondra na kasama nina Maximillian at Jessica sa iisang lamesa.

Seryoso lang si Maximillian na kumakain, kalkulado ang mga galaw dahil sa mga sinabi kanina ng nanay ng dalaga na kasama pa rin nila. Pero hindi niya matiis na ignorahin lang ang titig na pinupukol sa kanya ng dalaga. Kailan ba niya kinayang tiisin ito? He lifted his eyes and met her gaze.

"Thank you, Millian," she said softly to him.

Pigil niya ang pagtaas ng sulok ng labi. He felt so proud to make her smile at him like that, to feel the heartwarming gratitude from her voice. Sondra usually sounded bratty when she talks, but now, she sounded so different. She sounded like a young woman, composed and sweet.

"I really love this party," patuloy pa nito. "The fairy enchanted forest theme... this gown..." sulyap nito saglit sa suot. "It's... It's so pretty, Millian. Where on earth did you find this kind of gown? Is this even from this world or from out of space? Because this is so out of this world!"

Pinigilan niya ang matawa sa bahid ng kainosentehan sa boses nito. Aware naman siguro si Sondra na mayaman sila, kaya ibig sabihin kahit ano ay magagawan niya ng paraan basta may sapat na pera para roon. Pero pinasya na lang niyang hindi na sabihin pa iyon sa dalaga. He would not want to ruin how magical this evening is for her.

"Mom," lingon naman nito kay Jessica na tahimik man, dama niyang mataman na nago-obserba sa kanila, "you're so quiet."

Tumingin lang ito sa anak at ngumiti. "How I wish your Dad was here."

Pareho lang silang nakaramdam ng pagkadismaya nang maalala si Sam. He was disappointed because Jessica shouldn't have said that. Won't she allow her daughter to enjoy her moment instead of bothering about her father's whereabouts? Nung itutok ni Maximillian ang mga mata sa dalaga, nakahuma rin ito mula sa unang reaksyon at tumawa.

"Come on, Mom, hindi pa ba tayo sanay kay Dad? For sure, ihahabol na lang niya ang gift ko bukas. Or some days later..." binalik na nito ang atensyon sa pagkain.

Pagkatapos kumain, nagsimula na ang party proper. Malaya na ang lahat na uminom, sumayaw o kumain ng mga snacks na nakahain sa buffet. Maagang nagpaalam si Jessica sa kanya at binilin na bantayan niya si Sondra. Now, Maximillian was left alone on their table to keep an eye on Sonny who was already at the wide center stage, dancing with her female friends. Medyo napapangiti siya dahil kahit pormal ang suot ng mga ito ay sige pa rin sa pagsayaw ng modernong dance steps sa mga tugtog.

An Avril Lavigne song played and he heard their excited screams.

"This is my song! My song!" pang-aangkin ni Stacey kaya nagtawanan ang mga ito habang sumasayaw sa The Best Damn Thing.

Tumiim lang ang pagkakatitig niya kay Sondra. Sa suot nitong gown na pinagawa niya, may nakakaakit sa paggalaw ng katawan nito. Her movements were limited by the heaviness and tightness of the dress, but that only helped her find the dance moves that would make her look womanlier. More prim and proper. More graceful.

She surely dances so well... his eyes darkened as Maximillian lifted his glass and took another drink. Ayaw niyang alisin ang mainit na mga mata sa dalaga. Dinama niya ang pait ng alak, binaba ang baso at huminga nang malalim.

Annoyance suddenly crept all over him. Naikuyom niya ang kamao habang sinasaway ang sarili sa direksyong patatakbuhan ng kanyang mga iniisip.

"Maxi," narinig niyang tawag ni Pepper na umupo sa kanyang tabi.

Sinulyapan niya lang ito saglit. "Hi." Then he resumed watching Sondra.

Sinundan nito ang paningin niya kaya napadpad na rin ang mga mata ni Pepper sa sumasayaw na birthday celebrant. Naramdaman niya ang pagpatong ng isa nitong kamay sa kanyang balikat, ang isa naman ay humagod sa kanyang braso.

"Hey, don't tell me guardian ka pa rin ni Sonny," nakangiti nitong salubong sa kanyang paglingon dito.

Kumunot lang ang noo niya sa babae at uminom pa ng kaunti.

"She's already eighteen, Maxi," patuloy nito. "Give her some freedom now that she's at the right age. Don't tell me na bawat kilos niya nakabantay ka pa rin?"

Binalik niya ang tingin sa dalaga. Masaya ito at sumasayaw. Si Sondra naman iyong tipong hindi na kailangan pa ng paghihigpit o mga paalala. She was a sweet girl and also proper. Kaya kadalasan ay hanggang pagmamasid at paggabay lang ang binibigay niya rito.

Pepper held on his chin and tilted his head to meet her gaze. Halos maglapit ang mga mukha nila dahil sa ginawa nito.

"If you're not in the mood to party in here, then we can go outside by the beach for some fresh air."

Nagpakawala siya ng malalim na buntong-hininga.

"Come on, baka mapansin ka pa rito ni Sonny. She won't like it if you are looking like that. Like you're not enjoying the party."

Sumuko na rin siya. He didn't want Sonny to worry about him. This is her night. She had good grades and a blooming modeling career. She deserves to really celebrate. Maximillian let out a grunt and stood up. Iniwanan niya ang baso at binitbit ang bote ng alak. Hinawakan ni Pepper ang kanyang kamay para hilain siya, pero tumigil muna si Maximillian at binigyan ng huling sulyap si Sondra. Masaya pa rin ito kasama ang mga kaibigan.

It pained him to think that now she was already eighteen, she would need him less in her life. Hindi na nito kakailanganin masyado ng paggabay niya. Hindi na ito mangungulit sa kanya na samahan ito sa mga gustong puntahan, o hingiin ang second opinion niya tungkol sa mga bagay-bagay. Magpapaka-independent na ito at gagawa ng sariling mga desisyon. Sasarilinin na rin nito ang mga pinagdadadaanan.

That made him feel like he was slowly being left behind. And the future showed him that Sondra would be around her friends a lot more than being with him...

He saw Renante approach their group. Naulinigan niya ang nagtutuksuhang kantyawan ng mga kasama ng dalaga nung lumapit ang lalaki at yumakap dito. Lalong lumakas ang tuksuhan. Sondra's mouth just dropped open into a laughing smile. Naghiwalay din ang dalawa. Masaya ang naging pag-uusap nila. Ini-sway-sway ni Renante ang mga braso ni Sondra dahil magkahawak na ang mga kamay ng mga ito.

His jaws tensed. He was about to step toward their group when Pepper tugged his hand.

Paglingon niya, tumama ang nagbabanta nitong tingin.

"We better get some fresh air, Maxi," mariing pakiusap nito.

Hindi pa siya noon nakakaramdam ng kaba. Na posibleng may nahahalata si Pepper sa kanya. Bakit naman? Alam naman ni Maximillian na kung may mga lihim siya, mapagkakatiwalaan niya sa mga iyon si Pepper. She had been a good friend to him, quite flirtatious, but he was taking it as her way of being sweet to her friends.

Nagpahila siya sa dalaga palabas ng ballroom.

.

.

YUMAKAP SI RENANTE KAY SONDRA. Tinukso tuloy sila ng kanyang mga kaibigan.

Bumulong sa kanya ang lalaki. "Pumayag na si Dad na sagutin na rin ang fare ni Maximillian. We can all go to that trip to Greece."

Doon nagliwanag ang kanyang mukha. Nung maghiwalay sila ni Renante, masayang humawak siya sa mga kamay nito.

"That's fabulous!" wika niya rito nang magtama ang mga mata nila. He gently swayed their arms. "Thank you, Renante! Thank you rin kay Tito Ronaldo para sa gift na trip to Greece!"

Masayang tumawa lang ang lalaki. "You're welcome!"

Nag-request lang naman siya ng ganoon para na rin mapasalamatan si Maximillian para sa party. Ah, kahit siguro mayroon nang all-expense paid trip sa Greece para kay Maximillian, hindi pa rin iyon sapat para matumbasan kung gaano siya ka-thankful.

A party like this was not just a party. Matinding effort ang makikita sa bawat preparasyon para rito. Even the gown and the crown.

Inangat niya ang isang kamay at dinama ang suot na korona.

Hindi ko pa pala napapasalamatan si Millian for this.

Bumitaw siya kay Renante. "Wait, guys, I forgot something."

"Oh, where are you going?" tanong ni Stacey, nag-aalala agad.

Natawa tuloy siya sa reaksyon ng kaibigan. "Silly, I'll be back agad. I just have to thank Millian for the crown."

Napanguso tuloy ito. "Haven't you thanked him already when we all had dinner?"

She was too lost for words that time, that's why Sondra forgot to do so.

"Please," tapik niya sa braso ng kaibigan, "I'll be back."

Siya namang lapit ng isa sa mga kaklase niya noon na si Vernon. May hawak itong baso ng alak. "Guys, let's drink and make some cheers for Sonny!" anyaya nito. "All of us are finally eighteen! Cheers!" Sabay tungga nito sa alak. Sondra's friends exchanged glances and laughed before clapping at Vernon. Then Kylie remembered Sondra.

Napatingin ito sa kanya, sumunod na rin ang iba pa niyang mga kaibigan. Nagtatanong ang tingin nila kung okay lang bang mauna na sila sa inuman.

"Oh, sumunod na kayo kay Vernon," taas niya sa palda para makapaglakad ng maayos. "Pupuntahan ko na lang kayo sa bar, okay?"

"Babalik ka ha?" paninigurado pa ni Fritzie.

"Of course!" natatawang ngiti niya bago iniwanan ang mga ito.

"Let's goooo!" narinig niyang excited na anyaya ni Stacey na nakapulupot na ang braso kay Vernon. Nakasunod lang sila Cynthia, Renante, Fritzie at Kylie rito.

"I don't drink," Kylie was worried.

Natatawang humawak sa magkabilang balikat nito si Cynthia na nasa likuran nito.

"Relax! You don't have to drink a lot! You can stop if you don't want to drink anymore. Just have a little taste, okay?"

"She should settle for some ladies' drink then," malumanay na suhestiyon ni Renante.

.

.

HUMINTO SI SONDRA SA TAPAT NG MAIN DOOR ng Hawthorne mansion. Nakatayo roon ang kanyang professor na si Sir Dee at ang host kanina sa party. May hawak na mga baso ng alak ang dalawang lalaki at nagkukwentuhan.

"Oh, hi, Sondra!" ngiti sa kanya ng mga ito, si Sir Dee ang nagsalita. "How's the party in there?"

"Super," masaya niyang ngiti at napalis din iyon agad. "Sir Dee, have you seen Millian? Nawala bigla sa loob eh. Tita Chin told me she saw him go out."

"Ah, your Kuya?" singit nung host kanina. "Dumaan sila dito kasama 'yung babae. Papunta sila sa beach."

Babae.

Hindi man lang nabanggit iyon sa kanya ni Tita Chin. Na may kasama pala si Maximillian.

"Oh," palihim siyang napahinga ng malalim at tinaas ang dulo ng kanyang palda. "I see. I'll just go and see him. May sasabihin lang ako."

"Can't that wait until tomorrow?" concern ang nasa boses ng kanyang prof. "Mahirap maglakad-lakad sa suot mo."

"Don't worry, I can manage. I'm eighteen now!" natatawang iwan niya sa mga ito.

Inikot niya ang infinity pool para marating ang hagdan pababa na patungo sa beach. She bent down to take off her high heels. Hawak niya ang mga iyon sa isang kamay at tinaas niya muli ang palda para maingat na humakbang.

Her toes reached the cooling sand. When her toes dug deep, she could feel that it was still warm. She wriggled the sand off her toes before resuming walking.

Dumaan siya sa likuran ng mga bench na nakalinya sa beach na iyon. Nagbabaka-sakali siya na baka naglalakad si Millian at ang kasama nito sa direksyon na iyon. The ocean was dark, reflecting the starry evening sky. It was summer, making the skies clear. Maingay ang naging paghampas ng mga matataas na alon sa pampang at naghahalo ang init at lamig sa hangin na dumadamplis sa kanyang balat.

Shadows of the tall coconut trees fell on the gold-like white sand. They were gold-like because of the yellow lighting on the beach.

Unti-unting bumagal ang kanyang paglalakad nang matanaw ang mga ito.

As she got closer to Millian and Pepper's silhouette, her heart slowly sank.

Hindi pa siya nakakalapit sa mga ito ay tila nawalan na ng lakas ang mga paa niya na umusad pa sa paglakad. Hindi niya na yata kakayanin pang makita ng detalyado ang ginagawa ng dalawa.

Her lips shut tightly, swallowing back any emotion that wanted to escape from her chest... from her lips. Namamasa ang mga mata niya habang patuloy sa pagpapalitan ng halikan ang dalawa. Nakapatong ang babae kay Millian na nakaupo sa isa sa mga puting beach bench doon.

Then Sondra lowered her eyes and nodded. Sumasang-ayon kasi siya sa tumatakbo ngayon sa isip niya na hindi niya dapat istorbohin ang mga ito.

Tumalikod na siya at bumalik sa mansyon.

.

.

NAGLAKAD-LAKAD SI MAXIMILLIAN AT PEPPER sa tabing-dagat nang marating iyon. Wala siyang ispesipiko na ideya kung hanggang saan maglalakad. Pero iyon lang ang gustong gawin ng kanyang mga paa.

Akala siguro ng mga paa niya, makakalayo na rin siya sa mga gusto niyang takasan kung maglalakad lang siya ng maglalakad.

"You're getting too obvious, Maxi," narinig niyang wika ni Pepper sa kanyang tabi. "You are having this sort of obsession over that girl."

Hindi niya ito sinagot. Wala naman siyang maitatanggi kay Pepper dahil mukhang ganoon na nga ang kaso niya. Sinulyapan ni Maximillian ang hawak na bote ng alak. Sometimes, he wanted to cringe at himself. At his thoughts. He knew it wasn't right, but his mind kept on gravitating toward indecent fantasies of Sonny anyways.

It was not right. He shouldn't be sexually aroused with a minor. That was absurd. That was messed up.

Everything was so wrong, yet he had the audacity to smile and feel alright about it. Then let a few seconds pass, he would start regretting.

How would he not regret? Pinagkakatiwalaan siya ng mga Hawthorne pagdating kay Sondra, tapos ganito niya kung isipin ang dalaga?

He tried to run away from it. He tried to stop this craziness from the first symptoms. When the sixteen-year-old Sondra licked his face playfully, when she straddled him on his back to wake him up one time while he was sleeping, when he would feel her breasts pressed against him everytime they would embrace. And that one time he caught Sondra in her room.

It was by accident, seeing her in her panties. Nakatuwad pa ito habang may hinahanap sa ilalim ng kama nito. Then she would sit up and glance at him. Innocence and being clueless were in her eyes.

Hi, Millian, tayo pa nito. Please, help me find this...

Oh, that soft pleading voice while she was explaining about her lost favorite shorts. Sometimes, Sondra could be careless. Basta hagis na lang sa hinubaran nitong mga damit.

Everything about her was so maddening that time. Nagpasya tuloy siyang humiwalay ng tirahan. But it all just felt the same everytime they would meet. And the longing for her presence was only intensifying this indecent wanting... this improper kind of desire...

"Look," balik ni Pepper sa isip niya sa kasalukuyan, "why don't you just, distance from Sonny, hmm?"

"I already tried that, Pepper," he scoffed and lowly laughed. Pinagtatawanan niya ang sarili dahil para siyang tanga na walang kalaban-laban kay Sondra na mas bata sa kanya ng siyam na taon.

Huminto siya at lumagok muna ng alak. Nag-aalalang mga mata ang nanood sa kanya. Pagkababa ni Maximillian ng bote ay napalingon siya sa babae.

"Now what?"

"I'm just worried," anito. "Baka kung saan mapunta itong... kung anumang nararamdaman mo para kay Sonny. I still can't believe that you're into..." natigilan ito, tila naghahanap ng mas angkop na salita, "...you're into younger girls."

"I'm not into younger girls," he gritted. "I liked women my age before."

Pagod na tinungo niya ang isang bench at umupo roon. Tiningala saglit ni Maximillian ang kalangitan, ang kumikislap na mga bituin na para bang nakiki-celebrate din sa birthday ni Sondra.

"It's just that..." he continued, still looking up. "I can't explain."

Nagbaba na siya ng tingin at tinutok iyon sa hawak na bote ng alak.

Maingat na umupo si Pepper sa gilid niya. Her hand stroked his leg that stretched on the bench.

"You're just focused on Sonny, Maxi," she spoke lowly, tactfully with eyes giving him an under look. "That is why you see and think of no one else but her. But if you'll divert your attention for a while... you'll see other women who are much better than Sondra."

Tumaas ang paghagod ng kamay nito sa kanyang hita. Doon na kumunot ang kanyang noo. Tinaas ni Maximillian ang mga mata kay Pepper na pumupwesto na ng kandong sa kanya.

Pepper grinned at him, stretching her red-tinted lips. Her eyes shone slyly. Humagod ang mga kamay ng babae sa kanyang mga balikat.

"I'll help you get that burden off your chest, Maxi," mapang-akit nitong bulong sa kanyang tainga, mainit ang paghaplos ng hininga sa kanyang balat. Her fingers playfully traced the side of his face. "You're just not getting laid."

At lumapat na ang mga labi nito sa kanyang mga labi.

Napapitlag siya. It was like a natural reflex for Maximillian to defend himself from Pepper and shove her off of him. Pero kumontra ang rasyonal niyang pag-iisip. Marahil ay tama ito. Siguro, napag-iinitan niya si Sondra dahil nandito lang ang buo niyang atensyon. Baka ailangan na niyang isuko ang sariling virginity.

Lumalim ang paghalik sa kanya ng babae. Her hips carefully moved back and forth, rubbing against him, forming his bulge against the pants he was wearing.

Nung naghiwalay ang kanilang mga labi, napatitig siya sa mga mata ng babae. Bumaba iyon sa mga labi nito. She smiled. Smiles should be an attractive sight, but he felt like he was staring right now at a smile so devilish. Then the woman looked away. She glanced to her right and smiled even wider.

Humawak ito sa kanyang baba at muli siyang siniil ng halik.

The first kiss did not feel that good. Maybe he should give it a second try. He kissed back, searching for a good feeling out of this. But the longer they kissed, the more Sondra's smiling face flash before him. Guilt was starting to gnaw him from the insides.

Humigpit ang mga kamay ni Pepper sa kanyang pangahan nang hawakan niya ito sa mga balikat at dahan-dahang nilayo ang babae.

Gumusot ang mukha nito. Her eyes began questioning what he did.

"That's enough. At least we tried." Dinampot niya ang bote ng alak sa tabi. He uncapped it and drank a little.

"What do you mean?"

He let out sigh. "I don't like this. That's what."

"You're getting a hard on, Maxi," the sly woman smiled. "Your body can't lie to me."

Mahina lang siyang natawa at tinaas ang kamay para punasan ng likod niyon ang kanyang mga labi.

"You know, Pepper, a man's hard-on doesn't mean he likes what's going on. A body thinks by impulse, it begs for what it needs, but not what the person really wants." Mayabang na tingin ang pinukol niya rito. "I may be hungry, and I want lasagna, but lasagna is not available right now, only garlic bread. I can wait for lasagna, but my stomach is already aching with hunger. So what do you think will happen next?"

Naningkit ang mga mata nito sa kanya.

"I'll have no choice but eat some garlic bread. Then wait for the lasagna. But that doesn't mean I want garlic bread..." his expectant eyes glanced at the stunned woman, waiting for her reaction.

"You're so full of yourself, aren't you, Mr. Maximillian Gold?" galit na tayo nito at dinampot na rin ang hinubad kanina na high heels.

"I'm sorry," he smiled faintly. Ayaw naman kasi niyang galitin ang babae.

Nilapit lang nito ang mukha sa kanya. She hissed under her breath, "Shut up."

Pagkatapos ay iniwanan na siya nito.

Now he can breathe much freely. Muli siyanguminom.