Książkę, w oryginale znaną jako To kill the Mockingbird, napisała Harper Lee. Poruszyła w niej temat rasizmu. Cała akcja dzieje się, z tego co wiem, w latach trzydziestych, w Alabamie.

Atticus Finch, szanowany prawnik, ma dwójkę dzieci, syna Jema i córkę Jean Louise, znaną wszystkim jako Scout. To właśnie ona opowiada nam tę historię.

Na początku, razem z bratem i kolegą Dillem, oddają się wesołym zabawom i próbom dostania do domu miejscowego wariata, Boo Radleya.

Sielanka kończy się, gdy w okolicy dochodzi do domniemanego gwałtu na córce miejscowego łajdaka. Oskarża się o to czarnoskórego robotnika. Mimo oczywistej niewinności, całe miasteczko opowiada się po stronie białych.

Atticus Finch, oddany sprawiedliwości, podejmuje się obrony oskarżonego. Jego dzieci bacznie wszystko obserwują, a przypadkiem udaje im się też odegrać dużą rolę.

Opinia

Jedna z książek, które wzbudziły we mnie największe emocje. I nie sprawiła tylko, że martwiłam się o bohaterów. Zapałałam takim durnym pragnieniem sprawiedliwości, zmuszenia ludzi do bycia fair względem siebie.

Jak dotąd, spotkałam się głównie z opiniami, jakoby to była nudna, ale ja nie mogłam się oderwać. Siedziałam do późna, żeby tylko dowiedzieć się, jak skończyła się rozprawa.

Nienawidziłam tego łajdaka, który oskarżył niewinnego robotnika. Uwielbiałam Atticusa, za to, jak odważny był. Kiwałam z pobłażaniem głową, nad pewnością Jema. Rozumiałam wściekłość Dilla.

Zastanawiałam się gorączkowo, jak zakończy się sytuacja ze wściekłym psem. Czy Atticus chybi, czy uda mu się pozbyć zagrożenia?

A wyprawa do domu Boo? Czy oni do reszty powariowali?

Przeniosłam się na chwilę do sennego, małego Maycomb i miałam przed oczami wszystko, co się tam działo. Po prostu byłam tam.

Jeśli nie boicie się dostać nagłego napadu bezsilnej złości na cały świat, koniecznie przeczytajcie Zabić drozda.