Jest to trylogia autorstwa Philipa Pullmana, w oryginale His Dark Materials. Czytałam ją już jakiś czas temu, ale nie mogłabym jej pominąć.

Fabuła

Wszystko kręci się tu wokół Pyłu... Tajemniczych, nie do końca zrozumianych przez ludzi cząsteczek.

Zorza północna/Złoty kompas (Northern Lights)

Pierwsza część, jak widzicie, ma dwa tłumaczenia. Jest to jednak ta sama książka.

Poznajemy w niej Lyrę, dziewczynkę mieszkającą w Anglii, ale w równoległym do naszego wymiarze. Razem z przyjacielem, Rogerem, całe dnie spędzają na brojeniu i zabawie. Towarzyszą im ich dajmony. Czym są dajmony? Uosobieniami duszy w postaci zwierząt, w tym wymiarze całkowicie normalna sprawa. Książka zaczyna się sceną, gdzie dziewczynka, razem z Pantalaimonem (dajmonem), wkrada się do szafy, by zobaczyć wykład swojego wuja, lorda Asriela.

Wydawałoby się, że obrazek sielankowy. Jednak kiedy docierają do nich wieści o
,,złodziejach dzieci", Roger znika, a Lyra wyjeżdża z tajemniczą panią Coulter do Londynu i wchodzi w posiadanie aletheiometru, kompasu pokazującego prawdę, wszystko się zmienia.

Dziewczynka, nie ufająca nowej opiekunce, postanawia wyruszyć na poszukiwanie przyjaciela. Razem z Pantalaimonem rozpoczynają szaloną podróż i poznają całą gamę interesujących osób, jak grupa Cyganów, aeronauta, pancerny niedźwiedź i mnóstwo wiedźm. Udaje im się odkryć pewien makabryczny proceder, a sama misja, zdawałoby się, kończy się sukcesem... Cóż, nie do końca.

Magiczny nóż (The Subtle Knife)

Will Parry, dwunastolatek z naszego wymiaru, zabija człowieka. Chciał tylko chronić chorą matkę, ale wpakował się w niezłe bagno. Na szczęście, udało mu się uciec. Do innego wymiaru. Cittagazze, łącznika między światami, sterrozyzowanego przez Widma (w innych tłumaczeniach Spektra, Upiory), duchy odbierające ludziom chęć do życia. Spotyka tam Lyrę, z którą po pewnym czasie łączy siły, a nawet się zaprzyjaźnia. Zdobywa też tytułowy magiczny nóż, narzędzie pozwalające na wycinanie przejść między wymiarami, a także przecinanie każdego znanego człowiekowi materiału.

Niedługo wszystkie światy zaczynają się między sobą mieszać. Powstaje rebelia przeciwko Autorytetowi, a dzieci mają odegrać w niej ogromną rolę. Wywiązuje się walka między siłami nieba i ziemi....

Z tego powodu, pani Coulter nagle przypomina sobie o Lyrze, a Will wyrusza na pomoc nowej przyjaciółce.

Bursztynowa Luneta (The Amber Spyglass)

W tym tomie granice między wymiarami prawie się zatarły, wojna trwa zaś w najlepsze. Will i Lyra muszą zatrzymać Pył, uciekający w niebyt, przez co zagrażający światu.

W międzyczasie ich znajoma, Mary Malone, naukowiec z naszego świata, badająca istotę Pyłu, znajduje rozwiązanie.

Dzieci trafiają do krainy umarłych, ponieważ dziewczynka musi uzyskać czyjeś przebaczenie. Odkrywają straszną prawdę i próbują coś na nią zaradzić.

Zostaje  im jeszcze pokonać Autorytet. No i rozwiązać kwestię Pyłu. Niestety, rozwiązanie niekoniecznie się im spodoba...

Opinia

Generalnie, w ten świat przedstawiony wpadłam na główkę i zanurzyłam bez reszty. Wciągnęło mnie. Przeżywałam każdą kartkę, miałam najukochańszych bohaterów, o których się martwiłam, denerwowałam na autora, za każdą śmierć lub niepowodzenie. Kibicowałam jednym postaciom, nienawidziłam drugich. Cała trylogia wzbudziła we mnie tyle emocji, że mówiłam o niej jeszcze kilka tygodni po przeczytaniu, mimo że w międzyczasie czytałam też inne książki. Każdą wolną chwilę poświęcałam na dowiedzenie się, co dalej. A za zakończenie odgrażałam się Pullmanowi w kółko.

Obudziła ona pewne kontrowersje w kręgach katolickich, jakoby nastawiając przeciwko nim, ale zyskała tam również poparcie, niby ostrzegając przed fanatyzmem. Ja sama miałam mieszane uczucia, bo jako osoba wierząca czułam się dziwnie, obserwując takie podejście, ale z drugiej strony, zakochałam się w opowieści.

Miałabym problem z przyporządkowaniem jej do konkretnego gatunku. Niby wiedźmy i magia sugerowałyby fantasy, z drugiej strony czegoś mi brakuje, żeby móc ją tam zakwalifikować. Podejrzewam, że nazwanie jej przygodówką będzie najlepszą opcją.

Cóż mogę napisać więcej? Szczerze polecam.