Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Epílogo

Espero que no me maten.. jajajja :$ pronto sabrán sobre la segunda parte!!

Gracias por todoo!!!!

****************************************************************

                                                          Epílogo.

KATHIA (P.D.V)

- Natasha, sal de ahí -Dijo mi tío Mauro a mi madre.

- No -Dijo mi madre dándose la vuelta y clavándo sus ojos azules en él.

Sonreí. El temperamento de mi madre estaba saliendo y cuando eso pasaba, nadie se atrevía ha contradecirla.

- Ettore -Susurré intentando no dejar escapar ninguna lágrima.

Mi primo estaba ahí justo delante de mi dedicándome una gran sonrisa.

- Kitty -Dijo con una sonrisa mientras avanzaba hacia mi.

Empujé a mis hermanos que se habían puesto delante de mi y nos fundimos en un abrazo.

- Te he echado tanto de menos -Susurré mientras me apretaba contra él.

- ¿No estás enfadada conmigo? -Susurró en mi pelo.

- Jamás podría estarlo -Dije con una sonrisa enorme.

- Natasha, ¿por qué está Ettore aquí?¿por qué estás tu aquí? -Gritó mi tío a un palmo de la cara de mi madre.

Al momento mi padre,mis hermanos y yo levantamos un arma y le apuntamos.

- Aléjate de mi madre -Susurré mientras me apartaba de mi primo y caminaba hacia ellos.

Detrás de mi oí como le quitaba el seguro a un arma y cuando me giré vi a Ettore apuntando a nuestro tío también.

- Bajen las armas, estoy perfectamente -Dijo mi madre sin mirarnos a ninguno. Solamente miraba a Mauro.

Mi madre era una veldad rubia de unos profundos ojos azules, alta y estilizada con una sonrisa que la asemejaba a un ángel, pero que si tocabas a su familia, podía convertirse en un demonio.

- Mauro, aléjate de mi mujer.. estamos aquí por otras razones -Dijo mi padre.

Mi padre era alto y corpulento.Ojos marrones verdosos y de pelo castaño. A simple vista da muchisimo miedo, pero es el hombre más bueno que hay sobre la faz de la tierra. Aunque jamás dudaría en disparar un arma para defender a su familia.

- Enrico, tú mujer está interfiriendo en nuestros planes, ha sacado a un prisionero y además, tus hijos están desobedenciendo mis órdenes -Dijo mi tío mirándole de reojo.

Aquella situación resultaba casi cómica. Estaban dos grandes mafias presentes en aquel momento solamente para una entregarnos a la otra y lo que había ocurrido es que ahora mitad de una mafia y mitad de la otra nos estaban protegiendo.

Mi tío al momento sacó un arma y me apuntó con ella a la cabeza. Sonreí. Mi arma apuntaba igual a la de él.

- Como te atrevas a disparar esa pistola, te juro por lo más sagrado que te voy hacer sufrir lo impensable -Dijo Byron posicionándose a mi lado.

- Byron, no te metas en esto -Dijo su madre.

- Cállate -Dijo él dirigiéndo los ojos hacia ella- esta chica es la persona a la que amo y tú por tus putas ganas de tener más poder o por lo que quiera que haces esto, no voy a permitir que muera.

- Chico, no sabes dónde te estás metiendo -Dijo Mauro.

- Se perfectamente donde me estoy metiendo y tú no eres nadie para apuntar a tu sobrina -Dijo él seguro mientras agarraba mi mano.

- Esta chica mató a mi hijo, ese chico que está detrás de ella.. la ayudó y la chica que está detrás de todos ustedes, huyó con ella, por lo cuál.. es cómplice -Dijo Mauro casi en un grito.

- Mauro, baja el arma y deja de apuntar a mi hija -Dijo mi madre mientras pegaba su pistola a la cabeza de mi tío.

- Es una asesina -Rugió él mirándonos a todos.

- No, no es ninguna asesina, hizo lo que hizo porque tú hijo era un auténtico hijo de puta -Gritó Paul. 

Entonces todo ocurrió muy rápido. Mi tío giró la dirección del arma y se oyó un disparo.

Paul cayó al suelo.

- ¡Noooooo! -Gritó Erika Wayland antes de avalanzarse sobre mi tío.

Prácticamente se desató una guerra allí dentro.

Disparos, puñetazos, gritos.. aquello estaba siendo una auténtica masacre.

- ¡Quietos! -Gritó mi padre.

Giré mis ojos hacia él y lo vi agarrándo a Byron mientras le apuntaba con un arma a la cabeza.

- Papá ¡suéltale! -Grité mientras me dirigía a él. Entonces una mano me agarró y sentí un arma presionándose contra mi sien.

- Suélta a mi hijo o fundo a tu hija de un solo balazo -Dijo Robert Wayland detrás de mi.

Todo el mundo estaba quieto.

Veía gente sangrar. Veía a mi hermano Edoardo presionarse el costado mientras la sangre le manchaba las manos. Veía a Mel con la cara llena de sangre al igual que las manos. Vi a Michael arrodillado al lado de su hermano mientras intentaba taponar la herida. 

Muchos estaban heridos y yo no estaba mejor. Me habían pegado un tiro en el muslo y tenía un corte en la palma de la mano.

Byron me miró fijamente a los ojos y sonrió.

- Te quiero -Deletreó.

Yo le miré y una lágrima descendió por mi mejilla.

- Dame a mi hija y te doy a tu hijo -Dijo mi padre.

Poco a poco Robert empezó a empujarme para que caminase, al igual que hacía mi padre con Byron. 

Robert de un empujón me soltó y mi padre hizo lo mismo con Byron.

Pasó por mi lado y nos paramos para mirarnos a los ojos.

- Si te tocan, me hundo -Susurré abrazándole.

- Si te tocan, les hundo -Dijo antes de besarme.

*

Sin saber como estaba sepultada bajo los abrazos de mi familia, besos, risas y de todo estaban encima de mi.

Yo lloraba al igual que hacían ellos.

Miré a mis padres y lo decidí.

- ¿Nos vamos? -Pregunté mientras mi padre me echaba el brazo por encima.

- Volvemos a casa, pequeña -Contestó mientras caminabamos hacia el coche.

- ¿Qué pasará con todo? -Pregunté.

- Nos explicarás todo lo que pasó y aclararemos las cosas, Mauro no te hará nada hermanita -Dijo Edoardo mientras me abrazaba por detrás antes de subir al coche.

- ¿Kathia? -Dijo Byron mientras intentaba acercarse- ¿a dónde vas?

Me giré y le miré por última vez.

- Lo siento Byron -Dije antes de que la puerta del coche se cerrara.

Italia estaba esperando a que la Joya Benedetti volviese a casa.

                                                                                      FIN

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro

Tags: