'Gast! Je weet dat feestjes van Capulets altijd geweldig zijn! We moeten erheen!' Zegt mijn beste vriend, Ryan, enthousiast.

'Ja, laten we lekker naar het huis van de familie die mijn familie haat gaan! Ze laten me er nooit in!'

'Dude. Het is een halloweenfeestje.'

'Ja, en?'

'Dan mag je je verkleden! Oftewel, we gaan je een masker laten opzetten en je kan naar binnen!'

'Hm... Das eigenlijk nog niet eens zo'n slecht idee. Weet je wat? We doen het. Maar als we gesnapt worden, heet jij Romeo en ik Ryan.'

'Ja, ja. Hier, zet deze eens op.'

'Hoe de fack kom jij daar zo snel aan?'

'Ik had hem al meegenomen, duh. Nou, zet op!'

Vlug zet ik het masker op en kijk Ryan aan.

'En?'

'Tja... Ik weet het niet... Het is niet jouw stijl...'

'Goh, kom je daar nu pas achter? Je weet dat ik team Cap ben en niet team Iron dus waarom geef je me dan een Iron Man masker?!'

'Omdat ik die al bij me had! Nou, zet af en probeer de pompoen.'

Zuchtend zet ik het pompoenmasker op.

'Beter?'

'Véél beter. Ik denk dat dit 'm is. Kijk zelf anders maar even in de spiegel.'

Ik pak mijn mobiel en open de camera app.

'Of je mobiel. Dat kan ook, natuurlijk.'

'Je hebt gelijk, Ryan. Deze staat me wel. Ja, dit word hem.'

'Dat ging gemakkelijker dan ik had gedacht. Nou, mooi! Over ongeveer een uur begint het feestje dus dan kom ik je ophalen, goed?'

'Blijf je niet eten? Mam maakt tortelini.'

'Nee... Ik wil wel maar pap zei dat ik vanavond thuis moest eten of ik krijg huisarrest. Dus, bye!'

Soepel springt Ryan uit het raam.

'TOT VANAVOND!' Schreeuw ik hem achterna.

'TREK ZWARTE KLEREN AAN!' roept Ryan terug voor ik een autodeur hoor open gaan en dichtslaan.

Ik doe het masker af en gooi het op mijn bed om daarna naar mijn kast te lopen.

Even denken... Welk shirt en welke broek mag ik kapot maken...

'MAM?'

'JA?'

'IS HET ERG ALS IK EEN ZWARTE BROEK EN EEN ZWART SHIRT KAPOT MAAK VOOR EEN HALLOWEENKOSTUUM?'

'NEE HOOR! GA JE GANG!'

Ik heb echt een chille moeder.

Ik pak een shirt met lange mouwen en een zwarte broek en gooi ze bij het masker neer.

~~~~~

Na halfuurtje bekijk ik mijn werk en grijns. Het is goed gelukt.

'ROMEO! ETEN!'

'KOM ERAAN!' Schreeuw ik terug naar mijn moeder terwijl ik de kleding weer terug op mijn bed leg.

Snel loop ik naar beneden. De geur van mams tortelini steeds sterker wordend.

Hongerig schuif ik aan tafel en kijk chagrijnig naar de overkant van de tafel waar mijn broertje de pesto geclaimd heeft waardoor ik moet wachten tot hij klaar is met de pesto.

Rot joch.

'PAP! SCHIET OP!' schreeuwt mijn broertje terwijl zijn blik boos op de woonkamer gericht is.

Lachend komt mijn moeder binnen.

'Laat maar, Ivo. Je weet hoe je vader is wanneer er rugby op tv is.'

'Maar ik wil eteeeeeeennnn!'

'Je krijgt ook eten!' Mompel ik ongeduldig terwijl ik hongerig naar de pan in mijn moeders handen kijk.

'HENDRICK! ETEN!'

'ZO! NOG EEN HALF UURTJE!'

'ALS HET ETEN KOUD IS, IS HET JE EIGEN SCHULD!'

'BOEIT ME NIET!'

Glimlachend rolt mijn moeder met haar ogen en zet de pan (eindelijk) op tafel.

'Wie wil er eerst?'

Direct duw ik mijn bord praktisch in mijn moeders gezicht, niet lang daarna gevolgd door Ivo.

'Oké, Romeo eerst.' Zegt mijn moeder met een glimlach waarna ze mijn bord vastpakt en vol schept.

'Yes!' Juich ik grijnzend terwijl ik wacht tot mijn bord vol is.

'Je moet toch lekker wachten op de pesto.' Zegt mijn broertje terwijl hij zijn tong naar me uitsteekt.

'Ivo, geef Romeo de pesto.' Zegt mam streng.

'Maar mama!'

'Ivo.' Zegt mam dreigend.

'Oké...'

Met frisse tegenzin geeft Ivo me de pesto en het bijbehorende lepeltje.

'Hèhèhè.' Zeg ik grijnzend voor ik een flinke klodder pesto op mijn tortelini doe en aanval op mijn pasta.

~~~~~~~

'DAG MAM! IK GA!'

'VEEL PLEZIER, LIEVERD! KOM NIET IN PROBLEMEN ALSJEBLIEFT!'

'KOMT GOED MAM!' schreeuw ik terug voor ik de deur dichtsmijt en naar Ryans auto loop.

'FINALLY! Ik wacht hier al een eeuwigheid man!' Roept Ryan grijnzend uit.

'Aansteller.' Zeg ik terwijl ik de autodeur open en instap.

'Nou, let's go! Tijd voor een feestje!' Zegt Ryan enthousiast voor we wegrijden naar het huis van de Capulets.

Inderdaad, tijd voor een feestje.