60. Norbert.

Warszawa, grudzień 2016 r.

Facet, którego ostatni raz widział na swoim szkoleniu, przywitał Norberta w centrali. Szef wszystkich szefów. Najwyżej postawiony tajny agent w tym kraju.

– Witam, agencie Faber.

– Dobry wieczór. Pan mnie pamięta? – zdziwił się Norbert.

– Ja pamiętam wszystkich agentów, którzy przeszli przez moje ręce. Nie mylę się – odpowiedziała tamten.

– A Niebieski? – spytał Norbert bezczelnie.

– To nie ja go rekrutowałem.

– A kto?

– Major Szary. Jego niestety też nie ja rekrutowałem. – W tym momencie Norbert poczuł, że pierwszy raz od kilkunastu lat ma w oczach łzy. – Nie! Ayliz... – Co jest, Faber?

– Ayliz. Kto o niej wie?

– Nie martw się. Przejąłem jej sprawę, kiedy tylko wyszło to zabójstwo agentki w Hamburgu. Umieściłem ją w innym miejscu. Teraz już Szary i Niebieski nie wiedzą gdzie. I się nie dowiedzą. Wobec majora toczy się postępowanie wyjaśniające. Zaocznie, bo ciągle go poszukujemy. Podobnie jak agenta Niebieskiego.

– A ja?

– A ty masz misję do dokończenia, Faber.

– Jaką?

– Od dziś się nazywasz Ediz Alper i jedziesz do Turcji.

– Gdzie??? – Norbert nie wierzył w to, co słyszy.

– Do Turcji. Musisz dokończyć tę sprawę.

– Ale ja nie wiem nawet czego szukać. Jak nie porozmawiam z Ayliz...

– Powiem ci wszystko, co od niej wiem. Przywieziesz te dokumenty?

– Jakie dokumenty, do cholery? Ja nic nie wiem!

– No to słuchaj...