Elif:
Kolejne lekcje mijały dość spokojnie oczywiście u pani Ayshe jak zawsze był sprawdzian na koniec tygodnia nikogo to nie zdziwiło każdy byl już przygotowany wiadomo piątek to spawdzian z całego tygodnia. Nie mogłam doczekać się już końca by wrócić do domu z Kuzeyem nie wie jak to wszystko się skończy ale postanowiłam o tym nie myśleć. Liczyło się tu i teraz potem będę się martwić co będzie dalej. Najgorzej będzie Kuzeyowi jak wszystko się wyda ale kazał się tym nie martwić więc tego nie robie.
Nareszcie zabrzmiał ostatni dzwonek uradowana od razu ruszyłam do szatni przebrałam się i wybeglaam na dwór. Tam czekała mnie nie lada niespodzianka na boku stało auto ojca który jak tylko mnie zobaczył wyszedł z niego i pomachał. To dziwne on nigdy po mnie nie przyjeżdża ruszyłam w jego stronę nieświadoma tego co zaraz nastąpi. Gdy tylko zblirzylam się na tyle by nikt nas nie usłyszał odezwał się:
- Do samochodu i to już.
Zdziwiona trochę ruszyłam i po chwili już jechaliśmy przed siebie w ciszy czulam napiętą atmosferę ale dlaczego wtedy jeszcze tego nie wiedziałam. Gdy tylko zatrzymaliśmy się pod domem rozkazem kazał mi iść do domu. Co oczywiście uczyniłam i szybko weszłam do domu tam czekała mama w tak samo zlym chymorze jak ojciec.
- Usiądź - rozkazał ojciec.
- Nie rozumem co się tak właściwie dzieje – odezwałam się.
- Nie Rozumiesz ? – podkreślił ostatnie słowo.
To ja ci zaraz wytłumaczę mama z torebki wyciągnęła kopertę podała ją ojcu ten poddał nie wzięłam ją od niego i otworzyłam. Wyciągnęłam z niej zdjęcia moje i Kuzeya z dziś rana przy samochodzie nawet widać jak mnie całuje. Wróciłam wzrokiem do rozgniewaych rodziców wiedziałam, że teraz będzie fera a biedny Kuzey nic niewie.
- I co nam teraz powiesz ? – zapytał ojciec.
- Ja..
- Nie musisz kłamać my już wszystko wiemy. I wie też drektor dostał komplet zdjęć tak samo Kuzey. Dziś dzień wielkich zaskoczeń chcemy wiedzieć ile to trfa ? Ile czasu puszczasz się z swoim nauczycielem ? Dlaczego i po co ? – zapytał ojciec.
- Trwa to niecałe 24 godziny czyli to świeża sprawa ale nie sądziłam, że tak szybko to wyjdzie na jaw. Poza tym mamo nie wiedziałam, że bawisz się w detektywa.
- To ty mnie zawiodłaś i to bardzo córko – odezwała się matka.
- I co takiego się stało bo nie bardzo rozumiem.
Już mama miała otworzyć usta lecz usłyszeliśmy dźwięk dzwonka do drzwi . Byłam wręcz pewna, że to właśnie Kuzey na szczęście się nie myliłam. Mama zaprosiła go do środka:
- Dzień dobry ja chciałem porozmawiać o tych zdjęciach bo z pewnością też je państwo dostali – zaczął.
- Nie wie czy dobry dla nas na pewno nie ale proszę jestem ciekawy co Pan ma nam do powiedzenia – tato rozsiadl się w fotelu.
- Przepraszam was na samym początku ale ja nie mam złych intencji co do waszej córki.
- Ach tak ? – odezwała się mama.
- Tak – odezwał się Kuzey.
- Mów co masz do powiedzenia – dodał ojciec.
Kuzey złapał mnie za rękę by dodać i otuchy i zaczął rozmowę.
- Kocham Elif i to nie jest żaden romans nie skrzywdzę jej oddałem jej serce już na samym początku jej znajomości. Zakochałem się w jej temperamecie i ostrym języku – mówiąc to patrzył mi w oczy – Chce dla niej jak najlepiej wasza córka jest najlepszym co mnie w życiu spotkało – wrócił wskorkiem do moich rodziców – Chce prosić o jej rękę tutaj teraz wiem, że nie znamy się zbyt dobrze ale ja wierzę iż to się zmieni i połączymy się w rodzinę...
Ojciec wstał krzycząc:
- Dość już tego bełkotu moja córka nie wyjdzie za pana nawet powiem więcej nie zobaczycie się już wiecej już ja o to zadbam. A teraz proszę wyjdź z mojego domu i nie krzyczę sobie byś nas więcej nachodził uszanuj nasza prywatność. A ty młoda panno jak tak chciałaś studia w stanach tak teraz do Stanów polecisz ale żeby nie było zbyt latwo. Zostaniesz u cioci już wszystko załatwione wie nie chce sluszec sprzeciwów. A Panu już dziękujemy żegnam – otworzył drzwi przez które przeszedł Kuzey patrząc mi w oczy.