CHAPTER FORTY-SIX | APPROVAL

Dominic

Eighteen months later.

"WE HAVE to be on time at the airport. Kilala mo si Papa, ayaw niya naghihintay."

Hindi ko malaman kung ilang beses ko na narinig si Heart na sabihin iyon sa akin. Nawala na ako sa bilang at kanina pa rin naman niya inuulit-ulit iyon. Hindi ako pwedeng marindi pero gusto ko na magreklamo. Naririnig ko na kasi minsan si Mama sa kanya na buong akala ko ay natakasan ko na.

"Naalala ko pala, a client told me one time that you and her went on a blind date three years ago."

"Who's client?" I asked,

"Thea Acosta." Hindi ako nakapagsalita nang maalala ko ang pangalan na iyon ng babaeng natakot sa akin. She literally ran as if I was a ghost just because I raised my eyebrow at her. "So, you went out on a date several times before."

I cannot hide nor deny it anymore. Totoo naman na nakipag-blind date ako kahit pwede ko naman tanggihan si Mama.

"Yes I do, but those weren't successful." I nonchalant answered. Inayos ko maigi ang aking damit sunod ang buhok. Bahagya akong nagulat nang paglingon ko ay mukha ni Heart ang agad ko nakita. "What is it?"

"Ano ang nangyari? You both went out on a date then, what happened next?"

"Nothing." Lumayo ako sa kanya saka nilapitan na ang bag niya at binitbit iyon. "I'll wait for you outside. You should be hurry since Mr. Lorenzo is impatient."

"You love talking behind my father's back," mahina niyang sabi sa akin. Palihim lang akong ngumiti. I may love talking behind his father's back, but I still respect and look up to him. Our cat and dog relationship will remain forever because I'm about to marry his only daughter.

Later today, we will be holding our engagement in one of Mr. Lorenzo's hotel. Everything is all set. All we need to do is to sit back and relax. Iyong nakuha naming coordinator ay sobrang hands on sa lahat ng may kinalaman sa preparasyon ng engagement at kasal namin. Lagi niya ina-update kami ni Heart sa progress ng wedding preparations.

Today, we invited our closest friends and relatives. Iyong mga kamag-anak ko ay galing pa sa Aberdeen at umuwi ng Pilipinas para sa engagement namin saka kasal. Sa side naman ni Heart, ang mga magulang niya, si Leyn at ilang kaibigan sa LGC. Hindi pa alam sa LGC na sa akin ma-e-engaged si Heart at tiyak ko na marami ang magugulat mamaya. Kabilang na iyong mga empleyado na pulos pagpapahirap ang ginawa kay Heart sa kumpanya.

My woman is a fighter and I'm glad that both of our daughters are like her.

"Did you see Millie and Venice?" tanong ko sa kapatid ni Vicky na si Vivian. Kasambahay na namin siya mula nang ipaki-usap sa amin ni Vicky na kuhain ito bilang tiga-alaga ng dalawang bata.

"Nasa labas po, sir. Nandyan na po si Mr. and Mrs. Lorenzo,"

"Already?"

Hindi ako makapaniwala. Sino pa ang susunduin namin ngayon? Mukhang maaga ako makakapahinga para mamaya sa engagement namin ni Heart. At least we're not going to be stuck in the middle of EDSA traffic today.

"Nasaan ang mga bata? Tara na at baka ma-late tayo." Pukaw ni Heart sa akin ngunit hindi ako kumibo. "Let's go now. We need to talk pa pagbalik natin. I wanna know what happened to your blind dates."

"Mommy! Daddy! Granny and Pops is here!" sigaw ni Millie saka patakbo na lumapit sa aming dalawa. Agad ko kinalong si Millie at masuyong pinisil ang tungki ng ilong niya. "My dress is so pretty, Daddy. I can't wait to wear it!"

"You are still loud, Millie," sambit ko sa aking anak.

I watched Heart welcomed her parents. It was an emotional reunion yet happy because finally they're together now. Alam ko na miss na miss ni Heart ang mga magulang niya kaya at doon kami nag-celebrate ng Pasko kasama nila ay hindi pa rin naibsan ang pagka-miss ng mga ito sa isa't-isa. My fiancé has been waiting for this day to come and here we are now.

Finally, I've seen the woman I love wholeheartedly be with her own family. At sa susunod, ako na ang pamilya niya. Kami ng mga anak namin.

KANINA ko pa gusto hilahin ang oras para makita ko na si Heart. Hindi pa namin kasal pero tinatago na nila sa akin ang fiancé ko. Wala naman akong alam na pamahiin na nagbabawal na magkita bago ang engagement. Parang gusto ko na lang itakas si Heart at mag-drive kami sa malayo. We been wanting to do that, but our obligations tied us up.

"You've already talked to my daughter?" tanong na pumukaw sa akin. Umayos ako ng upo pagkakita kay Mr. Lorenzo. Akto akong tatayo ngunit sinenyasan niya ako na manatiling nakaupo.

"We did talked and reconcile in the end."

"Did you -"

"I did not... do it, Mr. Lorenzo. I respected the sanctity of your home and your daughter even if we have kids already."

"Why you didn't do it?" Bahagya akong nagulat matapos marinig ang sinabi niya. "I didn't expect you to be so traditional after all."

"I've changed, Mr. Lorenzo. Hindi na ako iyong pasaway na Dominic na nakilala mo noon. I know that being traditional wasn't my thing, but I did try to be it at least and succeeded."

Narinig ko ang marahas na paghinga nang malalim ni Mr. Lorenzo. "I still hate your guts, but I have to commend your one and a half year of service at LGC. Now, I will ask you again." Napalunok ako bigla. "Will you stay and keep your position or go back to your old life?"

Kamakailan lamang ay nag-announce ng hiring ang district prosecutor's office at gusto ko na subukan ang swerte ko doon. I already talked to Heart about my plan and she said, she'll support me. Kinausap ko na rin si Mama dahil ibibigay ko na kay Carlos ang authority ng firm ni Papa. Pumayag din si Mama at susuportahan din ako sa kahit na anong gawin ko. Sinabi niya na proud na proud sa akin si Papa kahit lumihis pa ako ng landas.

"I want to be a prosecutor, Mr. Lorenzo, but I will never go back to my old life." Mas gusto ko na ngayon itong version ko kaysa noon. Kinalimutan ko na ang lahat kasama ng mapapait na alaalang meron kami ni Heart. "I think Heart can handle the company after she receive her masters and doctorate degree. I'll promise to love her and support whatever she wants in her life."

"Letting your fiancé achieve her life goals will be hard, Dominic. Maraming consequences, maraming sakripisyo. Handa ka na ba para sa mga iyon?"

Matagal ko na rin iniisip ang tungkol sa bagay na iyon. Hindi magiging madali pero walang mawawala kung susubukan namin. Ang importante ay pareho kaming masayang dalawa ni Heart.

"I think I am, sir." I think my answer convinced Mr. Lorenzo because I saw him smiling. Tumayo ako matapos sabihin iyon at nilapitan naman ako ni Mr. Lorenzo saka marahang tinapik ang aking balikat.

"Welcome to our family, Dominic." That I didn't expected. Hindi pa naman ako bingi at totoo na narinig ko ang mga salitang iyon galing mismo kay Mr. Lorenzo. "Let's go now. My daughter is waiting outside."

I got my approval now. Wala na makakapigil pa sa amin ni Heart ngayon. Matagal ko rin hinintay ito sa loob ng isa't kalahating taon na panunuyo sa mga magulang niya.

Paglabas ko, si Heart ang agad ko nakita katabi ng mga anak namin. They are beautiful in their matching dress and hair decorations. Agad na lumapit sa akin sina Venice at Millie. My eldest hold my right while my youngest hold my other hand, and altogether we walked towards Heart's spot. Bumitaw si Millie sa akin at lumipat sa tabi ni Heart at hinawakan ang kamay ng mommy niya.

"Dad, finally we're here." Mahina at halos pabulong na sambit sa akin ni Venice. "I know that Mommy can make you even happier." Dagdag pa niya saka marahang binigay kamay ko kay Heart. "Thank you for coming back to us, Mommy."

"Did you go anywhere, Mommy?" inosenteng tanong ni Millie na dahilan ng pagtawa naming lahat. Napatingin ko sa mga magulang ni Heart, kay Mama at Bia na nakatayo katabi nila. They're all smiling from ear to ear.

Heart sniffed. Agad ko kinuha ang panyo sa panloob na bulsa ng suot ko na coat at binigay iyon kay Heart. "We got lost, but Daddy found us now."

Alam ko na hindi pa maiintindihan ni Millie ang lahat. Masyado pa siyang bata para maintindihan iyon.

"Why are you crying, Mommy?" tanong pa ulit Millie.

Yumukod kami ni Heart kapantay ni Millie "These are tears of joy," tugon pa ni Heart.

"Don't cry. Ate and I will be sad, too. And Daddy too." Napaka-inosente ni Millie at lahat gagawin ko para protektahan silang tatlo. I will never let anyone harm them nor still their innocence. Hangga't kaya ko, poprotektahan ko silang lahat.

Sila na ang buhay ko.

Ito na ang buhay ko ngayon at sa hinaharap.

MATAPOS ANG ENGAGEMENT PARTY, nagdesisyon kami ni Heart na gumala kahit konti na lamang ang bukas na establisyimento. Malapit na mag-alas dose at ang tangi na lamang namin napuntahan ay iyong bahay na pinagawa ko para sa amin. Nilibot ko na lang siya sa buong bahay at pinakita ko ang lahat sa kanya.

"This will be Millie's room which is connected to Venice's. In case na maisipan ni Millie na tabihan ang Ate Venice niya, hindi na mahirap." Tinuro ko sa kanya ang guest room paglabas namin sa kwarto ni Millie at pinaka-huli naming pinuntahan ay ang masters bedroom - our room. "You said you wanted the walls in pastel colors or anything that's light and eye refreshing."

"I love this place, Dom. Parang gusto ko na lumipat kaso amoy pintura pa at may hindi pa sila tapos."

"Mga electrical wirings na lang naman at iyong foyer ang aayusin nila. Mabilis na iyon saka sinabi ko kay Mr. Lorenzo na doon muna tayo sa bahay ng isang buwan."

"Why don't you try calling him Papa? Isang buwan na lang at ikakasal na tayo,"

"I'll try." Heart smiled and I did too. Inaya ko siya sa veranda na inayon ko ang disenyo sa gusto niya. "Who would've thought that I'll be my most annoying client's son-in-law?"

"Bakit ba annoying si Papa sayo?"

"Wala kasi siyang ibang ginawa kung 'di ipaulit ng ipaulit ang last will niya. Marami nang law firm na sumuko sa kanya bago napadpad sa akin."

"Papa said that you're the only lawyer who has low professional fees. Parang ayaw mo nga raw siya singilin."

"It's because of the pro bono cases that I handle before. Iyong mga walang kakayahang magbayad, nililibre ko na lang. I adopted and applied even to my other clients who capacity to pay."

"Ang bait naman..." tukso niya sa akin. I smiled and look up at the moon. "Kinausap ka raw ni Papa at sinabi niyang itutuloy mo ang plano mo."

"Yeah. Don't you want me to pursue it?"

"No. It's your dream and I will support you no matter what happen." Huminga siya nang malalim bago nagsalita. "Tingin mo kaya ko gawin ang lahat? Taking my masters and doctorate degree away from you will be hard."

"Dadalaw naman kami sayo saka anong silbi ng mga cellphone at tablet kung 'di gagamitin?"

She chuckled. "Nakakaiyak naman yung term mo. Dadalaw kayo, ano ba ako nakakulong?"

"We will visit you there. Ayan okay na ba?"

Hinampas niya bilang tugon. "Sigurado ka na ayos lang sayo? I mean, we will not cherish our honeymoon phase because I have to leave and study abroad."

"Hawak naman natin ang sarili nating oras at maraming paraan, Heart. I'll go after you if I must."

Umiling si Heart. "Don't do that. Don't you ever come there saying that you turn your back off on everything."

"If it's necessary, then I'll do it with no hesitations. You have my word, my life, and my heart. Take it, and keep it for yourself."