CHAPTER FIFTY | HEART FOR DOMINIC

Dominic

BEING A PARENT is hard specially when you have a semi-difficult to understand daughter. Si Millie. Kasalanan ko rin kasi in-spoiled ko siya noong bata pa na laging pinapaalala sa akin ni Heart huwag ko gawin. Ngayon I have to fetch my wife after sending her out for vacation alone. Dumanas kasi ng postpartum depression si Heart matapos ipanganak ang bunso naming si Jemmie na nasa pangangalaga ng mga biyenan ko sa Pilipinas. I spent my entire life here in Scotland because my second daughter is acting independent the past months.

"I know it's my fault, love." Kahit hindi kumikibo si Heart ay ramdam ko naman sa paraan ng pagkakatitig niya sa akin.

"Do not be too hard on yourself. Ginawa mo lang ang best mo sa pagpapalaki sa mga bata."

Did I misconcluded anything?

It's clearly my fault because I overstepped. Kung hindi ko pinilit na i-pareha si Millie kay Brooklyn, hindi kami magtatalo laging mag-ama. I couldn't stand the fact she's only wasting her time to a crook. That ex-boyfriend of his irks the hell out of me and I'm already fed up now. May kailangan akong gawin bilang tatay ni Millie.

"I'll haunt those who made my princess cry. I vowed that I will protect you and our children all my life. Kahit kilalang tao pa ang mga magulang ng lalaking iyon."

Narinig ko ang paghinga nang malalim ni Heart bago nagsalita.

"Just don't do reckless things, love. Kung maaari, umalis na lang tayo dito sa Scotland." Hiling ni Heart sa akin at nakita kong pinikit niya ang mga mata.

Alam ko na pagod siya sa biyahe at wala pa halos tulog. Ni-hindi ko nga siya na-kumusta simula nang umalis kami sa airport. Miski tanungin kung kumain na ba siya o kung uminom na ng kanyang gamot. When I'm mad to someone, I tend to be like this, forgetting what's most important. My wife and our children were the most important people to me yet I forget my real obligations.

Damn!

A scandal exploded the same day and I have no choice but to contact a close friend to help to turn it all down. Hindi pa 'man kami nakakapasok sa loob ng village ay tanaw ko na ang kumpol ng mga reporter na nagpupumilit pumasok sa loob. Luckily the security detail in our village were alert and never let anyone in. Parang gusto na sumabog ng ulo ko sa sobrang sakit na dinulot ng scandal na singbilis ng hangin sa pagkalat. Kung alam ko lang na magiging ganito ang lahat, hindi ko na hinayaan si Millie na mainvolved kung kani-kanino.

"What are we going to do, Dom?" Huminga ako nang malalim. "This scandal won't subside fast because it's all over the search engines. We're too late to take it all down and find the spreader."

"Let's just leave the country quietly tonight."

This is the only choice I have. Noon pa 'man pangit na ang experience na meron kami dito pero pinili ko na mag-stay para bantayan ang anak ko. I went home together with Venice live here again. Dito kasi ako babalikan ni Heart, kaya dito ako naghintay para sa kanya. Sending the love of my life away was hard for all of us. Pero mas masakit na makitang araw-araw na nauubos siya dahil sa matinding kalungkutan.

Sabi ni Mama, hindi basta-basta nawawala ang epekto ng postpartum depression kaya dapat handa ako. Kinuha nila ang responsibilidad na alagaan sina Ezra at Jemmie sa Pilipinas sa akin. We both need some time off, sabi naman ni Papa. Pero nangako kay Heart bago ko siya hinayaang umalis na maghihintay ako sa kanya. Same place even on a different time and situation. And this situation isn't part of the plan. Panibagong stress na naman ito para sa kanya.

"Why are you so careless, Millie?" I asked,

"Don't take it out to your daughter, Dominic. It's our fault –it's mine only. I should be watching over her instead of traveling."

Ito ang ayaw ko na mangyari pero wala akong nagawa para pigilan ang lahat. I don't want my wife to blame herself. Kahit nagkulang siya, naiintindihan ko naman at kailangan niya umalis bago pa siya ma-consumed ng kung ano-anong kaisipan.

"Don't you dare leave us here, Camilla Dominique!" That silenced everyone and even stopped Millie from walking away. Umiiyak na humarap sa akin ang anak na isang napakasakit na tanawin. My family is slowly drifting apart, and I don't know what to do now.

"What do you want me to do, Dad? Can't I go to my room peacefully? I know it's my fault, but you don't need to show how much disappointment I caused you. Hindi ko alam na may video. Hindi ko alam na ilalabas. Hindi ko ginusto iyon! I was used, humiliated, and became the center of everyone's attention. I'm sorry if I'm such a disappointment to your name, Dad. Hindi ako kasing perfect ninuman sa pamilyang ito!"

Saan ba ako nagkamali?

Hindi kami ganito noon. Masaya kami. Masayang-masaya lahat pero bakit nagkaganito bigla.

"You shouldn't be asked that, Dominic. , Our daughter needs comfort, not another judgment, especially from you whom she looks up to the most." Heart heaved a deep sigh. "It's our daughter, not anyone else. She needs us, especially now."

"I need you,"

"I know,, and I'm here. Get yourself together then breathe, Dominic. You have to breathe and let go." Matipid siyang ngumiti sa akin. "We will wait for you back home. Make sure to go home. Come back to me, to us."

Tinalikuran niya ako at matamang kinausap si Brooklyn. That kid protected and comforted my daughter which was my actual job as Millie's father. Nakalimot ako dahil sa biglaang pagka-ubos. Akala ko kaya ko. Akala ko matapang na ako para harapin lahat nang mag-isa.

Mali ako.

Nagkamali ako at kailangan ko ayusin ito.

Pero saan at paano ako magsisimula?

Maayos ko pa ba itong lahat? Hahayaan ko ba na masira ang pamilya nang ganito na lang?

I have to do something. I must do something...

MATALIM ko tiningnan si Tyrone at ang katabi niyang si Sam. I summoned them to explain about the video circulating online. My friend turned it down but have their own copy already which we didn't have a control now. Kailangan ko na lang sila kausapin dahil itutuloy ko ang kaso laban sa kanila. It ruined my daughter's reputation and innocence.

"My daughter didn't harm the two of you. How did you afford to ruined her like this?" tanong ko sa kanilang dalawa ngunit bigo ako makakuha ng sagot. "I'll push the case through. You both have to pay for what you've done. There are millions of women filmed without their knowing asking for justice. And I want my daughter to start so they will speak up and sue their oppressors. I won't let this slide. No influence, let this slide."

"How about my career?" tanong ni Tyrone sa akin.

Binalingan ko siya nang masamang tingin. "You should've think that before ruining my daughter's reputation." Reckless move have its destructive result. Ito na ang kabayaran sa lahat ng nagawa nila sa anak ko at kahit babalik ako sa Pilipinas, gugulong pa rin ang kaso. I have lawyers whom can defend us here.

"This is all your fault!" sigaw ni Sam kay Tyrone saka sinampal ito bago iniwan.

Agad ko binalingan si Brooklyn na siyang kasama ko ngayon. "Do you have anything to say to him?"

"Yes, Tito," Brooklyn said. He walked towards Tyrone's spot and punched him in the face. "That's for Millie." Brooklyn held Tyrone on his hair and then hit him again. "And for all the girls you filmed against their will."

I didn't expect that. Naalala ko bigla si Max matapos panoorin ang ginawa ni Brooklyn. Max punched me before and it woke me up just like today. Malaki talaga ang pagkakapareho nilang dalawa kaya lang nagdesisyon ako na huwag na sila idamay. I called off the agreement yesteday and Brooklyn's parents respected my decisions.

"What's your plan?" tanong ko kay Brooklyn nang makalabas kami ng presinto. Nabalitaan ko na naalis siya sa show dahil sa ginawang panununtok sa katrabaho. Brooklyn's management didn't condone reckless behavior.

"I will start my own business using the money I earned from singing. Daddy is willing to be my first investor."

"Are you sure about that?"

"Yes, Tito. Fame and stardom are temporary. I need a long-term plan that I can have in business. Dad taught me how to manage one before, and I will start from there po."

Huminga ako nang malalim bago nagsalita. "Good luck on that and thank you for having my daughter's back."

"Can you not tell her what happens to my singing career? I don't want to worry Millie nor let her blame herself. I chose this; she has nothing to do with my decisions."

"Okay." Ngumiti siya saka nagpaalam na sa akin ngunit bago pa siya nakalayo ay nagsalita akong muli. "Do you like my daughter?"

"Yes, sir. I'll court her properly once I have settled everything. I hope she can wait for me."

"She will." Hindi ko na ipipilit pero naniniwala ako na maghihintay ang anak ko. In a brief moment, I know that my Millie fell for him and I know now why.

"Thank you, Tito!" Kumaway sa akin si Brooklyn bago tuluyang sumakay sa kanyang sasakyan.

I heaved another deep sigh before I decided to walk towards my car. Bago pumasok sa sasakyan ay nakatanggap ako ng text message mula kay Heart.

From: Love

Boarding na kami. I'll update you once the plane lands on its layover in the country. I love you.

PS. Come back real soon, Dominic. We need you.

Muli na naman akong bumuntong hininga matapos mabasa ang text message ni Heart. Ang cruel ng reunion namin at kailangan na naman naming maghiwalay dalawa. Marami pa ako kailangan ayusin dito kaya nagpa-iwan ako sa kanila ni Millie. Nauna na umuwi si Venice noong isang araw bago pumutok ang issue. Saka kanya ko binilin ang kapatid niya at si Heart.

Lumaking maasahan ang panganay ko at kapag wala kami, siya ang tumatayong magulang sa kanyang mga kapatid. Kaya laking pasalamat ko sa Diyos dahil doon. Heart and I felt accomplished because Venice grew up responsible. Naniniwala akong magbabago pa si Millie at aral na ito sa kanya maging sa akin. Hindi ko dapat iniwan at sinisi ang anak ko kaso nagawa ko kaya ang kailangan ko na lang gawin ay bumawi.

To: Love

Safe skies, my love. Iyakap at ihalik mo ako sa mga anak natin. I'm sorry for everything. I'll come home to you, don't worry. I love you, too x

PS. Take care of yourself. Please don't get sick, love. Again, I love you x

Itinago ko ang aking cellphone pagka-send noon kay Heart. Alam kong nasa lay over country na niya mababasa iyon. Kaya ang gagawin ko na lamang ay ayusin muna ang lahat dito habang naghihintay sa sagot niya. Gaya ng sabi ko, marami akong kailangan ayusin dito sa Scotland bago ako umuwi sa pamilya ko sa Pilipinas...

"Is she all right?" tanong ni Leyn sa akin.

Alam ko na si Heart ang tinutukoy niya. Hindi lingid sa kanyang kaalaman ang dinanas nitong postpartum depression. Mas malala pa iyon kaysa na naranasan noong manganak kay Ezra. Sandali na tumigil ang pag-ikot ng mundo sa para sa asawa ko at wala ako sa kanyang tabi. Heart was at the wit's end when I decided to sent her off.

"Yes," Matapang ang asawa ko. Nag-usap kami bago sila umalis ni Millie at sinabi ko na magpapa-iwan ako muna. "Her trip in South Africa renewed her. It felt like I have a new wife suddenly."

"That's good to hear, but she needs you there, Dom."

"I know. Uuwi din ako pagkatapos ko ng mga ito."

"You should take care of yourself too. Baka mamaya kakaintindi mo sa lahat ay ikaw naman ang maubos. Breathe, Dominic. You have to breathe." Si Leyn na ang pangalawang tao na nagsabi noon sa akin. Una si Heart. Baka kaya ako nakakaramdam ng ganito ay dahil nalilimutan ko huminga at magpaubaya? "Tingin ko mas mabuti pa na umuwi ka na at sundan ang mag-ina mo. Kami na bahala ni Travis dito."

"Go on, Dom. You need to rest, too, and home is where your heart is. That particular Heart for Dominic is at home."

Both smiled at me and pushed me to go home to meet my family. To be with that particular Heart for me at home...

NAGKAKASIYAHAN sa bahay nang pumarada sa harap ng malaking gate namin ang taxi na sinasakyan ko. Walang nakaka-alam na ngayon ako uuwi at balak ko isurpresa ang buo kong pamilya. I heard Millie and she's trying to reach the highest octave upon singing a Mariah Carey song. Kwela na siya at tingin ko'y unti-unti na siyang nakakabawi. Magandang simula at narito ako para bumawi sa kanya pati sa buo kong pamilya.

"Sir, hindi na po ba ipapasok sa loob ang mga gamit niyo?" tanong sa akin ng taxi driver.

"Hindi na. Ako na ang bahala." Inabutan ko siya ng bayad at tip dahil nabanggit niyang may pinapaaral siyang tatlong anak. "Tawagan mo ako at dalhin mo mga requirements ng anak mo sa opisina ko. Ipapasok ko sila sa scholarship ng company namin." I handed him my calling card after telling my plan.

"Talaga ho? Salamat po!" aniya pagkatanggap sa calling card ko saka nagpaalam na.

Mahirap kumita ng pera ngayon kaya kailangan masipag ka. Ang mga gaya ng taxi driver na iyon ay kabilang na sa mga tinutulungan ko at pinapa-aral ang kani-kanilang anak. I'm sharing all the blessing I received the past years. Malalim akong huminga at hinila na papasok sa bahay ang maleta ko. Patuloy pa rin ang kasiyahan at hindi na nila namalayan ang pagpasok ko sa loob.

"Daddy?" Si Millie ang unang nakapansin sa akin at basta na lamang niya binitiwan ang mic saka tumakbo palapit sa akin. Niyakap niya ako mahigpit gaya nang lagi niya ginagawa noon. My princess hasn't changed. My precious princess. "I'm sorry, Daddy." Halos pabulong niyang sambit sa akin.

"I should be the one to tell you that," umiling siya at humahagulgol pa habang nakayakap sa akin. "Don't cry." Pag-alo ko sa kanya saka marahan siyang tiningnan sa mukha. I cupped her face and wiped those tears away.

"Daddy..." Napalingon ako kay Venice at tulad ni Millie, yumakap din siya sa akin. Sumunod si Ezra na kinalong saka hinalikan ang pisngi.

"I missed my ladies." I said, hugging all three of them. May kulang kaya hinayon ko ang tingin ko sa alam ko na kukumpleto sa akin. "And I missed my queen too." Ngumiti ako at binukas kong maigi ang aking dalawang kamay. Paanyaya kay Heart na lumapit na siya sa akin. Tumabi ang tatlo naming anak at pare-pareho naming inabangan na lumapit ang Mommy nila sa akin.

I missed her so much, and I can finally say I'm home already. I'm with that particular Heart for me now, which I won't let go of no matter what happens...

THAT NIGHT, I gather Venice and Millie together with my wife in our living room. Siniguro muna naming tulog na si Ezra at Jemmie bago ginawa itong planong pag-uusap usap. Matagal na namin hindi nagagawa dahil mga naging busy na sa trabaho. Ayokong i-close ang isang libro na may mga hindi kami napag-uusapan. My daughter been through a lot and as their father, I have the obligation to protect them.

Tama and asawa ko. What they need is comfort, not judgment from me. The world is too much to bear for them, and they will find peace in our home. Dito nila dapat maramdaman na ligtas silang lahat. And I have to assure them, including my wife.

"Lagi po kasi kayong busy sa trabaho. Noong una naiitindihan ko pa po kung bakit lagi wala si Mommy pero lately parang hindi ko na kaya intindihin." Pag-amin ni Millie na dahilan para magkatinginan kaming mag-asawa. "I thought I could found love outside home. But I was wrong..."

"You knew that your Mom went through a depression, right?" Tumingin ako kay Heart at ngumiti siya sa akin. Hudyat na siya na lamang ang magtutuloy ng sasabihin ko.

"We're sorry for always being absent. I got overwhelmed by many obligations to handle and issues that people kept throwing at me. Your Dad did his best to attend you all, resulting on consuming himself too. Hindi kami naghiwalay, nagpahinga lang dahil nangako kami 'di iiwan ang isa't-isa kahit na anong mangyari."

"Hindi po kayo maghihiwalay?" tanong ni Venice.

"Never. Masyado kong mahal ang Mommy niyo kaya 'di ko kayang iwanan siya basta." Lumipat ako sa gitna nila Millie at Venice at inakbayan sila. "You two been through a lot. Please know that I'm always here for you. We have to let go of everything now and focus our attention to what's more important." Binalingan ko si Venice. "Thank you for being strong always. Ikaw na ang second parent ng mga kapatid mo at kung minsan ay nalilimutan mo na rin magpahinga."

"I love what I'm doing, Dad," tugon ni Venice.

"Know your limitation and do not be afraid to confide with us your parents." Ngumiti siya sa akin at sinandig ang ulo sa aking balikat. "Ikaw naman, huwag ka nang pasaway. Mahal ka namin ni Mommy mo kaya huwag ka rin matakot na magsabi sa amin o sa Ate mo."

"I'm sorry, Daddy, Mommy," sambit ni Millie. Tumayo si Heart at tumabi sa kay Millie saka niyakap ito. "I'll defend Ate sa mga basher niya online."

"Huwag na." Si Venice. "Dad said, we cannot please anyone. Hindi din tayo pinanganak para patunayan ang sarili sa kanila. We're here to find our purpose in life, and that's our mission now, Millie. Enough with social media for a while."

"Are they our daughters?" tanong sa akin ni Heart.

"Yes, and they grow so fast."

Being a parent a neverending studying of your offsprings attitude. May mga bagay na mismong mga anak pa natin ang magtuturo sa atin kung minsan. Sabi nga nila, you should view the world the way a child sees it. At iyong ganitong pag-uusap ay isang paraan upang maintindihan pa lalo namin ni Heart ang mga anak namin. Hindi sila dapat kino-kontrol o hinadlangan. Hindi dapat hinuhusgahan bagkus ay iniintindi. What they need is comfort which they can find at home.

In this place, I found peace, love, and that particular Heart for me...