Everything feels so warming. This day is so unforgettable. Nakatingin kami ni Callum sa anak na naglalaro sa damuhan habang hawak ang stuffed toy na napanalunan ni Callum kanina.

"She looks so happy," I said while looking at my daughter.

"Yes, she is."

"I love how happy she is now. Noong kaming dalawa pa lang, oo, tatawa siya at makikipaglaro sa akin. Pero minsan . . . alam kong alam niyang kulang sa amin. And every time I look at her with unsaid question, I'm always trying to make her feel that we're going to have a good family. Kahit kaming dalawa lang. Nitong makauwi lang kami ng Pilipinas niya nababanggit ang "daddy" niya, na madalas ko na lang iisantabi dahil . . . wala naman akong maihaharap sa kaniyang tatay niya." I look at Callum whose now looking down feeling so regretful. "Dahil maski ako, hindi ko pa kayang harapin ka noon. Dustin tried to father her. He's willing to be her father."

"Bakit hindi ka pumayag kung gano'n?" Nag-angat siya ng tingin sa akin. "You still hate me that time, right? When he asked you do be my daughter's father. Bakit hindi ka pumayag?"

"Dahil ayaw kong gawin siyang panakip butas. Ayaw ko siyang saktan." mataman kong sambit habang nakatingin sa mga mata niya. I'm telling this to him because I know how jealous he is with Dustin. "He's my best friend. I don't want to take advantage to his feelings for me just to make daughter happy. And what's the use of using him as the father when Hestia will still look for you, right? Masasaktan pa rin si Dustin niyon. I don't like the idea of it. Ayaw kong makasaga ng nararamdaman ng tao. Lalo pa't kaibigan ko siya, at mahalaga siya sa akin."

Kita ko ang pagngiti niya ng mapait sa huling salita. Then he asked me the question I don't know I can answer without hesitation.

"Ako, mahalaga ba ako sa 'yo?" he asked painfully.

I smiled. "Mahalaga ka sa akin, Callum." You just don't how much I care for you and how important you are to me. Despite what happened to our past. Despite the pain you inflict to me.

Titig na titig siya sa mga mata ko na tila hindi makapaniwala sa narinig. Even me didn't expect I will say this to him. That I will be this too transparent towards him.

Then, I saw a ghost of smile in his lips. Pilit niyang sineseryoso ang ekspresyon pero nakikita ko pa rin ang sayang bumabalot sa kaniya. Then his eyes piercingly held mine.

"Ikaw at ang anak natin ang pinakaimportante sa akin." sambit sa seryoso at matiim na boses.

"What if you got bankrupt? Alam kong mas mahalaga sa 'yo ang kayamanan mo. You built your own empire." I said randomly.

"Fuck my wealth if you are not with me." Napangiti ako sa sinabi niya.

"Mommy! Buttelfly!" Napatingin kami pareho ni Callum sa anak nang sumigaw ito mula sa malayo.

She's giggling as she run towards us. Lumapad ang ngiti ko habang pinagmamasdan siyang tumatakbo.

"Careful!" I shouted. Masyado kasi siyang mabilis tumakbo habang dala pa rin ang stuffed toy niya.

Tumayo si Callum para salubungin ang anak. Natatawa siya dahil sa reaksyon ng anak namin.

"It's flying!" She giggled more.

"Of course, it's flying." He laughed.

Nakatingin lang ako sa kanila habang nagtatawanan sila roon at nag-uusap tungkol sa paru-paro na lumilipad. Tatlo iyon at iba't-iba ang kulay.

Pagkatapos namin doon at nang mag-alas siyete na ay nagpasya na kaming umuwi. Pagod sa kakalaro si Hestia kaya naman habang nasa biyahe ay tulog na naman siya sa passenger sit. Tinitingnan ko siya at napangiti habang pinagmamasdan siyang tulog.

"Ate Kiana's right," bumaling sa akin si Callum pero agad ding binalik sa daan ang tingin. "Hestia seems so carefree now that you're here with her. She laugh more, she play more, she's enjoying her days now . . . unlike before. She seems so restrained being a child. Noon, kapag umuuwi ako galing sa trabaho, naabutan ko lang siyang tahimik sa kuwarto niya at nanonood ng cartoons o naglalaro ng mga laruan niya. She smiles and laughs a lot with me." Bumaling ako kay Callum na nakikinig lang. I smiled. "Pero hindi gaya ngayon na sobrang . . . saya ng mga mata niya habang naglalaro. Kapag nagbabakasyon sina Ate Kiana at Kuya Zild sa America, masaya naman siya. Kahit pa nga maliit pa noon si Kaezy at hindi pa siya malalaro ay nakikita ko namang masaya siya."

He sighed heavily. I feel like he's just stopping himself from bursting out his emotions right now.

"She never asked about her father. She never questioned me why we don't have you. She never questioned me why it's just the of us in the our family. She saw Kaezy have a mother and father. She saw her friends back in America with complete family. But she never asked me about that. She never. Even when it's too obvious in her eyes, the questions, the confusions, she stayed silent and observed." I wiped a lone tear fell from my eye. "That's why when we went here, and the first word she said when she saw Dustin, made my heart ache. 'Daddy', that was the first time she said that word. Just like when she was seven months old, her first word is 'papa'."

I chuckled.

"Ikaw pa rin ang hanap niya. Ang unang banggit niya. Kahit hindi ka namin kasama noon. Kahit unang kita pa lang niya sa 'yo, panatag na siya agad. Walang problema sa kaniya na sumama sa 'yo, because you're her father. She feels safe with you. Kaya hindi mo 'ko masisisi, Callum. Kung noong una ay ayaw kitang lumapit sa kaniya at hindi ko sinabi sa 'yo ang tungkol sa kaniya. Because I'm always afraid you'll take away the only reason I have to keep going in this lifetime. Takot pa rin ako na . . . samantalahin mo ang kahinaan ko, para makuha mo siya at saktan ulit ako." Tumingin siya sa akin at agad binalik sa daan 'yon. Kinuha niya ang kamay ko at pinisil 'yon. Na tila ba pinupukaw ang sakit na nararamdaman ko ngayon.

"I won't do that. I will never. Believe me when I say I will never take her away from you or hurt you again. Kasi kung gawin ko 'yon, parang sinaktan ko na rin ang sarili ko. Mahal na mahal kita. Noon pa. Yes, I pretended when we first met, the first month of our so-called-marriage, pero nabago mo lahat ng plano ko sa buhay."

"I already know that," tumango ako sa kaniya.

Huminga siya ng malalim, "please, h'wag ka nang masyadong mag-isip ng kung ano. Don't doubt me this time because I will never plan evil to you and to our daughter. Ang gusto ko na lang ngayon ay ang pakasalan ka para maging ganap na pamilya na tayo. Para sa akin ka na talaga. Na hindi ka na makakawala sa akin. Dahil may marka ka na ng pangalan ko. That's the only plan I have this time."

Halos mapaingos ako sa sinabi niya. Kahit hindi niya sabihin, alam kong iyan na talaga ang binabalak niya.

"We'll get there . . . in time." I smiled at him.

Dahil sa sinabi ko ay napangiti rin siya. Tila ba kahit hindi niya inaasahan na iyon ang magiging sagot ko, masaya siya na malaman at marinig 'yon. Of course, who wouldn't be, right?

Mahaba-haba ang oras ng biyahe. At kinailangan naming mag-stopover para makakain ng hapunan. Hindi na namin inabangan pa ang fireworks display na gaganapin doon dahil gabi na at pagod na si Hestia. Bumili na rin kami ng mga p'wedeng pasalubong sa kasambahay sa mansyon.

"Mommy, sleepy." my daughter said in a slurred voice.

Napatingin ako kay Callum nang tumayo ito mula sa pagkakaupo sa harapan naming silya. Nakaupo si Hestia sa gilid ko at kinuha niya ito para buhatin.

"Sleep now, my princess." he whispered to our daughter sweetly.

Bumalik siya sa pagkakaupo habang buhat ang anak. Nakaupo ito sa hita niya at nakapikit ang mga mata, natutulog. Pinagmasdan ko silang gano'n ang posisyon. Nagpatuloy sa pagkain si Callum kaya gano'n na rin ang ginawa ko para makauwi na rin kami.

After eating dinner we went out to go home. Nakatulog ako saglit pero nagising din nang mapansing nasa Manila na kami. Napatingin ako sa kamay ko nang mapansing hawak niya 'yon habang nagda-drive siya. Hindi na lang ako nagsalita at hinayaan siyang hawakan ang kamay ko.

Kalahating oras pa ang lumipas at ipinapasok na niya ang kaniyang sasakyan sa gate ng mansyon. Maingat na kinuha ni Callum ang anak namin para hindi ito magising. Ako naman ay kinuha ang mga pinamili. Tinulungan ako ng kasambahay sa pagdala ng mga 'yon.

"Pasalubong po para sa inyo iyang nasa dalawang eco-bag. Binili namin para sa inyo." Ngiti ko sa kanila.

"Maraming salamat po, Madame." anila na tinanguan ko na lang at nginitian.

Sumunod na ako kay Callum na umaakyat para ilagay na si Hestia sa kuwarto nito. Ako na ang bihis kay Hestia habang nakamasid lang siya mula sa hamba. Napansin ko na naman ang kaparehong titig na ibinibigay niya sa akin mula pa noong isang araw. Napabaling ako sa kaniya nang matapos bihisan ang anak na mahimbing pa rin ang tulog. Hinalikan ko ito sa noo at tumayo na. Umayos ng tayo si Callum at sinalubong ako.

"Let's rest," he said with restraint.

I sighed and nodded at him. Iginiya niya ako papunta sa master's bedroom. Nauna na akong maligo at magbihis bago siya. Napatingin ako sa kaniya nang makalabas siya ng banyo, nakasuot na ng itim na khaki short at plain white v-neck t-shirt, mukhang malalim ang iniisip habang tinutuyo ng maliit na tuwalya ang buhok.

"What's the matter?" I asked him now.

Napatingin siya sa akin, halatang gulat. Mariin siyang napalunok at bumuntong hininga. Lumapit siya sa akin at hinalikan ako sa labi. His manly smell immediately attacked my nostril. I almost got lost.

"Kanina pa malalim ang iniisip mo. Ano'ng problema? You can . . . tell me if you want. Kung ayaw mo naman at hindi ka pa handa, naiintindihan ko. I'm just concerned." Kita ko ang paglamlam ng kaniyang titig sa akin.

He sighed again, "but what I am thinking might . . . hurt you. Again. Ayaw ko. I . . . I still can't risk it. Maybe, some other time. Don't mind me." He gave me a faint smile.

Pero seryoso ko lang siyang tinitigan. What he said made my nerves awake. Na dahil sa sinabi niya naging interesado ako roon. Hindi ko naman siya pipilitin kung hindi niya sinabi ito.

He can't risk it? Risk what? He don't want me hurt again? Is it about what happened to us years ago? And what about that, then?

"Sasabihin mo sa akin o sa guestroom ka matutulog?" banta ko sa kaniya. Nanlaki ang mga mata niya sa sinabi ko.

Tumikhim siya at kinunot ang noo.

"But I don't you hurt again, baby. Please, let's talk about this some other time. I'll—"

"Sa guestroom ka matutulog." pinal kong sambit na ikinanlaki ng mga mata niyang muli.

"Baby," he called but I turned my back on him.

Hindi pa man ako nakakatatlong hakbang ay agad nang pumulupot ang kaniyang braso sa aking beywang. Kinulong niya ako sa mga bisig niya at ibinaon ang mukha sa aking leeg.

"Tell me . . ." I said, almost begging. "Tungkol ba 'to sa nangyari noon? Ano? S-Sa paghihiganti mo ba? Saan?" I asked, trembling now.

Mas lalong humigpit ang yakap niya sa akin. Halos ayaw na akong pakawalan.

"May plano ka bang . . . masama ulit? A-Are you gonna hurt me again—" niyugyog niya ako.

"Of course, not! I won't do that again. Never again." aniya na para bang nahihirapan na siya.

"Then what?!" I probed. Frustrated now.

"Please, calm down. I didn't tell you about this the first time we saw each other again because I really just wanted to pursue you without telling about this firt." Mas lalong humigpit ang yakap niya sa akin. "Matagal ko na 'tong alam . . . hinahanap pa lang kita, alam ko na 'to. Ngayon, hindi ko lang masabi dahil ayaw kong sirain ang kung anong mayroon tayo ngayon."

I sighed my frustration. Kinalma ko ang sarili ko. Dahil tama siya, kung gusto kong makinig sa sasabihin niya, kailangan ko munang kumalma.

"Tell me about it, Callum. Please," bulong ko habang dinadama ang yakap niya sa akin.

"I was investigating personally about your foster parents whereabout before. After Nathaniel de Guzman got caught and imprisoned." I stilled for a moment as I heard about my foster parents. "I found out some illegal doings your father has. In casino and such. All illegal. Even some transactions he had in some companies, it's illegal. And he did fake investing that made his sentence became more . . . severe that he thought." He cleared his throat. "He killed . . . not just my parents, baby. He killed not that just more than five persons. He killed innocents. Those who just wants to work and produce money for their family. Those . . . person who has family waiting for them. Hindi ko kayang manahimik kaya ibinigay ko 'yon sa awtoridad. When I saw him face to face again, I fucking want to beat him to pulp. Kung hindi lang ako pinigilan ni Calvin, baka nagawa ko 'yon. Because he was also the reason why you endured pain for too long. They were the reason why you're set aside, the least priority."

My heart ached thinking about the young version of me. Noong mga panahong nangungulila ako sa mga totoo kong magulang, at sa atensyon nila. Noong mga panahong pinaparamdam nila sa akin na hindi ako pamilya. Mga panahong para akong namamalimos ng atensyon at pagmamahal mula sa kanila. Nagmukha akong tanga sa harapan nila. Ginagawa ko ang lahat pero wala man lang silang maisukli. Sobrang sakit isipin na gano'n ang dinanas ko noon sa kanila.

"The car accident that happened to your parents when you were just five years old . . . it wasn't just an accident, baby."

Nanlaki ang mga mata ko. Nanlamig ako. At parang hindi na kayang pakinggan pa ang susunod niyang sasabihin. Pakiramdam ko ang sugat na unti-unti nang naghilom ay nagagasgas ulit, nagsusugat, at nagdurugo. Ang galit at hinagpis na ibinaon ko noon ay biglang bumalik. Hindi ko pa man nakukumpirma.

"They are the ones behind it. That caused your biological parents death."