I’ve been in a deep thoughts as I work in the company today. Madalas akong matulala sa araw na ‘to. Hindi ko alam kung saan o kanino ako nag-aalala. Kung ano ang dapat kong gawin.

But thinking so critically made my head hurt a little. Thinking about it made me crazy. Nakakairita! Ni hindi ko alam kung ano ang dapat gawin o kung paano ko kakausapin si Daddy. Now that Callum agreed with the merging, Daddy will have the access to get in Callum’s company and it makes me worry.

I really should be worried.

“Ma’am,” napabaling ako sa pintuan nang marinig ang boses ni Chris.

“Yes?”

“Uh . . . Sir Callum is calling po. Hindi mo raw po kasi sinasagot ang tawag niya.” she said with a bit hesitation.

“Oh, I’m sorry. I– I’m just preoccupied. Thank you, Chris.”

Tumango siya bago umalis ng opisina ko. Napahinga ako nang malalim bago kinuha ang aking cellphone para tingnan ‘yon. True enough, Callum’s calling me. And he has been calling me for since 2pm, and it’s almost 3pm! He has thirty missed calls that frowned me.

Maya-maya ay tumunog ang cellphone ko para na naman sa tawag niya. Mabilis kong sinagot ‘yon.

“Hello?” napapaos kong bungad sa tawag niya.

“What happened? Why are you not answering my calls? I’ve been calling you for almost an hour. Kung hindi ko pa tinawagan ang secretary mo, hindi mo pa sasagutin ang tawag ko.”

Nahihimigan ko ang galit at iritasyon sa boses niya pero hindi ko na ‘yon pinansin.

“I’m sorry, I was just got so busy and preoccupied with my work. Uh . . . bakit ka pala napatawag?”

I heard him sighed heavily.

“Nothing. I just want to check on you.”

Napapikit ako nang mariin at dinama ang malakas na kalabog ng dibdib ko. Napatigil na ako sa pagtatrabaho at napasandal sa backrest ng swivel chair ko. Pilit kong pinipigilan ang pagngiti pero hindi ko nagawa.

Damn this man and his effect on me.

“I’m fine. Hindi ko lang talaga nasagot agad ang tawag mo dahil sa pagiging abala.” I swayed my swivel chair while listening to his breathing on the other line. “Ikaw? How are you? Don’t you have meeting at this hour?”

He chuckled.

“So, you checked on my schedule again?”

Ang lambing ng boses niya ay parang nagdala sa akin sa alapaap. I feel like floating while listening to his baritone voice.

“Hmm? Yeah . . .” I answered breathily. “Para alam ko kung saan at sino ang ka-meeting mo. Baka . . . may babae ka ulit diyan.”

I heard his bark of laughter on the other line. Napanguso ako. His laughter is music to my ears.

“Hey, I won’t cheat on you. I promise you that. I’m a man of words, so trust me with my words.”

Napapikit ako nang mariin.

“Should I? Baka . . . makakita ka lang ng maganda, sexy, malaki ang p’wet at boobs bigla ka na lang makalimot sa mga salita mo. I’m a gullible person, Callum.”

“No, you are not.”

Ngayon ay seryoso na ang boses niya kaya mas lalo akong napanguso.

“I just hope you’ll stick to your words.”

“I will.”

I smiled at his sincerity.

“And also about my meeting today, it was rescheduled tomorrow, so I have a time for us to talk.”

At totoo nga dahil tumagal ang usapan namin habang patuloy ako sa ginagawa ko. Wala siyang meeting sa mga sumunod na oras laya iginugol niya ang mga oras na ‘yon sa akin. Habang abala ako sa pagtatrabaho. I asked for us to have a video call, and he agreed.

“This is the first time I do this video call,” he said in a low voice while looking at his phone screen — looking at me.

I smiled cutely at him at the screen.

“This is fun, Callum. Kaysa naman magtawagan tayo via phone call kung p’wede namang video call, ‘di ba? Kita pa natin ang isa’t isa.”

He sighed and leaned on his swivel chair backrest.

“I’m not used to this stuff,”

“Yeah? Because you rather call me via phone call than video call every time you’re out of town or out of the country. Be modern, Callum.”

He just rolled his eyes.

May kumatok sa pinto ng aking opisina na agad kong pinapasok kaya naman hindi kami nakapag-usap ni Callum, but the video call is still ongoing. He just silent and listening as I instruct my team about our project.

Nakasandal ang cellphone ko sa mga nagpatong-patong na files sa gilid ko kaya naman napapatingin ang mga kausap ko roon. Hindi ko naman na ‘yon pinansin dahil hindi naman makikisawsaw si Callum sa aking trabaho.

“Finalize everything, please. I want it to finish perfectly. You know how strict I am in every project. Just this minor revision. We can’t present it with this mess. I know you’ll do your very best in this.” I smiled to cheer them up.

“Alright, ma’am. Ipapasa ko bukas for approval sa ‘yo.”

“Okay, thank you.”

They excused theirselves and leave my office. Napatingin ako sa cellphone ko kung saan naroon si Callum na hanggang ngayon ay nakatingin sa akin at nakaabang na matapos ako.

“Are you done?” he asked lazily.

Tumango ako, “I’m done with the meeting, pero marami pa akong aasikasuhin dito sa opisina.”

“Alright, I’ll wait ‘til you finish working.”

“Huh? Hindi na kailangan, Callum. P’wede mo naman nang patayin. If you’re already bored at watching me.”

“Nope. I’ll keep watching you. I like the view, though. You seems so passionate with your work. So . . . I like it. Very much.”

My heart skipped a beat as I hear those words. Nag-init ang pisngi ko at hindi na malaman kung paano magre-react. Nag-iwas ako ng tingin, nag-iinit pa rin ang mga pisngi.

“O-Okay, ikaw ang bahala.” sa mahinang boses ay sambit ko bago ako nagpatuloy sa ginagawa.

At habanh nagtatrabaho ako roon ay halos hindi ko maramdamang nanonood siya sa akin. I feel like this is just a normal thing we used to do everyday. I feel like I’m used at his hawklike eyes and his intense gaze. Kapag napatingin ako sa kaniya ay nagtataas siya ng kilay sa akin na ikinaiiling ko na lang. Minsan naman ay naaabutan ko siyang may kausap sa opisina at gaya ko ay hindi niya rin pinatay ang tawag. Minsan ay may kaharap na folder at may binabasa.

We’re just like that in a video call for four hours! I hate to admit but it flattered me so much. Feels so romantic yet so cringe. But I like it. Though, we’re like a teenagers here doing this thing. I still find it romantic.

I still stayed in the office for an hour before deciding to go home. Nakatingin ako sa cellphone ko habang naglalakad sa basement kung saan nakaparada ang van na minamaneho ni Kuya Benjie.

“Eyes on your way, woman.”

Napapitlag ako at napatigil sa paglalakad nang marinig ang baritonong boses na ‘yon. Agad na sumilay ang ngiti sa labi ko nang makita si Callum na nakapamulsang nakatayo hindi kalayuan sa akin. I ran my way towards him and jumped to hug him tight.

“Careful,” aniya nang muntikan na akong mabuwal dahil sa bahagyang pagtalon.

“Why are you here?” Bahagya akong kumalas sa pagkakayakap at tiningnan siya. Hindi pa rin nawawala ang ngiti sa aking labi habang nakadungaw siya sa akin.

“Why? You don’t want your husband to fetch you?” Mabilis na lumapad ang ngiti sa aking labi nang marinig ‘yon.

“I would love to be fetch by my husband,“ I said cheefully at him.

He poked my nose lightly and chuckled, “that’s good. Because we’ll have a date tonight.”

“A date?” tanong ko habang nakakawit pa rin ang mga braso sa kaniyang batok, slightly making him lean on me.

Agad na naghuramentado ang mga paru-paro sa aking tiyan sa narinig. Parang kinikiliti nila ang aking tiyan dahilan ng hindi magkamayaw kong nararamdaman.

“Yeah . . .” he said breathily before crouching to kiss my lips tenderly. “We will always date, my wife.”

“Let’s have our date now, my hubby.” He smiled at me before looking up.

I saw how fast his mood changed. From smiling to darkly dangerous one. I swallowed hard before looking at my back, and there, I saw Dustin standing meters away from where we are. He’s staring darkly at our way.

“Si Dustin . . .” I look up at Callum and saw him glaring at Dustin.

An invisible tension is building up between them.

Napatiim labi ako bago unti-unting ibinaba ang aking kamay mula sa pagkakayakap kay Callum. But he didn’t remove his hands on my waist. It remained there, as if resting. Binalingan ko si Dustin at bahagyang ngumiti, nao-awkward-an sa sitwasyon ngayon.

“Uh . . . good evening, Dustin.” bati ko habang may maliit na ngiti sa labi ko.

Bumaling sa akin si Dustin at bahagya ring ngumiti sa akin.

“Good evening, Hailey . . . Callum.” anito na mukhang napilitan lang batiin si Callum. “You’re out early, I thought you’re going to overtime again.” he said casually.

I chuckled, “oo, Dustin. Natapos ko lang ng maaga ‘yong ginagawa ko kaya maaga rin ako nagpasyang umuwi.”

“That’s good, then. Masyado ka nang babad sa pagtatrabaho the past days. You should really rest early tonight.”

“I’m afraid on that,” nanlaki ang mga mata ko nang biglang sumingit si Callum sa usapan. Napatingin ako sa asawa ko at may kung anong ekspresyon na ang nakalagay sa mukha. “We’re having a date tonight . . . and maybe . . . do some wonders.” He smirked evilly at Dustin.

I almost choke on my own saliva!

“Ah!” awkward akong natawa para alisin ang tensyon. “A-Aalis na kami, Dustin. M-May pupuntahan pa kami, e. Ahm, ingat ka, ah! Bye!”

Mabilis kong hinatak palayo roon si Callum. Nang lingunin ko siya ay may naglalaro nang ngiti sa mga labi niya kaya pinanlakihan ko siya ng mga mata. Pinagbuksan niya ako ng pinto ng shotgun seat, pagkatapos ay umikot siya sa driver’s seat.

“You’re so cute whenever you’re nervous and in an awkward situation, baby.” Napanguso ako sa sinabi niya.

“Baka lang kasi mag-away na naman kayo ni Dustin.”

“Hmm, maybe. More so if he’ll try to steal my wife from me. I will raise hell on that.”

Napangiti ako sa sinabi niya. Samu’t saring emosyon ang nararamdaman ko ngayon at parang hindi ko na ‘yon lahat mapangalanan. Ito talaga ang epekto sa akin ng isang Callum Travis Villanueva.

Dinala niya ako sa isang mamahalin at magandang restaurant. Napansin ko rin ang isang itim na expedition na sumunod sa amin, lumabas doon ang dalawang nakaitim na suit. His bodyguards. He’s holding my waist in a possessive way as we enter the fancy and luxury restaurant. My face heated while we’re walking. Hindi ko rin alam kung ano pa ang mararamdaman ko habang nakikita ang gulat at hindi mawaring reaksyon ng mga naroon. Some women are gawking like they’re judging me beside Callum.

Hindi ko na lang ‘yon pinansin at nagpatuloy na kami sa paglalakad. Nang makaupo ay um-order na kami at bahagyang nag-usap habang naghihintay.

After having a dinner date, inaya ko siyang pumunta sa malapit na mall. Noong una ay umaayaw pa siya dahil sabi niya ay marami raw tao. Alas siyete y media pa lang kaya panigurado ngang marami pang tao sa mall. Pero wala rin siyang nagawa nang bulungan ko siya . . .

“Solo mo ‘ko mamaya,” I whispered naughtily.

He muttered a curses before agreeing with me. Tuwang-tuwa ako na hinatak siya papunta sa basement. Mabilis lang din naman kaming nakarating sa mall kaya ma-eenjoy pa namin ‘to.

“Miss, magkano ito?” tanong ko sa saleslady na nasa malapit.

Callum’s just near me, looking at me intenly. His two bodyguards are just outside the store. Tumitingin ako ng magandang bag, sikat na brand pero siguro naman ay kakasya ang pera ko. Hindi ako madalas bumili ng bag, at kung bumili man ay gusto ko ‘yong kaya lang ng pera ko. My parent’s not giving me savings that’s why I need to earn money for myself. Hindi ako umaasa sa pera nila. Because I learned how to be an independent.

“Bagong dating lang ‘yan, ma’am, from New York.” Tinatanong ko ang presyo, hindi kung kailan dumating at kung saan galing. Ngumiti na lang ako ng pilit. “158,000 po ang isang ‘yan.”

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Hundred fifty-eight for just this one bag?! P’wede na akong magpatayo ng sariling bahay sa magandang village niyan!

I pressed my lips together before looking at the bag I want. I look at the girl and smiled at her.

“Thank you,” tumango siya bago bumalik sa ginagawa.

Napangiwi naman ako at lumapit na kay Callum bago siya nginitian.

“You won’t buy that bag?” Mukhang naiwan ang isipan niya roon. Tumingin pa siya pabalik pero nagsalita na ako para walain ang atensyon niya ro’n.

“Ayaw ko no’n. I was just looking for a bag. Baka lang may matipuhan ako at mura para bilhin. Kaso mahal kaya h’wag na lang.”

“Don’t worry about the price, I’ll pay for it.” Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya.

“Hindi na! Ano ka ba, Callum. Ang mahal niyan, hindi ko rin naman palaging magagamit kaya h’wag na. Masasayang lang ang pera mo.” nakangiwi kong sambit at hinatak na siya palabas ng store.

“I will still buy that one,” aniya bago inalis ang pagkakahawak ko sa braso niya para kunin ang bag na kanina ay tiningnan ko.

“Hey! Callum!”

Mariin akong napapikit nang dinala niya ‘yon sa counter para bayaran ang bag. Nang matapos ay binalikan niya ako. Masama ang tingin na iginawad ko sa kaniya.

“Seriously, Callum. Hindi ko naman kailangan ‘yan, may bag pa naman ako. I was just looking—” he held my hand and pulled me out of the store. “Callum! Nakikinig ka ba?”

Nang nasa labas na kami ay ibinigay niya sa akin ang paper bag kung nasaan ang bag na binili niya. Tiningnan ko siya at mukhang nagbago na ang mood niya. Kanina ay maayos pa siya, ngayon mukhang . . . nawala na naman ang Callum na kasama at kausap ko kanina. What? Mood swings?

“Can you please stop whining? I’ve had enough of this. I know you want this. I know you want me to buy this. Nagpapaawa ka lang.”

Nalaglag ang panga ko sa sinabi niya at agad na kumirot ang dibdib ko. Is he . . . insinuating that I am milking in his money? That . . . I want him to spoil me and do my bidding?

“You women are all the same.” Ibinagsak niya ang paper bag dahil hindi ko ‘yon tinanggap. “Umuwi na tayo. Nawalan na ‘ko ng gana.”

Pagkasabi niya no’n ay tinalikuran niya ako at umalis na roon. Sumunod naman agad sa kaniya ang mga bodyguards niya. Why is he like that? He’s always thinking that women will take advantage of his wealth. Ibahin niya sana ako, I’m not like that. May napapatingin na sa gawi ko pero hindi ko na ‘yon inintindi.

Nang mawala na siya sa paningin ko ay kinuha ko ang bag at bumalik sa store. Ibinalik ko ang bag. Mahabang diskusyunan pa at kung ano-ano pa ang ginawa at sinabi bago binalik sa akin ang pera. Nagpasalamat ako at umalis doon.

Hindi ako sumunod sa kaniya. I stayed in the mall for an hour, thinking about his attitude and his sudden change of mood. Palagi na lang bang magiging ganito ang samahan namin? Ilang oras lang na maayos ang samahan, tapos mag-aaway ulit?

Iba-iba rin ang tingin ko sa kaniya.

Minsan okay, minsan hindi. Minsan gusto ko pa siyang depensahan, na mas tinitingnan ko ‘yong mga mabubuting nagawa niya sa akin, kaysa ang mga ganitong bagay. He’s not physically hurting me but emotionally. And I’m always defending him on that. I’m fine with that.

Tiningnan ko ang puting sobreng hawak ko. It contains his money.

I smiled bitterly. Does he think that I am a . . . gold digger? I am far from being like that. Really far.

Sumakay ako ng taxi habang mabigat ang nararamdaman. Tumawag ako sa mansyon at tinanong kung naroon si Callum at sinabing wala. Mas lalong bumigat ang dibdib ko. Where is he? I don’t want to text him and bother him. Baka mas lalo pa siyang magalit.

Nagpahatid lang ako sa condo ni Ate Kiana. Hindi rin naman ako nagtagal do’n, nagpalipas oras lang. Baka sakaling umuwi na si Callum sa bahay.

“Ingat ka, ah. Sure ka ayaw mo magpahatid?”

I smiled at her, “I’m fine, Ate. Uwi na ako.”

Nakauwi na raw si Callum at lasing. Paniguradong tulog na ‘yon. Nang umuwi ako ay tama nga ako, tulog na siya. Nagbihis lang ako at iniwan ang sobre sa bedside table bago lumabas ng kuwarto. Sa guestroom ako natulog habang iniisip ang nangyari buong araw.

With a heavy heart . . . I sleep.