That evening we spend a night under the brightness of the moon that illuminated the whole garden. It feels so surreal. This is the first time I feel so lighted with a man who made me a woman, a wife, and who really am I.

Even after the heartache I felt from my parents, and sometimes with his words, I still feel so safe and comfortable in his arms.

Kinabukasan ay maganda ang naging gising ko. Sabay kaming umalis ng bahay ni Callum at hinatid niya ako sa company.

“Good morning, ma’am!” bati ni Christina sa akin nang makalabas ako ng elevator.

Ngumiti ako, “good morning, Chris.”

Pumasok ako sa loob ng opisina kasunod si Chris na agad nagpaalala ng mga dapat kong gawin ngayong araw. Naging abala ako sa mga ginagawa ko, maging sa mga meeting ko sa araw na ‘yon kaya nakalimutan kong kumain ng tanghalian. Kung hindi pa pinaalala sa akin ni Christina ang tungkol sa tanghalian ay hindi ko pa maalalang hindi pa ako kumakain.

“Ma’am, ala-una na po hindi ka pa kumakain.” ani Christina nang pumasok siya sa loob ng opisina ko at may dalang pagkain galing sa cafeteria.

I stopped doing my sketches, “pasensya na. Nawili akong mag-drawing since busy ako maghapon.”

Lumapit siya sa lamesa ko at inilapag ang pagkaing dala.

“Nangungulit na nga po si Sir Callum at sinasabing pakainin ko na ho kayo. Naku!” Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.

“Si Callum? Bakit? At anong nangungulit?” takang tanong ko sa kaniya.

Napakamot siya sa kaniyang batok, “e, kasi po hiningi niya number ko. Tapos . . . lagi ka po niyang chine-check through texting me. At kaka-text lang po niya na pakainin na po kita ng lunch mo, baka magalit pa 'to sa akin kasi ala-una na po hindi ka pa kumakain." Napasimangot siya habang tinitingnan ang dalang pagkain na nakalapag na sa lamesa ko.

Huminga ako nang malalim bago tumayo at pumunta roon. Callum really always have so much surprises.

“Pakisabi sa kaniya na kumakain na ako,” sambit ko sabay irap.

“Bakit po kaya hindi ikaw ang magsabi sa kaniya?” ani Chris kaya napatingin ako sa kaniya at tinaasan siya ng kilay. Alanganin siyang napangiti sa akin. “Sabi ko nga po, ako na ang magte-text sa kaniya.” Mabilis siyang umiling at kinuha ang cellphone niya. “Bon appetite!” aniya bago lumabas ng opisina ko.

Inirapan ko siya bago nag simula sa pagkain. Kailangan ko rin namang kumain kaya hindi ko na rin tinanggihan itong pagkain. At habang kumakain ay tumunog ang aking cellphone. Agad akong kinabahan na baka si Daddy ang tumatawag. Kinuha ko ‘yon mula sa aking lamesa at tiningnan ang caller.

Callum Calling . . .

Para akong nabunutan ng malaking tinik sa dibdib nang makita ang pangalan ng asawa ko. Dahil kung si Daddy ang tumatawag, baka matinding kaba pa ang nararamdaman ko ngayon.

Tumikhim ako bago sinagot ang tawag.

“Hello,” I greet as I make my voice strong and not nervous as hell.

“Hello, wife. Have you eaten already?” Napanguso ako sa lambot at rahan ng boses niya.

“I am eating now,” saad ko habang umuupo pabalik sa upuan.

“At this hour?” he paused a bit. “It’s already one in the afternoon, Avery.” I can hear his anger at the other line.

I sighed, “sorry, naging abala ako sa mga ginagawa ko kaya medyo nalimutan ko na ang kumain sa tamang oras.”

“Still, it’s not right to not eat on time.”

Umirap ako, “I know. Nakalimutan nga, ‘di ba?”

Napasinghap siya sa tono ko.

“Why are you mad? I’m just reminding you,”

Nagtalo pa kami roon habang kumakain ako. Hindi naman gano’n kaseryoso pero naiirita ako kasi paulit-ulit siya sa sinasabi niya. Parang sirang plaka.

“Remind the finance for the budget. This should be done within two months.” ani Dustin sa seryosong boses.

Nasa harap ako ng lamesa niya habang hawak ang isang folder at tinitingnan ‘yon. I’m examining things in the folder because it is under my team. I shouldn’t be careless with this.

“Alright, sir,” sagot ni Christina habang nagsusulat sa kaniyang notebook.

“The next project I have is . . . in Mr. Zander’s company in Siargao.” I look at Dustin whose busy with his laptop now.

Tumango-tango siya, “yes, Mr. Torres already prepared everything you need for the renovation. You presented the design to him, right?” Tumango ako sa kaniya. “Good. On or before this project is done, you’ll be in Siargao.”

“Do I need to be hands-on? I mean, you know, go there to supervise?” Noon kasi ay hindi na ako pumupunta o nanatili sa project habang ongoing, nagpapadala lang ako ng tao kapag malayo at magre-report lang sa akin.

Nag-angat siya ng tingin sa akin at nagtaas ng kilay.

“Of course you need to,” tumango ako at nagpaalam nang babalik na sa opisina.

Pero siguro nga kailangan kong pumunta dahil medyo malaking proyekto itong kay Mr. Zander sa Siargao.

Doon ay pinag-aralan ko ulit lahat ng kailangan kong gawin. Mula sa mga ipinasang samples ng nasa team ko, maging sa design na ginagawa ko.

“Ma’am, hindi ka pa po uuwi?” Napatingin ako sa pintuan kung nasaan si Chris na nakaabang sa akin.

Tumingin naman ako sa wall clock na nasa opisina at tiningnan ang oras. It’s already 7:30pm. Kapag umuwi ako nang maaga, hindi ko agad ito matatapos.

“Mamaya na lang ako, Chris. I still need to finish this one. You can go now. Thank you,” sambit ko dahil mukhang hinihintay na naman ako matapos ni Chris.

“Sige po . . .” alanganin niyang sagot bago lumabas ng opisina ko.

Humugot ako ng malalim na buntong hininga bago bumalik sa ginagawa. Ilang minuto pa lang ako sa ginagawa ay biglang may kumatok sa pinto ng opisina ko. Napatingin ako roon at dahil glass door ay kita ko agad kung sino ‘yon. Pumasok si Dustin at iniligid ang paningin sa opisina.

“Hindi ka pa umuuwi?” he asked tge obvious.

“Tinatapos ko lang ‘to,” I answered.

“Finalizing?” Tumango ako. “Do you need to present that tomorrow?”

“Yes, Mr. Ying wants to see the final design so I just finalizing things here.” Tiningnan ko siya at nakitang nag-aabang siya sa mga mata ko. “Need anything else?” I asked because he’s just looking at me intently.

Umiling siya, “nothing. Kung . . . tapos ka na sa ginagawa mo, I can . . . drive you home.” Ngumiti ako sa kaniya bago marahang umiling.

“No need, Dustin. Callum’s driver is waiting for me at the basement. Sinabi ko na sa kaniya na mag-oovertime ako, so he’ll keep waiting for me. And . . . I’m afraid you will be seen with me by my husband.” I said carefully.

“I understand,” tumango-tango siya nang marahan bago ngumiti sa akin. “I won’t force you, though.”

I chuckled, “I know you won’t force me. You’re a gentle person I ever had.”

“Well, then. I shall go now. Go home after this, okay?”

I nodded obediently at him and wave my hand a little. He nod his head a bit before going out of my office. I sighed and continued what I am doing.

Hindi ko na naman namalayan ang oras sa ginagawa. Nawala lang ako sa pagfo-focus nang tumunog ang aking cellphone. Agad kong kinuha ‘yon. And without looking for the caller’s name, I answered the call.

“Hello,” I said without looking at my phone and continue doing the details.

“Should I go up there to stop you from working or should I tell your boss that you are resigning?”

Napamulagat ako sa boses na ‘yon. Mabilis kong ibinaba ang stylus na hawak at kinuha ang cellphone mula sa pagkakalapag sa mesa ko. Nanlaki ang mga mata ko nang makitang si Callum ang tumatawag sa akin!

“What now, Hailey Avery Villanueva?”

Malakas na kumalabog ang dibdib ko sa tinawag niya sa aking pangalan. What the fuck is wrong with this man and his effect on me?!

“Uhm . . .” mariin akong napalunok. “W-Why are you calling, Callum?” imbes ay naitanong ko dahil sa pagkakataranta sa tawag niya.

“Is that how you answer me, my wife? You should be at home by 6:30pm yet you’re still here at 10pm.”

Napamasahe ako ng sentido ko at huminga nang malalim.

“I’m sorry, I was just . . . uh . . . finalizing my design for Mr. Ying.” Napakagat ako sa pang-ibabang labi ko.

He scoffed, “even so! You can do that at home. I won’t bother you while doing that. But please, be home at time.”

Napanguso ako at sumandal sa backrest ng swivel chair ko. Ngayon ko naramdaman ang sakit ng likod ko.

“I’m sorry . . . uuwi na ako. Teka lang.”

“Uuwi na talaga tayo.”

Napatigil ako sa pag-aayos ng gamit nang bumukas ang pinto ng opisina ko. Mabilis akong napatayo at tiningnan si Callum na malamig ang titig sa akin. Binaba niya ang kaniyang cellphone at nagpamulsa sa harap ko. Hindi nawawala ang kaniyang malamig na titig sa akin. Napalunok ako.

“Uh . . .” binaba ko ang cellphone at alanganing nag-iwas ng fingin sa kaniya.

“Let’s go. Don’t make me force you to resign in this company.” Kung malamig ang titig niya sa akin, hindi ko na alam kung paano ko ide-describe ang lamig ng kaniyang boses.

“Sorry, I got so busy that’s why . . .” I smiled awkwardly at him.

Tinapos ko ang pag-aayos at lumapit na sa kaniya. Hindi pa rin naiibsan ang lamig ng titig niya kaya hindi ko na siya matingnan pa.

“Are you already done?” he asked then look at my computer.

“Yes, actually.”

“Alright. Let’s go.”

Hinawakan niya ang beywang ko at iginiya ako palabas ng opisina. Walang nagtangkang magsalita sa aming dalawa habang nakasakay sa elevator, maging sa kotse ay walang nagsalita. Hawak niya ang kamay ko at hinahaplos ‘yon nang marahan pero hindi siya nagsasalita at nakapikit lang ang kaniyang mga mata. Pero siguradong hindi siya tulog.

“I’m sorry for kept you waiting,” I said, breaking the silence between us.

“Hindi naman ako gano’n katagal naghintay.” Tumango ako sa sagot niya.

“Bakit ka nga pala . . . pumunta ro’n?”

“Because Benjamin told me you’re still working and not eating yet so I got worried.”

Agad na bumilis ang tibok ng puso ko sa narinig sa kaniya. And he was saying that without any emotions! Did he meant . . . to worry? Or not? What? He’s not showing any emotions and my trust issue won’t do me any good.

Tumikhim ako para alisin ang bara sa lalamunan nang marinig ang sinabi niyang ‘yon.

“Pinauwi mo na si Kuya Benjie?” pag-iiba ko ng usapan.

“Yeah,”

“Uhm . . . kumain ka na ba?”

“Not yet. We’re going to have dinner together.” Halos masamid ako sa sarili kong laway sa narinig. Pero umakto pa rin akong ayos at tumango na lamang.

Indeed, we had a dinner together in a fancy restaurant. He had a VIP reservation for us to have a peaceful night.

After eating in that fancy restaurant, we went home. Nang makatapos sa pagbibihis ay dumiretso na ako sa kama at umupo sa p’westo ko. Habang si Callum ay abala sa kaniyang laptop.

“Aren’t you going to sleep now? It’s already midnight, Callum. You told me not to overwork, yet you are here still facing your laptop.” Umirap ako at humiga na lamang sa kama bago kinumutan ang sarili. Mariin kong ipinikit ang mga mata, naghahanda nang matulog at hindi na pinansin si Callum na abala pa rin sa pagharap sa kaniyang laptop.

I heard him sighed heavily, “fine. If my wife says so.”

Lihim akong napangiti sa inaakto niya. Slowly . . . I’m getting him. Slowly I’m enjoying to be his wife because, of course, of him. He’s the one who’s making me worthy as a wife. He’s the one who’s showing and telling me that I am a wife material.

Naramdaman ko na lang ang paglundo ng kabilang gilid ko, kasabay ng pagpulupot ng isang braso sa aking beywang. It feels so warm and comfortable. I felt safe whenever I’m in his arms. I just wish we’ll stay like this forever. That what my father want is just a hallucination of mine and doing everything heartfelt. That no one’s there to make me a puppet of them. That no one’s gonna use me and order me what to do. Lahat ng ginagawa ko ngayon, sa palagay ko, ay hindi dahil sa mga utos ni Daddy sa akin. I am doing this for myself. That I want to show him my affection. That I want to be really his wife — a good wife for him. And I want to tell him that no one can take my position. No one would dare to steal this position of mine.

“Goodnight, my beautiful wife.” he said huskily before placing a tender and soft kiss on my bare shoulder.

I shiver.

“Goodnight, my cute husband.” I almost giggled after saying that.

Napaahon siya mula sa pagkakahiga nang marinig ang sinabi ko.

“And why is that?” he asked, I can almost see him smiling out of amusement.

“Hmm?” Hindi ako nagmulat ng mga mata kahit pa pinipilit niya ako.

“Come on, wife. Why did you called me ‘cute husband’? It’s damn weird and . . . annoying!”

Hindi ko na napigilan ang paghalakhak dahil sa inis niya sa sinabi ko. Nagmulat ako ng mata kaya nagtama ang paningin naming dalawa. Halos madaganan na niya ako para lang mapamulat ako.

“Why? You don’t like being called cute?” I asked innocently.

Nagtaas siya ng kilay, “if you satisfy me with your answer then, I’ll let you call me cute. But if not . . . I will punish you . . . tonight.”

Bigla akong kinilabutan sa baba ng kaniyang boses at kung gaano ‘yon nakakabuhay ng laman-loob.

“Because . . . I always find you cute whenever you’re concern at me. And . . . handsome and attractive . . . whenever you’re mad.” Nag-init ang pisngi ko dahilan ng pag-iiwas ko ng tingin sa kaniya.

“Really?” he probed with the hint of amusement in his voice.

“Well, that’s good.”

Aniya at humiga na nang maayos bago ako niyakap nang mahigpit.

Kinaumagahan ay sabay kaming nagising at nag-asikaso para pumasok sa trabaho. Nag-aayos ako ng aking make-up at nass banyo naman si Callum nang tumunog ang aking cellphone para sa isang tawag . . . mula kay Daddy. Huminga muna ako nang malalim bago sinagot ‘yon.

“Dad . . .” I answerrd breathily.

“Congratulations and thank you, Hailey!” my father’s enthusiasm filled my ear.

“Po?” naguguluhang tanong ko.

“Callum already agreed to the merging of our companies.” he laughed heartily that I almost hear a demon laughing. “By the way, I just called just to tell you the good news. I’ll go ahead.”

Then the line died.

What’s his main agenda, really? Father . . . I know how cunning you are. And Callum . . . Damn.