Een ongemakkelijke stilte hangt tussen ons drieën in. Is dit een uitweg voor mij? Of voor mij en Ruby? Als ik hen de waarheid vertel, moeten ze toch wel komen helpen? Misschien is dit het einde! Een goed einde!

'Ik pak hem wel,' zeg ik en ik gris de telefoon uit Ruby's hand. Mijn hart slaat in mijn keel, al kan ik niet begrijpen waarom ik zo nerveus ben. Ik zou opgewonden en blij moeten zijn dat ik er een einde aan kan maken. Met klamme vingers druk ik op het knopje met het groene hoorntje en houdt de telefoon tegen mijn oor.

https://youtu.be/-sVfiuj3Wb8

Het mes glijdt uit Ruby's vingers zodra ze de telefoon kapot heeft getrapt. 'Is dit nu wat je wilde?!' Haar stem slaat over als ze de woorden schreeuwt.

'Ruby! Begrijp je dan niet dat ik ons wil redden van...' Ze wijst naar waar jij ooit had gestaan. Maar net wanneer het te heet onder je voeten wordt, weet jij de situatie te ontvluchten, zoals je dat altijd doet. 'Ik doe dit voor ons!'

'Dit is een verhaal. We zitten vast tot het eindigt,' snauwt Ruby terug. Ze hapt naar adem voor ze verder praat. 'En de enige manier waarop het eindigt, is als een van ons sterft.'

'Nee, dat hoeft niet. Verhaal of niet, er zijn andere manieren waarop verhalen eindigen! Het hoeft niet te eindigen met de dood.'

'Wij krijgen geen goed einde. Niet na deze keuze. Of jij doet het of ik, maar een van ons sterft.' Ruby's ogen schieten naar het mes op de grond.

'Nee, nee dat wil ik niet.' Ik moet proberen Ruby zo lang mogelijk aan de praat te houden. Misschien dat agent Parcel ons nog kan helpen. Ruby moet inzien dat er nog een manier is. 'We kunnen zit samen overleven. Je mag niet opgeven!'

Ruby's hand glijdt naar het mes, alsof mijn woorden langs haar heen glijden. Ze raapt het bij het lemmet op en kijkt me aan. 'Ik geef niet op, ik zorg ervoor dat we niet vast komen te zitten. Alles is beter dan in een loophole te blijven steken. Doe niet alsof je weet hoe het verder gaat.'

'Ik zit liever in een oneindige loophole met jou, dan dit,' probeer ik nog, maar ik zie haar wegglijden. Ze is verdwenen. Het besef dat het inderdaad te laat zal zijn voordat agent Parcel aankomt, sijpelt langzamerhand bij me binnen. Ze zal maar een van ons hier vinden, als ze ooit komt.

'Je hebt geen idee waar je het over hebt.' Ze steekt het mes voor zich uit. 'Het is aan jou. Wees het monster of wordt vermoord door het monster. Het is een van ons.'

A. Wees het monster
Ga naar HOOFDSTUK 34

B. Wordt vermoord door het monster
Ga naar HOOFDSTUK 35